Ik ben bang

Hallo iedereen,


ik ben er ook weer zo ééntje met een vreselijke fobie voor de tandarts en alles wat erbij komt!!! Ik ben bang dat jullie mij een suffe bangerd zullen vinden als ik vertel hoe erg het gesteld is. Ik ben namelijk van karakter helemaal niet kleinzerig of zo, maar trauma heeft mijn ziel gehavend...

Ik loop al vele jaren te vechten tegen erge post traumatische stress en de daaruit voortvloeiende psychische en fysieke beperkingen. Ik heb veel gebitsproblemen maar ik zie me er niets aan laten doen! Ik heb kaakspierpijnen (ik moet echt moeite doen namelijk om mijn mond dicht te houden met mijn vooruitstekende tanden). Ik heb moeite te eten en slapen gaat ook niet super met die bijtertjes van me. Spreken kost zelfs moeite. En dan nog gezwegen van mijn minderwaardigheidsgevoel dat erdoor versterkt wordt!!! Ik durf niet te glimlachen. Ik vind het stom van me allemaal... Ik ben dus erg :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:

Ik had nooit een slechte ervaring gehad bij de tandarts dus het moet door de PTSS komen.

Ik ben jaren niet geweest.

Dan ben ik een tijd geleden nog eens naar de tandarts geweest voor een vulling zonder verdoving. Ik vond het nog vreselijker dan ik me had voorgesteld en beloofde mezelf daar in die stoel nooit meer te gaan! (en het deed trouwens wél pijn!)

Ik ben eerst en vooral bang voor het sociale aspect. Dan ben ik bang voor mijn lelijke mond open en bloot te laten zien :oops: . Dan ben ik heel erg bang door mijn toch wel redelijk ernstige fysieke problemen duizelig of misselijk te worden, iets wat heus niet vergezocht is, en ik heb emetofobie ook. Alleen de stoel al; ik kan zelfs niet plat liggend slapen, dus het kantelen van de stoel maakt me misselijk en duizelig. Ik vind het vreselijk dat geboor en gekras, en die brokjes die soms in je keel vallen. Die vreemde vent of vrouw die in je mond prutst. De radioactieve stralen van de foto... Dan ben ik iemand die flauwvalt bij het zien van een spuitje en erg misselijk wordt. Ik heb geen idee hoe erg het voor me zal zijn een tand te laten trekken! Of een beugel te laten zetten. Ik vrees zelfs dat het "vaste en onveranderlijke aspect" van een beugel mij van de kaart zal brengen, wat niet goed is bij de moeizame verwerking van de PTSS.
Ik kan geen behandeling onder narcose laten doen omdat ik die erge emetofobie heb. En na een behandeling ziet mijn mond er waarschijnlijk nog erger uit, zodat het mijn fragiele zelfbeeld nog meer naar beneden zal halen...

Ik wil zo graag een leuk gebit, maar ik vrees dat het me echt veel meer kwaad dan goed zou doen! :(

Ik hoop op begrip... Want ik voel me zo stom en zwak...