kaakchirurg van intake naar stralend kunstgebitje :)

Wat moet er gebeuren:

- je gezondheid moet beoordeeld worden, paar weken,
- je gebit moet beoordeeld worden, paar minuten,
- er moet een passend gebit gemaakt worden, twee-drie weken,
- er moet onder narcose worden getrokken, half uur,
- je moet even bijkomen, twee tot zes uur,
- je moet aan het gebit wennen, twee uur,
- je moet met het gebit leren omgaan, twee tot zes weken,
- je gebit moet na twee-drie maanden worden bijgevuld, een dag.

Je kunt sommige dingen combineren. En sommige dingen moet je soms zelf regelen. Zoals een gebit laten maken en zorgen dat het bijgevuld wordt.

Je kan toch ook bij de KC gelijk een kies laten trekken bij de intake?

En als je 5mg Valium neemt, ben je ook een beetje weg als je naar zo'n afspraak toe gaat. Werkt prima.

Bij de meeste KC is de klant koning. Anders kom je er altijd wel uit, letterlijk.

Overigens: als je van de poespas af wilt, vrees ik het ergste. Het eerste jaar met een kunstgebit valt in 50% van de gevallen erg tegen.

Ik bedoel: zou je een pruik willen? Het is namelijk net zoiets.
Als je zekerheid wilt, is het van de regen in de drup.

Niettemin is het wel een oplossing hoor. Als je maar een goede tandarts of tandprotheticus weet te vinden die zorgt dat het gebit steeds aangepast wordt aan de slijtage van het kaakbot. Een eerste gebit zit namelijk eerst te strak. Omdat de wondjes opzwellen. Na een week of twee zit het te los. Omdat de wondjes dicht trekken. Na 2-3 maanden heb je echt kleefmiddel nodig om het gebit enigzins vast te houden met eten. Dat is een stadium waarbij het handig is om iemand te hebben die steeds een nieuwe voering in het gebit te maken. Dat heet rebasen.

Maar als je bij de kunstgebittenman/vrouw het gevoel hebt met een kluitje in het riet gestuurd te worden, zoek dan maar een ander. Er zijn gelukkig genoeg mensen die je best willen helpen. Een tandprotheticus is doorgaans het beste.

Fijn voor je dat je al veel sneller terecht kan voor de intake en dat de pijn nu wat dragelijker is.

Overigens: als je van de poespas af wilt, vrees ik het ergste. Het eerste jaar met een kunstgebit valt in 50% van de gevallen erg tegen.

De vrees van Newtan deel ik wel. Moest een paar jaar geleden een tijdelijke mini prothese (plaatje met 1 tand). Pff wat een narigheid. Bovendien lees ik dat na extractie van al je tanden en kiezen je kaakbeen gaat slinken. Dus blijf je aanpassingsproblemen houden. Als het enigzins mogelijk is zou ik liever kiezen voor restauratie en behoud en de gaten opvullen met bruggen, kronen (of implantaten, maar da's wel een dure grap). In ieder geval sterkte en op naar die 1e appel en die stralende glimlach. :P

Saneren is als formaliteit ook al sinds 1995 ofzo afgeschaft.
Nu ga je naar je verzekering en neem je een polis.
Dan ga je naar de tandarts en krijg je een nota. Die nota wordt voor een bepaald gedeelte vergoed.
Drie gaatjes, zeg €300,=, plaatje, zeg €400,= is bij elkaar €700,= .
Als je een verzekering hebt van €500,= per jaar vergoeding (da's normaal) betaal je maar €200,= zelf. Plus de poliskosten per maand natuurlijk, geen idee hoeveel dat is.

Maar evengoed gefeliciteerd met de kwaliteit van je gebit, jongen.

Lees eens wat over facings. Daar kun je je gebit voor een bescheiden prijs mee opleuken. Nadat de zaak op orde is gebracht natuurlijk. Heel vaak zie ik dan dat mensen het weer de moeite waard vinden om erg goed te poetsen.

Hallo meneer die (gelukkig?) nog niet tandeloos is,

Tjeetje, je bent zoveel jaren niet naar een tandarts geweest en dan is er nog zoveel te redden! Hardstikke fijn, gefeliciteerd! Ik zou meteen een feestje gaan geven.

Je stelt je voor dat je in een appel kunt bijten met een kunstgebit? Nou, ik zie die familieleden van mij met een kunstgebit altijd met mesjes stukjes afsnijden. En dan zijn ze grieperig en dan kunnen ze hun gebit weer niet inhebben. Ik benijd ze niet.

Maar je had gehoopt zelden of nooit meer naar een tandarts te hoeven.
Dat kan ik me echt voorstellen als je er heel erg lang niet bent geweest.
Ik weet ook hoe het zo'n veertig jaar geleden (of iets langer of korter) vaak toeging bij (school)tandartsen. (En het verbaast me echt dat er nog mensen zijn die daar zonder trauma doorheen zijn gekomen). Maar er is gelukkig zoveel veranderd. Als je er weer een paar keer bent geweest zul je merken dat het er eigenlijk best gezellig kan zijn. En misschien ga je het ook nog wel een beetje interessant vinden wat er momenteel allemaal mogelijk is binnen de tandheelkunde.

En dat geld, ach, het moet al gek gaan wil dat er, met een beetje creativiteit, niet komen.

Ik ben benieuwd hoe het verder met je gaat.

Groeten, Rixt