Hallo allemaal,
Ik lees al een tijdje mee op het forum en voor mij was het een hele opluchting te lezen dat ik niet de enige ben met zo'n panische angst voor de tandarts. :( :( :(
Bij mij is het allemaal begonnen in m'n kindertijd. Ik moest een beugel dragen en daar hebben ze 2 melktanden voor moeten trekken. Vanaf de allereerste tand was het al raak. Het deed zo'n pijn dat ik de tandarts gewoon op z'n voeten getrapt heb (ik was toen een jaar of 12). Vanaf toen is de angst begonnen.
Ik ging regelmatig naar de tandarts en telkens had ik gaatjes en telkens deed het vullen pijn (ik ben zo angstig dat ze me echt veel verdoving gaven maar dan nog voelde ik het).
Toen ik 24 was kreeg ik een abces aan een kies in m'n bovenkaak. De tandarts ontzenuwde de kies (na een antibioticakuur) maar de ontsteking zat op de wortel. De tand stond open (in afwachting van een apex-resectie door een stomatoloog) maar dan nog kon ik niet eten aan die kant.
De apex-resectie was een regelrechte ramp. De stomatoloog gaf me 3 spuiten in m'n tandvlees maar gebruikte geen voorverdoving. Bij de 2de spuit moest de tandartsassistente me al vasthouden of ik was gaan lopen. Van de behandeling zelf heb ik niks gevoeld (dat was goed verdoofd) maar ik had achteraf heel veel pijn. De huisarts had me Valtran gegeven maar dat hielp ook niet goed. Dit was in 1994 ....
De tand genas niet goed (altijd problemen blijven houden) en na enkele jaren zei de tandarts dat de tand er uit moest omdat er een abces aan de wortelpunt zit. Tot op heden staat de tand er nog altijd in om een paar redenen .... Een ongeloofelijke angst (de punt zit dan ook nog eens tegen m'n ondersinus aan) en ook omdat een vals element op die plaats veel geld kost (ik woon in België en daar vergoeden ze niks van valse tanden of wat dan ook onder een bepaalde leeftijd = ik ben nog maar 36 jaar). De lege plek zou bij mij goed zichtbaar zijn omdat ik grote tanden heb.
Ik heb heel veel last gehad van zenuwpijnen in m'n gezicht na de behandeling. Medicijnen (Tegretol, antidepressiva e.d.) hielpen niet.
Ondertussen heb ik ook nog 2 tanden moeten laten ontzenuwen en 1 tand was ook niet goed gedaan (dat hebben ze gezien op een foto = de kanalen waren niet goed gevuld). Daar kreeg ik dus een abces aan en ik reageerde absoluut niet op antibiotica.
Verleden jaar in december moest ik dan naar de stomatoloog om die tand eruit te laten halen (de achterste linksonder).
Sinds een zestal jaren heb ik een hoge bloeddruk en ik slik daar dagelijks een betablokker voor. Maar als ik angstig ben of kwaad ben ofzo dan krijgen ze mijn bloeddruk zelfs niet met pillen onder controle.
Ik gaf de stomatoloog netjes de medicijnen die ik slikte en ik had geen Perdolan ofzo voor de ingreep genomen.
De ingreep viel goed mee (hele lieve en begrijpende stomatoloog) maar de bloeding wilde achteraf niet stoppen. Ik kreeg natuurlijk een paniekaanval want ik was al zo bang ....
We zijn dan naar de spoed gegaan (dat is het voordeel van in een kliniek behandeld te worden) en daar bleek dat mijn bloeddruk (met medicatie) 16/10 was. Ze wilden me iets geven (Catapressan) dat de bloeddruk zou verlagen en dan zou ook het bloeden stoppen. Ik zei dat ik dat niet wilde omdat ze mij niet kennen. Ik wilde naar m'n huisarts bellen en hem om raad vragen. Ik kon eventueel dan bij hem wel iets gaan halen. Dat was goed. Ik mag dus geen Catapressan hebben omdat m'n hoge bloeddruk van de stress komt en ik zou dan kans hebben op hartritmestoornissen als de bloeddruk zowiezo zakt als er minder stress is. Dat was wat de huisarts me zei ... Ik was zo blij dat ik me die Catapressan niet laten toedienen had. Het bloeden is die nacht uit zichzelf gestopt.
