Beste mensen,
Ik ben een jongen van 24 jaar die sinds enkele jaren last heeft van psychische problemen die ontstaan zijn door overspannenheid en depressie.
In de aanloop naar mijn overspannenheid had ik veel stress (school- en werk-stress) en de daarbij behorende geldzorgen.
Daarnaast heb ik een slechte jeugd gehad wat eigenlijk toch na veel gesprekken bij de psycholoog een belangrijke factor schijnt te zijn. Daarnaast heb ik enorme last van faalangst.
Mijn gebitsverzorging liet toen ook te wensen over. Vorig jaar besloot mijn tandarts om mij naar een mondhygiënist te sturen. Het ging met de verzorging van mijn gebit tijdelijk bergopwaarts.
Mijn psychische problemen gingen in het afgelopen jaar met ups & downs.
Ik slik naast de therapie bij de psycholoog ook antidepressiva. Met mijn vorige antidepressiva ben ik gaan afbouwen sinds de nazomer, vanwege overgewicht. Daarna is het behoorlijk bergafwaarts gegaan. Daarnaast ervaarde ik vaker dan ooit 'vreet-kicks' in de nachtelijke uren. Vaak had ik het niet helemaal bewust door, en baalde ik dus ook 's ochtends dat ik weer had gegeten.
Voor de rest liep ik overdag stage en 's avonds was ik vaak te moe om nog maar iets te ondernemen. Dit resulteerde vaak dat ik voor het slapen gaan sowieso nauwelijks tot tanden poetsen toekwam.
Meestal deed ik het dan 's avonds als ik thuiskwam van stage.
's Ochtends versliep ik me nogal vaak (ook door de vermoeidheid) waardoor ik ook dan nauwelijks tot tandenpoetsen toekwam.
Sinds een ruime maand slik ik weer antidepressiva (van een andere fabrikant) en begin toch weer iets positiever in het leven te staan.
Het is allemaal erg ingewikkeld om hier uitgebreid over te vertellen maar door mijn faalangst en depressiviteit heb ik erg moeite om naar de tandarts te gaan. Niet omdat ik de behandelingen zo eng vind maar wel dat ik weer een gevoel van falen zou krijgen als ik weer in de stoel zit. Als ik in de spiegel soms kijk naar mijn gebit dan geeft dit mij een gevoel dat het ook maar niet wil... En dat versterkt op een gegeven moment ook weer het negatieve gevoel.
Mijn nachtelijk eten is voorbij, sterker nog, ik nuttig helemaal niets meer alszijnde tussendoortje. Dit komt waarschijnlijk ook door de medicijnen die ik van de psychiater heb gekregen: Een bètablocker (bloeddrukverlagend middel) en de antidepressiva dus. Ook mijn gewicht begint te minderen wat mij natuurlijk ook weer wat positiever naar mezelf laat kijken.
Een grote bottleneck is waarschijnlijk ook dat ik rook.
Binnekort heb ik weer controle en graag wil ik mijn tandarts schriftelijk benaderen over de problemen. Juist schriftelijk omdat ik het heel moeilijk vind om dit rechtstreeks te vertellen. Door het schrijven heb ik ook wat meer bedenktijd om mijn zinnen goed te formuleren en heb ik minder kans om iets over het hoofd te zien.
Wat vinden jullie eigenlijk van het idee als ik mijn tandarts hierover schriftelijk informeer?
Ik ben een jongen van 24 jaar die sinds enkele jaren last heeft van psychische problemen die ontstaan zijn door overspannenheid en depressie.
In de aanloop naar mijn overspannenheid had ik veel stress (school- en werk-stress) en de daarbij behorende geldzorgen.
Daarnaast heb ik een slechte jeugd gehad wat eigenlijk toch na veel gesprekken bij de psycholoog een belangrijke factor schijnt te zijn. Daarnaast heb ik enorme last van faalangst.
Mijn gebitsverzorging liet toen ook te wensen over. Vorig jaar besloot mijn tandarts om mij naar een mondhygiënist te sturen. Het ging met de verzorging van mijn gebit tijdelijk bergopwaarts.
