Doen we mee aan het EPD?

Via File-sharing networks kunnen duizenden medische dossiers van Amerikanen opgevraagd worden zonder toestemming

Onlangs ontdekte een universitair hoofddocent technologie dat hij uit het Amerikaanse EPD gegevens kon krijgen over tienduizenden medische bestanden met namen, adressen en BSN-nummers (Social Security-nummers) van patiënten die in behandeling waren voor o.a. aids tot psychiatrische gezondheidsproblemen. Met behulp van peer-to-peer-toepassingen, die men gebruikt om films en muziek te downloas, kon M. Eric Johnson, directeur van het Center for Center for Digital Strategies at Dartmouth College in Hanover toegang krijgen tot elektronische medische dossiers op andere computers. De medische dossiers bevatten gedetailleerde gegevens over de fysieke en psychische diagnoses, die een kwaadwillende hackers zouden kunnen misbruiken. Het waren in elk geval gevevens die een patiënt in ernstig in verlegenheid kan brengen.

Johnson heeft tijdens zijn speurtocht van twee weken onder andere een database met twee spreadsheets uit een ziekenhuis gevonden. Deze bestanden bevatten van 20.000 patiënten, waaronder namen, BSN nummers, verzekeringsmaatschappijen en de codes voor diagnoses. De codes betroffen vier patiënten besmet met aids, en 201 anderen die werden gediagnosticeerd met kanker. Ook werden gegevens gevonden met links naar vier grote ziekenhuizen en 355 verzekeringsmaatschappijen, 4029 werkgevers en 266 artsen.

Johnson’s conclusies komen op een tijd voor Obama, De 9 miljard USD kan nu landelijk worden ingezet om het EPD veiliger te maken

Bron: NextGov

Ook het Britse EPD laat op het gebied van veiligheid nog het een en ander te wensen over. Een Britse arts heeft de elektronische patiëntendossiers van premier Gordon Brown, de Schotse premier Alex Salmond en andere bekendheden gehackt.
De krant “de Sunday Mail” meldde dat de arts toegang had tot de nationale database van 2,5 miljoen mensen. Het ging om gegevens als namen, geboortedata, beroep, medicatie, allergieën en andere medische informatie van de patiënten. Volgens de Britse gezondheidsdienst waren de gegevens beschermd met “de beste beveiligingsstandaarden”.
(Bron: ICTzorg)

ARTS BLIJFT ZELF LIEVER UIT DOSSIER

UTRECHT, woensdag
De meeste Nederlandse artsen zouden zelf nooit als patiënt geregistreerd willen staan in het Elektronisch Patiëntendossier (EPD). Zij willen onder geen enkele voorwaarde dat hun medische gegevens onder ogen van andere artsen zouden komen.
Dat blijkt uit een opmerkelijke enquête van het artsentijdschrift Medisch Contact.
Met deze onverbiddelijke opstelling trekt een fors deel van de artsenstand de stekker uit het elektronisch dossier nog vóór het goed en wel landelijk is aangesloten.
Bijna een derde van de dokters (31 procent) heeft concreet het ’bezwaarformulier EPD’ ingevuld, een kwart (25 procent) wil – dan wel overweegt – dat nog te doen. En nog eens 7 procent zou beslist bezwaar maken als de procedure hiertoe eenvoudiger zou zijn.
Vrijwel iedereen – artsen en patiënten – die bezwaar heeft tegen het EPD vindt dat de ,,privacy onvoldoende gewaarborgd” is en dat het derhalve ,,te vroeg” is voor de landelijk invoering. Artsen geven collectief aan dat ze onvoldoende vertrouwen hebben in de veiligheid van het systeem.
Volgens de arts Ben Crul, hoofdredacteur van Medisch Contact, spreekt uit de houding van opvallend veel Nederlandse dokters wantrouwen in het dossier, waarin uiteindelijk de medische gegevens van álle Nederlandse burgers/patiënten opgeslagen (hadden) moeten worden. „Het is vergelijkbaar met: ’Ik durf mij in mijn eigen ziekenhuis niet te laten opereren’, schrijft de anesthesioloog. Of de piloot: ’Ik raad mijn vrouw beslist aan om een andere maatschappij te nemen.’ U snapt: het is dé ultieme test of iemand vertrouwen heeft in de kwaliteit en veiligheid van zijn eigen product, systeem of bedrijf, om hem te vragen wat hij voor zichzelf of zijn familie zou kiezen.”