Na die ingreep heb ik een week pijn geleden (heb zelfs extra ziektedagen moeten laten bijschrijven omdat ik zo'n dikke blauwe en gele wang had).
Uiteraard durfde ik na dit voorval helemaal niet meer naar de tandarts.
Een week geleden kreeg ik ineens last van de tand naast de tand (lege plek nu) die ze er in december uitgehaald hebben. Ik heb geen tandpijn maar alles is ontstoken en ik heb een vieze smaak in m'n mond.
Ik heb 2 dagen geleden naar een tandarts in de buurt gebeld en haar het hele verhaal aan de telefoon gedaan (maar niet dat ik nu wat last heb).
23 november mag ik om 20u00 komen zodat ze kan kijken wat er allemaal aan m'n gebit moet gebeuren.
Ik ben sinds ik weer last van m'n gebit heb vreselijk depressief. M'n vrienden en familie begrijpen me niet (ik heb hen al 100 x het verhaal verteld) en m'n familie begint zich zelfs te ergeren aan m'n "kinderachtige gedrag". Voor mij is die afspraak echt het einde van de wereld en ik geniet van niks meer ....
Uiteraard ben ik de laatste 3 jaar niet meer naar de tandarts geweest om iets aan m'n gebit te laten doen en het was al in slechte staat (ik heb altijd veel gaatjes gehad en zo goed als al m'n kiezen zijn gevuld tot tegen de zenuw). M'n andere tanden zijn goed (alleen de kiezen niet).
Narcose is geen optie voor mij gezien m'n hoge bloeddruk .... En dat niet alleen ... Ik heb een hospitalisatieverzekering maar die sluiten tandheelkundige ingrepen uit (behalve het trekken van wijsheidstanden).
Ik ben blij dat ik m'n verhaal kunnen doen heb want ik voel me echt ellendig.
Ik lees al een tijdje mee op het forum en voor mij was het een hele opluchting te lezen dat ik niet de enige ben met zo'n panische angst voor de tandarts. :( :( :(
Bij mij is het allemaal begonnen in m'n kindertijd. Ik moest een beugel dragen en daar hebben ze 2 melktanden voor moeten trekken. Vanaf de allereerste tand was het al raak. Het deed zo'n pijn dat ik de tandarts gewoon op z'n voeten getrapt heb (ik was toen een jaar of 12). Vanaf toen is de angst begonnen.
Ik ging regelmatig naar de tandarts en telkens had ik gaatjes en telkens deed het vullen pijn (ik ben zo angstig dat ze me echt veel verdoving gaven maar dan nog voelde ik het).
Toen ik 24 was kreeg ik een abces aan een kies in m'n bovenkaak. De tandarts ontzenuwde de kies (na een antibioticakuur) maar de ontsteking zat op de wortel. De tand stond open (in afwachting van een apex-resectie door een stomatoloog) maar dan nog kon ik niet eten aan die kant.
De apex-resectie was een regelrechte ramp. De stomatoloog gaf me 3 spuiten in m'n tandvlees maar gebruikte geen voorverdoving. Bij de 2de spuit moest de tandartsassistente me al vasthouden of ik was gaan lopen. Van de behandeling zelf heb ik niks gevoeld (dat was goed verdoofd) maar ik had achteraf heel veel pijn. De huisarts had me Valtran gegeven maar dat hielp ook niet goed. Dit was in 1994 ....
De tand genas niet goed (altijd problemen blijven houden) en na enkele jaren zei de tandarts dat de tand er uit moest omdat er een abces aan de wortelpunt zit. Tot op heden staat de tand er nog altijd in om een paar redenen .... Een ongeloofelijke angst (de punt zit dan ook nog eens tegen m'n ondersinus aan) en ook omdat een vals element op die plaats veel geld kost (ik woon in België en daar vergoeden ze niks van valse tanden of wat dan ook onder een bepaalde leeftijd = ik ben nog maar 36 jaar). De lege plek zou bij mij goed zichtbaar zijn omdat ik grote tanden heb.
