Beste allemaal,
Ik ben Nadine, 28 jaar en doodsbang voor de tandarts. Ik ben bang voor de pijn, het geluid van de boor, het hopeloze gevoel dat je hebt als je achterover gekanteld in de stoel ligt, ik heb een braakfobie en wordt misselijk van slangen, (koel-)vloeistof ed in mn keel, en ik wordt erg licht in mn hoofd.
Mn eerste tandarts was een ***. Ik was nog erg jong en boren deed hij zonder verdoving. Niet piepen het is zo voorbij hoorde ik dan als ik huilde van de pijn. Iets ouder, kregen we een andere tandarts door verhuizing. Iets beter, die hield wel wat rekening met me, maar heel gelukkig werd hij niet van angstige/onrustige patienten. Hij verdoofde wel maar deed niet de moeite dat pijnloos te doen (toen ik ooit bij een weekend tandarts kwam die me geheel pijnloos verdoofde wist ik niet wat me overkwam). Ik heb een aantal hele nare ervaringen met wortelkanaalbehandelingen (waaronder eentje waarbij de kies niet verdoofd wilde worden en de tandarts in ene met een welgemikte beuk de naald in het kanaaltje ramde). Ik heb ooit een eerste keer een verdoving gehad in mn verhemelte waardoor ik het gevoel had dat mn keel opzwelde en ik moeilijk kon ademhalen. Ik wilde mn moeder bellen om te komen (ook al was ik al 20) of een kalmeringspilletje innemen (ik heb oxazepam van de huisarts voor als ik naar de tandarts moet), maar beide vond de tandarts geen goed idee. Dan zou ik me maar meer gaan focussen op de angst. Hij is gewoon doorgegaan. Ik was zo bang dat mn moeder me nooit vertelde wanneer ik naar de tandarts moest anders was ik een week ziek. De ochtend dat ik moest vertelde ze het pas.
Nu heb ik sinds een tijd een fijne nieuwe tandarts. Ze doet heel veel moeite voor me, houd rekening met mn angst, neemt de tijd en kan redelijk verdoven. Toch blijf ik zo onwijs bang en is het de laatste keer goed fout gegaan. Ik moest 2 of 3 gaatjes laten boren. Tijdens de verdoving ging het redelijk, maar toen ze al bezig was werd ik naar. Bijna flauwvallen, dus tandarts de stoel gekanteld en gewacht tot het iets beter ging. Dit herhaalde zich 3 keer. Nou las ik hier wel op het forum dat je tijdens het verdoven of na de behandeling (ontspanning -> daling bloeddruk) kan flauwvallen, maar ik ging dus tijdens de behandeling steeds bijna. Kan niet zeggen dat dat door ontspanning was.
Graag zou ik jullie een aantal vragen stellen.
· Kun je idd een verdoofde keel krijgen (en moeite met ademen) als verdovingsvloeistof je keel inloopt?
· Kan oxazepam de kans op flauwvallen versterken?
· Wat zou de reden kunnen zijn dat ik tot 3 keer toe bijna flauwviel tijdens de behandeling? Alle andere keren ervoor (met meer ellende en pijn zelfs) gebeurde dat niet.
· Hoe kan ik mn angst onder controle krijgen?
· Ik ben bang misselijk te worden door vloeistof in mn keel en door de cofferdam en te ver achterover liggen. Kan ik mn tandarts vragen om me iets meer rechtop (of iig plat) te laten liggen of kan ze er dan niet goed bij? Zijn er andere dingen die ik kan doen om niet misselijk te worden, bijv van het koelwater dat ik doorslik (weet dat het psychisch is omdat er niks geks is aan het water maar toch)?
· Hoe krijg ik mn angst onder controle? Ik moet dinsdag een vulling laten vervangen (bovenkaak) en ik heb al 2x afgebeld. Ik durf niet meer, lig huilend in mn bed als ik eraan denk en krijg een paniekaanval als ik mezelf in de stoel voorstel. Ik weet dat het moet, maar de drang is erg groot om morgen toch weer af te bellen. Ook omdat het geen gat is en er voor mn gevoel niet echte noodzaak is (als ik een kanaalbehandeling zou moeten vanwege een fikse ontsteking zou ik wel gaan waarschijnlijk, wat een pijn).
Wat moet ik nou???
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
Een doodsbange en verdrietige Nadine
Ik ben Nadine, 28 jaar en doodsbang voor de tandarts. Ik ben bang voor de pijn, het geluid van de boor, het hopeloze gevoel dat je hebt als je achterover gekanteld in de stoel ligt, ik heb een braakfobie en wordt misselijk van slangen, (koel-)vloeistof ed in mn keel, en ik wordt erg licht in mn hoofd.
