Ik had mij bij mijn verhuizing naar Amersfoort, in 2001, aangemeld bij een tandarts, heb netjes kennis gemaakt en ben voor een controle langs geweest.
Ik vond het nu weer eens tijd voor een controle. Nu beweert zijn assistente dat ik niet meer bij hem terecht kan omdat hij mij heeft uitgeschreven, hij heeft mij dat echter nooit laten weten. Wel geeft aan eind 2001 een kaart voor een controle te hebben gestuurd, maar dat was een advies geen mededeling van uitschrijving.
Ik verkeerde altijd in de veronderstelling dat ik een tandarts had, dat blijkt opeens niet waar. Stel je voor dat mijn huisarts nu zegt: "Meneer ik heb u vijf jaar niet gezien, de groeten!"
Kan de tandarts mij nu in alle redelijkheid als klant weigeren? Ik ben nog steeds erg verbaasd over deze gang van zaken.
Ik vond het nu weer eens tijd voor een controle. Nu beweert zijn assistente dat ik niet meer bij hem terecht kan omdat hij mij heeft uitgeschreven, hij heeft mij dat echter nooit laten weten. Wel geeft aan eind 2001 een kaart voor een controle te hebben gestuurd, maar dat was een advies geen mededeling van uitschrijving.
Ik verkeerde altijd in de veronderstelling dat ik een tandarts had, dat blijkt opeens niet waar. Stel je voor dat mijn huisarts nu zegt: "Meneer ik heb u vijf jaar niet gezien, de groeten!"
Kan de tandarts mij nu in alle redelijkheid als klant weigeren? Ik ben nog steeds erg verbaasd over deze gang van zaken.
Loop ik straks de AH binnen: "U hoeft hier niet meer te komen want u bent 5 jaar niet geweest." Moet Ahold ook kunnnen!
Onbeschoft zijn is een kunst die we allen beheersen. Doch vroeg ik op dit forum naar de mening van de bezoekers over de redelijkheid van de uitschrijving zonder aankondiging.
Robinson, graag wat meer onderbouwing, argumenten en zo.
In dit contact zal ook duidelijk gemaakt moeten worden waarom de tandarts niet meer in staat is om verantwoordelijk te zijn voor de gebitsgezondheid van de desbetreffende patiënt. Hiervoor kunnen velerlei redenen zijn, maar onder andere ook het niet reageren op de oproep voor controle! Wanneer de tandarts iemand niet regelmatig ziet, is het moeilijk om preventie uit te oefenen en kan de tandarts soms ook moeilijk de kwaliteit leveren die hij of zij voor ogen heeft.
Het echter botweg zeggen 'u bent te lang niet geweest', houdt geen stand tijdens eventuele procedures; de tandarts zal dan moeten aantonen wat er gedaan is om u op te hoogte te brengen dat de arts-patiënt relatie onmogelijk was geworden. Het eenzijdig beëindigen zonder duidelijke communicatie maakt de case niet sterker. In ieder geval wordt de patiënt de kans ontnomen om zijn of haar gedrag te veranderen en eventueel een keuze te maken tussen vaker komen of een andere tandartspraktijk te zoeken, die hier geen probleem van maakt.
Met vriendelijke groet.
Ik vind het ook niet onredelijk dat een tandarts zijn praktijk sluit voor nieuwe patienten. En strikt gezien is een uitgeschreven patient die zich alsnog meldt een nieuwe.
En toch vind ik het wel onredelijk dat een tandarts een patient die hij niet voor uitschrijving gewaarschuwd heeft niet opnieuw inschrijft. Maar wie weet, is z'n praktijk echt overvol en kan ie het werk nauwelijks aan.
Maarre... weinig zinvol om daar verder over na te denken: zoek een nieuwe (of heb je die al gevonden?). Erg sterke band hadden jullie niet met elkaar vermoed ik zo.
De verantwoordelijkheid ligt in deze bij de patient; de tandarts is slechts verantwoordelijk voor de behandeling.
Is de verantwoordelijkheid van de patient.
Is in feite weer de verantwoordelijkheid van de patient. Tandarts kan altijd zeggen: "Als ik uw 'history' niet ken, kan ik niet adequaat handelen." Da's flauw.
