Goedemorgen.
Ik schrijf dit berichtje niet om mezelf een veer in de k..nt te steken,maar omdat ik heel veel steun heb gehad aan de ervaringen die ik hier gelezen heb,wil ik mijn verhaal vertellen.
Ben bijna 35 jr en moeder van 3 jongere kinderen waarvan ons middelste manneke is overleden.
In mijn jeugd heb ik (geen tandarts) trauma opgelopen wat ik in mezelf heel lang weggestopt heb. Ben getrouwd,kreeg kinderen,ging (niet ontspannen) maar toch wel naar de tandarts.
Na het overlijden van mijn middelste manneke kwam mijn jeugdtrauma in alle hevigheid naar boven,kwam ik niet aan verdrietige gevoelens over mijn kindje toe,maar herbeleefde mijn hele jeugd opnieuw. Als ik eten met "stukjes"at moest ik al overgeven,ik kon werkelijk niets in mijn mond verdragen. In eerste instantie heb ik hulp gezocht bij een trauma psychologe,daar ik mezelf ontzettend schuldig voelde "niet"verdrietig te zijn om mijn kindje. Na een heleboel seccie's heb ik dit verdriet leren dragen. Na lang praten heb ik toegegeven dat er nog veel meer speelde in mijn leven,en om een heel lang verhaal kort te houden,uiteindelijk kwamen we bij mijn "stukjes"probleem in eten terecht en het overgeven,enja mijn intense tandartsangst,want hier kwam ik na het overlijden van mn manneke niet meer.
Die 7 jr eetproblemen en overgeven hadden me intussen ook al bijna 20 kg gekost,en ik ben al geen zwaargewicht,dus ook ik was van overtuiging dat er iets gebeuren moest.
Ik ben inmiddels 3x bij het CBT geweest,met verschrikkelijk veel bibbers en de angst mn maaginhoud op de schoot van de tandarts te deponeren,eerste keer was een intake gesprek,2e keer heeft ze een behandelplan gemaakt en tandsteen verwijderd,en afgelopen dinsdag heeft ze mijn 2 voortanden totaal gerenoveerd. Tijdens de laatst genoemde trauma behandeling heb ik eindelijk mijn vrouw mogen zijn gevoel her/gevonden,met deze behandeling ben ik nu klaar,en hoewel ik ziek ben als ik er heen moet/mag zijn toch mijn bezoekjes aan het CBT een beloning voor mijn vrouw zijn gevoel.
Eindelijk een stralende smile hoop ik. Ik heb nog steeds ontzettend veel angst en heb nog minstens 9 behandelingen te gaan,maar ik doe het.
Ik hoop dat ik af en toe mijn angst hier even "weg mag zeuren".
Excuus voor mijn lange verhaal,En mijn hartelijke dank voor de opbeurende en soms relativerende reactie's die ik op verhalen van anderen heb mogen lezen!!
Hartelijke groet,Rienroen
Ik schrijf dit berichtje niet om mezelf een veer in de k..nt te steken,maar omdat ik heel veel steun heb gehad aan de ervaringen die ik hier gelezen heb,wil ik mijn verhaal vertellen.
Ben bijna 35 jr en moeder van 3 jongere kinderen waarvan ons middelste manneke is overleden.
In mijn jeugd heb ik (geen tandarts) trauma opgelopen wat ik in mezelf heel lang weggestopt heb. Ben getrouwd,kreeg kinderen,ging (niet ontspannen) maar toch wel naar de tandarts.
Na het overlijden van mijn middelste manneke kwam mijn jeugdtrauma in alle hevigheid naar boven,kwam ik niet aan verdrietige gevoelens over mijn kindje toe,maar herbeleefde mijn hele jeugd opnieuw. Als ik eten met "stukjes"at moest ik al overgeven,ik kon werkelijk niets in mijn mond verdragen. In eerste instantie heb ik hulp gezocht bij een trauma psychologe,daar ik mezelf ontzettend schuldig voelde "niet"verdrietig te zijn om mijn kindje. Na een heleboel seccie's heb ik dit verdriet leren dragen. Na lang praten heb ik toegegeven dat er nog veel meer speelde in mijn leven,en om een heel lang verhaal kort te houden,uiteindelijk kwamen we bij mijn "stukjes"probleem in eten terecht en het overgeven,enja mijn intense tandartsangst,want hier kwam ik na het overlijden van mn manneke niet meer.
