Helaas gaat het niet zo goed met mijn gebit. De schuld daarvan ligt geheel bij mezelf. Ik ben al jaren niet meer naar de tandarts geweest omdat ik zo ontzettend bang ben.
Dit heeft meerdere oorzaken. Vroeger toen ik als kind naar de tandarts moest, had ik een norse tandarts. Ik had nooit gaatjes maar toch had de tandarts altijd commentaar dat het niet goed was. Ik poetste mijn tanden elke dag 2x maar nooit een vriendelijk woord.
Op mijn 25e had ik mijn eerste gaatje pas. Vanaf dat moment ging ik met knikkende knieen naar de tandarts.
Op mijn 30e ging de tandarts met pensioen en moest ik een nieuwe gaan zoeken.
De eerste keer dat ik daar kwam was ik meteen de pineut en moesten er 4 gaatjes gevuld worden en er moest een verstandkies getrokken worden door de kaakchirurg.
Ik vond het vreemd dat ik ineens 4 gaatjes had maar goed, de tandarts heeft er verstand van dus het zal wel als hij het zegt.
Deze 4 gaatjes laten vullen, 1 vulling viel er al gelijk dezelfde avond weer uit en dat deed ontzettend zeer.
Dat was de eerste keer in mijn leven dat ik tandpijn had. Wat een vreemd gevoel.
Helaas kon ik de dag erop niet terug naar de tandarts want het was zaterdag. Dus naar de weekendtandarts gegaan. Dat was echt heel eng.
Er waren allemaal kamertjes die aan elkaar verbonden waren met een opening ertussen dus ik zag precies wat er allemaal om heen gebeurde met andere patienten, bij 1 daarvan waren ze een kies aan het trekken en dat was behoorlijk bloederig en de man had veel pijn.
Ik deed het zowat in mijn broek !
Maar goed, de kies was eruit en de tandarts kwam naar mij. Hij bekeek het gat en zei dat de vulling eruit was gevallen. Dat wist ik zelf ook wel natuurlijk. Hij ging het gat niet vullen dat moest mijn eigen tandarts maar doen. Ik vertelde nog dat ik veel pijn had en niet kon eten of drinken.
Helaas zonder resultaat, het gat werd niet gevuld, wel moest ik 20 euro afrekenen voor het bezoek !
Na het hele weekend tandpijn gehad te hebben kon ik wel meteen naar mijn eigen tandarts op maandag die het opgelost heeft.
En dan de kaakchirurg, er moest dus een verstandskies uit. Na het maken van een foto concludeerde de kaakchirurg dat ze er alle 4 uitmoesten. Ik viel om van verbazing. Na wat overleg werd er besloten er nu 2 te trekken en over 3 weken weer 2. Eigenlijk was ik het er niet mee eens maar goed, wat moet dat moet.
Dus 2 verstandkiezen eruit en dat heb ik geweten ook !!! Van de kies die er eigenlijk uit moest heb ik achteraf totaal geen last gehad maar van de andere kies wel ! Ik heb 3 weken zware pijnstillers moeten slikken, in het begin zelfs twee soorten tegelijkertijd. Mijn hele kaak was gekneusd en deed echt ontzettend pijn.
Nooit meer dacht ik toen.
Ik ben naderhand nog wel een keer naar de tandarts geweest. Deze had weer wat gaatjes gevonden en gemaakt en zei dat er veel ontkalking was.
Maar hij zei verder niet wat daaraan te doen was en of er iets aan moest gebeuren dus zal het wel goed zijn.
Sindsdien ga ik niet meer naar de tandarts. De laatste keren had ik 3 dagen voor mijn tandartsbezoek al diarree, puur van de spanning. Ik sliep slecht en was zo chagarijnig als de pest.
Helaas zal ik nu toch echt naar de tandarts moeten. 1 Kies is over de helft gebroken en van 1 verstandskies is een stuk afgebroken.
De rest zit vol met gaatjes denk ik.
Ik heb geen tandpijn, maar die verstandskies begint wel een beetje moeilijk te doen, een beetje een prikkelend gevoel maar geen pijn.
Maar ik durf dus echt niet naar de tandarts.
Ik ben radeloos en ik schaam mezelf diep omdat ik mijn gebit verwaarloosd heb en omdat ik niet naar de tandarts durf.
Ik ben er zelfs mee naar de huisarts geweest, deze stelt voor om kalmerende middelen te slikken voordat ik naar de tandarts ga maar dat zie ik helemaal niet zitten. De huisarts zag wel dat ik er echt mee zat want ik moest erg veel moeite doen om niet in huilen uit te barsten, zo diep zit het.