Omdat ze 'als loos' in de computer zitten? Schrijf dan even naar de patient dat je voornemens bent 'hem/haar te wissen', o.d. Krijg je geheid reactie.
Kortom: deze tandarts reageert heel flauw! Een organizer?
@ fleetstone:
Verantwoordelijkheid voor behandeling/gebitsgezondheid (niet te scheiden m.i.) ligt meen ik zo bij beiden. Het al dan niet reageren op een oproep is de beslissing van de patiënt maar niet reageren is wel een schending van de contractuele verplichting van de patient jegens de tandarts (WGBO: "meewerken met de behandeling"). Het éénzijdig uitschrijven van een patiënt is dat evenwel ook (zelfde wet). Dit mag alléén in het geval van "zwaarwegende redenen". Het niet op een enkele oproep reageren is zeker niet "zwaarwegend".
We horen het verhaal van één kant en het is altijd link om daar conclusies uit te trekken. Soms komt het verhaal, als beide partijen zijn gehoord, er toch wat anders uit te zien, zelfs als het verhaal van één partij op zich juist is. Op dit gevaar af: dit is een meen ik vrij bekende type "casus", en, zo voorgesteld door Martijn is de tandarts niet rechtmatig bezig geweest.
Toch heeft Robinson, hoe kort door de bocht ook, toch op een rare manier gelijk (alhoewel ook ik mij afvraag wat Robinson nu precies bedoelde). Je kunt wel achteraf constateren dat de tandars je niet uit had mogen schrijven en dus behandeling/periodieke preventief onderzoek niet had mogen weigeren, daarmee heeft de patient de behandeling nog niet gehad. Als het een patiënt al zou lukken de tandarts door een procedure te dwingen ("ministeriele aanwijzing door de inspectie", kort geding, of andere min of meer exotische procedures met, tja, doorgaans niet veel sancties achter de deur) dan ontstaat een nieuwe situatie waarin eigenlijk geen sprake kan zijn van een normale werkbare verhouding tussen patiënt en behandelaar.
Ofwel: als een behandelaar stelt en volhoudt dat er geen voldoende goede relatie is voor behandeling dan is dat een "self fulfulling profecy". Er zou achteraf kunnen worden vastgesteld dat de behandelaar ongelijk had maar wat heb je daaraan als patiënt?
Kijk daar gaat het fout in de redenatie. AH is een winkel en de huisarts heeft als u ziekenfondsverzekerd was ook elke maand inkomen gehad uit uw inschrijving.
U maakt een keus, 6 jaar niet gaan. de tandarts kan in zijn regels en uitleg hebben: ik zorg voor uw gebit, maar u komt wel met enige regelmaat. Als u niet reageert op een oproep dan ga ik er van uit dat u niet geintresseerd bent in de geboden zorg. Prima, maar dan kan ik niet garant staan voor een oprimale afhandeling en u houdt nu een plkje warm van iemand die wel wil komen.......die schrijf ik dan nu in, en u uit.
Ikzelf geef de mensen na 30 maanden niet komen de keus: ik heb u enige tijd niet gezien, kan een goede reden voro zijn echter ik wordt dagelijks gebeld door mensen die graag willen komen. Als u binnen 3 weken niets van zich laat horen dan maak ik uw plekkie vrij voor een ander. 9 van de 10 komt dan en was het vergeten. de tiende is misschien wel vverhuisd of overgestapt zonder het te zeggen. ook goed.
Het vergelijk met de AH is niet terecht want u heeft met AH geen wettelijke binding die u met uw tandarts en huisarts weldegelijk heeft. In de WetBGO staan de verhoudingen afgebakend waar uw rechten maar ook plichten l;iggen. En als u verzuimd die plichten, coninuiteit in zorg bijv, te waarborgen........en dat is met 6 jaar niet komen toch wel het geval, dan vervallen ook een boel rechten.
Overigens, als iemand na 6 jaar bij mij weer komt beginnen we soms gewoon weer van voor af aan, ik ben niet helemaal wereldvreemd. Alleen het is niet zo vanzelfsprekend en als iemand bijvoorbeeld in het verleden toch wel een ontiegelijk moeilijk doend figuur was heb ik niet meteen de neiging te buigen voor de zogenamde klant = koning houding.
That's life
Uit welke, hier volgende, citaten van WGBO blijkt bovenstaande volgens jou?
