wachten op telefoontje

Author:
hans0166
Posted:
ma, 05/15/2006 - 08:30
Zoals jullie me aangeraden hebben, heb ik niet meer afgebeld, het heeft een beetje moeite gekost, maar toch volgehouden.

Sinds gisteren is de spanning weer behoorlijk opgelopen en vannacht bijna heel de tijd naar het plafond liggen staren want vandaag hoor ik of het morgen gaat gebeuren. Het is nu wachten op een telefoontje uit Vlissingen. (als het te lang duurt, bel ik zelf!, wil het eigenlijk nu wel weten)

Ik kijk niet zozeer meer op tegen de behandeling en de narcose, maar juist het wakker worden...
Traveller

Dag Hans,

Ik weet niet waar je precies bang voor bent als je uit de narcose bij komt? Kan het me wel heel goed voorstellen, hoor. Als het misselijkheid is, dan kun je vragen of ze je daar voor de narcose een middel tegen geven. Daarnaast als je erg onrustig bent als je bijkomt, dan kunnen ze daar ook wat tegen doen waardoor jij je weer wat beter voelt. Helpt het om dat te weten? Of zit je zorg ergens anders?

Ik vind het in ieder geval heel knap dat je volhoudt en dat je ervoor gaat. Misschien helpt het om je zorgen met de anesthesist te delen, zodat hij/zij je wat meer informatie kan geven?

Heel veel succes!
Traveller
ma, 05/15/2006 - 08:38 Permalink
hans0166

Heb een flinke hoofdpijn overgehouden aan het heel de dag in spanning zitten. Omdat ik tot 16u maar niets gehoord had, de afdeling opname maar even genegeerd en de kaakchirurgie maar gebeld. Er bleken nog aan paar formaliteiten niet in orde, maar ik zou binnen een half uur teruggebeld worden met een kleine kans dat het morgen nog door kon gaan of anders een nieuwe afspraak.
Hier werd ik ff helemaal niet goed van, nog net op tijd kon k bij het toilet komen want m'n maag leek zich omhoog te werken door m'n slokdarm.
Na al die spanning kon ik het even niet hebben dat het misschien uitgesteld zou worden.
Gelukkig nog geen kwartier later ging de telefoon .... het gaat gewoon door morgen!

Morgenochtend om 11.30u in he ziekenhuis zijn en rond 13u gaat het gebeuren.

Sta inmiddels strak als een pianosnaar van de spanning, en zie ertegenop als een mier die voor de mount everest staat, maar morgen is in ieder geval het begin van het einde met die ellendige tanden.
ma, 05/15/2006 - 23:09 Permalink
hans0166

jakkes.. krijg net weer een telefoontje

tijd is veranderd, hoef er nu pas om 13.30 te zijn.
Begin het gedoe met dat ziekenhuis nu toch echt een beetje irritant te vinden, voel me al niet goed door de spanning en nu nog langer wachten.
Breng me maar alvast in slaap, lijkt me veel beter voor mezelf.
di, 05/16/2006 - 08:45 Permalink
joek

Getver, Hans, dat is inderdaad vervelend.
Moet je nog langer wachten.
Probeer in ieder geval wat te gaan doen en niet de hele tijd te gaan zitten wachten.
Succs verder.

Groetjes,
Joke
di, 05/16/2006 - 08:49 Permalink
femm

zo werkt het helaas in ziekenhuizen. komt door eventuele spoedgevallen en maar een beperkt aantal operatie ruimtes.. Ach liever dat ze bellen en je nog wat 'vrijheid' hebt dan dat je al in het ziekenhuis zit en het wordt uitgesteld.


hoe is het gegaan??
di, 05/16/2006 - 17:36 Permalink
hans0166

het is inmiddels donderdag, het is net alsof ik nog steeds in een onwerkelijkheid leef , ondanks dat de narcose goed uitgewerkt is.

M'n tanden zijn allemaal verdwenen, en zonder pijn. Heb helemaal niks hoeven slikken, tot op heden dan.
De wondjes zijn prachtig schoon, ook bij de eerste keer, niets geen bloedpropjes e.d en een bijna onzichtbare hechting

De protheses willen nog niet echt wennen, boven lijkt een beetje te "zweven" en dus niet echt op 1 plaats te liggen, de onderste gedeelte kreeg ik er gisteravond na schoonmaken niet meer terug in. Volgens m'n tandarts het zwellingsproces iets doorgezet, gewoon blijven proberen.
Wat tot nu het meeste hindert is het spreken en eten. Er komt geen normaal woord uit nu , ales klinkt zo raar.
Het eten moet gewoon ng vloeibaar zijn, alles wat harder is dan vanillevla staat nog niet op het menu, jammer want zou best een frietje lusten!...

zal over een paar dagen nog wat posten hoe het verder gegaan is
do, 05/18/2006 - 08:33 Permalink
margareta

Hans.

Je mag trots op jezelf zijn dat je toch door gezet hebt en je hebt dit in ieder geval achter de rug.
Maar ik voel met je mee.
Het eten, het praten en het in en uit halen van de prothese...o, wat is dat wennen.
Maar het went...absoluut.
Iedereen die dat tegen me zei, zo vlak na de ingreep, had ik het liefst helemaal in elkaar gebeukt. Heb tranen met tuiten gehuild dat ik niet meer kon eten....maar ze hebben gelijk gehad.
Ik eet eigenlijk zo goed als alles weer en het gebit hoort nu bij me.
En straks lach je breeduit, trots op je mooie tanden en weet je niet beter.
Heel veel sterkte voor de komende periode. Je moet er even door heen, spoel lekker vaak je gebit onder koud water even af en dat werkt ook verzachtend voor de wonden en je went dan aan het in en uit doen.
Enneh...dat frietje......dat eet je straks weer met smaak! :lol:

Lieve groetjes van Margareta
:smt006
do, 05/18/2006 - 10:09 Permalink