Nou zeg, het is een heel verhaal geworden maar het is eruit ! En het lucht op ook. Ik hoop dat jullie tips voor me hebben of me moed in kunnen praten want er moet echt iets gebeuren.
Dit heeft meerdere oorzaken. Vroeger toen ik als kind naar de tandarts moest, had ik een norse tandarts. Ik had nooit gaatjes maar toch had de tandarts altijd commentaar dat het niet goed was. Ik poetste mijn tanden elke dag 2x maar nooit een vriendelijk woord.
Op mijn 25e had ik mijn eerste gaatje pas. Vanaf dat moment ging ik met knikkende knieen naar de tandarts.
Op mijn 30e ging de tandarts met pensioen en moest ik een nieuwe gaan zoeken.
De eerste keer dat ik daar kwam was ik meteen de pineut en moesten er 4 gaatjes gevuld worden en er moest een verstandkies getrokken worden door de kaakchirurg.
Ik vond het vreemd dat ik ineens 4 gaatjes had maar goed, de tandarts heeft er verstand van dus het zal wel als hij het zegt.
Deze 4 gaatjes laten vullen, 1 vulling viel er al gelijk dezelfde avond weer uit en dat deed ontzettend zeer.
Dat was de eerste keer in mijn leven dat ik tandpijn had. Wat een vreemd gevoel.
Helaas kon ik de dag erop niet terug naar de tandarts want het was zaterdag. Dus naar de weekendtandarts gegaan. Dat was echt heel eng.
Er waren allemaal kamertjes die aan elkaar verbonden waren met een opening ertussen dus ik zag precies wat er allemaal om heen gebeurde met andere patienten, bij 1 daarvan waren ze een kies aan het trekken en dat was behoorlijk bloederig en de man had veel pijn.
Ik deed het zowat in mijn broek !
Maar goed, de kies was eruit en de tandarts kwam naar mij. Hij bekeek het gat en zei dat de vulling eruit was gevallen. Dat wist ik zelf ook wel natuurlijk. Hij ging het gat niet vullen dat moest mijn eigen tandarts maar doen. Ik vertelde nog dat ik veel pijn had en niet kon eten of drinken.
Helaas zonder resultaat, het gat werd niet gevuld, wel moest ik 20 euro afrekenen voor het bezoek !
Na het hele weekend tandpijn gehad te hebben kon ik wel meteen naar mijn eigen tandarts op maandag die het opgelost heeft.
En dan de kaakchirurg, er moest dus een verstandskies uit. Na het maken van een foto concludeerde de kaakchirurg dat ze er alle 4 uitmoesten. Ik viel om van verbazing. Na wat overleg werd er besloten er nu 2 te trekken en over 3 weken weer 2. Eigenlijk was ik het er niet mee eens maar goed, wat moet dat moet.
Dus 2 verstandkiezen eruit en dat heb ik geweten ook !!! Van de kies die er eigenlijk uit moest heb ik achteraf totaal geen last gehad maar van de andere kies wel ! Ik heb 3 weken zware pijnstillers moeten slikken, in het begin zelfs twee soorten tegelijkertijd. Mijn hele kaak was gekneusd en deed echt ontzettend pijn.
Nooit meer dacht ik toen.
Ik ben naderhand nog wel een keer naar de tandarts geweest. Deze had weer wat gaatjes gevonden en gemaakt en zei dat er veel ontkalking was.
Maar hij zei verder niet wat daaraan te doen was en of er iets aan moest gebeuren dus zal het wel goed zijn.
Sindsdien ga ik niet meer naar de tandarts. De laatste keren had ik 3 dagen voor mijn tandartsbezoek al diarree, puur van de spanning. Ik sliep slecht en was zo chagarijnig als de pest.
Helaas zal ik nu toch echt naar de tandarts moeten. 1 Kies is over de helft gebroken en van 1 verstandskies is een stuk afgebroken.
De rest zit vol met gaatjes denk ik.
Ik heb geen tandpijn, maar die verstandskies begint wel een beetje moeilijk te doen, een beetje een prikkelend gevoel maar geen pijn.
Maar ik durf dus echt niet naar de tandarts.
Ik ben radeloos en ik schaam mezelf diep omdat ik mijn gebit verwaarloosd heb en omdat ik niet naar de tandarts durf.
