Ik hoop dat iemand mij via deze weg kan helpen!!!!!
Mijn oudste zoon van 9 is heel erg bang wat de tandarts betreft. Als ik hem al vertel dat we naar de tandarts moeten bv volgende week voor controlle dan is het huis te klein.
Dit is allemaal gekomen nadat hij in 1 van zijn kiezen (melkgebit) een gaatje kreeg. Dit is toen niet behandeld dat was volgens de tandarts niet echt nodig. Mijn zoon heeft een heel zwak gebit en uiteindelijk moest er toch wat gebeuren. Hij zou het gaatje vullen, maar doordat mijn zoon al zo bang was om pijn te krijgen heeft het heel wat moeite gekost om hem in de stoel te kunnen houden. Tijdens het boren deed het pijn en heeft mijn zoon zijn kaken op elkaar gezet met de boor ertussen. Nadat eindelijk de kies gevuld was na heel veel pijn en moeite, konden we eindelijk naar huis.
Toen na een tijdje de vulling eruit viel moesten we weer terug met alle gevolgen van dien. Ook deze vulling is er na een tijdje uit gevallen, dus konden we weer terug. De kies ernaast was ook al aangetast en ook deze moest gevuld worden. Bij deze en de andere kies vielen steeds de vullingen eruit. Na heel veel gedoe heeft de tandarts gezegd ik vul ze niet meer maar laat het een open gat want vullen heeft geen zin. Ondertussen heeft mijn zoon al zo'n angst gekregen dat hij nooit meer naar de tandarts wil.
Het gaat een tijdje goed maar dan komt het moment dat er een andere kies getrokken moet worden. Nou de ellende kun je al raden. De prikken geven was een ware hel. 2 spuitjes verder en nog steeds voelde mijn zoon pijn, dus nog een spuit verdoving erbij. Daarna heeft de tandarts omdat hij er zo zat van was met geen greintje medeleven en boos te zijn geworden op mijn zoon de kies uiteindelijk wel met veel pijn getrokken ( wat wel inhield dat ik hem in een houdtgreep had mijn benen over hem heen en zijn armen vast houden en zijn hoofd wordt door de assistent vastgehouden). Daarbij deed hij helemaal niet aardig tegen mijn zoon en zei dat hij zich niet moest aanstellen want zo'n pijn kon het niet doen.
Nu wil het geval dat vandaag ik op mijn werk gebeld wordt dat ik naar huis moet komen mijn zoon zijn wang is helemaal opgezet. Nou eerst maar door gegaan naar de huisarts en wat blijkt er zit een ontsteking door een een kies in het onder gebit. Door naar de tandarts met een schreeuwend en huilend kind in de auto.
Bij de tandarts aangekomen die gelijk zegt die kies moeten we trekken. Nou zoon lief vliegt gelijk huilend uit de stoel en door naar buiten. Op mijn vraag of de tandarts ons door kan sturen naar de kaakchirurg om het bv onder narcose te laten behandelen omdat hij zo bang is en ik hem echt niet stil in de stoel kan laten zitten en ik ook niet weer mijn zoon in de houdgreep wil houden net als laatste keer, lacht hij me recht in mijn gezicht uit. Nu moet ik volgende week terug komen om de kies te laten trekken. Iets wat ik niet zie gebeuren en zelf heel angstig bij wordt en het ook niet prettig vind om mijn zoon zo bang te zien dat hij liever met veel pijn door loopt.
Wat moet ik nu doen en wat kan ik doen.?????????
Mijn oudste zoon van 9 is heel erg bang wat de tandarts betreft. Als ik hem al vertel dat we naar de tandarts moeten bv volgende week voor controlle dan is het huis te klein.