Die 7 jr eetproblemen en overgeven hadden me intussen ook al bijna 20 kg gekost,en ik ben al geen zwaargewicht,dus ook ik was van overtuiging dat er iets gebeuren moest.
Ik ben inmiddels 3x bij het CBT geweest,met verschrikkelijk veel bibbers en de angst mn maaginhoud op de schoot van de tandarts te deponeren,eerste keer was een intake gesprek,2e keer heeft ze een behandelplan gemaakt en tandsteen verwijderd,en afgelopen dinsdag heeft ze mijn 2 voortanden totaal gerenoveerd. Tijdens de laatst genoemde trauma behandeling heb ik eindelijk mijn vrouw mogen zijn gevoel her/gevonden,met deze behandeling ben ik nu klaar,en hoewel ik ziek ben als ik er heen moet/mag zijn toch mijn bezoekjes aan het CBT een beloning voor mijn vrouw zijn gevoel.
Eindelijk een stralende smile hoop ik. Ik heb nog steeds ontzettend veel angst en heb nog minstens 9 behandelingen te gaan,maar ik doe het.
Ik hoop dat ik af en toe mijn angst hier even "weg mag zeuren".
Excuus voor mijn lange verhaal,En mijn hartelijke dank voor de opbeurende en soms relativerende reactie's die ik op verhalen van anderen heb mogen lezen!!
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Ik kan me zo voorstellen (of eigenlijk niet) dat de tandarts in die jaren niet de hoogste prioriteit had. des te knapper dat je de stap toch hebt weten te maken.
en over dat "wegzeuren", daar is dit forum voor !
Re: Ik heb stappen ondernomen
Ik heb geen indruk willen maken,maar voelde me er punt één niet prettig bij een stille meelezer te zijn/blijven (beetje gluur gevoel en daar hou ik niet zo van) en punt twee ben ik nog steeds heel bang,en als ik lees hoe andere zichzelf kunnen "ventileren"door angst te uiten,hoop ik dat mij dat ook helpt.
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Wat een heftig verhaal en wat een vreselijke gebeurtenis in jullie gezin.....maar wat goed dat je aan je angst werkt....
Ik snap je bibbers hoor....maar wat goed dat je zelf sterker bent dan je angst..en wat moet het een goed gevoel geven om je weer een mooie vrouw te voelen na die behandeling aan je voortanden..
Schrijf lekker van je af.....heb je een begrijpende tandarts , die begrijpt wat het betekent voor je om naar de tandarts te gaan ??
gr Tineke
Re: Ik heb stappen ondernomen
Dank je wel voor je berichtje. Ik ben totaal geen Bram Vermeulen fan,maar één nummer van hem is mijn levensmotto, "Je kunt ook zonder angst bestaan".Daar vecht ik voor.
Hoe moeilijk het vaak ook is.
Ik heb een vrouwelijke tandarts,denk jonger als ikzelf ben,maar met een wereld van inlevingsvermogen. Ze heeft van mijn trauma psychologe een brief gekregen waarin mijn verhaal (deels) is vermeld,en is gewoon heel lief.
Ze begrijpt dat dit bijdraagt aan mijn afsluiting van mijn behandeling en toevoegd aan mijn vrouwgevoelens. Zit geloof ik moeilijk te schrijven,maar kan het niet anders verwoorden.
Hartelijke groet,Rienroen (Die eigenlijk Corien heet,en mijn zoon Jeroen,vandaar Rienroen)
Re: Ik heb stappen ondernomen
Ik denk dat je ook al heel veel gewonnen hebt als je tandarts snapt waar je door heen moet en bent gegaan....
Ondanks dat je denkt dat je moeilijk schrijft, begrjip ik je helemaal hoor
Ik ken het nummer niet, maar ga hem eens luisteren op youtube
groetjes Tineke
Re: Ik heb stappen ondernomen
Dank je wel voor je berichtje!! Ik ben sterker als mijn angst,alleen is mijn angst er nog wel.
Ik mag/moet dinsdagmiddag weer.