Ik ben er zelfs mee naar de huisarts geweest, deze stelt voor om kalmerende middelen te slikken voordat ik naar de tandarts ga maar dat zie ik helemaal niet zitten. De huisarts zag wel dat ik er echt mee zat want ik moest erg veel moeite doen om niet in huilen uit te barsten, zo diep zit het.
Nou zeg, het is een heel verhaal geworden maar het is eruit ! En het lucht op ook. Ik hoop dat jullie tips voor me hebben of me moed in kunnen praten want er moet echt iets gebeuren.
Er zijn maar weinig eerlijke vinders!
Re: Vreselijke angst voor de tandarts
Dat gaat binnenkort wel gebeuren want ik kan zo niet langer rond blijven lopen.
Mijn kiezen doen soms pijn en zijn gewoon rot.
Ook heb ik al een tijd een vieze smaak in mijn mond als ik 's ochtends wakker word, als ik dan in de wasbak spuug is mijn speeksel bruin. Bah! Komt dat door die rotte kiezen ?
Inmiddels heb ik maar mijn hart uitgestort bij de huisarts, ze heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis. Nu maar hopen dat ik daar terecht kan en dat ze begrip op kunnen brengen voor hopeloze gevallen zoals ik.
Re: Vreselijke angst voor de tandarts
Ik moet zeggen dat het wel indruk op me maakt. Dat heeft te maken met herkenning.
Ik ben lange tijd ook heel erg bang geweest. Desondanks toch elk half jaar blijven gaan.
Ik weet niet hoe lang u inmiddels niet bent geweest, maar er is echt veel veranderd in de loop van de tijd. Zo'n norse tandarts die tegen zijn pensioen aanzit zoals u die vroeger mee heeft gemaakt, ja, daar bouw je niet echt positieve ervaringen mee op.....
Gelukkig hebt u de moed niet verloren. Blijkbaar bent u er nu aan toe om echt weer de draad op te pakken. Ik wens u heel erg veel succes.
Ik neem aan dat u de "tips voor mensen die bang zijn voor de tandarts", geplaatst door Minique, al eens gelezen heeft? Ikzelf vind ze erg goed en heb ze meerdere keren herlezen.
Houdt u ons op de hoogte?
Re: Vreselijke angst voor de tandarts
Leest u wel eens wat op dit forum?
En wat zijn uw gevoelens als u dit zo bekijkt?
Re: Vreselijke angst voor de tandarts
Maar iedereen is achteraf wel blij dat hij/zij naar de tandarts gegaan is en meestal viel het nog mee ook, daar probeer ik me een beetje aan vast te houden.
De komende weken moet ik erg veel werken ivm met de feestdagen, maar daarna ga ik zsm. De verwijsbrief heb ik al, ik ben blij dat ik er in ieder geval met mijn huisarts over kan praten, dat helpt al een beetje.
Re: Vreselijke angst voor de tandarts
Wat verwacht u van het ziekenhuis? Geduld? Met een beetje medemenselijkheid de rotte kiezen eruit?
En dan?
Re: Vreselijke angst voor de tandarts
Ik was ook heel bang, en ik ga je niet zeggen dat het makkelijk was (dat is het zh vast ook niet), maar als je maar eerlijk bent, dan is er meestal veel mogelijk bij je behandeling. Ik heb er zelf een tijdje veel energie in moeten steken om te gaan, en behandelingen te ondergaan.
Maar sinds een paar jaar ga ik alleen nog maar voor controle. Het geeft ook veel rust en tevredenheid als je dat weer kunt zeggen.
Mijn angst was groot, maar mijn rustgevoel nu weegt echt ruimschoots op tegen alle stress die ik ervoor heb doorgemaakt.
Re: Vreselijke angst voor de tandarts
De behandelingen zijn voor mij echter erg zwaar. Ik had wel verwacht dat ik na een paar behandelingen rustiger zou worden en mijn angst onder controle kon houden maar helaas.
Ik ben nu inmniddels 3x geweest en moet nog 2x alhoewel ik betwijfel of dan alles klaar is.
Bij 1 tand heeft de tandarts een zenuwbehandeling gedaan. Ik heb nog nooit last gehad van die tand maar het was wel nodig want de zenuw was blijkbaar flink ontstoken. Er is toen een noodvulling opgezet omdat bij de volgende behandeling het nog een keer schoongemaakt moest worden. Dat is inmiddels gebeurt en de definitieve vulling is geplaatst.
Nu is het echter zo dat bij inspanning (en meestal s'avonds ook) de tand begint te kloppen. Het doet geen pijn, hij klopt alleen maar.
Weet iemand hoe dat komt en gaat dat vanzelf weer over?