Hallo, ik zal me even voorstellen.
Ik ben Ingrid, 26 jaar, en een grote bangerik voor tandartsen.
Ik had een score van 16 op de angsttest :(
Mijn angst heb ik gekregen omdat de toenmalige tandarts fouten maakte en me niet goed en netjes behandelde. Ik ging er toendertijd heen omdat ik pijn had aan een kies in mijn mond. De tandarts zei dat als ik terug kwam, hij me door zou sturen naar een kaakchirurg. Daar sta je dan, doodsbang, ik was net 14 jaar... Toch ging ik weer terug want ik lag steeds huilend op bed van de pijn. Na 5 keer opnieuw terug komen kreeg ik dan de verdoving (ik deed mijn mond al die 5 keren niet open).
Er werd 1 wortel schoon gemaakt en ik mocht weer naar huis, ondanks dat ik aan gaf dat ik pijn had. De hele middag heb ik huilend op bed gelegen totdat mijn ouders het niet meer trokken en de tandarts belde die zij hebben. Ik kon er dezelfde middag nog terecht.
Eerst heeft die tandarts mij verdoofd en alles schoongemaakt.
Een uur later mocht ik terug komen en heb ik een wortelkanaalbehandeling gekregen. Het was haast niet te verdoven omdat de ontsteking bijna in de kaak zat. Ik heb echt liggen brullen en janken in die stoel... :cry:
De tandarts van mijn ouders zei dat hij me helemaal geen pijn wilde doen maar ik zei hem dat hij daar ook niks aan kon doen. :-?
Na een hoop keren vullen is er een kroon op de tand gekomen.
Sindsdien loop ik bij de tandarts van mijn ouders.
Altijd bevend in de stoel maar deze tandarts kreeg het voor elkaar dat ik dus wel mijn mond open deed voor een prik.
Hij zei gewoon, je wilt nog niet, oke, dan wachten we nog even.
Mijn schaamtepunt: ik heb hem een keer bij zijn kraag gepakt toen hij me wilde verdoven. Toch loste hij dit heel kalm en op een perfecte manier op. Hij was ook altijd degene die mij aan het lachen kreeg ookal was ik nog zo bang.
Ik ben 2 jaar terug verhuisd naar een andere plek die te ver was om bij mijn oude tandarts te blijven. Ik schakelde over op een andere tandarts waar ik juist onbegrip vond. Ik moest eens op houden met beven in de stoel. Sinds kort ben ik weer terug bij mijn oude tandarts omdat ik weer verhuist ben naar mijn oude woonplaats. Ik had bij de controle meteen zoiets van:aaaggggg, terug op de vertrouwde plek!!! Wat een fijn gevoel!! Ookal was mijn angst er niet mee voorbij.
Totdat ik afgelopen donderdag een gaatje moest laten vullen.
Ik had duidelijk aan gegeven met bellen voor de afspraak dat ik mijn eigen tandarts graag wilde en geen vervanger.
Ik kwam aan bij de tandarts en ik kreeg..... een vervanger.....
Ik was er eigenlijk helemaal onderste boven van, ik had gerekend op mijn eigen tandarts en geen vervanger.
De vervanger kwam niet verder dan 3 verdovingen en naar mijn gevoel heb ik daar de tent helemaal op zijn kop gejankt omdat ik zo bang was.
Ik was zo over mijn toeren.....
Uiteindelijk heeft mijn eigen tandarts de behandeling af gemaakt....
Ik vind dit helemaal verschrikkelijk!!! Het geeft mij het gevoel dat mijn angst erger is geworden sinds ik ergens anders een tandarts heb gehad.
Want voor die tijd was het redelijk onder controle te houden.
Het geeft mij ook het gevoel dat ik alleen mijn eigen tandarts vertrouw.
Naar andere kijk ik met argusogen...
Ik heb het idee dat ik bij mijn eigen tandarts een vertrouwensband heb op gebouwd en ik die niet laat onderbreken omdat dat mijn houvast is.
Dat vind ik wel een beetje griezelig, want dat betekend vast dat ik na jaren hem als tandarts hebben een andere tandarts (als die andere met pensioen gaat bijv) nooit zal accepteren, nooit dat vertrouwde gevoel zal hebben. Of vergis ik me nou?
Gelukkig kun ik tijdens de behandeling wel weer lachen na een paar opmerkingen van mijn tandarts. Naderhand heb ik mijn tandarts nog bedankt. Maar het neemt niet weg dat ik me verschrikkelijk schaam!!!
Ik slaap er al een paar nachten niet goed door. Zeker niet nu ik weer pijn in mijn mond heb en ik het gevoel heb nog een gaatje te hebben.
Dat betekend dus dat ik weer moet bellen en dan onder de ogen moet komen bij de tandarts waar ik me zo "misdragen" heb....
En dat houd me tegen om te bellen....
Wie weet hier een goede oplossing voor?
Ook wil mijn tandarts mijn verstandskiezen gaan trekken en lachgas gaan gebruiken. Wat moet ik me hier precies bij voor stellen? Is dat een verdoving om alleen kalm maken? En ga je er van lachen? Kortom, veel vragen erover....
Het is een lang verhaal geworden, sorry daarvoor.
Het is vast een warrig verhaal.....
Groetjes Ingrid26
Ik ben Ingrid, 26 jaar, en een grote bangerik voor tandartsen.
Ik had een score van 16 op de angsttest :(
Mijn angst heb ik gekregen omdat de toenmalige tandarts fouten maakte en me niet goed en netjes behandelde. Ik ging er toendertijd heen omdat ik pijn had aan een kies in mijn mond. De tandarts zei dat als ik terug kwam, hij me door zou sturen naar een kaakchirurg. Daar sta je dan, doodsbang, ik was net 14 jaar... Toch ging ik weer terug want ik lag steeds huilend op bed van de pijn. Na 5 keer opnieuw terug komen kreeg ik dan de verdoving (ik deed mijn mond al die 5 keren niet open).
Er werd 1 wortel schoon gemaakt en ik mocht weer naar huis, ondanks dat ik aan gaf dat ik pijn had. De hele middag heb ik huilend op bed gelegen totdat mijn ouders het niet meer trokken en de tandarts belde die zij hebben. Ik kon er dezelfde middag nog terecht.
Eerst heeft die tandarts mij verdoofd en alles schoongemaakt.
Een uur later mocht ik terug komen en heb ik een wortelkanaalbehandeling gekregen. Het was haast niet te verdoven omdat de ontsteking bijna in de kaak zat. Ik heb echt liggen brullen en janken in die stoel... :cry:
De tandarts van mijn ouders zei dat hij me helemaal geen pijn wilde doen maar ik zei hem dat hij daar ook niks aan kon doen. :-?