Mijn tandarts is écht een lieverdje(zeg ik nu spontaan :oops: ). Telt tot 3 bij iedere handeling die ze doet,assistente houd mijn hand vast en beweegt mn vingers mee in het ritme van het tellen van de tandarts. Maar ik ben wel bang voor dinsdag.
Hartelijke groet,Rienroen (voelt nog even vertrouwder als Corien)
Ps..Br Vermeulen speelt hier nu ook
Re: Ik heb stappen ondernomen
Laat maar even dinsdag weten hoe het ging, leef met je mee
Wat gaat er precies dinsdag gebeuren dan??
gr Tineke
Re: Ik heb stappen ondernomen
De zenuwen vliegen nu al door mn lijf.
Morgen worden mijn snijtanden boven geboord en "hernieuwd"met vullingen etc.
Mn voortanden zijn wel heel mooi geworden,blijf met grote regelmaat naar de spiegel lopen,terwijl ik eigenlijk nooit "naar mezelf kijk".
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
groetjes Tineke
Re: Ik heb stappen ondernomen
Heb een vrij intensief gezin,adhd en pddnos,bij mijn kinderen,kan even geen rust vinden.
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Je hoeft toch niet alleen morgen he?
Ik snap dat je geen rust hebt....voel met je mee
liefs Tineke
Re: Ik heb stappen ondernomen
Bedankt voor je lieve reactie!!
Ik voel me écht ellendig omdat ik mag/moet morgen. Verdories nog om kw voor 4 pas ook dus zit er ongeveer de hele dag tegen aan te hikken.
Of ik alleen moet weet ik nog niet. Moet ook practisch te regelen zijn en we zijn niet heel goed voorzien van oppas.
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Je kan bij de volgende keer je tandarts iets rustgevends laten uitschreven hoor, doen wij ook in de praktijk...dat haalt de scherpe kantjes er vanaf!
Re: Ik heb stappen ondernomen
Moet ook een tand laten maken bah ben ook al de hele dag misselijk en moet ook nog de hele dag hoesten ben benieuwd hoe het morgen zal gaan ook voor jou.
Denk maar morgen avond zijn we er vanaf. :oops:
We gaan ervoor oke?
Groetjes Pet.
Re: Ik heb stappen ondernomen
ik begin er inmiddels aardig aan te wennen en zie er niet eens meer tegenop, dit tot mijn eigen verbazing :)
Re: Ik heb stappen ondernomen
Ik ga netjes elke x naar de tandarts en 2x naar de mondhygienste maar ben ontzettend angstig.
De mondhygieniste is erg aardig hoor.
En de tandarts ook maar mijn angst gaat daar niet door weg.
Hoe doe je dat toch???????????????
En dan 8 jaar niet geweest en nu ga je zomaar naar de tandarts,echt ik begrijp daar niets van?
Hoop maar dat het meevalt de behandeling.
nou in ieder geval heel veel sterkte voor ons morgen en we lezen het morgen avond wel weer dan zijn we er vanaf.
Groetjes :smt006
Re: Ik heb stappen ondernomen
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
waarom niet meer bang?
een paar redenen. ik ben er achter gekomen dat hoe langer je niet meer gaat hoe onrealistische je angst wordt. laten we eerlijk zijn: onder verdoving een vulling laten plaatsen is even pijnlijk als het poetsen van je tanden
maar wat mij er echt overeen geholpen heeft is gewoon actief bezig zijn met mijn gezondheid in het algemeen en mijn gebit in het bijzonder. ik heb een doel voor ogen, ik boek resultaten en dat motiveert en vermindert angst.
Re: Ik heb stappen ondernomen
De 2e en 3e zitting bleef er maar troep uitkomen, dus kreeg ze 'm niet droog.
Maar ik ga er bijna letterlijk fluitend naartoe; ik weet wat ze gaat doen en ze
weet dat het me interesseert en helpt rustig te blijven, dus ik krijg alles uitgelegd.
Wordt dan alweer mijn 6e bezoek aan de TA in iets
meer dan 4 maanden en het 3e binnen een maand...