Mijn psychische problemen gingen in het afgelopen jaar met ups & downs.
Ik slik naast de therapie bij de psycholoog ook antidepressiva. Met mijn vorige antidepressiva ben ik gaan afbouwen sinds de nazomer, vanwege overgewicht. Daarna is het behoorlijk bergafwaarts gegaan. Daarnaast ervaarde ik vaker dan ooit 'vreet-kicks' in de nachtelijke uren. Vaak had ik het niet helemaal bewust door, en baalde ik dus ook 's ochtends dat ik weer had gegeten.
Voor de rest liep ik overdag stage en 's avonds was ik vaak te moe om nog maar iets te ondernemen. Dit resulteerde vaak dat ik voor het slapen gaan sowieso nauwelijks tot tanden poetsen toekwam.
Meestal deed ik het dan 's avonds als ik thuiskwam van stage.
's Ochtends versliep ik me nogal vaak (ook door de vermoeidheid) waardoor ik ook dan nauwelijks tot tandenpoetsen toekwam.
Sinds een ruime maand slik ik weer antidepressiva (van een andere fabrikant) en begin toch weer iets positiever in het leven te staan.
Het is allemaal erg ingewikkeld om hier uitgebreid over te vertellen maar door mijn faalangst en depressiviteit heb ik erg moeite om naar de tandarts te gaan. Niet omdat ik de behandelingen zo eng vind maar wel dat ik weer een gevoel van falen zou krijgen als ik weer in de stoel zit. Als ik in de spiegel soms kijk naar mijn gebit dan geeft dit mij een gevoel dat het ook maar niet wil... En dat versterkt op een gegeven moment ook weer het negatieve gevoel.
Mijn nachtelijk eten is voorbij, sterker nog, ik nuttig helemaal niets meer alszijnde tussendoortje. Dit komt waarschijnlijk ook door de medicijnen die ik van de psychiater heb gekregen: Een bètablocker (bloeddrukverlagend middel) en de antidepressiva dus. Ook mijn gewicht begint te minderen wat mij natuurlijk ook weer wat positiever naar mezelf laat kijken.
Een grote bottleneck is waarschijnlijk ook dat ik rook.
Binnekort heb ik weer controle en graag wil ik mijn tandarts schriftelijk benaderen over de problemen. Juist schriftelijk omdat ik het heel moeilijk vind om dit rechtstreeks te vertellen. Door het schrijven heb ik ook wat meer bedenktijd om mijn zinnen goed te formuleren en heb ik minder kans om iets over het hoofd te zien.
Wat vinden jullie eigenlijk van het idee als ik mijn tandarts hierover schriftelijk informeer?
Re: Slecht gebit door depressie (en verwaarlozing)
Je moet ook goed begrijpen dat je niet de enige bent met dit soort problemen. Erg veel mensen die dit soort dingen meemaken of hebben meegemaakt, hebben hun gebit verwaarloosd. Waarschijnlijk zal daarom de tandarts er echt wel begrip voor op kunnen brengen.
Het is in ieder geval heel goed dat je nu weer aan jouw gebit denkt en echt plannen maakt om naar de tandarts te gaan. Die drempel nemen is heel moeilijk, daarna zal het veel makkelijker gaan. Een schoner en gaver gebit geeft namelijk een goed gevoel. Natuurlijk zal je aangesproken worden op de manier waarop je omgaat met jouw gebit: Het roken en jouw mondhygiene zullen vast ter sprake komen. Maar als jij aangeeft jouw gebit belangrijk te vinden en je er ook voor wilt inzetten, zal de tandarts je echt niet omlaag praten. Hij zal je waarschijnlijk enkel helpen om je weer op de rit te krijgen.
Faalangst ken ik. Op welk moment denk je te gaan falen? Of liever gezegd, wanneer vind jij het falen? Waarschijnlijk kijk jij daar namelijk totaal anders naar dan de behandelaar.