Dit is allemaal gekomen nadat hij in 1 van zijn kiezen (melkgebit) een gaatje kreeg. Dit is toen niet behandeld dat was volgens de tandarts niet echt nodig. Mijn zoon heeft een heel zwak gebit en uiteindelijk moest er toch wat gebeuren. Hij zou het gaatje vullen, maar doordat mijn zoon al zo bang was om pijn te krijgen heeft het heel wat moeite gekost om hem in de stoel te kunnen houden. Tijdens het boren deed het pijn en heeft mijn zoon zijn kaken op elkaar gezet met de boor ertussen. Nadat eindelijk de kies gevuld was na heel veel pijn en moeite, konden we eindelijk naar huis.
Toen na een tijdje de vulling eruit viel moesten we weer terug met alle gevolgen van dien. Ook deze vulling is er na een tijdje uit gevallen, dus konden we weer terug. De kies ernaast was ook al aangetast en ook deze moest gevuld worden. Bij deze en de andere kies vielen steeds de vullingen eruit. Na heel veel gedoe heeft de tandarts gezegd ik vul ze niet meer maar laat het een open gat want vullen heeft geen zin. Ondertussen heeft mijn zoon al zo'n angst gekregen dat hij nooit meer naar de tandarts wil.
Het gaat een tijdje goed maar dan komt het moment dat er een andere kies getrokken moet worden. Nou de ellende kun je al raden. De prikken geven was een ware hel. 2 spuitjes verder en nog steeds voelde mijn zoon pijn, dus nog een spuit verdoving erbij. Daarna heeft de tandarts omdat hij er zo zat van was met geen greintje medeleven en boos te zijn geworden op mijn zoon de kies uiteindelijk wel met veel pijn getrokken ( wat wel inhield dat ik hem in een houdtgreep had mijn benen over hem heen en zijn armen vast houden en zijn hoofd wordt door de assistent vastgehouden). Daarbij deed hij helemaal niet aardig tegen mijn zoon en zei dat hij zich niet moest aanstellen want zo'n pijn kon het niet doen.
Nu wil het geval dat vandaag ik op mijn werk gebeld wordt dat ik naar huis moet komen mijn zoon zijn wang is helemaal opgezet. Nou eerst maar door gegaan naar de huisarts en wat blijkt er zit een ontsteking door een een kies in het onder gebit. Door naar de tandarts met een schreeuwend en huilend kind in de auto.
Bij de tandarts aangekomen die gelijk zegt die kies moeten we trekken. Nou zoon lief vliegt gelijk huilend uit de stoel en door naar buiten. Op mijn vraag of de tandarts ons door kan sturen naar de kaakchirurg om het bv onder narcose te laten behandelen omdat hij zo bang is en ik hem echt niet stil in de stoel kan laten zitten en ik ook niet weer mijn zoon in de houdgreep wil houden net als laatste keer, lacht hij me recht in mijn gezicht uit. Nu moet ik volgende week terug komen om de kies te laten trekken. Iets wat ik niet zie gebeuren en zelf heel angstig bij wordt en het ook niet prettig vind om mijn zoon zo bang te zien dat hij liever met veel pijn door loopt.
Wat moet ik nu doen en wat kan ik doen.?????????
Als ik jou was, zou ik proberen om bij een andere ta een verwijsbriefje of zo te krijgen voor de kaakchirurg.
Ik weet niet of ze het trekken dan onder narcose doen.
Maar misschien is het zien van een andere ta al wat minder erg voor je zoon.
Je kunt hem het probleem voorleggen en dan eens kijken wat deze ta dan voor je kan doen. En misschien hoef je dan niet eens naar de kaakchirurg.
Het lijtk me in ieder geval heel vervelend voor je. Zo'n angstig kind moet toch op een andere manier te helpen zijn.
Succes verder.
Joke
Je kunt het probleem ook met je huisarts bespreken. Die kan bijvoorbeeld een kalmeringsmiddeltje voorschrijven, maar ook contact met een kaakchirurg opnemen. Je kunt overigens ook zelf bellen met een kaakchirurg en het probleem voorleggen en advies vragen. Hetzelfde geldt voor je zorgverzekeraar, die kunnen soms ook een goed advies uitbrengen.