Na een hoop keren vullen is er een kroon op de tand gekomen.
Sindsdien loop ik bij de tandarts van mijn ouders.
Altijd bevend in de stoel maar deze tandarts kreeg het voor elkaar dat ik dus wel mijn mond open deed voor een prik.
Hij zei gewoon, je wilt nog niet, oke, dan wachten we nog even.
Mijn schaamtepunt: ik heb hem een keer bij zijn kraag gepakt toen hij me wilde verdoven. Toch loste hij dit heel kalm en op een perfecte manier op. Hij was ook altijd degene die mij aan het lachen kreeg ookal was ik nog zo bang.
Ik ben 2 jaar terug verhuisd naar een andere plek die te ver was om bij mijn oude tandarts te blijven. Ik schakelde over op een andere tandarts waar ik juist onbegrip vond. Ik moest eens op houden met beven in de stoel. Sinds kort ben ik weer terug bij mijn oude tandarts omdat ik weer verhuist ben naar mijn oude woonplaats. Ik had bij de controle meteen zoiets van:aaaggggg, terug op de vertrouwde plek!!! Wat een fijn gevoel!! Ookal was mijn angst er niet mee voorbij.
Totdat ik afgelopen donderdag een gaatje moest laten vullen.
Ik had duidelijk aan gegeven met bellen voor de afspraak dat ik mijn eigen tandarts graag wilde en geen vervanger.
Ik kwam aan bij de tandarts en ik kreeg..... een vervanger.....
Ik was er eigenlijk helemaal onderste boven van, ik had gerekend op mijn eigen tandarts en geen vervanger.
De vervanger kwam niet verder dan 3 verdovingen en naar mijn gevoel heb ik daar de tent helemaal op zijn kop gejankt omdat ik zo bang was.
Ik was zo over mijn toeren.....
Uiteindelijk heeft mijn eigen tandarts de behandeling af gemaakt....
Ik vind dit helemaal verschrikkelijk!!! Het geeft mij het gevoel dat mijn angst erger is geworden sinds ik ergens anders een tandarts heb gehad.
Want voor die tijd was het redelijk onder controle te houden.
Het geeft mij ook het gevoel dat ik alleen mijn eigen tandarts vertrouw.
Naar andere kijk ik met argusogen...
Ik heb het idee dat ik bij mijn eigen tandarts een vertrouwensband heb op gebouwd en ik die niet laat onderbreken omdat dat mijn houvast is.
Dat vind ik wel een beetje griezelig, want dat betekend vast dat ik na jaren hem als tandarts hebben een andere tandarts (als die andere met pensioen gaat bijv) nooit zal accepteren, nooit dat vertrouwde gevoel zal hebben. Of vergis ik me nou?
Gelukkig kun ik tijdens de behandeling wel weer lachen na een paar opmerkingen van mijn tandarts. Naderhand heb ik mijn tandarts nog bedankt. Maar het neemt niet weg dat ik me verschrikkelijk schaam!!!
Ik slaap er al een paar nachten niet goed door. Zeker niet nu ik weer pijn in mijn mond heb en ik het gevoel heb nog een gaatje te hebben.
Dat betekend dus dat ik weer moet bellen en dan onder de ogen moet komen bij de tandarts waar ik me zo "misdragen" heb....
En dat houd me tegen om te bellen....
Wie weet hier een goede oplossing voor?
Ook wil mijn tandarts mijn verstandskiezen gaan trekken en lachgas gaan gebruiken. Wat moet ik me hier precies bij voor stellen? Is dat een verdoving om alleen kalm maken? En ga je er van lachen? Kortom, veel vragen erover....
Het is een lang verhaal geworden, sorry daarvoor.
Het is vast een warrig verhaal.....
Groetjes Ingrid26
Re: even voorstellen en info over lachgas
Dit heb ik ook heel sterk hoor Ingrid. Als ik weet dat mijn tandarts op vakantie is, dan stel ik de behandeling uit.
Maar je gaat wel naar je eigen tandarts, omdat je weet dat hij begrip heeft voor jou en je weet dat wanneer je zegt dat hij moet stoppen hij het ook daadwerkelijk doet.
Ik denk dat op het moment dat je tandarts moet stoppen of gaat emigreren ofzo, jij geen andere keuze meer hebt en dan ook wel aan een andere (goede) tandarts zal kunnen hebben.
Overigens was het geen warrig verhaal hoor. Ik snapte het allemaal prima. Ik denk niet dat je je schuldig hoeft te voelen t.o. van die andere tandarts. Waarschijnlijk heeft je eigen tandarts uitgelegd hoe diep je angst zat. Niet van wakker liggen hoor!!!!
even voorstellen en info over lachgas
Wat leuk dat je zo snel reageerd! Voel me al helemaal thuis hier!!!
Ook CD reageerd zo snel, hartstikke leuk!!!
Ik denk ook wel dat mijn eigen tandarts verteld heeft waar mijn angst vandaag komt en waarom ik zo heb gedaan.
Maar toch, ik voel me zo, zo schamend.
Zoals ik daar tekeer ging..... Zoals ik hier nu achter de pc zit zou ik zeggen, zo ben ik normaal nooit. Ik ben van mezelf zo rustig maar daar was anders....
Ik durf gewoon niet te bellen om een nieuwe afspraak te maken voor die andere pijnlijke plek in mijn mond... En jammer genoeg heb ik het meestal niet mis als ik pijn heb in mijn mond... Dan heb ik ook altijd een gaatje....... Een stukje chocola doet me een pijn!!!! Met water spoelen doet dan even goed. Even geen snoep meer voor mij!!!
Kun jij me misschien ook wat vertellen over lachgas? Of heb je er geen ervaring mee?
Gr Ingrid
Ik heb zelf geen ervaring met lachgas. Als je de zoekfunctie van deze site probeert, dan zal je misschien iets vinden. Misschien heb je
hier wat aan?
Nogmaals denk ik dat je je niet druk hoeft te maken over wat de tandarts over je denkt. Het werkt toch immers altijd zo dat wanneer mensen iets kwetsends van je weten of met je hebben meegemaakt, dat dat een "band" schept.
Pijn is niet fijn. Als je niet kan doen en laten wat je wil. Pijn is vaak een teken dat er iets niet goed zit. Je geeft zelf al aan dat je er dan nooit naast zit wanneer je pijn in je mond hebt...
