Hallo iedereen,
Ik ben een Belgische meid met een tandartsfobie!
Dit heb ik jammer genoeg te danken aan de tandartse die ik als kind ontmoette.
Ik zie ze nog zo voor mij, en haar naam vergeet ik nooit.
Een enge mollige dame, met haar tangetjes, en al die andere enge dingen.
Iedere keer ik moest gaan deed het verschrikkelijk veel pijn.
Met het gekende vervolg: in mijn puberteit ging ik nooit meer naar de tandarts, verbeet de pijn nog liever dan naar de tandarts te gaan.
Met brufen, nerofen en allerhande andere pijnstillers ging de p!jn meestal wel over.
Gevolg: kiezen braken af, gaatjes overal in de kiezen.
Gelukkig zijn mijn voorste tanden altijd in orde gebleven.
Toen ik huwde en een zoon kreeg was mijn angst nog steeds niet weg.
Toen ik met mijn zoon naar de tandarts hier in de buurt ging viel het me op dat het een lieve meneer was, die heel zacht en voorzichtig met onze zoon omging.
Hij had nauwelijks pijn, en is godzijdank niet bang van de tandarts.
Tijdens een van deze bezoekjes vertelde ik hem over mijn angst.
Hij stelde voor een foto te nemen, en het was inderdaad heel ver gekomen.
Omdat hij begrip had voor mijn angst stelde hij voor om het onder narcose te doen, hij kende een collega.
Hij wees erop dat het toch wel nodig was, maar ik was te bang.
Dit is nu 3jaar geleden en heel wat tandpijn later.
Toen ik twee maand geleden terug ontzettend pijn kreeg ging ik naar onze tandarts voor antibiotica, hij zei streng dat de laatste keer was dat hij me wou helpen, ik moest dringend naar de narcosetandarts!
Heb al mijn moed bijeengezocht en op consultatie gegaan.
Een heel vriendelijke man, met begrip voor mijn angsten stelde me op mijn gemak.
6tanden moeten eruit, een aantal andere worden opgevuld.
Vrijdag 1 september is het zover.
Maar geloof me ik ben doodsbang van de narcose maar vooral van de napijn.
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met de narsocetandarts?
Alle ervaringen zijn meer dan welkom!
Bange groetjes,
Ik ben een Belgische meid met een tandartsfobie!
Dit heb ik jammer genoeg te danken aan de tandartse die ik als kind ontmoette.
Ik zie ze nog zo voor mij, en haar naam vergeet ik nooit.
Een enge mollige dame, met haar tangetjes, en al die andere enge dingen.
Iedere keer ik moest gaan deed het verschrikkelijk veel pijn.
Met het gekende vervolg: in mijn puberteit ging ik nooit meer naar de tandarts, verbeet de pijn nog liever dan naar de tandarts te gaan.
Met brufen, nerofen en allerhande andere pijnstillers ging de p!jn meestal wel over.
Gevolg: kiezen braken af, gaatjes overal in de kiezen.
Gelukkig zijn mijn voorste tanden altijd in orde gebleven.
Toen ik huwde en een zoon kreeg was mijn angst nog steeds niet weg.
Toen ik met mijn zoon naar de tandarts hier in de buurt ging viel het me op dat het een lieve meneer was, die heel zacht en voorzichtig met onze zoon omging.
Hij had nauwelijks pijn, en is godzijdank niet bang van de tandarts.
Tijdens een van deze bezoekjes vertelde ik hem over mijn angst.
Hij stelde voor een foto te nemen, en het was inderdaad heel ver gekomen.
Omdat hij begrip had voor mijn angst stelde hij voor om het onder narcose te doen, hij kende een collega.
Hij wees erop dat het toch wel nodig was, maar ik was te bang.
Dit is nu 3jaar geleden en heel wat tandpijn later.
Toen ik twee maand geleden terug ontzettend pijn kreeg ging ik naar onze tandarts voor antibiotica, hij zei streng dat de laatste keer was dat hij me wou helpen, ik moest dringend naar de narcosetandarts!
Heb al mijn moed bijeengezocht en op consultatie gegaan.
Een heel vriendelijke man, met begrip voor mijn angsten stelde me op mijn gemak.
6tanden moeten eruit, een aantal andere worden opgevuld.
Vrijdag 1 september is het zover.
Maar geloof me ik ben doodsbang van de narcose maar vooral van de napijn.
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met de narsocetandarts?
Alle ervaringen zijn meer dan welkom!
Bange groetjes,
Ik ben zelf alweer twee jaar geleden behandeld onder narcose in Kerkrade.
Bij mij was het de "nieuwe" tandarts na een verhuizing die me
bang gemaakt heeft, waarna ik ruim 10 jaar niet meer geweest ben.