Ik heb heel veel last gehad van zenuwpijnen in m'n gezicht na de behandeling. Medicijnen (Tegretol, antidepressiva e.d.) hielpen niet.
Ondertussen heb ik ook nog 2 tanden moeten laten ontzenuwen en 1 tand was ook niet goed gedaan (dat hebben ze gezien op een foto = de kanalen waren niet goed gevuld). Daar kreeg ik dus een abces aan en ik reageerde absoluut niet op antibiotica.
Verleden jaar in december moest ik dan naar de stomatoloog om die tand eruit te laten halen (de achterste linksonder).
Sinds een zestal jaren heb ik een hoge bloeddruk en ik slik daar dagelijks een betablokker voor. Maar als ik angstig ben of kwaad ben ofzo dan krijgen ze mijn bloeddruk zelfs niet met pillen onder controle.
Ik gaf de stomatoloog netjes de medicijnen die ik slikte en ik had geen Perdolan ofzo voor de ingreep genomen.
De ingreep viel goed mee (hele lieve en begrijpende stomatoloog) maar de bloeding wilde achteraf niet stoppen. Ik kreeg natuurlijk een paniekaanval want ik was al zo bang ....
We zijn dan naar de spoed gegaan (dat is het voordeel van in een kliniek behandeld te worden) en daar bleek dat mijn bloeddruk (met medicatie) 16/10 was. Ze wilden me iets geven (Catapressan) dat de bloeddruk zou verlagen en dan zou ook het bloeden stoppen. Ik zei dat ik dat niet wilde omdat ze mij niet kennen. Ik wilde naar m'n huisarts bellen en hem om raad vragen. Ik kon eventueel dan bij hem wel iets gaan halen. Dat was goed. Ik mag dus geen Catapressan hebben omdat m'n hoge bloeddruk van de stress komt en ik zou dan kans hebben op hartritmestoornissen als de bloeddruk zowiezo zakt als er minder stress is. Dat was wat de huisarts me zei ... Ik was zo blij dat ik me die Catapressan niet laten toedienen had. Het bloeden is die nacht uit zichzelf gestopt.
Na die ingreep heb ik een week pijn geleden (heb zelfs extra ziektedagen moeten laten bijschrijven omdat ik zo'n dikke blauwe en gele wang had).
Uiteraard durfde ik na dit voorval helemaal niet meer naar de tandarts.
Een week geleden kreeg ik ineens last van de tand naast de tand (lege plek nu) die ze er in december uitgehaald hebben. Ik heb geen tandpijn maar alles is ontstoken en ik heb een vieze smaak in m'n mond.
Ik heb 2 dagen geleden naar een tandarts in de buurt gebeld en haar het hele verhaal aan de telefoon gedaan (maar niet dat ik nu wat last heb).
23 november mag ik om 20u00 komen zodat ze kan kijken wat er allemaal aan m'n gebit moet gebeuren.
Ik ben sinds ik weer last van m'n gebit heb vreselijk depressief. M'n vrienden en familie begrijpen me niet (ik heb hen al 100 x het verhaal verteld) en m'n familie begint zich zelfs te ergeren aan m'n "kinderachtige gedrag". Voor mij is die afspraak echt het einde van de wereld en ik geniet van niks meer ....
Uiteraard ben ik de laatste 3 jaar niet meer naar de tandarts geweest om iets aan m'n gebit te laten doen en het was al in slechte staat (ik heb altijd veel gaatjes gehad en zo goed als al m'n kiezen zijn gevuld tot tegen de zenuw). M'n andere tanden zijn goed (alleen de kiezen niet).
Narcose is geen optie voor mij gezien m'n hoge bloeddruk .... En dat niet alleen ... Ik heb een hospitalisatieverzekering maar die sluiten tandheelkundige ingrepen uit (behalve het trekken van wijsheidstanden).
Ik ben blij dat ik m'n verhaal kunnen doen heb want ik voel me echt ellendig.
hallo
zijn er bij jullie in belgie geen angst tandartsen of zo
bij mij is de angst ook groot en wordt ook niet minder
misschien toch eens in de buurt of familie vrienden of kennissen
vragen of ze een goede tandarts weten.