Als iemand me dit 5 jaar geleden had voorspeld had ik ze voor gek verklaard :D
Re: Ik heb stappen ondernomen
Heel veel sterkte allemaal!
ik moet om 11 uur.het zweet breekt me nu al uit en slecht geslapen.
maar ik ga zo meteen de tandarts vertellen dat ik misselijk ben en hoestbuien heb en dan vraag ik of we wat pauzes in kunnen lassen voor het geval dat ik een hoest bui krijg.
straks zeg ik en dat weet ik niet zeker maar hoop van wel was dit alles.
groetjes pet :smt001
Re: Ik heb stappen ondernomen
viel echt reuze mee zelfs zonder verdoving een gaatje laten vullen.
De tandarts zei zullen we het zo proberen je zult zien dat het mee valt ik zeg nou daar ben ik niet zo voor
en toch denk ik dat het meevalt zegt de tandarts en anders kunnen we altijd nog verdoven.
ik zeg proberen dan en het is gelukt dus geen stijve mond van de verdoving jippie.
Nou lees hier wel hoe het jullie vergaan is remoch en Corien heel veel sterkte.
Groetjes :smt006
Re: Ik heb stappen ondernomen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Ik heb anderhalve dag nodig gehad om bij te komen. Het was heel moeilijk,ik bibberde als een klein kindje,had een "spuugbakje"op mn buik liggen voor het geval dat..
Het deed ook even gemeen zeer,maar kreeg toen gelukkig nog iets meer verdoving.
Het is wel heel mooi geworden!! Heb nu 4 mooie voortanden,komende maandag de andere 2 voortanden. Dan kan ik mn verjaardag volgende week (die ik toch niet vier) met een glimlach tegemoed zien.
Bedankt voor de steun!! En ik vrees dat ik voor maandag nog wel een aantal keren kom "zeuren".
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
ben je uiteindelijk alleen gegaan eigenlijk !?
Re: Ik heb stappen ondernomen
Ja ik ben alleen gegaan.
Heb in gedachten een 2tal mensen "meegenomen".
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Maar goed als ik morgenmiddag ga heb ik wel op mn verjaardag een stralende snuit (tenminste aan de voorkant)
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
daar was je toch nog weer even!
Heel erg goed van je dat je het resultaat steeds voor ogen houdt: gezondere en mooiere tanden.
Vervelend voor je dat je man nu net ook problemen heeft.
Als ik vrij was geweest had ik zo met je meegegaan (als je dat tenminste had gewild) nu zal ik het zeker weer in gedachten doen. Hoe laat mag je erheen?
Richt je op een goede ademhaling (laag, rustig) en richt je op positieve gedachtes, denk aan mooie en prettige dingen. En lukt het niet die negatieve gedachtes los te laten, dan is dat ook niet erg, het zijn maar gedachtes, meer niet.
Door hier weer even wat van je te laten horen zullen veel mensen op een positieve manier aan je denken. Het is vast heel goed voor je om je dat te realiseren.
Heeeeel veel succes!
En hoe dan ook, het gaat allemaal goed komen!
Re: Ik heb stappen ondernomen
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Moet je nog verder of ben je voorlopig even klaar?
Re: Ik heb stappen ondernomen
Hartelijke groet,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Mijn zoon ging voor een controle naar de tandarts en had niets. Een weekje later kreeg hij vreselijke kiespijn. We heben de nacht doorgetobd en zijn de volgende dag 24.02 naar de tandarts gegaan. Hij werd daar weggestuurd met een volgende afspraak voor 9 maart. Verder hebben ze er niets aan gedaan. Ik vroeg hem hoe hij dacht deze twee weken door te komen zonder pijn, want hij had ook geen antibiotica meegekregen. Aan het eind van de week was het niet te harden (de hele week niet gegeten, en niet geslapen en verging van de pijn vooral 's avonds en 'snachts). Vrijdag teruggestuurd en toen hebben ze er '3' zenuwen uitgehaald en de kies opengelaten. Hij moest het hele weekend spoelen. Maandag is de kies met een noodvulling gevuld en verder is er nergens naar gekeken. Hij had toen al een dikke kaak. Doordat de kies dicht was, ging het proces in zijn kaak verder. Donderdag kreeg hij bijna zijn mond niet open, dikke slijm en verschrikkelijke