Trots en dank aan het forum!

Ik wil iedereen die hier schrijft even hartelijk bedanken! Dankzij jullie ben ik voor het eerst sinds 5 jaar weer bij de tandarts geweest. :)

Laatste tijd had ik al wat vage klachten, zat steeds vaker hier op het forum te lezen en probeerde moed te verzamelen omdat ik al begon te vermoeden dat ik er gauw niet meer onderuit zou komen. Tot nu toe had ik nog geen klachten gehad nl. maar als het eenmaal begint...
Vandaag haalde ik mijn tong langs mijn verstandskies linksboven en voelde dat deze nu wel erg scherp aanvoelde. Toen ik met mijn nagel erlangs wilde gaan om te voelen wat er aan de hand was brokkelde er gewoon kies onder mijn aanraking weg...oeps.
Dit was de druppel, en de schop die voor mij nodig was om toch weer een tandarts op te zoeken. Omdat ik heel weinig nieuwe mogelijkheden had kunnen vinden die kennis hadden van angst hebben, en mijn oude tandarts heus geen beul was, alleen de klik was niet super, toch maar naar hun toe gereden.
Mijn probleem/verhaal inclusief specifieke vreemde angsten aan de erg vriendelijke assistente uitgelegd. En al pratende ontdekte ik dat er tegenwoordig een tweede tandarts in de praktijk zit, een jonge vrouw met angstspecialisatie!!
Ik kon een uur later toch al terecht, en aangezien ik bang was dat de kies verder af zou breken, en ik helemaal niet meer zou durven heb ik dat maar gedaan.
Deze vrouw bleek super rustig en aardig, echt heel fijn! Haar goede nieuws was dat de schade haar meeviel na 5 jaar 3 gewone gaatjes, en gaatjes in alle 4 de verstandskiezen. Stiekem valt mij dat ook nog mee 8)
Het slechte nieuws was dat alle vier de verstandskiezen eruit moesten, waarvan de onderste dus compleet scheef liggen, wat dus werk voor de kaakchirurg is, uh daar denken we dus nog even over na :oops:
Mááár ze stelde voor om de 'brokkel'verstandskies er meteen uit te halen. Uh wat? Nu? Ja nu dus. Oeps.
Nou vooruit dan maar, verdoving (waar ik erg tegenop zag) viel niet te omzeilen maar afgesproken dat er geen gaasjes of hechtingen (*gruwel bij het idee*) aan te pas zouden komen. Ik moet zeggen het verdoven viel me super mee! Eigenlijk heb ik er nauwelijks wat van gevoeld (alleen gets wat is dat spul vies).
Na het eerste verdoven heeft ze het bijverdoven vanuit het al verdoofde gedeelte gedaan zodat ze niet in mijn verhemelte hoefde te prikken :D Verdoving werkte heel snel en dat werd door haar goed gecontroleerd. En toen: even wat gekraak, voelde de kies heen en weer gaan, waarop ik dacht ha die is er bijna uit, en dat zei zij toen ook en hup 2 tellen later was die eruit! Pijn heb ik tot nu toe helemaal niet gehad, maar verdoving is nog niet uitgewerkt dus nog even zien :)
Ik weet in ieder geval dat ik heel veel aan jullie berichten hier gehad heb, en dat ik lekker heel trots op mezelf ben :P

(Oh ja in februari weer voor 2 gaatjes en andere kant boven, zie daar nu niet eens echt tegenop :) )