Doe je niks wordt je niet geholpen
en wordt het alleen maar slechter en ik weer donders goed wat
de angst inhoudt want ik ben de enige echte angsthaas maar probeer
het al is het maar stapje voor stapje doe ik ook.
en als je verteld dat je angst hebt houden ze er echt wel rekening mee
het is voor je zelf en wat een ander zegt of denkt daar heb je niks mee te maken het is jij die het moet doen en anders niemand DOE HET!
De laatste tandarts waar ik bij geweest ben zei dat ze me wel onder volledige narcose konden helpen (ik had haar verteld van m'n vreselijke angst) maar dan moesten ze eerst de voor- en nadelen afwegen (hoge bloeddruk die bij stress absoluut niet onder controle is ondanks de medicatie). Ik heb er dan een tand bij de stomatoloog uit laten halen (met abces onder) onder plaatselijke verdoving en toen kregen ze dat bloeden niet gestopt door m'n hoge bloeddruk.
Ik heb dan ook m'n hospitalisatieverzekering nagekeken en die sluit tandheelkundige ingrepen gewoon uit (behalve het trekken van wijsheidstanden). Financieel is "onder narcose" behandeld worden dan ook niet haalbaar voor mij (ik woon alleen en verdien niet zo heel veel meer dan het minimumloon). Daar komen dan ook de kosten van enkele valse tanden bij (vergoeden ze ook niet in België onder een bepaalde leeftijd = ben op m'n ziekenfonds inlichtingen gaan inwinnen).
Ik heb aan verschillende vrienden al naar hun tandarts gevraagd en bij enkelen (2) ben ik ook geweest in het verleden. Ik vertelde hen dan eerlijk dat ik zo'n angst heb en die luisterden eerlijk gezegd amper ... En bij 1 van die 2 had ik vodden met 1 van m'n kiezen ... Achteraf had m'n vriendin er ook vodden met een te kleine kroon ...
Mijn vrienden gaan dus naar de tandarts zoals andere mensen naar de kapper gaan ofzo .... Die zitten daar absoluut niks mee in. Uiteraard luisteren ze ook als ik mijn angst laat blijken maar ze snappen het absoluut niet en gaan er dan ook licht over. Mijn familie heeft ook altijd geluisterd maar is m'n gezanik echt beu ... :(
23 november ga ik naar een tandarts in de buurt (een vrouw) die heel meelevend was aan de telefoon. Laten we hopen dat dat zo blijft want ik doe het nu al bijna in m'n broek van angst ....
Ik ken wel een hele goeie stomatoloog waar ik heel tevreden van ben. Reclame maken mag niet op het forum (wat ik begrijp). Ik wil wel altijd de gegevens mailen naar mensen die daarmee geholpen zijn. Het is wel een adres in België (provincie Antwerpen).
hee
dus de afspraak staat er al nou dan hopen we op een goede medewerking van de arts en hopen zo maar dat alles in orde komt
als de arts een beetje medeleven toont dan zal het toch wel lukken
ik ben ook een angsthaas en zie er elke keer weer tegenop maar het
gaat me hopelijk wel lukken ik mag 15 nov, weer naar de mondhygieniste en dan gaat ze schoonmaken en mag 23 nov. weer en 15 dec. weer ook geen leuke vooruit zichten maar ja het moet anders weet ik het ook niet of het allemaal nog genezen gaat de tandvleesontsteking we gaan er voor tot nu toe maar ik kan nog veranderen en zal me zelf veel moed in moeten praten maar ik GA.
en wat de omgeving betreft die geen angst hebben die snappen er ook niks van ik wou dat ik daar ook een van was maar helaas
nou veel strekte 23 nov. en hoor het nog wel
:smt006
Laat je horen hoe het geweest is?
Jij ook veel sterkte de 23 nov.
en ik zal woensdag 15 nov. verslag uitbrengen oke.
ik hoop maar dat het meevalt zie er erg tegen op
heb nu al slape loze nachten maar het moet!! :cry:
groetjes
gr. zwanette
23 november moet ik om 20u00 naar de tandarts en natuurlijk is die datum zowat het einde van de wereld voor mij .... :smt100