Op een gegeven moment begon er vanalles te breken,
maar het deed niet zeer, dus nog steeds niet gegaan.
Uiteindelijk, ik weet niet eens meer precies waarom, heb ik
besloten ook ondernarcose te gaan, wannt het was ZO veel
werk, dat ik dat niet aan zou kunnen als ik "bij" was.
Na een intake in mei ben ik uiteindelijk in Juli en Augustus
twee keer behandeld aan zo'n twintig elementen.
De narcose ging allemaal heel relaxed; ik mocht op de stoel gaan
liggen en terwijl de TA met me kletste over klassieke auto's (mijn
hobby) bracht de anesthesist het infuus aan in mijn hand.
Omdat ik ook niets moet hebben van naalden hhad ik vantevoren
een recept gekregen voor zalf die de huid van je hand verdoofd.
Van de prik heb ik niets gevoeld, alleen dat ik ineens een warm
gevoel kreeg in mijn bovenarm en daarna was ik "weg".
De volgende herinnering die ik heb is dat ik in de auuto zat, alweer halverwege thuis. Pas later begonnen eerdere dingen terug te komen.
Van de hele behandeling heb ik NIETS gemerkt en omdat ik vantevoren
op aanraden van de TA al twee pijstillers had ingenomen heb ik ook
amper napijn gehhad, ondanks dat er 3 kiezen getrokken zijn.
De tweede narcose was nog relaxter, omdta ik wist wat er ging komen
en omdat die korter was (1 uur, de eerste was uitgelopen naar 2 uur)
was ik ook veel eerder wakker en had ik nog minder last.
Hopelijk heb je wat aan dit verhaal?
In ieder geval veel sterkte vrijdag.
Groetjes,
JAN
Bedankt voor jouw verhaal!
Bedankt dat je je verhaal schrijft, ik voel me al wat geruster!!!!
Ik ben 3weken geleden ook geopereerd, gelukkig niet aan de tanden, weet dus hoe de narcose werkt, wat me minder bang maakt.
Alleen deed die prik enorm veel pijn, dankzij jou weet ik nu van verdovingszalf af.
Ik ga er ook om vragen!
Bedankt voor de tip!
Groetjes,
NIET bang zijn. ja makkelijk gezegt van mij he. Een half jaar geleden is bij mij de hele bovenkant getrokken en geloof ik heb de hele nacht niet geslapen van de zenuwen. Maar goed... veel meer als jou 6. Ik kan je zenuwen niet weg nemen... nog je angst voor de tandarts want die zit er bij mij ook goed diep in dat neemt niemand zomaar weg.
Zelfs NU laat ik mijn man nog steeds met de kids naar de tandarts gaan.
Maar goed... ik kan je WEL wat vertellen over napijn... die heb IK nagenoeg niet gehad en ook andere "lot" genoten niet met wie ik veel heen en weer heb geschreven op dit forum. Echt... je zult weinig last hebben van napijn. En daar komt nog bij.... je weet dat ALS je wat voelt DIT weer weg gaat... maar NIKS is zo erg als nachten wakker liggen van kloppende en stekende kiespijn/tandpijn. Het kan alleen maar beter worden...
Houd moed banghartje... alles is zo voorbij.
Heel veel sterkte..
bij de apotheek. Werd zelfs vergoed door de ziektenkostenverzekering!
Het is zalf met speciale pleisters en moet ± een half uur vantevoren dik
aangebracht worden en dan afgesloten met die pleisters. Werkt perfect!
Hey bedankt!!!!
Bedankt voor jullie berichtjes.
Overmorgen is het dus zover.
Langs de ene kant kijk ik er naar uit, omdat ik nadien weer met een mooie mond zal kunnen leven!
Want met afgebroken tanden leven door de angst is ook niet echt prettig.
Het is dus beetje dubbel gevoel.
En voortdurend schrik hebben dat er weer eens ene vervelende erge tandpijn opduikt is ook niet dat natuurlijk.
Overal heb ik pijnstillers mee.
De zenuwen zijn er wel, maar door jullie ervaringen ben ik al een heel stuk geruster!!!!
Ik laat jullie zeker iets weten.
Enne moest ik last hebben van napijn vraag ik gewoon om een pijnstiller in het ziekenhuis al.
Heel erg bedankt voor jullie reacties, ze stellen me gerust!
Groetjes,
Re: Hey bedankt!!!!
Dit herken ik zo vreselijk goed van toen ik mijn tanden nog had! en NOG vind ik op de meest vage plekken strips met pijnstillers, want STEL je toch es voor je kreeg kiespijn, ik wens je heel veel sterkte en geloof me, het is het echt waard! :smt008
Mijn dochertje (5 jaar) is vorige week in Kerkrade onder narcose geweest om een kies te trekken. We hebben de zalf er 2 uur van te voren opgedaan en ze heeft niets gevoeld van het infuus, ze zei alleen maar :
Kijk mama, het zit er al in.
