Hallo allemaal,
even een korte update over wat er in de laatste week bij mij gebeurt is.
Nadat ik het hele weekend wat research op internet heb gedaan, heb ik het eergisteren voor het eerst met mijn beste vriendin over mijn angst gehad. De allereerste keer ooit! Op mijn werk zag ik er al de hele dag tegenop omdat ik wist, dat ik die avond niet naar huis zou gaan zonder haar te hebben gevraagt of ze mij na de behandeling zou willen ophalen. Ik vertrouw haar volledig, maar toch was ik bang voor haar reactie. De schaamte is vaak even erg als de angst, toch? Ik heb alles aan haar verteld en gelukkig is het allemaal goedgegaan!! Daar heb je beste vriendinnen voor - en beste vrienden natuurlijk ook! Gek hoe die gedachte aan een behandeling steeds maar dichterbij komt en hoe je de mogelijkheid meer en meer toelaat. Dit neemt niet weg dat ik nog steeds doodsbang ben, maar ja.
Gisteren heb ik dan een afspraak met mijn huisarts gemaakt en vanochtend ben ik weer naar buiten gelopen met een verwijzing naar de Stichting Bijzondere Tandheelkunde in mijn tas. En net - de adrenaline stroomt nog steeds en mijn knieen voelen als warme glibber - heb ik de SBT gebeld! Ze sturen een vragenlijst op en aan de hand daarvan kunnen zij alvast een beeld krijgen van wat er allemaal speelt. Na de intake zien we verder... :o
Ben best wel trots op mezelf. Toch voelt het raar dat het nu allemaal realiteit wordt met aan het eind van deze rit het bezoek bij de tandarts. Daarom heb ik net ook met trillende handjes naar de SBT gebeld: je moet meezwemmen met die stroom en niet meer tussendoor op het oever klimmen om even na te denken. :wink:
Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat! Veel succes en sterkte iedereen!!
even een korte update over wat er in de laatste week bij mij gebeurt is.
Nadat ik het hele weekend wat research op internet heb gedaan, heb ik het eergisteren voor het eerst met mijn beste vriendin over mijn angst gehad. De allereerste keer ooit! Op mijn werk zag ik er al de hele dag tegenop omdat ik wist, dat ik die avond niet naar huis zou gaan zonder haar te hebben gevraagt of ze mij na de behandeling zou willen ophalen. Ik vertrouw haar volledig, maar toch was ik bang voor haar reactie. De schaamte is vaak even erg als de angst, toch? Ik heb alles aan haar verteld en gelukkig is het allemaal goedgegaan!! Daar heb je beste vriendinnen voor - en beste vrienden natuurlijk ook! Gek hoe die gedachte aan een behandeling steeds maar dichterbij komt en hoe je de mogelijkheid meer en meer toelaat. Dit neemt niet weg dat ik nog steeds doodsbang ben, maar ja.
Gisteren heb ik dan een afspraak met mijn huisarts gemaakt en vanochtend ben ik weer naar buiten gelopen met een verwijzing naar de Stichting Bijzondere Tandheelkunde in mijn tas. En net - de adrenaline stroomt nog steeds en mijn knieen voelen als warme glibber - heb ik de SBT gebeld! Ze sturen een vragenlijst op en aan de hand daarvan kunnen zij alvast een beeld krijgen van wat er allemaal speelt. Na de intake zien we verder... :o
Ben best wel trots op mezelf. Toch voelt het raar dat het nu allemaal realiteit wordt met aan het eind van deze rit het bezoek bij de tandarts. Daarom heb ik net ook met trillende handjes naar de SBT gebeld: je moet meezwemmen met die stroom en niet meer tussendoor op het oever klimmen om even na te denken. :wink:
Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat! Veel succes en sterkte iedereen!!
:smt006
wat goed dat je hebt gebeld :D
Het gaat je zeker en vast lukken :P