door psychishe problemen (mishandeling vroeger thuis) en angsten ben ik al sinds 1995/96 niet meer bij de tandarts geweest.
Ongeveer 20 jaar geleden heeft mijn vader een voortand naar achteren geslagen (1 van de 2 grote vooraan)
ik heb hem naar toen naar voren gehaald en m een half uur gelijk gehouden met mijn andere
voortand tot het opgehouden was met bloeden, maar de tand bleef wekenlang gevoelig vooral op de fiets voelde ik dat heel
erg door de wind erop na een tijdje leek de tand weer goed te zijn en had ik er verder geen last meer van en viel me er
nooit iets aan op. maar toch was er na tijden of jaren een verkleuring ontstaan.
maar toch leek het nog niet zo heel erg, totdat ik het er een keer met mn tandarts over had en die zei oh die zenuw
is dood dus die moet eruit, waarna ie een een gaatje geboord heeft en de zenuw eruit had gehaald
en daarna aan de achterkant gevuld. maar na een tijd leek de tand alleen maar donkerder en donkerder te worden
ik durfde amper nog te lachen of heel verkrampt om die tand voortand te verbergen
toen ik weer bij mn tandarts kwam en ik zei dat ik er best veel moeite mee had en vroeg of ie er wat aan kon doen
zei hij dat alleen noodzakelijke dingen gedaan worden en ja er waren ook andere dingen aan de hand met mn gebit
maar voor mij was dit het allergrootste probleem, ik werd nog onzekerder dan ik al was en t ging mijn leven beinvloeden
Ik werkte bij een klein beginnend bedrijfje en zo gebeurde het dat ik een belangrijke
opdracht bij een klant zou hebben precies op de dag dat ik weer naar de tandarts moest, er lag ook erg veel druk op me
en omdat t een beginnend bedrijfje was en een vriend van me durfde ik niet te zeggen dat ik niet kon
om hen (2mans zaak) niet teleur te stellen.
Sindsdien werd het steeds moeilijker voor me om de stap te nemen om nog naar de tandarts te gaan
omdat ik ondertussen niet meer gesaneerd was en er steeds grotere problemen met mn gebit naar voren kwamen
oa. 2 uitvallende vullingen.. welke die sinds t vullen al pijn bleven doen/gevoelig bleven (denk niet goed gevuld)
maar het meest moeilijke en mn leven beheersende probleem is wel die donkere voortand
al jarenlang is de schaamte voor mn gebit en angst voor de tandarts en kosten groter
dan de stap te durven nemen om te gaan.
en er is nog iets:
ik heb genderdysforie wat inhoudt dat ik me vanaf mn geboorte vrouw heb gevoeld maar als jongen/man opgroeide
in mn jeugd heeft dit vaak tot problemen geleid oa pesterijen, geweld, mishandeling en aanranding
17 maanden geleden heb ik eindelijk de stap durven nemen om mijn familie en vrienden hierover te vertellen
35 jaar lang heb ik geprobeerd als man te leven en al die jaren dus mijn gevoelens proberen te verbergen en uit angst dat ik
iedereen om me heen kwijt zou raken, maar al die jaren was ik nooit echt gelukkig omdat ik nooit echt mezelf kon zijn
of mezelf kon uiten.
intussen gebruik ik nu al 17 maanden hormonen en ziet gelukkig niemand me meer als man
helaas ben ik mijn familie en sommige vrienden wel kwijt ondanks dat ze me geruststelden me nooit te laten vallen
(problemen met mn zus die jaloers gedrag ging vertonen en me liet zitten en iedereen van de familie achter haar ging staan)
maar heb gelukkig wel nieuwe vrienden er voor terug die me wel accepteren en kennen me niet anders dan als vrouw
en respecteren me (ook als ik t vertel) maar ik vind t erg moeilijk om contacten aan te gaan omdat ik me onzeker blijf
voelen door de problemen met mijn gebit en zeker als vrouw is t nog meer noodzaak een goed gebit te hebben.
Omdat ik nog geen nieuwe tandarts heb (woon in een andere woonplaats dan 10 jaar geleden) ben ik dus heel bang hoe
ie gaat reageren op mn gebit en of hoe ie zou reageren op t feit dat ik ook nog eens transeksueel ben.
(mn voornaam is nog niet wettelijk gewijzigd en dus moet ik mn oude naam gebruiken want anders krijg ik niks betaald
van mn verzekeraar)
over mijn verzekering, ik ben wel altijd aanvullend verzekerd geweest (nog steeds)
nu weet ik eigenlijk pas sinds kort via deze website dat saneren niet meer hoeft dus daar ben ik heel erg
blij om, nu is t maar te hopen dat als ik de stap durf te nemen om een afspraak te maken de kosten niet te hoog uitvallen
:S, krijg tot 750 euro per kalenderjaar vergoed maar niet alles schijnt 100% te zijn geloof ik maar snap er niet veel van.