pijn. Een hele dikke wang. Dus 's avonds terug naar onze eigen tandarts. Hij keek er na en zei dit is werk voor de kaakchirurg. Krijg ik geen antibiotica mee vroeg mijn zoon nee, dat hielp niet meer. Dus wij die nacht (om anderhalfuur maar een paracetamol gegeven) doorgetobd en de volgende dag naar de tandarts gebeld om te vragen of hij al weet bij welk ziekenhuis we ons moesten melden. Dat hangt er van af, want als de kaakchirurg geen tijd had.... Ik zei al moet ik naar de andere kant van Nederland ik wil wel die dag dat mijn zoon geholpen werd. Nou we mochten om kwart over twee naar een ziekenhuis en daar werd hij geholpen. Eerst een stuk of 8 verdovingsprikken, een heleboel overleg en toen is hij aan de buitenkant gesneden en daaruit is ik weet niet hoeveel pus/etter uitgekomen. Het was taai en dik en het stonk. De kaakchirurg was er erg kwaad om en zei dat dit niet nodig is geweest, dit had mijn zoon aan zijn tandarts te danken. Daarna is hij direct opgenomen en heeft van vrijdag tot maandag aan het infuus gelegen met antibiotica. twee drains in zijn kaak (onderin en bovenin) en dat moest elke dag gespoeld worden. Maandag mocht hij naar huis en om de dag terugkomen om gespoeld te worden. Later mocht hij het thuis nog elke dag doen. Toen de drains eruit en moest hij terug naar de tandarts die hem een wortelkanaalbehandeling moest geven. Nu loopt hij met een gat in zijn kies en als hij nu terug zou gaan naar de tandarts zou de kies getrokken moeten worden. Jullie snappen zeker wel dat ik daar mijn twijfels bij hebt en ik heb het ziekenhuis weer gebeld en nu mag ik 6 april terug naar het ziekenhuis waar gekeken zal worden of de kies getrokken zal worden of een wortelkanaalbehandeling wordt gegeven. We wachten af. Al met al zijn we er nu al 5 weken mee bezig.
Re: Ik heb stappen ondernomen
Heel erg vervelend wat er allemaal gebeurd is. Natuurlijk mag je hier je verhaal plaatsen, maar ik vraag me wel af waarom je dit in in rienroens topic doet?
Re: Ik heb stappen ondernomen
Ik heb in ieder geval 6 hele mooie voortanden en één gerenoveerde kies en ben apetrots dat ik de tandarts zelfs toegestaan heb achter in mn mond te werken.
Ze (tandarts) is zwanger,en heeft nu 2 weken vakantie,dus 20 april mag ik weer terug voor de rest. Ik hoop zo dat voor haar bevalling/zwangerschapsverlof mijn mond klaar is!!
Moet er nog even niet aan denken want dan gaat het écht om de achterste kies in mn mond.
Groetjes,Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Rienroen
Re: Ik heb stappen ondernomen
Voor wat betreft die achterste kiezen, daar heb ik nu ook ervaring mee. de laatste keer is mijn verstandskies gevuld, echt verder naar achter kan dus niet :)
het boren was geen probleem, zelfs zonder verdoving laten doen, maar het vullen was wel irritant. al die tampons en gereedschappen achter in de mond. ik ben er wel achtergekomen wat ik fout deed, ik hield mijn tong te veel gespannen om uit de weg te blijven en dat is niet goed, veel beter gewoon ontspannen houden, de tandarts regelt dat zelf wel. toen ik dat door had ging het al veel beter, misschien heb je er wat aan, succes
Re: Ik heb stappen ondernomen
Sorry voor mn late reactie maar het is hier hopeloos met internetverbinding momenteel.
Dank je wel voor je tip!! Onwillekeurig span je alles,dus ook je tong aan denk ik. Ben gistermiddag opnieuw geweest,en heb erop gelet. En inderdaad de tandarts hoeft mijn tong maar aan te raken of ik krijg al braakneigingen. Heb hier ook met haar over gepraat,en zij wil me wel helpen hiermee te ontspannen,maar 't blijft een lastig probleem. Links achter,mijn meest achterste kies boven is nu klaar. Nu rechts boven al mn kiezen nog en dan de onderkant.En oja die tampons,vreselijk!! Gister kreeg mijn tandarts nog een telefoontje tussendoor wat persé beantwoord moest worden,precies toen ik die watten in mn mond had. Wist niet hoe snel ik ze eruit moest halen!!
Fijn dat het bij jou goed ging!!
Hartelijke groet,Rienroen