Hallo,
Eerst en vooral: heel goed idee zo'n forum, er zijn wat mensen met angst voor de tandarts die hier heel wat aan hebben. Ikzelf heb last van paniekaanvallen met hyperventilatie, wat niet echt handig is als het je overkomt terwijl ze in je mond zitten te prutsen..
Ook leuk dat jullie in Nederland zoiets hebben als een "angsttandarts".. dat kennen we hier in België niet.
Nu goed, ik heb dus 2 dagen geleden, met veel schrik 2 wijsheidstanden laten trekken bij de stomatoloog, nadat ik er reeds meermaals problemen mee had gehad (ontstoken tandvlees e.d.).
Dit is enorm goed meegevallen: van de ingreep zelf niets gevoeld (plaatselijke verdoving), de pijn achteraf viel tot nu toe ook goed mee, en men kaak was gisteren was opgezwollen, maar ook niet overdreven.. ben gewoon naar men project voor school kunnen gaan met af en toe een pijnstiller, maar echt niet overdreven.. nu neem ik er zelfs geen meer en pijn doet het ook niet meer. Het enige dat opviel is dat het na de ingreep enorm lang is blijven bloeden.. en dan bedoel ik niet enkele uurtjes een klein beetje zoals er stond in de brochure die ik meekreeg, maar zeker nog 15u ofzo, en in het begin vrij hevig.. gerust was ik er niet in, maar het is toch overgegaan.. sindsdien lijkt alles supersnel te genezen, en ik ben blij met de informatieve brochure die ik heb meegehad, zodat ik niet bij het minste in paniek sla. Ik kan vrij goed praten, men mond redelijk goed opendoen, als het maar niet te ver is, geen koorts gehad (een kennis van me had dat wel).. enfin, alles liep tot nu toe veel beter dan ik had durven hopen.
Het ging blijkbaar iets TE goed om waar te zijn, want ik heb sinds vanmiddag echter iets voor dat niet in de brochure staat:
Ik merkte dat, vooral daar waar de onderste tand stond, het begon te jeuken en spannen. In eerste instantie dacht ik dat dit gewoon wijst op genezing en 't is natuurlijk beter dan pijn, maar toen ik er eens naar keek in de spiegel, merkte ik dat de hechtingen mijn tandvlees niet goed meer bij elkaar houden. Ik heb nu dus de 2 kanten van het tandvlees, en dan een stukje draad dat over het gat spant waar de tand zat. Was het niet de bedoeling dat deze aan elkaar groeiden? Is dat niet de bedoeling van een hechting? Of heb ik dat mis?
Wat als deze springt? Dan heb ik ineens zo'n groot gat in men mond, kan dat geen kwaad? Gaat het dan weer terug enorm beginnen bloeden? En hoe lang mag het bloeden voor het "gevaarlijk" wordt?
En als deze niet springt (hoewel de draad wel minder sterk zal worden met de tijd? Het zijn oplosbare hechtingen), kan het dan geen kwaad dat er nu een opening is tussen men tandvlees, waar eventueel voedsel en drank naar binnen kan gaan? Ik eet wel steeds met de andere kant, er zal altijd wel wat tussengeraken? En dan kan het ontsteken? Of wat me nog akeliger lijkt: wat als er eten vastgroeit in een dichtgroeiende wonde?
En kan de wonde nog op de correcte manier genezen als ze niet meer vast gehecht is? Het is in elk geval een akelig gevoel om te weten dat daar zo'n draadje tussen men tandvlees spant dat op zen eentje moet voorkomen dat alles daar openspringt :/ Maar ja, men tandvlees lijkt zo tegen te trekken, het lijkt niet bij elkaar te willen blijven?
Binnen een 7-tal dagen moet ik op controle bij de tandarts. Kan het tot dan wachten, of contacteer ik hem best al even eerder, om erger te voorkomen?
Of maak ik me zorgen om niets? Iemand al iets gelijkaardig voorgehad? En is dat toen mooi genezen?
Eerst en vooral: heel goed idee zo'n forum, er zijn wat mensen met angst voor de tandarts die hier heel wat aan hebben. Ikzelf heb last van paniekaanvallen met hyperventilatie, wat niet echt handig is als het je overkomt terwijl ze in je mond zitten te prutsen..
Ook leuk dat jullie in Nederland zoiets hebben als een "angsttandarts".. dat kennen we hier in België niet.
Nu goed, ik heb dus 2 dagen geleden, met veel schrik 2 wijsheidstanden laten trekken bij de stomatoloog, nadat ik er reeds meermaals problemen mee had gehad (ontstoken tandvlees e.d.).
Dit is enorm goed meegevallen: van de ingreep zelf niets gevoeld (plaatselijke verdoving), de pijn achteraf viel tot nu toe ook goed mee, en men kaak was gisteren was opgezwollen, maar ook niet overdreven.. ben gewoon naar men project voor school kunnen gaan met af en toe een pijnstiller, maar echt niet overdreven.. nu neem ik er zelfs geen meer en pijn doet het ook niet meer. Het enige dat opviel is dat het na de ingreep enorm lang is blijven bloeden.. en dan bedoel ik niet enkele uurtjes een klein beetje zoals er stond in de brochure die ik meekreeg, maar zeker nog 15u ofzo, en in het begin vrij hevig.. gerust was ik er niet in, maar het is toch overgegaan.. sindsdien lijkt alles supersnel te genezen, en ik ben blij met de informatieve brochure die ik heb meegehad, zodat ik niet bij het minste in paniek sla. Ik kan vrij goed praten, men mond redelijk goed opendoen, als het maar niet te ver is, geen koorts gehad (een kennis van me had dat wel).. enfin, alles liep tot nu toe veel beter dan ik had durven hopen.