Mijn tip is denk ik dat je het bespreekbaar moet maken. Vraag eventueel een kort gesprek met die andere tandarts aan bij wie je je zo hebt misdragen om hem uit te leggen dat je het heel vervelend vind en dat je je heel erg schaamd voor je reactie. Durf je de conforntatie niet aan, kan je misschien een brief of een kaartje sturen. Maar ik denk dat dat helemaal niet nodig is. Tandarts (en mondhygiënisten) zijn heel wat gewend hoor!!!
even voorstellen en info over lachgas
Die site heb ik al gelezen...
Ik heb al best veel gelezen maar ik heb het gevoel dat ik nog niet weet wat me te wachten staat.....
Ik zit er inderdaad bijna nooit langs (eigenlijk nog nooit om eerlijk te zijn).
Aan de ene kant fijn want dan kun je op tijd "ingrijpen".
Maar aan de andere kant weet je dan ook dat je terug moet... en in deze situatie vind ik dat nog moeilijker dan normaal.
Ik heb er zelf al aan gedacht om maandag toch maar te bellen, met de assistente een datum neer te zetten en dan te vragen om mijn eigen tandarts nog even te kunnen spreken. Dan kan ik hem vragen om mij de volgende keer te behandelen en dan weet ik tenminste zeker dat ik hem ook echt krijg. Dan wil ik hem ook graag vertellen dat ik het erg vervelend vond hoe het gelopen is en dat graag wil voorkomen door af te spreken dat ik liever door hem behandel en gecontroleerd word.
In mijn hoofd heb ik het stukje al 1000 keer geoefend maar als je belt is het uiteindelijk toch anders denk ik...
Als het er met het gesprek niet van komt wil ik de tandarts graag voor leggen als ik kom voor dat "gaatje". Dan kan ik ook echt duidelijk zeggen wat me dwars zit (dat het zo gelopen is) en wat mijn wens hierin is.
Dan kan mijn tandarts hierin zijn verhaal doen.
Over de telefoon zijn dat soort dingen volgens mij redelijk gehaast...
Gr Ingrid
Vervelend wat er gebeuurd is, maar wel goed van je dat je al die keren TOCH gegaan bent!
Volgens mij hoef jij je niet te schamen, angst is een menselijk iets, maar jja, schaamte is dat ook :(
Als je bang bent dat je niet uit je wooorden gaat komen ondanks je 1000-den repetities
is het misschien slim om je verhaaltje op papier te zetten. Dan heb je voor jezelf een
houvast zodat je weet wat je wilde zegggen of je kunt je TA het briefje geven als je het niet kunt zeggen...
Heel veel sterkte, maar ik denk dat je er wel uit gaat komen...
Groet,
JAN
PS. over dat lachgas, ik heb eens gelezen dat je dat kunt vergelijken met een lichte roes.
Dus een bbeetje alsof je "tipsy" bent. Hhet maakt je wat relaxter, waardoor je je
niet zo druk maakt. Misschien dat een TA op dit forum meer duidelijkheid kan geven...
Ik vind ook dat ze in een praktijk een fout hebben gemaakt: als jij heel duidelijk hebt aangegeven dat je je eigen tandarts wilt en geen vervanger, dan vind ik dat ze dat horen te respecteren. Je werd in feite voor een blok gezet en ik kan me heel goed voorstellen dat je daar helemaal van ondersteboven was. Het kan natuurlijk heel goed zijn dat er een goede reden was dat jouw tandarts niet beschikbaar was, maar dat maakt voor jouw gevoelens niets uit.
Ik herken ook heel veel in je verhaal. Ik was ook behoorlijk bang voor de tandarts, maar ben er mede door hem voor het grootste deel wel overheen gekomen. Maar dat vertrouwen dat ik in hem heb, heb ik nog niet in andere tandartsen, hoewel ik merk bij mezelf dat ik daar wel steeds gemakkelijker over ga denken. Maar ik wil wel de controle houden: als er weinig hoeft te gebeuren of iets waar ik niet echt bang meer voor ben, dan zou ik wel naar een andere tandarts durven. Is er meer aan de hand, zie ik er erg tegenop dan ga ik beslist alleen naar mijn eigen tandarts.
Zeg niet dat het 'nooit' mogelijk is om bij een andere tandarts een behandeling te ondergaan.
Ik denk dat het ook iets is waar je in moet groeien. Maar dat kan denk ik pas als je angst wat minder wordt. Ik heb me ook heel lang geschaamd voor m'n gebit, geschaamd voor mijn angst, etc. Maar daar ben ik aan gaan werken, ik heb dat van me af gezet en mede daardoor (denk ik tenminste) is mijn angst voor 'andere' tandartsen ook minder geworden. Ik heb me ook flink verdiept in tandheelkunde, heb daardoor ook het gevoel dat dingen me niet echt 'overkomen' en ik ben ook mondiger en vraag wat er gaat gebeuren. Het zijn allemaal dingen die kunnen helpen om de angst onder controle te krijgen en dingen waar je zelf aan kunt werken.
Het feit dat jij tussendoor een tandarts had die niet zoveel begrip voor je angst kon opbrengen, heeft zeker geen goed gedaan bij jou!
Ik denk dat het verstandig is als je jouw tandarts een brief stuurt en daarin uitlegt hoe je het hebt ervaren, waarom je zo hebt gereageerd en waarom je liever hebt dat hij jouw behandelt. Bellen kan natuurlijk ook, of een persoonlijk gesprek aanvragen, maar dat kan ook erg confronterend zijn (voor jezelf), je loopt het risico dat je dingen vergeet te zeggen die je graag had willen zeggen of dat het anders uit je mond komt dan je wilde. Maar zo hebben zowel een gesprek als bellen voor- en nadelen. Wat je doet is uiteindelijk niet belangrijk, als jij er maar een goed gevoel bij hebt.
Sterkte!
:smt006 Monique
even voorstellen en info over lachgas
Ik werd in feite ook voor het blok gezet, inderdaad, en daar had ik natuurlijk geen rekening mee gehouden...
Het is jammer dat ik het vertrouwen in een andere tandarts niet heb...
Maar misschien komt dat ooit nog wel.
Ikzelf heb ook het idee dat die tandarts die ik tussen door heb gehad
geen goed heeft gedaan voor de angst die naar mijn gevoel daarmee nog groter werd. Voorheen had ik de angst in handen en nu niet meer zeg maar en dat vind ik best erg.
Wat betreft een brief, ik vind dat zo onpersoonlijk...
En hoe werkt dat precies? Een persoonlijk gesprek?
Moet je daar veel voor betalen ofzo of hoe moet ik dat zien?
Met bellen heb je nml ook het risico dat je dingen vergeet te zeggen.