De plichten van de patiënt
De patiënt moet de zorgverlener goed, eerlijk en volledig op de hoogte stellen van zijn problematiek. Met juiste en volledige informatie kan de zorgverlener sneller en beter een diagnose stellen en kan hij beter zorg verlenen. Dit klinkt logisch en redelijk, maar vaak worden uit schaamte, gemakzucht of onverschilligheid, of in de overtuiging dat het onbelangrijk (is) zaken verzwegen of anders voorgesteld. De patiënt moet zo veel mogelijk met de zorgverlener meewerken en adviezen opvolgen. Een andere belangrijke plicht van de patiënt is de zorgverlener te betalen.
Het recht van de zorgverlener om verzoeken van een patiënt te weigeren
Voor diverse beroepen in de gezondheidszorg gelden professionele standaards. De zorgverlener heeft het recht om niet op een onredelijk verlangen van de patiënt in te gaan. De zorgverlener laat zich bij nemen van zijn beslissingen leiden door zijn eigen deskundigheid en mag bijvoorbeeld een verzoek van de patiënt weigeren om een röntgenfoto te laten maken.
Volgens mij gaat het in de citaten om daadwerkelijke behandelingen. Een oproep is geen behandeling maar een uitnodiging.
Een oproep voor controle is bij mijn weten nog nooit een (contractuele) verplichting geweest. Ook in de ziekenfondstijd niet. Je verspeelde daarmee enkel je vrije zorg als je niet kwam. Kon je je opnieuw laten saneren.
Als een tandarts (en ev. verzekeraar, niet te vergeten) t.a.v. controlefrequenties geen contractuele eisen op papier heeft staan, kan hij 'niet komen opdagen' of 'geen gehoor geven aan' niet als argument gebruiken om iemand uit te schrijven. Zelfs al is de patient jaren niet geweest.
Mocht mijn redenering niet kloppen, dan hoor ik het wel.
Bij inschrijving van de patient geef ik dat dus wel specifiek aan. Afspraak maken is nakomen, niet komen voor een periode van meer dan 30 maanden is: brief en geen gehoro is uitschrijven. Staat op schrift inderdaad.
Andere mogelijkheid is iemand alleen als passant te behandelen. Dus geen voorkeuren voor tijd van de afspraak kunnen maken. Korte afspraken en daardoor mogelijk meer afspraken als reeks en verder gewoon goede behandelingen geven uiteraard.
Dat van die voorkeurstijden 'smorgens vroeg/ 's avonds laat of als laatste is voorbehouden aan de frequent flyers zeg maar. ALs je mar 1x per 6 jaar komt moet je daar m.i. ook niet over gaan zanniken. Zo ja, ga eens naar de Aldidl ipv de Appie
Ik denk ook dat dat een heel plezierige en nette manier is om je patientenkaartenbak te beheren. Zeker mensen die afhaken om welke reden dan ook worden vaak weer terug gehengeld en vinden dat best prima. De enkeling die niet komt en je programma gaat overbelasten met een reeks van pijnklachten weet heel snel waar mijn prioriteiten liggen: nooit komen = minimale inspanning mijnerzijds, normaal bezoek = maximale inspanning mijnerzijds.
Consequentie: meer tanden/kiezen staan dan op de drempel van eruit halen. Als je lnag niet komt kan dat ultiem de consequentie zijn. Zeker als je uitgaand van een eigen verantwoordelijkheid, dan heb je de gevolgen daarvan ook te accepteren. Nix mis mee.
Na twee kiezen eruit scheiden de bokken van de schapen en komt de inkeer of de definitieve afbraak. Kan ik best mee leven. Even goed documenteren en hupla, geen probleem.
KLopt, en de groep tandartsen die rond 1980 zijn gestart voelen die ommekeer ook echt als zodanig, echter.........ik denk dat het niet zozeer om eruit gooien van een patient gaat: als je een kaartje, noem het uitnodiging krijgt kan je dat naast je neerleggen. Als er op die kaart echt staat dat "niet reageren" een plekje vrij maken voor anderen inhoudt, dan is er geen lelijk woord gezegd en ook geen dwang tot vertrekken.