Napijn heeft ze ook niet gehad, anders had ze me dat wel gezegd en 's avonds heeft ze al weer gewoon mee gegeten.
Blijf wel nuchter voordat je onder narcose gaat, geen koffie of thee of dergelijke, des te beter voel je je naderhand.
Veel succes morgen !!!!
Groetjes Claudia
Napijn heb ik nauwelijks gehad. Na de eerste nacht sliep ik de hele nacht al door op 1 pijnstiller! Dus dat is me erg meegevallen.
Sterkte morgen!
Ingrid
Ik ben geweest!!!!!
Klein ontbijt genomen, onze zoon een fijne schooldag gewenst, nog nooit was ik zo bang op de 1ste september.
Sigaretje gerookt, nog een sigaretje gerookt, naar de winkel om een voorraad yoghurts gereden samen met mijn man.
En vervolgens met trillende benen naar het ziekenhuis in Tielt. Inschrijven, naar de kamer, een heel vriendelijke verpleegster kwam mijn bloeddruk meten, koorts opnemen en me een pilletje geven.
Omdat ik pas in de namiddag werd behandeld moest ik pas om 10.30u aanwezig zijn in de dagkliniek.
Ik kreeg een pilletje om rustig te worden en een pijnstiller al.
Omstreeks 12.10u mocht ik al naar het operatiekwartier.
Tranen in de ogen, de tandarts kwam nog even bij me, ik was doodsbang, hij stelde me gerust.
Dan naar de operatiekamer op een ander bed gaan liggen, een vriendelijke verpleger maakte een praatje en zei dat hij alles netjes ging uitlegggen wat er zou gebeuren.
Ik vertelde hem over de reportage die ik had gezien over mensen die wakker kwamen tijdens de narscose en die niets konden zeggen omdat hun spieren lam lagen maar die wel alles voelden.
Hij stelde me enorm gerust, gaf me een prik wat heel goed meeviel.
De anestesist kwam langs, weer zo een hele lieve mevrouw of meneer dat ben ik vergeten.
En toen werd ik wakker in de ontwakingskamer was rond 14.30u.
Ik voelde een beetje pijn en heb onmiddelijk iets gevraagd, dafalgan en nadien ook voltaren hebben ze aan mijn baxter gehangen.
Heb ook nog antibiotica gekregen en iets voor het bloeden te stoppen.
Ik was klaarwakker, en dan wil je natuurlijk zo snel mogelijk naar je kamer en je man zien.
Ik voelde even met mijn tong en tot mijn verbazing voelde ik geen enkele kies meer!
Omstreekds 16u naar de kamer waar ik in tranen uitbarste!
Tranen van opluchting dat ik eindelijk binnenkort met een normaal gebit kan rondlopen, dat ik me niet meer hoef te schamen, dat ik niet meer met allerhande pijnstillers in mijn handtas hoef te sleuren, en ook tranen van trots!
Alhoewel de eerste tranen van verwondering waren, al mijn kiezen weg!
In totaal hebben ze 9tanden getrokken en 12gaatjes opgevuld!
Gisteren een sandwich met choco in melk gedopt.
Als pijnstiller had ik een tabje! voltaren meegekregen, verstandelijk die voor het slapen ingebracht en een pijnloze nacht gehad.
Nu ben ik opgestaan en heb ik geen pijn, het is enkel een beetje vervelend want eten lukt moeilijk en roken ook.
Hetgene waar ik meest last van heb is van een zere keel, maar verder niets!
Schitterend! Hopelijk blijft het zo!
Zo dat was mijn verhaal, ik kan het iedereen aanraden!
En binnen een weekje kan ik stralend glimlachen, zij het wel zonder kiezen, maar binnen enkele maanden mag ik om valse!
groetjes bange mus :smt006
geniet er van en zoals al werd gezegd veel drinken :smt002
Zaterdag heb ik nauwelijks pijn gehad, alleen is het enorm vervelend niet te kunnen eten.
Gisteren, zondag, werd het erger, het is net alsof mijn tandvlees wakker wordt. Met een brufen en rusten gaat het snel weer over, maar het is enorm frustrerend niet te kunnen eten, en praten!
Hebben jullie hier ook zo n last van? Warm eten lukt niet, mijn keel is geschaafd door het buisje van tijdens de operatie.
Enig idee hoelang dit nog gaat duren? Door de draadjes lijkt het alsof alles tegentrekt.
Pfff ik was zo blij vrijdag en zaterdag, maar ik dacht dat dit sneller ging genezen.