Ik zit er nu meer over na te denken om een afspraak te maken omdat ik last heb van mijn mond en dan ook gelijk een gesprek aan te knopen over wat er gebeurd is maar ik weet nog niet zo goed hoe ik dat aan moe pakken. Ik zit eraan te denken om de afspraak bij de assistente te maken en dan te vragen om door verbonden te worden met hem en hem voor te leggen wat me dwars zit en hoe vervelend ik het vind dat het zo gelopen is maar dat ik er wel prijs op stel om voortaan door hem geholpen te worden. Ik heb nu allemaal senario's in mijn hoofd dat hij zal gaan vragen waarom en ik daar als antwoord op geef: omdat ik anders weer de boel zo op zijn kop zet en dat vind ik niet echt voor herhaling vatbaar. Maar dat is toch zeker een stom antwoord?.........
En zelfs al zou hij 'waarom' vragen en al zou je dat antwoord geven, dan is het beslist geen dom antwoord, maar een prima antwoord. Het is precies wat jouw bedoeling is met het gesprek!
Sowieso is het in je te prijzen als je iets doet om te laten weten dat het voor jou niet goed ging.
Ik ben zelf wel een voorstander van schrijven. Klinkt misschien raar, maar ik vind het juist veel persoonlijker, in de zin van dat ik mijn gevoelens dan beter kan verwoorden omdat ik dan geen stress heb van wat ik precies moet zeggen, wat ik nog meer wilde zeggen, of ik duidelijk over kom, etc.
Ik heb mijn huidige tandarts ook weleens een brief geschreven toen het eens niet goed was gegaan en ik kreeg meteen een kaartje terug dat hij het zo helemaal niet had gezien, dat hij dingen bij mij niet had opgemerkt en dat hij het heel prettig vond dat ik nu eens zo open was geweest (ik was toen nog erg gesloten en liet niets merken in de stoel). We weten nu precies waar we met elkaar aan toe zijn en dat is voor mij (en voor elke bange patiënt denk ik zo) alleen maar goed.
Als jij je sterk genoeg voelt om te bellen of een persoonlijk gesprek aan te gaan, moet je dat zeker doen. Nogmaals, je moet doen waar je jezelf prettig bij voelt en wat voor jou het beste is. Ga je een gesprek aan (telefonisch of face to face) maak dan in ieder geval vooraf een briefje waar je alles op zet wat je wil zeggen of vragen. Je voorkomt dan dat je iets vergeet. En als je door spanning ineens niet meer uit je woorden komt, kun je hem altijd nog het briefje in de handen drukken.
Tja, hoe het precies zit met een persoonlijk gesprek qua kosten: jij schreef dat je van plan was een afspraak te maken met de assistente en dan te vragen je eigen tandarts nog even te kunnen spreken. Dat bedoelde ik eigenlijk toen ik schreef over persoonlijk gesprek. Misschien had ik het beter 'face to face' kunnen noemen.
Als je echt een afspraak maakt voor een gesprek, zou ik me zo kunnen voorstellen dat mogelijk wat kosten in rekening zouden kunnen worden gebracht (bijv. voor een consult), maar ik kan me even goed voorstellen dat dat helemaal niet het geval is. Ik durf daar geen uitspraken over te doen.
:smt006 Monique
even voorstellen en info over lachgas
Maar ik ga zeer zeker een herinneringspunten lijstje maken zodat ik niks kan vergeten, dat is een heel goed idee ja!!!
Morgen ga ik bellen en dan krijg ik wel te horen hoe het verder gaat.
Maar even afwachten dus.....
Gr Ingrid :smt039
Ikzelf heb een gesprek met 1 van de twee klinieken in Nederland (zal niet meer de locatie schrijven anders wordt het zo opvallend),waarin totale narcose voor 1 heel uur is uitbesteedt.We hebben het hier volgens mij over een zelfde narcose die bij grote operaties ook wordt gebruikt.
Op dit moment zit ik nog met hechtingen in mijn boventandvlees te typen,heb liggen janken van de pijn tijdens de behandeling,voor zenuwonstekingen en kaakchirurgische ingrepen zoals die vervloekte kroononstekingen zal ik definitief niet meer naar tandarts en kaakchirurg gaan in het ziekenhuis.Ik hoor erg veel goede berichten over deze 2 klinieken,die werken volgens totale narcose (tot 10 tellen en na 1 of 1,5 uur wordt je wakker).
Voor tandsteen verwijderen,schoonmaken,gaatjes vullen/boren zal ik mijn normale tandarts blijven bezoeken (met verdoving dan he :lol: ).
Het is even een financieel iets,maar dit geeft mij zoveel stress en impact op mijn priveleven,zowel psychisch als fysiek,dat ik een besluit genomen heb.
De ingrepen zelf (er zijn zelfs kaakchirurgen werkzaam) worden net als normale vergoedingen gewoon vergoed door de verzekering,alleen de narcose zelf,dus de anatsiest,die je in feite inhuurt,is voor eigen rekening,jammer dan).....
even voorstellen en onfo over lachgas
Voor zover ik weet is het bij mij niet als verdoving bedoelt (het is om de verstandskiezen,3, te kunnen trekken).
Het is puur om ervoor te zorgen dat ik "de boel niet op zijn kop zet"om het zo maar even te zeggen. Na dat ik vorige week donderdag zo heb liggen brullen in die stoel omdat ik een vervanger kreeg.
Het zal voor allebei de partijen dan een voordeel zijn. De tandarts kan tenminste zijn werk doen en ik ben tenminste niet meer zo overstuur.
Ik denk dat dat het een beetje zal zijn als ik logisch na denk.
Voor zover ik op internet info heb kunnen vinden is dit geen narcose zoals jij bedoeld voor jezelf. Bij een totale narcose val je in slaap en bij lachgas niet (tenminste, dat stond op internet). Volgens mij kan het wel, dat je bij lachgas in slaap valt maar dat ligt maar net aan de dosis.
Ik ga er bij mij niet vanuit dat het een dosis is waarbij ik in slaap val maar enkel een dosis om mij even "van de wereld te halen, even geen tijd-en plaatsbesef" te geven. Maar het kan natuurlijk ook anders zijn.
Dit vraag ik zowiezo donderdag even na bij mijn eigen tandarts.
Ik was zowiezo al van plan om meer info te vragen over die behandeling met lachgas want ookal heb ik er nu veel over gelezen, ik weet nog steeds niet echt wat me te wachten staat.
Wat naar dat je zoveel pijn hebt gehad bij de behandeling.
Ik weet hoe het is om zenuwenpijn te hebben, dat is verschrikkelijk.
Bij mij zat toendertijd de ontsteking tot in de kaak en dat viel niet meer te verdoven dus ik begrijp wat je bedoeld, helaas....