Mn eerste tandarts was een ***. Ik was nog erg jong en boren deed hij zonder verdoving. Niet piepen het is zo voorbij hoorde ik dan als ik huilde van de pijn. Iets ouder, kregen we een andere tandarts door verhuizing. Iets beter, die hield wel wat rekening met me, maar heel gelukkig werd hij niet van angstige/onrustige patienten. Hij verdoofde wel maar deed niet de moeite dat pijnloos te doen (toen ik ooit bij een weekend tandarts kwam die me geheel pijnloos verdoofde wist ik niet wat me overkwam). Ik heb een aantal hele nare ervaringen met wortelkanaalbehandelingen (waaronder eentje waarbij de kies niet verdoofd wilde worden en de tandarts in ene met een welgemikte beuk de naald in het kanaaltje ramde). Ik heb ooit een eerste keer een verdoving gehad in mn verhemelte waardoor ik het gevoel had dat mn keel opzwelde en ik moeilijk kon ademhalen. Ik wilde mn moeder bellen om te komen (ook al was ik al 20) of een kalmeringspilletje innemen (ik heb oxazepam van de huisarts voor als ik naar de tandarts moet), maar beide vond de tandarts geen goed idee. Dan zou ik me maar meer gaan focussen op de angst. Hij is gewoon doorgegaan. Ik was zo bang dat mn moeder me nooit vertelde wanneer ik naar de tandarts moest anders was ik een week ziek. De ochtend dat ik moest vertelde ze het pas.
Nu heb ik sinds een tijd een fijne nieuwe tandarts. Ze doet heel veel moeite voor me, houd rekening met mn angst, neemt de tijd en kan redelijk verdoven. Toch blijf ik zo onwijs bang en is het de laatste keer goed fout gegaan. Ik moest 2 of 3 gaatjes laten boren. Tijdens de verdoving ging het redelijk, maar toen ze al bezig was werd ik naar. Bijna flauwvallen, dus tandarts de stoel gekanteld en gewacht tot het iets beter ging. Dit herhaalde zich 3 keer. Nou las ik hier wel op het forum dat je tijdens het verdoven of na de behandeling (ontspanning -> daling bloeddruk) kan flauwvallen, maar ik ging dus tijdens de behandeling steeds bijna. Kan niet zeggen dat dat door ontspanning was.
Graag zou ik jullie een aantal vragen stellen.
· Kun je idd een verdoofde keel krijgen (en moeite met ademen) als verdovingsvloeistof je keel inloopt?
· Kan oxazepam de kans op flauwvallen versterken?
· Wat zou de reden kunnen zijn dat ik tot 3 keer toe bijna flauwviel tijdens de behandeling? Alle andere keren ervoor (met meer ellende en pijn zelfs) gebeurde dat niet.
· Hoe kan ik mn angst onder controle krijgen?
· Ik ben bang misselijk te worden door vloeistof in mn keel en door de cofferdam en te ver achterover liggen. Kan ik mn tandarts vragen om me iets meer rechtop (of iig plat) te laten liggen of kan ze er dan niet goed bij? Zijn er andere dingen die ik kan doen om niet misselijk te worden, bijv van het koelwater dat ik doorslik (weet dat het psychisch is omdat er niks geks is aan het water maar toch)?
· Hoe krijg ik mn angst onder controle? Ik moet dinsdag een vulling laten vervangen (bovenkaak) en ik heb al 2x afgebeld. Ik durf niet meer, lig huilend in mn bed als ik eraan denk en krijg een paniekaanval als ik mezelf in de stoel voorstel. Ik weet dat het moet, maar de drang is erg groot om morgen toch weer af te bellen. Ook omdat het geen gat is en er voor mn gevoel niet echte noodzaak is (als ik een kanaalbehandeling zou moeten vanwege een fikse ontsteking zou ik wel gaan waarschijnlijk, wat een pijn).
Wat moet ik nou???
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
Een doodsbange en verdrietige Nadine
Wat algemene commentaren:
Ik denk dat je tandarts echt haar best doet. Vraag haar eens wat zij ervan vindt. Als je dat in de wachtkamer of op kantoor doet (of in een caféetje :smt004 ), wil ze je wel even aanhoren, vermoed ik.
Oxazepam/Diazepam 10 mg werkt goed. Dat verlaagt de kans op flauwvallen.
Als je verhemelte verdoofd wordt, voel je niet precies meer waar je tong is. Dat kan geen kwaad, maar als je al in paniek bent, helpt het als je wat minder achterover zit, maar met je hoofd achterover. Als er geboord wordt, moet je hoofd weer minder achterover, anders floept het water weer zó je keel in.
Ga er maar van uit dat je ook wat minder gevoelig bent voor verdoving. 20 minuten in laten werken in de wachtkamer geeft al een behoorlijke verbetering.
Heb je hier wat aan?
