Ook ik ben al jaren niet bij de tandarts geweest en heb net een email gestuurd naar Alphen.Overwinning nummer 1. Al een tijdje loop ik met pijn in mijn mond. Kiezen heb ik bijna niet meer en ook mijn tanden zijn in zeer slechte staat dus ik ben bang dat alles er uit zal moeten. Ik zie er giga tegenop. Ik heb net een aantal verhalen gelezen over protheses en het idee dat je over een wond een prothese gaat plaatsen vind ik doodeng. Ik hoop in ieder geval dat ik snel een telefoontje krijg. Weet iemand misschien ook of je in staat bent zelf terug te rijden na een narcose behandeling. Ik heb niemand die met mij mee zou kunnen.
Bedankt alvast voor de reacties
Tineke
Bedankt alvast voor de reacties
Tineke
Over het zelf naar huis rijden na narcose. Dat zou ik niet doen. Doordat je in slaap gebracht wordt en de narcose blijft nog een tijdje in je lijf, dus je reactievermogen zal niet optimaal zijn. Veiligheid voorop en toch iemand zien te vinden die met je mee kan gaan.
Sterkte!
Goed dat je stap 1 vast genomen hebt!
Na een narcose zelf naar huis rijden is niet te doen.
Ik was na de rit van bijna twee uur naar huis nog amper in staat mijn ogen open te houden.
Als je ECHT niemand hebt die je kan rijden zou ik ervoor kiezen een hotel ofzo in de
buurt te zoeken en daar vanaf de TA per taxi naar terug te gaan. Maar dit is ver van ideaal.
Ik heb mezelf laten rijden door mijn beste vriendin, ken/vertrouw je echt niemand genoeg?
Sterkte iig,
JAN
Wat ik je wel kan zeggen is dat wanneer alles eruit is dat echt een verademing is, je hebt geen pijn meer dan. Heb hetzelfde als jij meegemaakt, alles rotte eruit binnen een jaar of 4. Poetsen of niet, vullen of niet (die knalden er ook binnen no-time er weer uit) niets hielp. Alles eruit was het devies en alles kunst. De kiezen waren er vantevoren uitgehaald en de laatste 12 tanden (6 boven en 6 onder) werden er tegelijkertijd uitgehaald. 3 Injecties in je mond (3 boven en 3 onder) en mijn tandarts deed kordaad zijn werk en trok er alles vakkundig uit zonder aan het 'klooien' te komen. Binnen een half uur lag alles op de tafel en ik kreeg gelijk het vervangende gebit erin, wat dus vantevoren pasklaar was gemaakt. Na 3 uur was de vedoving uitgewerkt en van napijn heb ik niet veel last gehad. Maar dat is per persoon verschillend. De volgende dag kon ik weer komen en alles was goed.
Narcose heb ik dus niet gehad. Alles ging onder plaatselijke verdoving
En dat je over een open wond een prothese gaat plaatsen is ook niets engs aan. De wond word zelfs nog wat beschermd op die manier, er komt minder snel etensresten bij doordat de prothese erop ligt.
En je voelt er niets van.
Om heel eerlijk te zijn durf ik niemand te vertellen dat ik een afspraak bij de narcose tandarts wil gaan maken en dat betekend dus dat ik ook niemand durf te vragen om met mij mee te gaan. Ik schaam mij diep!!
bedankt voor jullie reacties
Tineke
Je hebt idd een kliksysteem waar het gebit op geklikt word. Dat is op basis van implantaten. Toevallig ben ik daar nu in verzeilt geraakt. Ze zitten er net in, de implantaten dus nog maar. Dat is niet een behandeling waar je zo mee klaar bent. Bij heeft het 7 jaar geduurt voordat men ermee kwam. Komt ook misschien doordat het iets van de laatste jaren is. Misschien dat ze nu met mensen die aan een kunstgebit toe zijn misschie gelijk wel implantaten voorschrijven. Wellicht dat iemand anders hier daar meer verstand van heeft.
Hier o.a. mijn verhaal en uiteraard ervaringen van anderen:
http://www.tandarts.nl/phpBB/viewtopic.php?p=36051&highlight=#36051
NIet uitgaan van het negatieve! Mensen die van je houden willen je juist steunen in deze moeilijke tijd.
Tuurlijk moet je jezelf kwetsbaar opstellen en dat is het moeilijkste wat je je voor kan stellen wat je moet doen, maar lees maar wat rond, misschien vind je dan een beetje een duw in je rug om mensen in vertrouwen te nemen!
Sterkte!
Van de hele behandeling voel je helemaal niets en als je erover na gaat denken dan voel je je zo blij dat je die stap gemaakt heb (en dan spreek ik uit eigen ervaring).
Denk alleen al aan het straks breeduit kunnen lachen :D
Dus heel erg veel suc6 en ik weet hoe moeilijk die stap is,,ik vindt het reuze knap van je....(ook ik heb het 2 maanden geleden moeten vertellen :oops: )
Ga ervoor Tineke..
:-)
Mijn schaamte is ook enorm diep en NOG steeds. Ik heb er echt weken mee gewacht om het zelfs maar mijn ouders te vertellen die hun kinderen toch altijd door dik en dun hebben gesteund. Mijn man heeft het ze verteld en het was een ENORME opluchting. Ze reageerden natuurlijk heel lief.
Toen ik het 1maal aan hun verteld had, had ik ook het lef om het afgelopen week pas een hele goede vriend van me te vertellen.
Het is elke keer zo'n opluchting om er eerlijk over te kunnen zijn.
Mensen gaan het denk ik toch zien straks hoe mooi een prothese ook is gemaakt. Je lacht ineens weer en beter nog.... misschien STRAAL je straks wel omdat alle ellende achter de rug is.
Je kan echt niet alleen hoor tineke... maar buiten dat.... je hebt die steun gewoon nodig !!! Voel je niet al hoe heerlijk het HIER is op een forum dat je het met anderen kunt delen? Dat is in echie NOG fijner. En mensen hebben vaak veel meer begrip als we denken. (Je moest eens weten hoe bang je vrienden/familie zijn voor de tandarts alleen je hoort dat net zo min van hun als hun van jou :D )
Sterkte Tineke
groetjes
Tineke
Het is nu eenmaal zo, je doet er niets meer aan, je moet er mee leren leven en je moet er een oplossing voor vinden. Die oplossingen zijn er legio want men kan best veel tegenwoordig. Het ziekenfonds vergoed ook veel.
Als ik maar dit... als ik toen dat..... heb je niets aan. Je hebt er nu mee te leven. Als als.
Als mijn broertje een meisje was dan was het mijn zusje geweest.
Veel sterkte en hou ons op de hoogte! :)