Ben jij niet verdoofd tijdens deze behandeling dan? Met spuiten bedoel ik (sorry als ik het er een beetje cru in zet).
Gaat het nu wat beter? Of heb je nog veel pijn?
Eerlijk gezegd kan ik me ook niet voorstellen dat mijn tandarts me jankend in die stoel zou laten liggen want dat heeft hij dus al 1 keer bij mij moeten doen met die ontsteking in de kaak en dat vond hij niet leuk!!!
Ik kan me echt niet voorstellen dat hij me nu weer zo zou laten jodelen.
Daaris tenslotte mede mijn angst voor tandartsen door begonnen...
Ik laat alles bij mijn tandarts doen, ook de verstandskiezen.
Ik heb er al eerder 1 bij hem laten trekken (nog 3 te gaan) en ook daarbij heb ik tijdens de behandeling GEEN pijn gehad. Ik vond het eerder HEEL vreemd dat hij zo aan mijn mond ging hangen en zo grof aan t trekken was en ik daar zo lag van, HUH? En ik voel niks en hij is nog zo grof te werk bezig! :smt017
Naderhand heb ik natuurlijk wel pijn gekregen maar daarvoor heb ik toen ibrufen bruis gekregen. Ik geloof dat ik maar 1 dag echt veel pijn heb gehad en toen al bijna niet meer (weet niet of dit geluk hebben is of normaal).
Ik heb vandaag ook met de tandarts gebeld omdat ik echt heel veel pijn heb aan een verstandskies waarvan er vorige week maandag een stukje is afgebroken. Hij doet zo ontzettend veel pijn!!! Hij brand, steekt en klopt.
Dus als het aan mij ligt gaat die er donderdag uit. Dan maar geen lachgas (Wel verdoving uiterraard) maar dit houd ik niet lang meer vol.
Nu maar hopen dat de tandarts hem er meteen uit wil halen.
Heb nu ook echt het gevoel van niet lekker zijn, beetje koortserig, bekaf....
Ik wil dan ook gelijk even proberen met de tandarts te praten over het feit dat het vorige week donderdag zo uit de hand liep en ik dit erg vervelend vond.
Gr Ingrid
Tijdens het verwijderen van de onsteking boven die kroon heb ik de heftigste reactie ooit gekregen,hyperventilatie voelde ik opkomen,ik lag te trillen als een bezetene uit de exorcist,en lag te janken als een klein kind,de ontsteking , bij mij althans,was beslist niet te verdoven,hij zag er ook groot uit op de foto,allemaal donkere vlekken pal boven de kroon,tijdens het uitboren kwam alles los,het is een wonder dat die man zijn werk heeft kunnen afmaken.
even voorstellen en info over lachgas
Als jou het lijkt dat ik niet zo angstig ben, waarom wil de tandarts dan lachgas gebruiken? Het lijkt mij om mij rustiger te krijgen want hij zei zelf dat het niet als verdoving bedoeld was maar puur om mij rustiger te krijgen.
En wat betreft dat trillen, daar kunnen we elkaar de handen in schudden. :-?
Ik heb geen last van hyperventilatie maar wel van dat enorme trillen en huilen als iemand die helemaal de weg kwijt is.
Gelukkig blijft het over het algemeen bij dat verschrikkelijke trillen MAAR WEL ALLEEN als mijn eigen tandarts mij behandeld.
In het aller eerste stukje kun je lezen hoe het is verlopen bij die vervangende tandarts. Dat komt denk ik puur omdat ik vertrouwen in mijn tandarts heb opgebouwd en een ander niet vertrouw.
Dat is ook niet gek als je je bedenkt dat mijn oude tandarts alles "verknoeid" heeft en mijn nieuwe tandarts het toen weer herstelde.
Ik ging verhuizen en een tandarts kreeg die geen begrip voor mijn schrik had (je moet eens op houden met dat beven in die stoel) en ik daarna het gevoel had in een "warm nest" thuis te komen bij mijn eigen tandarts.
Wat natuurlijk niet inhoud dat ik bij hem kwam om een gezellig praatje met hem te maken met een bakje koffie erbij.
Daar lig ik net zo goed nog te trillen in de stoel en de leuningen fijn te knijpen maar hij zegt zelf ik ken je niet anders en hij weet hier goed op in te spelen door regelmatig wat te zeggen waarbij ik moet lachen.
Maar nog maals dat zegt niet dat ik niet errug blij ben als hij zegt, het is klaar, je mag weer gaan. Dan ben ik ook echt meteen weg :-?
Het voordeel is gewoon dat mijn tandarts erg goed op mijn angst weet in te springen. Daarmee zal ik niet ontkennen dat ik me erg vertrouwd bij hem voel. Ik zie net zo goed al ontzettend tegen as donderdag op want dan mag ik weer terug komen omdat mijn verstandskies zoveel pijn doet.
Heb nu alweer allemaal scenario's in mijn hoofd dat ik weer die vervanger krijg en de boel weer op zijn kop zet. En dat ik pijn heb bij het trekken van die verstandskies.... Ik moet wel eerlijk zeggen, ookal ben ik nog zo bang, ik ga wel naar de tandarts, ik wil het weleens een paar weken uit stellen maar als ik ook echt wat heb bel ik op en ga er naar toe.
Ik ben al heel mijn leven elk half jaar naar de tandarts geweest.
Mijn schrik gaat dus niet zover dat ik niet ga.
En als ik aan zoiets denk heb ik meteen zoiets van, de pijn die ermee gepaard zal gaan als je niet gaat, brrrr, nee dan ga ik liever wel om die pijn te voorkomen. En dan ga ik dus ook, dat heb ik nooit langer dan een paar weken uitgesteld. Dus zover gaat mijn angst ook weer niet.
Misschien heb ik zo wat duidelijkheid geschept.
Gr Ingrid
Het voelt een beetje als een oordeel over over het angstniveau van een ander.
Hoe angstig iemand is, valt echter niet te beoordelen behalve door de persoon zelf. De ene persoon reageert nu eenmaal anders op angst dan de ander. De een heeft lichamelijke klachten vanwege die angst, de ander niet of veel minder (of niet zichtbaar).
De een heeft net wel dat stukje doorzettingsvermogen, dat stukje kracht, of wat dan ook om bij een 'gewone' tandarts aan de angst te gaan werken. Het klinkt misschien heel hard hoor, als ik dat zo zeg, maar ik vind dat je niet kan en mag gaan 'oordelen' op basis wat je hier ziet en leest. Je kunt zelfs niet eens oordelen over hoe angstig iemand is als je die persoon in werkelijkheid ziet, ook niet op een moment dat hij/zij geconfronteerd wordt met angst. Er zijn heel veel mensen waaraan uiterlijk helemaal niets te zien is, die toch doodsangsten uitstaan.