Je kunt ook zelf een afspraak maken bij een narcosetandarts, die vind je bijvoorbeeld in Kerkrade en in Alphen aan de Rijn. Nadeel is de lange wachttijd, maar ze kunnen dan wel in rust zijn hele gebit renoveren.
Joke zei het ook al, probeer eens een andere tandarts, misschien is dat een eenvoudiger oplossing.
Ik wens je veel succes met je zoon. Ik herken de problemen en ben zelf met mijn kinderen in Kerkrade geweest. Dat is uitstekend bevallen. Ze hebben er geen trauma's aan over gehouden en als het nodig is gaan ze weer onder narcose. Persoonlijk heb ik dat liever dan dat er met de kinderen gevochten moet worden.
Heel veel sterkte voor jullie.
Ik ga sowieso morgen gelijk op zoek naar een andere TA want dit werkt zo niet. Ben alleen bang dat zonder narcose mijn zoon niet geholpen kan worden. Of ze zouden hem helemaal moeten vast binden zo bang is hij ervoor. Nou en daar wil ik als moeder niet bij zijn omdat te moeten aanzien. Baal ook wel dat mijn zoon niet zo'n sterk gebit heeft net als zijn moeder.
Welke regio?
Aaaaah dat Den Helder :wink:.
Met de CBT's zit je dan zo te zien in Alkmaar. Kindertandartsen heb ik nog niet speciaal op gezocht. Lees ook maar eens wat rond in kindertandheelkunde, dan kom je nog best eea aan goede info tegen!
Ik heb ook na het voorval met de TA de dokter gebeld omdat ik daarvoor met mijn zoon bij hem was geweest om er naar te laten kijken. De assistent gaf aan dat zij het niet zeker wist maar ik moet morgen terug bellen. Ze zou het voor me navragen want zover als zij wist kon alleen de TA mij doorverwijzen naar de kaakchirurg. Hoop nu dus morgen dan goed nieuws te krijgen
Mijn zoon slaapt gelukkig nu en ik hoop dat hij ondanks de pijn kan doorslapen. :-?
Ik krijg mijn zoon nog niet eens op de normale wijze in de stoel van de tandarts. Ben ook heel erg bang dat het zonder een narcose echt niks wordt om de kies te trekken. Mijn zoon was vandaag ook al weggelopen bij de TA en moest hem buiten gaan zoeken omdat hij zich had verstopt. Ik denk dat als hij weet dat hij rustig onder narcose geholpen kan worden hij rustiger er naar toe gaat. Ik heb ook op de test gedaan op http://www.tandarts.nl/html/angst/angst.php en daar behaald hij de score 17 dus wat moet ik daar dan mee.
Hoe doe je dat? Dat is moeilijk.... "Het zal allemaal vanzelf wel goed gaan" is wat te makkelijk. "Het doe nooit pijn" is simpel en ook niet waar.
Maar "als het goed gebeurt hoeft het vaak helemaal niet naar te zijn" klopt wél. Het eerste is dat als ouder aan te nemen, daarna er naar te handelen. Hopelijk straal je het dan ook een beetje uit.
Een injectie is voor te verdoven met een zalfje, het kost een paar minuten extra, dat is alles. De gemiddelde praktijk kan zich dat niet bij elke patient veroorloven, dat duurt te lang. Als het echt allemaal zo verschrikkelijk naar is dan is dat dus wel de moeite waard.
Mijn tandarts zat eens een beetje te lachen bij mijn behandeling. Ze legde ze me het uit wat er aan de hand was, ze had een ouder met kids gehad die gehad die héééél erg bang waren geweest, en waarvan ze de vaste tandarts moest vervangen. De kids kwamen binnen en vroegen: "Spuit u ook met botte naalden?" Mijn tandarts moest even slikken en vroeg voorzichtjes "Euuuh, hoezo?". "Nou", kreeg ze als antwoord "die andere tandarts had heeeeele speciale naalden die bot zijn en helemaal geen pijn doen!" Natuurlijk kon ze niet anders dan antwoorden dat het spuiten waarschijnlijk wel mee zou vallen. Dat deed het ook.