Re: Slecht gebit door depressie (en verwaarlozing)
Bedankt voor je antwoord :)
Het feit dat ik straks weer in die stoel zit en hij me wijst op "hoe slecht mijn gebit wel niet is".
Daar ben ik vooral bang voor. Ik vind mijn tandarts soms ook een beetje lastig in de communicatie, vandaar het idee van de brief.
Ik schrok dit weekend nogal van een aantal gaatjes. Ik heb twee behoorlijke gaatjes: Één in een kies achterin en één in een kies naast de hoektand. De rest zijn allemaal gaatjes in wording om zo maar te zeggen.
Het lijkt ook net alsof er dit weekend een knop omging van "Zo kan het niet langer meer".
De enige vrees die ik heb dat mijn gedrevenheid afneemt als het depressieve gevoel het weer van mij overneemt.
Vandaar ook de brief met de verklaring, in de hoop dat mijn tandarts meer als een soort support achter mij gaat staan ipv dat hij mij vertelt hoe slecht dat het is. Dat versterkt bij mij in dat geval een gevoel van "niet te deugen".
Hoe je het went of keert....je gebit is niet in geweldige staat of die tandarts het nou aardig zegt of niet...de situatie wordt er niet anders van. Het helpt om te zeggen dat je zelf je gebit ook behoorlijk slecht vind en de ernst van de situatie inziet. Dan hoeft hij niet nog eens te benadrukken. Wij weten ook niet wat jij precies denkt, zolang je het niet vertelt. Misschien sla je een beetje dicht op zo'n moment en kijk je misschien neutraal terwijl je het heel vervelend vind. Dan krijgen wij de indruk dat de boodschap niet aankomt en vertellen we het nog eens...zo werken die dingen.
Anyway, je kan tegen jezelf zeggen...sjongejonge wat heb ik er een puinhoop van gemaakt en oeioeioei die tandarts die vind het echt 10 keer niks in mijn mond en ik krijg een standje en ik wil geen standje en sjongejonge nou moet ik weer en ik heb er geen zin in...of je denkt: Nou nog even en dan is mn mond weer een beetje beter. Daar ga ik van genieten; van het resultaat. En hoe vaker ik ga en hoe beter ik mn gebit verzorg ,hoe beter het wordt. Ik zal die tandarts eens een poepie laten ruiken! Laat het verleden achter je en pak de draad weer op! Niet steeds aan die negatieve gedachtes blijven hangen! Wat die tandarts precies denkt, daar kom je toch nooit achter. Je kan toch geen gedachtes lezen..toch?
Natuurlijk is het fijn als de tandarts vertelt hoe goed het gaat. Maar dan moet je hem eerst toch een kans geven om je dit te vertellen.
Re: Slecht gebit door depressie (en verwaarlozing)
Ik denk namelijk ook dat die brief hierbij zal helpen om e.e.a. te verklaren en op te helderen zodat hij in elk geval van op de hoogte is hoe het zit en hoe het komt. Dat is op dit moment de intentie waarom ik hem die brief wil schrijven. Ook om hem te laten merken dat ik er echt werk van wil maken...
Re: Slecht gebit door depressie (en verwaarlozing)
Re: Slecht gebit door depressie (en verwaarlozing)
Vervelend verhaal. Je schrijft dat je je gebit verwaarloosd hebt. Heb je veel vullingen of moet je ze nog krijgen ? In dat geval zou ik wel voor witte vullingen kiezen. Amalgaam kan nomelijk nogal tot wat psychische klachten leiden. Daarom vroeg ik me ook af of je momenteel veel amalgaam hebt?
Vr. Groet,
Erwin
Re: Slecht gebit door depressie (en verwaarlozing)
"2 Het is in het verleden gebleken dat het voeren van de discussie rondom de toxiciteit van amalgaam tot ongewenste situaties op het forum leidt. Het (opnieuw) opstarten van deze discussie is daarom ongewenst. Deze onderwerpen zullen worden gesloten of verwijderd."