Als ik heel eerlijk ben, dan vraag ik me weleens af of mensen niet teveel wonderen verwachten van het zich onder 'narcose' te laten behandelen. Ik ben bang dat er heel veel mensen zijn die verwachten daarmee van de angst af te komen. Helaas werkt het zo niet en zie ik persoonlijk narcose alleen als een mogelijkheid om die 1e horde te nemen, daarna begint het echte werk v.w.b. het overwinnen van angst pas.
Monique
even voorstellen en info over lachgas
Maar op het laatste moment heb ik die zin weg gehaald want ik wil niet ruzie achtig over komen. Bedankt voor je mening,nu durf ik ook te zeggen dat ik het eigenlijk ook niet leuk vond.
Gr Ingrid
Heel herkenbaar. Aan mij zie je uiterlijk ook nauwelijks iets, maar inwendig lig ik te huilen. Ieder heeft zo zijn manier van ermee om gaan. Ik vind het heel knap dat je je verhaal hier durft te doen en ons blijft informeren. Van mijn kant krijg je zeker alle begrip. Iedereen zit nou een keer anders in elkaar. Hou vol, trouw aan jezelf, je bent in ieder geval onderweg, waarvoor - voor wat het waard is - alle respect van mijn kant!
Suc6!
Traveller :smt023
Even voorstellen en info over lachgas
Gr Ingrid :smt006
Zelf heb ik echt de ervaring zoals Minique beschrijft:
voor mij was de keuze naar de TA te gaan de eerste horde,
de keuze de daadwerkelijke behandelingen onnder narcose te doen wasn
DE grote hulp om dat aan te durven, want er moest ZO veel gebeuren...
Nu mijn gebit "op orde" is is mijn anngst niet weg, maar wel VEEL minder,
omdat ik weet dat nu ik het goed bijhoudt "er nooit veel aan kan zijn"...
Inmiddels heb ik al een gaatje moeten laten sealen en was
er een kroon afgebroken en dat heb ik braaf laten herstellen.
Ik vond het niet fijn, maar het ging wel goed!
Waar ik nu heel erg tegenop zie is de eerste keer dat er TOCH
wat is en er verdoofd moet worden; ik kan niet tegen naalden...
Maar dat zie ik dan wel weer, ik kan nu genieten van een
ongegeneerde lach en dat voelt -na 5 jaar- ZO lekker :D
De volgende controle staat voor januari, misschien dat ik het daarna
aandurf in de buurt een TA te zoeken, hopelijk heb ik dan ook een
huisje voor mezelf, zodat ik weet WAAR ik in de buurt moet zoeken ;)
even voorstellen en info over lachgas
Wat bedoel je precies met ik kan niet tegen naalden? Het zien van die (brrrr lange) naalden? Dat heb ik ook en ik heb mijn tandarts een seintje gegeven, als hij met spuiten gaat werken geeft hij dat aan en hij wacht totdat ik mijn ogen dicht heb :oops: . Dan werkt het wel bij mij.
Ik heb het ook vaak genoeg gepresteerd om mijn mond gewoon dicht te houden maar dan zegt mijn ta altijd, je wilt nog niet? Dan wachten we gewoon nog even :) en dan doe ik vanzelf mijn mond wel open.
Vaak duurt dat maar een paar minuten.
Inmiddels is mijn angst voor naalden wel minder, ik doe mijn mond gewoon meteen open maar ik hou mijn ogen wel nog dicht!!!
Ben intussen heel wat gewend nu ik zo vaak bloed moet laten prikken ivm met mijn schildklier. Maar ik vind het nog steeds wel eng.
En natuurlijk voelt dat geweldig dat je nu weer lekker kunt lachen, dat kan ik me heel goed voorstellen!!! 8)
Ikzelf ben intussen op van de zenuwen en schrik, om kwart over 11 moet ik weer bij de ta zijn omdat mijn verstandskies zo'n pijn doet.
De bedoeling is dat die eruit gaat. Mijn moeder brengt me weg dus ik kan ook niet meer terug :cry: . Ik ben zo zenuwachtig en bang, brrrrrr.....
Gr Ingrid :smt006
even voorstellen en info over lachgas
Het ging zo snel dat ik er amper besef van had.
Met 10 minuten stond ik weer buiten, inclusief de verdoving!!
De tandarts maakte me aan het lachen en het was zo gepiept!!!
Uiterraard lag ik als een idioot te trillen in de stoel maar de tandarts maakte dat af met een leuk grapje. Ze heeft het koud, ze trilt niet van de schrik :D .
Nu begint het wel pijn te doen, maar dat zal wel normaal zijn, het steekt.
Vind het wel eng om te zien, een groot donkerrood gat in mijn mond, daarom kijk ik maar gewoon niet :-? .
Gr Ingrid
En tegen de pijn kun je iets doen hè? Ga je zelf niet zitten kwellen...
De eerste 24 uur niet spoelen hè, om de bloedprop op z'n plek te houden, daarna rustigaan gaan beginnen met spoelen.
Heb je nog de kans gezien om even met hem te praten over wat er vorige week is gebeurd?
:smt006 Monique
even voorstellen en info over lachgas
Heb al een paar keer gespoeld omdat ik het gevoel had dat er rommel in het gat zat :-? . Maar vanaf nu doe ik dat dan niet meer.
Geen wonder dat het dus nog steeds niet dicht is.
Ja gelukkig heb ik even de tijd gehad om over vorige week te praten.
Heb ook gezegd dat ik het erg vervelend vond dat het zo was gelopen en dat ik er nog een paar dagen echt wakker van heb gelegen.
Hij nam me niks kwalijk en die vervanger ook niet. Mijn ta deed er gelukkig heel positief over, het deed hem niet zoveel geloof ik.
We lagen weer net zo hart te lachen met elkaar als voorheen.
Ik zei (het schoot er gewoon uit) die lelijke schoenen van jou helpen ook al niet tegen de schrik ( :D ). Hij: vind je ze niet mooi dan? Ik nee, ik kan me voorstellen dat je vrouw zegt dat je ze maar naar het werk aan moet trekken. Zegt ie lachend: wil jij nog dat ik je verstandskies trek? ik: hahahah ja. Vraagt ie: en wat vind je moeder van de schoenen dan?
Ik: ook zo ontzettend lelijk. :D
Nou toen was het eigenlijk stil en ik zat haast bovenin de stoel van angst (kroop steeds verder omhoog, wel raar eigenlijk). En toen zei mijn ta ach wat een moeilijke wortels, ik denk dat ik je maar door moet sturen naar een kaakchirurg want dit lukt me niet. Hoor ik ineens: krrrrr.