Ongeveer 20 jaar geleden heeft mijn vader een voortand naar achteren geslagen (1 van de 2 grote vooraan)
ik heb hem naar toen naar voren gehaald en m een half uur gelijk gehouden met mijn andere
voortand tot het opgehouden was met bloeden, maar de tand bleef wekenlang gevoelig vooral op de fiets voelde ik dat heel
erg door de wind erop na een tijdje leek de tand weer goed te zijn en had ik er verder geen last meer van en viel me er
nooit iets aan op. maar toch was er na tijden of jaren een verkleuring ontstaan.
maar toch leek het nog niet zo heel erg, totdat ik het er een keer met mn tandarts over had en die zei oh die zenuw
is dood dus die moet eruit, waarna ie een een gaatje geboord heeft en de zenuw eruit had gehaald
en daarna aan de achterkant gevuld. maar na een tijd leek de tand alleen maar donkerder en donkerder te worden
ik durfde amper nog te lachen of heel verkrampt om die tand voortand te verbergen
toen ik weer bij mn tandarts kwam en ik zei dat ik er best veel moeite mee had en vroeg of ie er wat aan kon doen
zei hij dat alleen noodzakelijke dingen gedaan worden en ja er waren ook andere dingen aan de hand met mn gebit
maar voor mij was dit het allergrootste probleem, ik werd nog onzekerder dan ik al was en t ging mijn leven beinvloeden
Ik werkte bij een klein beginnend bedrijfje en zo gebeurde het dat ik een belangrijke
opdracht bij een klant zou hebben precies op de dag dat ik weer naar de tandarts moest, er lag ook erg veel druk op me
en omdat t een beginnend bedrijfje was en een vriend van me durfde ik niet te zeggen dat ik niet kon
om hen (2mans zaak) niet teleur te stellen.
Sindsdien werd het steeds moeilijker voor me om de stap te nemen om nog naar de tandarts te gaan
omdat ik ondertussen niet meer gesaneerd was en er steeds grotere problemen met mn gebit naar voren kwamen
oa. 2 uitvallende vullingen.. welke die sinds t vullen al pijn bleven doen/gevoelig bleven (denk niet goed gevuld)
maar het meest moeilijke en mn leven beheersende probleem is wel die donkere voortand
al jarenlang is de schaamte voor mn gebit en angst voor de tandarts en kosten groter
dan de stap te durven nemen om te gaan.
en er is nog iets:
ik heb genderdysforie wat inhoudt dat ik me vanaf mn geboorte vrouw heb gevoeld maar als jongen/man opgroeide
in mn jeugd heeft dit vaak tot problemen geleid oa pesterijen, geweld, mishandeling en aanranding
17 maanden geleden heb ik eindelijk de stap durven nemen om mijn familie en vrienden hierover te vertellen
35 jaar lang heb ik geprobeerd als man te leven en al die jaren dus mijn gevoelens proberen te verbergen en uit angst dat ik
iedereen om me heen kwijt zou raken, maar al die jaren was ik nooit echt gelukkig omdat ik nooit echt mezelf kon zijn
of mezelf kon uiten.
intussen gebruik ik nu al 17 maanden hormonen en ziet gelukkig niemand me meer als man
helaas ben ik mijn familie en sommige vrienden wel kwijt ondanks dat ze me geruststelden me nooit te laten vallen
(problemen met mn zus die jaloers gedrag ging vertonen en me liet zitten en iedereen van de familie achter haar ging staan)
maar heb gelukkig wel nieuwe vrienden er voor terug die me wel accepteren en kennen me niet anders dan als vrouw
en respecteren me (ook als ik t vertel) maar ik vind t erg moeilijk om contacten aan te gaan omdat ik me onzeker blijf
voelen door de problemen met mijn gebit en zeker als vrouw is t nog meer noodzaak een goed gebit te hebben.
Omdat ik nog geen nieuwe tandarts heb (woon in een andere woonplaats dan 10 jaar geleden) ben ik dus heel bang hoe
ie gaat reageren op mn gebit en of hoe ie zou reageren op t feit dat ik ook nog eens transeksueel ben.
(mn voornaam is nog niet wettelijk gewijzigd en dus moet ik mn oude naam gebruiken want anders krijg ik niks betaald
van mn verzekeraar)
over mijn verzekering, ik ben wel altijd aanvullend verzekerd geweest (nog steeds)
nu weet ik eigenlijk pas sinds kort via deze website dat saneren niet meer hoeft dus daar ben ik heel erg
blij om, nu is t maar te hopen dat als ik de stap durf te nemen om een afspraak te maken de kosten niet te hoog uitvallen
:S, krijg tot 750 euro per kalenderjaar vergoed maar niet alles schijnt 100% te zijn geloof ik maar snap er niet veel van.
De eerste stap heb je al gezet joh.. Je hebt het van je af geschreven...
Is er in je omgeving iemand die het weet?? iemand die je kan helpen??
Zoek anders eerst eens op de site of er in jouw buurt een tandarts is die patienten aanneemt en ook als specialiteit angst aangeeft..En vraag eens om je heen naar ervaringen van andere mensen..
Tsja..wat zal hij van je gebit zeggen..Dat weet je nooit.. Daar kom je maar op 1 manier achter.. Het is ook heel moeilijk om de eerste stap weer te zetten, maar vraag anders eerst gewoon een gesprek aan waarin je uitlegt dat je lang niet geweest bent en dat je bang bent.. Misshcien dat hij aan het eind dan even kan kijken, maar als jij alleen een gesprek wilt moet dat ook kunnen..
Sterkte...
Tja, en over de toestand van je gebit kun je alleen maar duidelijkheid krijgen als er daadwerkelijk een tandarts naar kijkt. Ik verwachtte ook een meewarig neeschudden en het advies om de hele zaak maar meteen te trekken, maar dat viel dus reuze mee.
Misschien kun je (heb ik ook gedaan) bij het 1e consult je verhaal doen en daarna een behandelplan afspreken met duidelijk inzicht in de kosten. Wellicht zijn er dingen die nog even kunnen wachten (ivm met de verzekering).
In ieder geval heel veel sterkte.