Tien jaar geleden, nergens last van en met frisse tegenzin naar de tandarts. In de stoel hartkloppingen, maar het ging. Tot het moment daar was dat de tandarts een gaatje constateerde of ik even een vervolgafspraak wilde maken. Nooit meer naar toe geweest voor die vervolgafspraak. Na 5 jaar vond ik het tijd worden weer eens te gaan voor controle en maakte een afspraak, tijdenlang zenuwachtig voor deze controle afspraak compleet met buikpijn en op het laatste moment niet komen opdagen. Weer 5 jaar later is het de dag van vandaag en ik ben op controle afspraak geweest bij de tandarts. Na tien jaar lag ik vanmiddag weer in de stoel, al bibberend en zwetend maar ik was er ondanks dat ik bij het 5 minuten wachten al diverse ontsnappingsmogelijkheden had doorgenomen.
Er zijn foto's gemaakt en er is met een haakje in mijn tanden gedrukt maar het meest nare was het haakje die mijn tandvlees controleerde. Het deed me behoorlijk pijn en ik draaide mijn hoofd steeds weg, ontstoken bleek later. De schade na tien jaar tandartsloos door het leven zijn gegaan is vier gaatjes, een heleboel tandplak en ontstoken tandvlees. De tandarts gaf aan dat het geen kleine gaatjes waren, maar ik heb er verder geen last van. Nu moet ik volgende week op afspraak komen en gaat ze boren, voor het eerst in mijn leven. Twee gaatjes tegelijk en tandplak verwijderen wordt in een afspraak gedaan, de week erna mag ik voor de resterende twee gaatjes komen om te boren en te vullen.
Ik maak me zenuwachtig om de eventuele pijn, het geluid, de geur.. eigenlijk om alles. Gaat mij dit veel pijn opleveren? Zijn er tips om het wat fijner te maken allemaal? Kiezen voor een verdoving? Is er een manier om de zenuwen onder controle te krijgen? Ik maak me er nu al druk over maar ben wel trots dat ik geweest ben, dat ik de stap na zoveel jaar heb durven nemen. Nu de rest nog durven ondergaan..
Er zijn foto's gemaakt en er is met een haakje in mijn tanden gedrukt maar het meest nare was het haakje die mijn tandvlees controleerde. Het deed me behoorlijk pijn en ik draaide mijn hoofd steeds weg, ontstoken bleek later. De schade na tien jaar tandartsloos door het leven zijn gegaan is vier gaatjes, een heleboel tandplak en ontstoken tandvlees. De tandarts gaf aan dat het geen kleine gaatjes waren, maar ik heb er verder geen last van. Nu moet ik volgende week op afspraak komen en gaat ze boren, voor het eerst in mijn leven. Twee gaatjes tegelijk en tandplak verwijderen wordt in een afspraak gedaan, de week erna mag ik voor de resterende twee gaatjes komen om te boren en te vullen.
Ik maak me zenuwachtig om de eventuele pijn, het geluid, de geur.. eigenlijk om alles. Gaat mij dit veel pijn opleveren? Zijn er tips om het wat fijner te maken allemaal? Kiezen voor een verdoving? Is er een manier om de zenuwen onder controle te krijgen? Ik maak me er nu al druk over maar ben wel trots dat ik geweest ben, dat ik de stap na zoveel jaar heb durven nemen. Nu de rest nog durven ondergaan..
Re: Na tien jaar weer naar de tandarts
ik wil je even zeggen dat ik het zeer dapper van je vind.
dat je weer naar de tandarts gaat. :P
thumbs up for you. :smt023 :smt023
.
Re: Na tien jaar weer naar de tandarts
mp3 speler mee.. goed idee.
Maarre nee, tandarts had het erover dat het zonder verdoving kon. Mijn afspraak is vervroegd naar morgen om 12 uur. Ik ga het zonder verdoving proberen en vraag verdoving zodra ik het niet meer aan kan. Vind het doodeng en maak me er constant druk om, blij als deze week achter de rug is.
Re: Na tien jaar weer naar de tandarts
Nou ik ben twee vullingen rijker in de bovenkaak en het viel me mee. Ik had de jas nog niet uit of ik mocht al meekomen. Geen ontsnappen meer aan. Voor ik in de stoel zat al hartkloppingen en veel te snelle en te oppervlakkige ademhaling. Kon nog net uitpersen dat ik het eng vond en dat ik wilde dat ze alles zou benoemen wat ze ging doen en waar die apparaten voor waren.
De tandarts vroeg me of ik een verdoving wilde, ik direct allerlei vragen over die verdoving of het zeer zou doen, of ik de behandeling niet zou voelen, hoe de verdoving zou aanvoelen, hoelang de verdoving zou duren enz enz. En erbij gezegd dat ik ook naalden maar niks vind en daar angstig voor ben. Ik moest gaan liggen en zij pakte de spuit, toen ik wilde kijken moest ik mijn ogen dichtdoen en zag nog net dat ze de spuit achter dr rug hield zodat ik deze niet kon zien. Ze morrelde wat in mijn mond met dat ding, maar ik voelde er niks van en ineens was ze klaar en voelde ik mijn lip/tandvlees opzwellen.
Ze controleerde de boel of het goed verdoofd was met een haakje, na een paar minuten voelde ik zo goed als niks meer en legde ze uit wat het eerste boortje deed. In de tussentijd erg angstig, dwong mezelf te blijven zitten en keek naar een schroef in het plafond. Ik voelde niks tijdens het boren, ook het 2e boortje niet. Het nare van het vullen vond ik het "hoesje" welke ze om de kiezen heen deed want deze drukte in mijn tandvlees en voelde ik op sommige stukken wel.
Na een half uur was ik klaar en mocht ik opstaan, dacht even dat ik tegen de vlakte ging met bibberbenen. De hele behandeling stijf van de spanning gestaan, alle spieren aangespannen en nu dus ook spierpijn (goede workout haha). De verdoving was na zo'n 4 uur uitgewerkt (raar gevoel zo'n verdoving), behoorlijk last van de kaak. Soort spierpijn en een zeurende pijn die neigt naar hoofdpijn. Momenteel alleen nog een stijve kaak. Paracetamol hielp goed en ik kan al voorzichtig kauwen met de gevulde kiezen.
Donderdag moet ik weer, deze keer in onderkaak twee kiezen vullen en tandsteen verwijderen. Ik weet nu al wel dat ik om een verdoving ga vragen, nu wat minder angst omdat ik weet wat ik ongeveer kan verwachten. Behalve voor het tandsteen verwijderen, daarvan weet ik nog dat het mij vroeger zeer deed, maar dat is wel tien jaar geleden en er is een boel anders tegenwoordig.
Wat ik mij wel afvraag is of de verzekering dit allemaal gaat vergoeden ivm het zolang niet naar de tandarts te zijn geweest. :smt017 Ik ben in ieder geval blij deze stap te hebben genomen en ook daadwerkelijk op de afspraak ben gekomen en deze heb laten uitvoeren zonder gillen of weglopen. De eerste stappen zijn gezet..
Re: Na tien jaar weer naar de tandarts
Veel succes donderdag!
Het is wel prettig voor je als je er dan wat ontspannen bijligt. Het helpt als je zorgt voor een lage buikademhaling (doe je handen op je buik, net onder je navel). Probeer het maar eens uit: het is veel makkelijker om al je spieren aan te spannen tijdens een hoge borstademhaling, dat aanspannen gaat al bijna automatisch. Bij een lage buikademhaling ontspan je je spieren bijna vanzelf.