Ik denk, jokkebrok. Zegt ie weer, het lukt echt niet. Zegt die assistente, hij is er al uit hoor, is hij altijd zo gemeen tegen je? Ik: hahaha ja, wel als ik begin met pesten. Ik kijk hem aan, hij lache. Ik zeggen gemenerd.
Hij: das niet echt een compliment he? Ik: nee die heb je vorige week al gehad. Hij: dikke grijns op zijn gezicht: ja toen wilde je alleenmaar mij he? :oops: Ik: was dat dan geen compliment? Hij: ja dat was wel een mooi compliment. :D
Al met al viel het best mee en ik moet zeggen, de pijn valt me ook 100% mee!!! Toch raar dat ik dan nog zo'n schrik heb.....
Gr Ingrid :smt006
Ik zit je verhaal gewoon met een vette glimlach te
lezen, je lijkt een heel aardige TA te hebben getroffen!
Over die naalden; ik vind ze eng om te zien en
het gevoel van de aanzet is voor mij echt een ramp.
Bij mijn narcoses heb ik "Emla" gekregen om de huid
waar het infuus moest te verdoven en de TA leidde me
af met wat vragen over mijn hobby-auto waarvan ik
een speldje op mijn kleren had. Van de prik heb ik
daardoor uiteindelijk (gelukkig) niets gemerkt...
En 10 seconden later was ik onder zeil :)
even voorstellen en info over lachgas
Zo 1 als deze gun ik iedereen!!!!
Gr Ingrid
Ennuh... ik zei toch al dat je je er niet druk om moest maken om wat er de vorige keer is gebeurd! Keurig dat je erop terug gekomen bent, kan ie nooit iets tegen je gebruiken!
even voorstellen en info over lachgas
Een maand terug had ik last van de verstandskies rechtsonder, nu heb ik linksonder last van de verstandskies :cry: .
Heb ik weer.... Hopelijk trekt hij de verstandskies eruit (hoor nou wat ik zeg), dan heb ik er tenminste geen last meer van......
Brrrr ik heb helemaal geen zin in morgen.....
Maar ik kan ook niet vluchten want mijn moeder brengt me weer weg, net zoals de vorige keer :oops: :( :smt005
Ergens is het natuurlijk wel een goede techniek maar toch..... :-?
Gr Ingrid
even voorstellen en info over lachgas
Gr Ingrid
Hou vast aan je goede ervaring van eerder he! Tuurlijk is het niet fijn, maar probeer aan je uit alle macht op te trekken aan je eerdere goede ervaring. Zet um op!
Traveller :wink:
:smt006 Monique
even voorstellen en info over lachgas
De kies (linksonder) die me nu zo'n pijn deed was al aan het rotten :cry: . Toen heeft hij maar meteen die andere laatste (rechts boven) ook getrokken. Bewust heb ik er weer voor gekozen om mijn moeder me weg te laten brengen. Zo gezegd zo gedaan, lang hoefde ik gelukkig niet te wachten (ahoewel ik zat te rillen van de kou, of is het nou stress? :oops: ) Hij vertelde al dat linksonder ook niet goed meer was (denk dat ie bewust niet zei dat de tand rot was). Na een lading van spuiten in mijn mond werd de boel getrokken, eerst links onder, hop hij was er weer zo uit. Ik zei nog, ze gaan er wel makkelijk uit he? Daar kon hij wel mee instemmen ja 8) . Hij zei wel dat die kies ook al los was gaan zitten omdat hij niet goed meer was. Rechts boven koste wat meer moeite maar was er over het algemeen ook zo uit. Met 2 watten in mijn mond en mijn kaken op elkaar (eerste half uur kaken op elkaar Ingrid, pfffff dat valt niet mee met praten :wink: ). Hij vroeg of ik nog de verstandskiezen wilde zien en toen ik zei dat ik dat wel graag wilde zei hij: kijk, hij was aan het rotten (ik zag grijze plekken op de kies, is dat die rotplek?). Hij raakte de kies aan en er braken mee stukjes af. De tandarts zei nog, ik wil je niet meer zien hoor dit jaar, ik zeg: ik jou dit jaar ook niet :D . Ik kreeg nog een hand met de beste wensen en vertrok naar huis. Hij zei overigens dat de andere kant goed aan het genezen was (die verstandskies die in november getrokken was), hij was nog niet dicht maar dat kon wel een maand duren zei hij.
Thuis aangekomen (kaken nog steeds op elkaar en ik maar baaaaaalen want zo kon ik niet goed kletsen) alles ging nog goed, totdat de verdoving uit was gewerkt, auwauwauw..... Dat gat waar die verstandskies die aan het rotten was had gezeten, die deed me toch pijn!!!!! En aan die andere voelde ik helemaal niks :-? . Ik heb 2 ibrufens ingenomen en na een uurtje begon de pijn te zakken, de rest van de middag heb ik geen pijn meer gehad. Ik moest ook nog naar het ziekenhuis deze middag maar mijn moeder heeft me gebracht want ik had behoorlijk pijn en durfde eigenlijk geen auto te rijden. Rond half 4 was ik weer uit het ziekenhuis weg, heb nog wat boodschappen met mijn moeder gedaan en rond half 5 heb ik wat gegeten. Turks brood, soppend in soep :-? en een bakje yoghurt. Ik ben zo bang dat er rotzooi in die wonden komt maar de tandarts zei dat ik gewoon mocht eten... Rond 6 uur ben ik boven in bed in slaap gevallen, ik was zoooooo moe en ik werd vanavond om kwart over 11 weer wakker. Ik ben nog best moe dus ik kruip zo weer terug maar ik dacht, even mijn verhaal neer schrijven dan zijn jullie weer op de hoogte. Ik heb overigens meteen toen ik wakker werd weer 2 ibrufens ingenomen, zodat ik tenminste kan slapen en geen pijn heb.
De andere vond hij overigens (verstandskies november getrokken) mooi genezen, de wond was nog niet dicht maar dat kon wel een maand duren zei hij.
* Is dat slecht, zoveel (4 in totaal) ibrufens in nemen?
* En is dat normaal dat die kant bij de rottende kies meer pijn doet dan die andere kant? Lees aan die andere kant doet het geen pijn.
* Klopt het dat het een reaktie is van het lichaam dat ik het al die tijd al na de behandeling steenkoud heb?
* Hoe kan het dat die kant van de rottende kies minder bloedde dan de kant van de andere kies (rechts boven)?