Onzorgvuldig
Met andere woorden: zelfs dokters hebben geen vertrouwen in het elektronisch patientendossier. Een arts reageerde met: „Een landelijk EPD is een inbreuk op het beroepsgeheim.” Dat er wellicht onzorgvuldig met privacygevoelige informatie wordt omgesprongen, weet menige arts uit de praktijk: „In het bijzonder op de huisartsenpost gaat álles van iederéén over de tong, of het nu patiënten of medewerkers betreft.” Dat het nog ontbreekt aan vertrouwen in het systeem, blijkt ook uit een ervaring van ’binnenuit’: „Omdat ik deelneem aan het opzetten van het EPD in mijn eigen ziekenhuis, ken ik precies de zwakke plekken… en daar zijn er veel van.”
Van de 800 deelnemers aan het onderzoek is minder dan de helft (48%) vóór invoering van een landelijk EPD, 20 procent blijft neutraal.
Ruim een half miljoen burgers heeft al officieel bezwaar gemaakt tegen opname van hun gegevens in het EPD.

Gijs Herderschee stelt in zijn column van 15 mei, dat “artsen het EPD niet snappen”. Want, zo stelt Herderschee, “het besluit over invoering van het EPD is vrijwel genomen”.

Uit de titel en aanhef van zijn column blijkt al, dat de heer Herderschee zélf het probleem niet snapt. Het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) is namelijk al jaren ingevoerd en al jaren gemeengoed; 99% van de huisartsen heeft al een EPD. En daar is niets mis mee. De voorgenomen wetgeving betreft de verplichte koppeling van al die dossiers aan een landelijk systeem, het LSP (Landelijk Schakel Punt). En dáárover gaat de discussie!
Veel (huis)artsen zijn hier terecht op tegen: het is een megalomaan project, wat de privacy schendt, het beroepsgeheim ondermijnt, nauwelijks meerwaarde zal blijken te hebben en bovendien nog eens heel veel geld gaat kosten. Geld, waar in de gezondheidszorg heel wat nuttigers voor kan worden gedaan.
Inderdaad, ruim 400.000 BIG-geregistreerde zorgverleners zullen –als Klink`s plannen doorgaan- uw en mijn dossiers kunnen inzien. Het vergt weinig fantasie om te kunnen voorspellen, dat uw en mijn medische geheimen dan geen geheimen meer zullen zijn. En geheimhouding, het medisch beroepsgeheim, is al eeuwenlang, sinds Hippocrates, een van de hoekstenen van de medische professie. Daar mag en moet de patiënt op kunnen rekenen!
Er zullen altijd mensen met minder goede bedoelingen zijn, die hier hun kansen zien. Eind april bijvoorbeeld werd bekend, dat in Virginia 8 miljoen patiëntendossiers zijn gestolen. De hackers vragen een losprijs van 10 miljoen euro. Jouw dossier, als bijvoorbeeld politicus met een geslachtsziekte, zal daar maar tussen zitten! De Amerikanen hebben zelfs een nieuwe term voor deze vorm van criminaliteit: Cryptoviral Extortion.
De voorstanders van een Landelijk EPD (L-EPD) schermen steeds met de meerwaarde ervan. Maar die meerwaarde is helemaal niet aangetoond! Minister Klink en zijn volgelingen komen steeds als enige wetenschappelijke onderbouwing van die vermeende meerwaarde met de stelling, dat een L-EPD 19.000 ziekenhuisopnames en 1200 doden zou kunnen besparen. Die getallen halen zij uit het HARM-onderzoek: Hospital Admissions related to Medication. Maar in dat hele onderzoek wordt nergens over een L-EPD gesproken! Het onderzoek zegt, dat er mogelijk een reductie van genoemde aantallen ziekenhuisopnames mogelijk is, als bepaalde risicogroepen meer aandacht krijgen in de vorm van extra medicatiebegeleiding. Dit door meer samenwerking tussen de verschillende behandelaren, zoals huisarts, specialist en apotheker. Een andere belangrijke aanbeveling uit dit onderzoek is, bepaalde pijnstillers, de zogenaamde NSAID`s, uit de vrije verkoop te halen en alleen op recept te verstrekken. Die pijnstillers veroorzaken bij onjuist gebruik nogal eens maagbloedingen, soms met dodelijke afloop.