Het ging blijkbaar iets TE goed om waar te zijn, want ik heb sinds vanmiddag echter iets voor dat niet in de brochure staat:
Ik merkte dat, vooral daar waar de onderste tand stond, het begon te jeuken en spannen. In eerste instantie dacht ik dat dit gewoon wijst op genezing en 't is natuurlijk beter dan pijn, maar toen ik er eens naar keek in de spiegel, merkte ik dat de hechtingen mijn tandvlees niet goed meer bij elkaar houden. Ik heb nu dus de 2 kanten van het tandvlees, en dan een stukje draad dat over het gat spant waar de tand zat. Was het niet de bedoeling dat deze aan elkaar groeiden? Is dat niet de bedoeling van een hechting? Of heb ik dat mis?
Wat als deze springt? Dan heb ik ineens zo'n groot gat in men mond, kan dat geen kwaad? Gaat het dan weer terug enorm beginnen bloeden? En hoe lang mag het bloeden voor het "gevaarlijk" wordt?
En als deze niet springt (hoewel de draad wel minder sterk zal worden met de tijd? Het zijn oplosbare hechtingen), kan het dan geen kwaad dat er nu een opening is tussen men tandvlees, waar eventueel voedsel en drank naar binnen kan gaan? Ik eet wel steeds met de andere kant, er zal altijd wel wat tussengeraken? En dan kan het ontsteken? Of wat me nog akeliger lijkt: wat als er eten vastgroeit in een dichtgroeiende wonde?
En kan de wonde nog op de correcte manier genezen als ze niet meer vast gehecht is? Het is in elk geval een akelig gevoel om te weten dat daar zo'n draadje tussen men tandvlees spant dat op zen eentje moet voorkomen dat alles daar openspringt :/ Maar ja, men tandvlees lijkt zo tegen te trekken, het lijkt niet bij elkaar te willen blijven?
Binnen een 7-tal dagen moet ik op controle bij de tandarts. Kan het tot dan wachten, of contacteer ik hem best al even eerder, om erger te voorkomen?
Of maak ik me zorgen om niets? Iemand al iets gelijkaardig voorgehad? En is dat toen mooi genezen?
Ik neem aan dat je dat letterlijk bedoelt :).
Dat de hechting de bovenkant van de wond niet meer helemaal bij elkaar houdt zou ik me niet teveel zorgen om maken hoor. Bedenk dat de meeste extracties (trekken) niet worden gehecht. Dan heb je een flink gat maar dat groeit rap dicht meestal (een aantal weken tot b.v. twee maanden heb je het dan over). Die hechting helpt vast met de snelheid waarmee dat gebeurt, dat wel.
Enkele van je andere vragen worden denk ik hiermee al deels beantwoord. Spoel en poets gewoon voorzichtig, ook de wond.
Fijne avond, gr Mignon
't Wordt wel met de minuut pijnlijker terwijl ik eerder amper zeer had, en ik vermoed dat het door het trekken van die draadjes komt..
Alleen dat schoonhouden lijkt me een probleem nu.. heb nu zo'n gat in men mond met een kleine opening en een draadje erover gespannen.. aan de binnenkant kan ik uiteraard niet aan met de tandenborstel (lijkt me trouwens riskant, wil de wonde niet terug openhalen) en volgens mij kunnen daar makkelijk kleine stukjes voedsel in, nee? Maar er terug uit lijkt me een ander paar mouwen. Moest er iets inzitten dan kan ik daar niet bij, en zou het zelfs niet zien. Ik let er uiteraard wel op dat dit niet zou gebeuren en ga geen dingen als rijst eten ofzo, maar je weet toch nooit. Is er een risico dat zo'n voedselresten gewoon vastgroeien (ok, die zullen ooit wel verteren, maar dat lijkt me toch niet gezond voor de wonde?), of zal men lichaam er wel eigenhandig voor zorgen dat "vreemde voorwerpen" zoals voedsel enz. niet ingesloten geraken bij het dichtgroeien?
Nu ja als'k morgen nog last heb kan ik misschien wat vroeger een afspraak maken bij de tandarts. Kan de "gewone" tandarts zelf de hechtingen verwijderen indien nodig? Ik heb men wijsheidstanden moeten laten trekken bij de stomatoloog wegens scheef staan en ontstekingen. Tandarts heeft me dan doorverwezen.
En hoe zit dat nu met spoelen? De ene keer hoor je van goed te spoelen om de wonde goed schoon te houden, anderzijds zou dat dan weer bloedingen kunnen veroorzaken.
Een tandarts is ruimschoots in staat dat soort hechtingen te verwijderen hoor (zachtjes uitgedrukt).
Dat met spoelen, je hoort vaak "de eerste dag niet spoelen". Ik denk dat dat een beetje discutabel is. Als je drinkt spoel je automatisch een extractiewond, en er is niemand die beweert dat je 24 uur niet zou mogen drinken. Drinken, spoelen en poetsen hoef je de eerste dag niet helemaal over te slaan maar doe het voorzichtig. Misschien de twee dag ook, maar daarna denk ik dat het vooral goed is als je heel langzaam de wond zelf net als andere plekken schoon gaat houden.
Maak je je nou steeds druk om die hechting vraag dan maar of ze hem iets eerder losmaken hoor, lijkt me.
Doeg,