Rustig inspuiten, evt een zalfje vooraf, dan is de verdoving veelal niet naar. Ik heb er een paar gehad die ik helemaal niet heb gevoeld, zonder zalfje.
Toen ik naar de angsttandarts moest, heb ik een verwijsbrief gekregen van mijn huisarts, ik durfde niet eens mijn "gewone" tandarts te bellen. :oops:
Nu nog even wachten en dan kunnen we weer rustig ademhalen. Er viel ook gelijk een zware last van schouders af te weten dat we nu goed geholpen gaan worden.
Een narcose is natuurlijk niet ideaal, maar soms is het een goede oplossing.
Laat je horen hoe het afgelopen is in Alkmaar.
Grappig, ik woon ook in de buurt van Alkmaar.
Ik hoop niet dat je mijn ta hebt!
Groetjes,
joke
Ik weet dat het niet ideaal is om het onder narcose te doen, maar als ik daarmee mijn zoon een betere behandeling kan geven heel graag.
Ik laat zeer zeker weten hoe alles is verlopen. Vanmiddag op zoek naar een andere tandarts hier in den helder want waar ik woon hebben we niet veel keus.
Maar daarna direct op zoek naar een begripvolle "angst" tandarts om met je zoon eraan te werken. Gewoon de eerste keren zonder in de stoel te komen, maar gewoon uitleg te krijgen en om met hem te praten. Je moet hier echt wat mee doen na de kaakchirurg, want als dit blijft staan wordt het van kwaad tot erger uiteraard. (zei iemand die bang is vanaf een jaar of 11 en graag had gehad dat er toen iets aan gedaan was)
Sterkte met alles
Eest maar de kaakchirurg afwachten 24 mei en daarna vol goede moed op naar de nieuwe TA
heel veel succes, het zal een lange weg worden met vallen en opstaan.. Maar houd het doel voor ogen, een kind zonder angst voor de tandarts..
We komen er wel het zal alleen zijn tijd nodig hebben.
Bedankt allemaal voor jullie reactie's
Mijn zoon is ook heel blij dat hij nu weet dat hij niet de enige is die bang is voor de TA, dat is iets wat hem ook sterkt.
Een collega van me is ook bang voor de TA (weet ik nu ikzelf behandeld
ben en erover durf te praten). Hij heeft een zoontje van 4 die later ook
zelf naar de TA moet. Die gaat nu iedere keer mee naar de controle en
mag dan bij papa op zijn buik meekijken naar wat de tandenmeneer doet.
Daarna mag 'ie zelf even op de stoel en kijken ze zijn tandjes ook even na.
Het jochie is helemaal niet bang, ondanks zijn
bange vader, hij vind het wel interessant...
Nu hebben ze (natuurlijk) nog niets hoeven doen bij hem, maar hij is wel
al bekend met het fenomeen van de stoel die kan bewegen en de lamp,
de arm met gereedschappen en de TA met mondkapje. Dat scheelt!
VVerder heel veel sterkte met je zoon, hopelijk is er
met een andere TA tot een goede oplossing te komen.
Groetjes,
JAN
Ik ben zelf behoorlijk bang, maar voor je kinderen moet je je dan inhouden. En het gekke is, dat je dan vanzelf minder bang wordt. Je maakt eens een grapje met je kinderen en het wordt dan wat relaxter.
Mijn kinderen zijn nu 14 en 16, ze weten dat ik heel bang ben. Maar ze zijn zelf niet bang, hoewel ik er bij moet zeggen dat ze nog nooit wat gehad hebben.
