Ik heb blijkbaar het slechte gebit van mijn moeder geërfd, bovendien heeft mijn schildklierziekte en de invloed hiervan op alle weefsels en speekselproductie ook niet zo'n beste invloed gehad. Mix dit met doodsangst voor flossen (als ik floss breekt het zweet me aan alle kanten uit, word ik duizelig en krijg ik hartkloppingen - ik heb altijd het idee dat ik vullingen meetrek, en dit is ook al een of twee keer echt gebeurd!) en je hebt een niet zo best gebit.
De tandarts wil nu dat ik ieder jaar een of meerdere kronen laat zetten. De afgelopen jaren ben ik al 800 - 1000 Euro per jaar kwijt aan gaatjes vullen, wortelkanaalbehandelingen e.d.
Ik ben ook al een tand kwijt door een ongelukje vroeger, na wortelkanaalbehandeling had ik apex-resectie nodig. Kans van slagen 1%. Dus laten trekken op advies van de tandarts. Ik heb daarvoor een plaatje en dat gaat eigenlijk prima. Kan er niet mee kluiven maar so what. :P
Ik kijk nu dus voor jaren tegen 800 - 1000 Euro per jaar aan. En die vreselijke boor, nachtmerries voor en na bezoeken, pijn (er doet altijd wel iets zeer).
De combinatie 1000 Euro per jaar betalen voor pijn en problemen zit me niet lekker. Ik vind het het gewoon niet waard. Ik ben 30, het vooruitzicht om dat soort bedragen jaar en dag uit te geven vind ik absurd en ik ben er totaal niet voor gemotiveerd. Zeker niet omdat ik voor angst en pijn moet betalen.
Ik heb al hoge medische kosten door mijn schildklier afwijking, ik zal letterlijk krom moeten gaan liggen om dit te betalen. Letterlijk mijn spaargeld erin steken, en dan hopen dat er naast die kronen niets misgaat (yeah right!).
Is het dat waard? Het liefst zou ik over een paar jaar alles eruit laten trekken voor implantaten. Misschien ben ik het dan ook kwijt, maar de vermindering aan angst en pijn vind ik het wel waard. Voor mijn eigen rust zou ik misschien zelfs een roesje doen (narcoses vind ik óók eng).
Dit soort denken is natuurlijk totaal niet geaccepteerd door de tandartsenwereld, en ik heb geen idee hoe ik aan info zonder vooroordelen kan komen. Als ik dit aan mijn tandarts/ mondhygeniste meld krijg ik alleen horrorverhalen te horen over mensen die alles hebben laten trekken en na maanden nog niet kunnen eten...
Heeft iemand enige input? Ideeën?
De tandarts wil nu dat ik ieder jaar een of meerdere kronen laat zetten. De afgelopen jaren ben ik al 800 - 1000 Euro per jaar kwijt aan gaatjes vullen, wortelkanaalbehandelingen e.d.
Ik ben ook al een tand kwijt door een ongelukje vroeger, na wortelkanaalbehandeling had ik apex-resectie nodig. Kans van slagen 1%. Dus laten trekken op advies van de tandarts. Ik heb daarvoor een plaatje en dat gaat eigenlijk prima. Kan er niet mee kluiven maar so what. :P
Ik kijk nu dus voor jaren tegen 800 - 1000 Euro per jaar aan. En die vreselijke boor, nachtmerries voor en na bezoeken, pijn (er doet altijd wel iets zeer).
De combinatie 1000 Euro per jaar betalen voor pijn en problemen zit me niet lekker. Ik vind het het gewoon niet waard. Ik ben 30, het vooruitzicht om dat soort bedragen jaar en dag uit te geven vind ik absurd en ik ben er totaal niet voor gemotiveerd. Zeker niet omdat ik voor angst en pijn moet betalen.
Ik heb al hoge medische kosten door mijn schildklier afwijking, ik zal letterlijk krom moeten gaan liggen om dit te betalen. Letterlijk mijn spaargeld erin steken, en dan hopen dat er naast die kronen niets misgaat (yeah right!).
Is het dat waard? Het liefst zou ik over een paar jaar alles eruit laten trekken voor implantaten. Misschien ben ik het dan ook kwijt, maar de vermindering aan angst en pijn vind ik het wel waard. Voor mijn eigen rust zou ik misschien zelfs een roesje doen (narcoses vind ik óók eng).
Dit soort denken is natuurlijk totaal niet geaccepteerd door de tandartsenwereld, en ik heb geen idee hoe ik aan info zonder vooroordelen kan komen. Als ik dit aan mijn tandarts/ mondhygeniste meld krijg ik alleen horrorverhalen te horen over mensen die alles hebben laten trekken en na maanden nog niet kunnen eten...
Heeft iemand enige input? Ideeën?
Natuurlijk is dat ook eng en bepaald niet makkelijk. Maar het duurt tenminste geen jaren.
Reëel ben je een jaar na het trekken aan een nieuwe volledige prothese toe. Die zit een stuk beter dan de eerste, die doorgaans matig tot redelijk zit.
Het zou me aan het hart gaan, maar als hulpverlener kun je nou eenmaal niet altijd je eigen zin doen. Je bent er om mensen een oplossing voor hun problemen aan de hand te doen. En niet een nieuw of zelfs groter probleem.
Als je tandarts er niet zelf aan mee wil werken, ga dan eens naar een kaakchirurg in de regio toe. Dat mag zonder verwijzing. Dat zijn slimme jongens die je vast wel goede raad geven.