Dank je wel voor je antwoord. Ik had de hele site al flink afgestruind naar het onderwerp. De adviezen die gegeven werden zijn de voor de hand liggende, die natuurlijk heel fijn zijn. Maar voor mij werken die niet genoeg. Ik heb zo'n beetje alles al geprobeerd, en toch ga ik huilend en bibberend de behandelkamer in, slaap ik een week vantevoren bijna niet en ben ik ziek (letterlijk GI klachten) van de stress. Vandaar mn vraag op dit forum. Omdat hier mensen komen die net zo bang zijn (en nog erger), en ook omdat er tandartsen komen (zoals jij). Dat laatste vind ik echt heel erg super. Zo fijn dat er zulke tandartsen zijn. Inderdaad bof ik ook met mijn tandarts. Maar helaas, hoe fijn ze ook is als tandarts, mn angst wordt er niet minder om. Ik realiseer me dat er mensen zijn die nog banger zijn en dat sommigen zo bang zijn dat ze niet gaan. Ik heb tot nu toe dat altijd weten te voorkomen, maar voel aan mezelf dat ik wel heel dichtbij zit nu. Ik heb ZO de drang om af te bellen voor morgen. Dus alle tips, bemoedigingen etc zijn welkom.
In ieder geval heel erg bedankt voor je moeite, echt fijn.
groetjes, Nadine
helaas kan ik je niet helpen met je angst, maar ik leef erg met je mee. Heb vertrouwen in je tandarts (nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen, als ik zelf moet binnenkort, ga ik ook anders piepen... :oops: ), ze klinkt erg goed. Heel veel sterkte, het gaat lukken!
Groetjes,
Alex
Gisteravond oxazepam voor het slapen. Vanochtend nog een oxazepam. Kotsmisselijk, met moeite 2 droge knackebrod binnengehouden. Naar de tandarts. Ik kwam binnen en ging al zowat door mn benen. Ik zei dat ik zo bang was. Ze zei, nou maar snel en goed verdoven dan. Toen begon ik te huilen. Ik moest van haar gaan zitten want ze was bang dat ik anders om zou vallen. Ik vroeg of het echt moest. Ze zei dat ze het anders niet had opgeschreven. Ik gezegd dat de controle toen door een collega was gedaan (ze was zelf met zangerschapsverlof). Zij nog eens kijken. Ik gaf aan dat er nog een boel andere dingen spelen waardoor ik niet lekker in mn vel zit. Ze heeft foto's gemaakt (ze zei dat als het moest dat ze het ook wel ging doen) en vond dat we het plekje wel konden laten zitten voor nu (hoewel ze wel twijfelde en het niet van harte ging). Ik heb gezegd dat ik dan hoop dat ik de volgende keer me beter in mn vel voel waardoor ik het beter kan handelen. Aan de ene kan opgelucht dat er niks gebeurd is. Aan de andere kant baal ik als een stekker. Want nu zal het de volgende keer (omdat het dan weer langer geleden is) alleen nog maar enger zijn.
Ik baal dus verschrikkelijk van mezelf. Terug in de auto was ik murwm geslagen van de inmiddels beter werkende oxazepam en de spanning. Toen had ik even zoiets van "ik ga bellen dat ik vandaag toch wil". Maar dat lijkt me dan ook weer geen goed idee. Ik twijfel nu erg of ik toch niet over een week ofzo contact op zal nemen om te overleggen of we het nog een keer gaan proberen, of dat ik het tot over een half jaar laat (ze heeft nu meteen ook controle gedaan). Met het risico dat de angst alleen maar groter wordt naarmate het langer duurt. Ze maakte nu ook een opmerking dat de spanning misschien nu zo hoog is omdat het al vrij lang geleden is dat er iets is gebeurd. Maar misschien voel ik me over een paar maanden wel rustiger en beter in mn vel (in het algemeen, wordt aan gewerkt).
Moeilijk. En als ik dan jullie verhalen lees waarbij jullie wel doorzetten voel ik me een slappeling.
*edit, het spreekt voor zich dat ik niet zelf auto gereden heb "onder invloed". vriendlief was mee.*
En je bent GEGAAN!
Nu kun je jezelf natuurlijk kastijden, dat het allemaal binnenin niet goed voelde. Dat is de knopen in je eigen hersens verwarren met de werkelijkheid.
Klop jezelf eens op je schouder, in plaats van jezelf voor het hoofd te slaan.
Dat doen alle mensen die wat waard zijn.
En die zijn evengoed onzeker hoor :oops:
Gefeliciteerd.
Dank je wel voor je steunende woorden, dat is fijn om te horen.
Ik ga contact met mn tandarts opnemen om te bespreken wat we nu verder doen. Het liefst zou ik stapje voor stapje gaan oefenen. Dus volgende keer eerst naar de monhygenieste (dat vind ik ook al erg spannend maar ik weet dat het geen zeer doet), dan een keer naar de tandarts dat ze alleen verdoofd maar niet boort. En dan de laatste keer verdoven en boren.
En misschien overleg ik wel met haar of het handiger voor mij (en haar) is om naar een angsttandarts te gaan (als zijn niet de tijd heeft of het niet zo ziet zitten om zo stap voor stap met me te oefenen).
Nogmaals dank voor je reactie!
groetjes, Nadine