Groetjes,
Joke
Ben met zoon lief naar de kaakchirurg geweest in alkmaar. Hij was heel erg gespannen maar heeft zich heel goed gehouden. De kaakchirurg mocht ook van hem alleen maar met het spiegeltje kijken en niet meer dan dat. We hebben alles gelijk afgelopen zoals foto's maken, bezoek aan de anesthesist, bij de dagopname alles besproken zodat we weten hoe en wat. Gelijk de mooie zetpil van 1000gram mee gekregen waar mijn zoon gelijk het heen en weer van kreeg hahaha maar liever de zetpil dan een prik zoals hij zelf zei.
Op weg naar huis vroeg hij mama heb ik het goed gedaan bij de dokter waarop ik alleen maar kon zeggen vol trots JE WAS EEN KANJER. Hij straalde aan alle kanten.
Ook zijn we ondertussen bij onze nieuwe tandarts geweest en dat ging wonder boven wonder best goed. Jammer genoeg mocht ook de tandarts niet met het haakje in de mond komen maar alleen met het spiegeltje. Ze gaf hem ook steeds complimenten en maakte hem zelfs aan het lachen door geintjes uit te halen met hem. Ze straalt ook heel veel rust uit en is een groot voordeel. Mijn zoon zei ook dat hij haar erg lief vond.
Afgelopen week de kaakchirurg gebeld want de ontsteking is weer op gaan spelen. Wel weer antibiotica gekregen. Ze gaan nu kijken of hij eerder geholpen kan worden waarschijnlijk begin juli. Hij stond nu op de lijst voor eind juli dus ik zal wel blij zijn als dat eerder kan. Maar goed dat is nu afwachten weer.
Zodra ik weer meer weet laat ik het vervolg weten. Ik ben nu erg laat met het bericht doordat mijn ik veel aan mijn hoofd heb en ook erg druk in de weer ben met mijn jongste zoon die plotseling een gezichtsverlamming heeft opgelopen. Ben nu met hem ziekenhuis in ziekenhuis uit dus ja alles is er een beetje bij ingeschoten. Het lijkt wel of altijd alle ellende bij ons in meerfout komt.
Sorry dus voor de late update maar goed hij is er en ik hou jullie op de hoogte hoe alles afloopt met de kaakchirurg.
Nu even mijn verhaal:
Ik (nu 19) ben ook al echt bang voor de tandarts sinds mijn 10e. Het was zelfs zo erg dat ik naar buiten moest als er een afspraak werd gemaakt omdat die datum echt in mijn geheugen gegrift stond en ik al weken van te voren niet meer normaal kon slapen. Mijn moeder vertelde het dan een paar uur van te voren dat ik naar de tandarts moest nou je kan, inmiddels helaas, eigen ervaring wel voorstellen hoe het er dan aan toe ging.
Opzich was mijn tandarts aardig begripvol en mocht alles met verdoving alleen het probleem was dat door mijn stress en spanning de verdoving niet zo snel inwerkte. Dat was het gene waar hij het niet mee eens was en ik had dus nog steeds pijn. Als ik dat aangaf geloofde hij me niet.
Nu nog steeds heb ik niet veel vertrouwen in verdovingen alhoewel mijn tandarts nu, echt een top gozer, wel echt mij aangeeft als ik pijn heb en hij dan ook zonder problemen bijverdoofd.
Ndat mijn moeder er helemaal moedeloos van werd dat ik nog steeds als een kind lig te bibberen in de stoel heeft ze van alles voor me uitgezocht en heb vandaag een verwijsbrief gekregen (na een wortelkanaalbehandeling die de nodige stress op heeft geleverd) voor één of andere angsttherapie in het UMC in utrecht. Ik weet er opzich ook niet alles van maar weet wel dat deze mensen me gaan begeleiden om het vertrouwen weer enigszins terug te krijgen in de tandarts.
Ik wou mijn verhaal hier neerzetten omdat ik aan mijn moeder zie hoe moedeloos ze van deze situatie wordt, zelf nu ik inmiddels 19 ben.