Dit is toch nalatigheid en wat kan ik daarmee doen?

Mijn man heeft al een drietal jaren geregeld periodes met bloedend tandvlees. Ik weet dat dat heel slecht is en toen zijn gebit er ook nog eens lelijk ging uitzien in de vorm van veel aanslag, zei ik tegen hem dat hij echt naar een mondhygieniste moet. Hij is echter heel bang voor de tandarts en maakte geen afspraak (heeft nooit iets gehad op 2 gaatjes na, dus waar die angst vandaan komt?).

In juli 2006 heb ik toen hij weer voor controle moest komen van tevoren de tandarts gebeld en dringend verzocht hem door te sturen naar een MH na de controle, omdat zelfs ik als leek merkte dat het niet goed met hem ging. De tandarts heeft niets gedaan of gezegd, alleen een controle en wat tandsteen weggehaald. Hij kwam gewoon thuis met lelijke tanden. Hij is er zelf, vanwege zijn angst natuurlijk ook niet over begonnen en was allang blij dat hij weer met 5 minuten buiten was. Ik neem het mezelf nu kwalijk dat ik de tandarts niet direct daarna heb gebeld, waarom hij niets heeft ondernomen en mijn man met bruine ondertanden naar huis stuurt, maar dat terzijde.

Inmiddels is het januari 2007 en ik heb mijn man nog steeds niet zover dat hij zelf een afspraak maakt, dus doe ik dat voor hem. De MH geeft aan dat hij parodontitis heeft en ik ga op zoek naar een parodontoloog, omdat ik graag wil dat hij goed geholpen wordt. Daar mag hij komen maar er is een verwijsbrief nodig van de eigen tandarts.
Lang verhaal kort, wij krijgen de verwijsbrief waarop staat dat de tandarts in juli 2006 een DPSI score van 4 1 4 heeft aangetroffen en mijn man heeft GEADVISEERD om naar een MH te gaan! Mijn man zegt dat dat nooit is gezegd. Hij geeft toe dat hij zijn gebit niet voldoende heeft onderhouden, maar als de tandarts tegen hem zou zeggen dat het 10 voor 12 was, v.w.b. zijn gebit, dat hij zich dat echt wel kan herinneren en niet lui achterover gaat leunen.
De tandarts kletst gewoon! Wat ik echter echt nalatig vind is dat hij een geweldig probleem (dpsi 4 is de zwaarste vorm) constateert en vervolgens geen ENKELE actie onderneemt. Hij geeft geen adres voor een MH, geen verwijsbrief, geen nieuwe afspraak of behandelplan GEWOON HELEMAAL NIETS. Ik heb reeds een gepeperde brief voor hem klaar liggen, want ik vind dit echt niet kunnen.
Hij is tenslotte de dokter, maar heeft rustig achterover geleund en aan de hand van de bitewing foto's uit 2006 een verhaal opgehangen toen ik hem belde voor de verwijsbrief. Alle bellen zijn bij hem afgegaan en hij probeert zich zo in te dekken.

We zijn allemaal mensen en we maken allemaal fouten, maar doen alsof de patient het IQ van een amoebe heeft, gaat er bij mij niet in en ik wil het hier niet bij laten. Hoe pakken we dit aan?