Het is zeker zo dat als er meer tandartsen zouden zijn er minder hard werd geexcommuniceerd, echter.........mensen die nooit komen, wat voor binding heb je daar mee? Weinig. En hoeveel zijn het er per jaar?
Da's veel belangrijker.
In de afgelopen tijd zijn er bij mij wat mensen vertrokken en bij gekomen, dat gaat gelijk op, en als je duidelijke afspraken maakt over wie nog welkom is..........dan is er ook geen misverstand. Ja, bij die ene, die altijd alle post kwijt is en nooit leest wat er voor zijn neus ligt. Welnu, die kan ik missen hoor, echt wel.
Die wet staat overigens hier. Niet reageren op oproepen (is wat anders dan niet komen) zal in veel procedures wel worden aangemerkt al een tekort aan medewerking.
Kijk, ik heb mij door een (goede) jurist het zo uit laten leggen, op het moment dat jij de telefoon hebt gepakt en een afspraak tot controle of behandeling hebt gemaakt is er een wederzijdse contractuele verplichting. Hoe het zit als een praktijk vol is of je om een andere reden helemaal niet wil hebben weet ik niet, ik denk dat het contract dan niet tot stand is gekomen. Maar op het moment dat de assistent b.v. een afspraak in het boek heeft gezet ben jij daar patiënt en is er een contract.
“Hierbij herinneren wij u eraan dat uw laatste bezoek een (half) jaar geleden heeft plaatsgevonden. Voor een controle kunt u een afspraak maken ... etc. etc.â€
Dus niet reageren op een oproep, ofwel uitnodiging, om een afspraak te maken voor een controle wordt gezien als een gebrek aan medewerking. Wat vindt jij er zelf van?
En wat bedoel je met “veel procedures�
Ik heb de hele wet doorgespit, maar ik kan nergens een beschrijving vinden die deze interpretatie dekt. Vraag me sterk af of het sturen van een herinnering valt onder de categorie “behandelingsâ€overeenkomst in de zin van de WGBO. Deze behelst nl. alleen de daadwerkelijke behandeling.
Maar goed, probeer me nog overtuigen. :wink:
En wat heb je daar aan als uitgeschreven patient die geen klachten heeft maar gewoon een controle wil... niks. Tjongejongejonge wat een drukte. Procedure opstarten of zoiets is helemaal buiten proporties en verspilde energie. Er is niet echt een slachtoffer gevallen... zeg maar.
Wil je om één of andere reden de tandarts heel heel heel graag houden, dan kan je hem nog een briefje sturen waarin je vraagt of je toch alsjeblieft opnieuw ingeschreven kunt worden en waarom je dat wilt. Wie weet levert dat toch nog wat op.
En als je toch al geen band had met de tandarts dan laat je de boel de boel en zoek je direct een ander. Voor mijn part stuur je dan nog een vrolijk kaartje met de mededeling dat je het onredelijk vond dat je geen waarschuwing voor uitschrijving hebt ontvangen.
Die eventuele paar maanden extra zoektijd naar en/of wachttijd bij een nieuwe tandarts kunnen er in dit geval ook nog wel bij.
[pfff, wetten doorspitten. Denk praktisch!]
Uit die procedures komt echter wel jurisprudentie voort (waaraan b.v. de DT mogelijk refereerde). M.i. is het wel nuttig op een toch juridisch forumonderdeel als dit af en toe theoretisch te worden. Er zijn allerlei achterliggende juridische begrippen waarvan het best eens goed is als ze eens de revue passeren. De WGBO doorspitten, begrijpen en leren toepassen is, bijvoorbeeld ook omdat de wetgever het klaarblijkelijk nodig achtte de zwakke positie van de patiënt met deze wet te versterken, in ieder geval m.i. maatschappelijk zeer nuttig, wat mij betreft vooral voor behandelaars. Dan kun je een zaak als deze best eens als case study nemen.
Voor zover zal ik het onderwerp op slot zetten en forwarden naar een expert, in de hoop dat ik juridisch een duidelijk antwoord te krijgen. Helaas mis ik het overzicht op de gehele jurispudentie en refereerde ik naar een case waarvan ik de uitkomst kende.
Zoals DJ zegt: soms is het goed om de gehele theoretische achtergrond te kennen.
Hopende u later verder te kunnen berichten en met vriendelijke groet.