* Klopt het ook echt dat ik gewoon moet eten, ook bij die gaten? Word het dan niet vies en gaat het dan niet ontsteken?
Gr Ingrid
Wat goed zeg! Gisteren bij mij ook twee verstandskiezen getrokken, alleen was de onderste bij mij heel wat lastiger dan de bovenste. Een echte dwarsligger.
Ik lees even mee met jouw draadje, want ik heb zo'n beetje dezelfde vragen als jij.
Ook bij mij doet de onderkaak veel meer pijn dan de bovenkaak (voel ik niks van) maar ik dacht dat dat bij mij komt omdat ze zo hebben moeten boren en wrikken om alles eruit te krijgen.
En eten..... zou niet weten hoe ik mijn mond open moet krijgen. Snap niet dat ik heb gisteren zo ver open heb kunnen houden. Zou dat een soort van spierpijn zijn of zo? Dat ik hem nu maar een stukje open krijg? Al zou ik willen kijken hoe de wond eruit ziet, ik kan het gewoonweg niet!
even voorstellen en info over lachgas
Das toevallig ja. Ik lees de laatste tijd dat veel mensen hun verstandskiezen moeten laten trekken.
Ik geloof alleen dat mijn vragen niet helemaal goed staan hier...
Maar misschien ben ik ook wel gewoon te ongeduldig :)
Bij mij doet de onderkaak ook het meeste pijn....
Wat ik weet geneest onder ook trager dan boven.
Ik kan de wond wel zien, zo ver krijg ik mijn mond wel open maar dan word ik ook meteen gestraft :-? . En leuk om te zien is het ook niet (vind ik tenminste niet), ik vind het er maar eng uit zien, het is een groot diep gat, donkerrood. Nee, ik vind het maar niks, afgezien van het feit dat ik op de vingers word getikt als ik kijk (mond aan de kant trekken en vervolgens stekende pijn) vind ik het ook maar niks. :(
Volgens mij is die pijn van de kracht die ze op je kaken hebben gezet, ik ben ermee naar de huisarts geweest en heb diclofenac voor geschreven gekregen en dat werkt hartstikke goed, misschien een tip als de pijn aan blijft houden.
Misschien een tip met eten, ik eet magere yohurt en krijg mijn kaken ook niet ver (maar best een eindje) van elkaar af dus het gaat verrekte langzaam.....
Misschien is het een tip als ik je zeg om een rietje in de magere yoghurt te doen, dan kun je het op zuigen. Ik koop nu ook zachte bolletjes, breek dat in superkleine stukjes en leg dat in een kop soep (bijvoorbeeld kippesoep), dan word het zacht, hoef je niet te kauwen en kun je het zo doorslikken. Maar als je nog moeite hebt met je mond open doen kun je misschien gewoon het beste vloeibaar eten met een rietje aan houden...
Ik hoop dat je wat aan die tips hebt...
Gr Ingrid
Super hoor, dat je het allemaal hebt doorgezet. Ik heb heel veel bewondering voor je doorzettingsvermogen!
Ik denk even met je mee over je vragen:
* Ibuprofen is wel een pijnstiller waar je last van je maag van kunt krijgen, dus pas er een beetje mee op. Lees ook altijd de bijsluiter hè?
* Of dat door de rottende kies komt, zoals jij omschrijft: geen idee. Het kan natuurlijk ook toeval zijn. Ik weet dat toen bij mij de 2 onderste verstandskiezen (tegelijkertijd) waren getrokken en het ging ontsteken, de tandarts zei dat de kant waar ik het minste last van had juist het ergste eruitzag qua ontsteking. Waar ik maar mee wil zeggen: je weet nooit exact hoe het komt waarom de ene kant meer last geeft dan de andere kant.
* Steenkoud? Misschien van de spanning die eruit moet?
* Hoe dat met het bloeden zit, weet ik niet.
* Als het goed is, is het gat afgesloten door een bloedstolsel, daardoor kan er eigenlijk geen vuil in de wond komen en daarom is het ook zo belangrijk om de eerste 24 uur niet te spoelen en het daarna langzaamaan voorzichtig te starten.
:smt006 Monique
even voorstellen en info over lachgas
Bedankt voor je antwoorden.
Ik ben gister al over geschakeld op gewone paracetamol, ik had al gehoord dat ibrufen behoorlijk zwaar was, eigenlijk meer voor net na de behandeling. Met paracetamol gaat het tot nu toe best goed, dat helpt ook tegen de pijn....
Ik heb toch niet het gevoel dat die kant van de rottende kies ontstoken is... Of sterker nog, dat wil ik niet, het idee alleen al, brrrr.....
Wat voor klachten heb je bij een ontsteking dan?
Van dan steenkoud heb ik inmiddels geen last meer, ik ben wel supersuperverkouden nu.
Of de wond echt dicht is weet ik eigenlijk niet....
Gr Ingrid
Probeer je niet al te veel zorgen te maken. Als je het aandurft en je niet teveel zorgen gaat maken, zou je de zoekfunctie van het forum kunnen gebruiken op termen als 'aveolitis' of 'dry socket' voor meer informatie over een eventuele ontsteking. Aan de andere kant denk ik dat dat vroeg genoeg is als je meer klachten krijgt. Zolang de klachten afnemen, denk ik dat het wel goed zit bij je.
:smt006 Monique
even voorstellen en info over lachgas
Gr Ingrid
Ik heb er nu zoveel last van, zou eigenlijk over moeten zijn.
Heb de poli teruggebeld daarover. Dat ik er nu nog zo'n last van had was eigenlijk te lang, moest maar even komen morgen.
Heb gezegd dat ik het nog wel afwacht, ik durf gewoon niet terug...
even voorstellen en info over lachgas
Hoe gaat het nu met je? Nogsteeds zoveel pijn?
Ik kan wel tegen je zeggen, je kunt beter terug gaan maar ik weet hoe moeilijk dat dat is. Ik ben met mijn moeder gegaan, puur uit veiligheidsoverweging (zo kon ik niet op het laatste moment alsnog weg vluchten). Ik weet het, best wel zwak maar het hielp wel.
Met pijn rondlopen is natuurlijk ook niet fijn, zeker niet zo vlak voor de feestdagen. Ik hoop dat je toch nog de stap durft te zetten en durft te gaan want: pijn is niet fijn.... Ik heb geen last meer van de kiezen, ik kan weer een beetje lachen (behalve als ik er aan denk dat ik weer bijna op half jaarlijkse controle moet komen, dan vergaat het lachen me).
Alleen met zwemmen merk ik, dat als ik onder water duik er een behoorlijke druk op de wondjes komt te staan. Maar dat zal vast wel normaal zijn.
Gr Ingrid