Wat kan ik doen om mijn zoon te helpen

Ik ben dan wel geen expert, maar wil toch wel even reageren.
U gaat bij een speciale kindertandarts begrijp ik. Als zij zegt dat er geen goede mogelijkheden zijn voor het plaatsen van een soort van prothese, dan denk ik dat u dat gewoon moet aannemen. De gezondheid van het definitieve gebit later is natuurlijk heel belangrijk en in dat kader zou ik gewoon meegaan met het voorstel van de expert.

Blijft over de psychische- en spraak problemen van uw zoon. nogmaals, ik ben geen expert, maar ik denk dat u de oplossing voor deze problemen niet bij de tandarts moet zoeken.
Misschien is het een optie om evt via de huisarts psychologische hulp/ondersteuning te zoeken?
Voor wat betreft de spraakproblemen kunt u wellicht logopedie te overwegen?

Ik wil u van harte een eerlijke mening geven.....vraag is alleen of u dit wel wilt horen.......Er zullen genoeg mensen over mij heen vallen ook, het zij zo, hier wordt mijns inziens een negatieve situatie in stand gehouden. Wellicht krijgt u het gevoel dat ik u persoonlijk aan val, dat is absoluut niet het geval, u heeft het beste met uw kind voor alleen werken sommige dingen anders uit op een kind dan u wellicht denkt.

Van nature slechte tandjes bij kinderen geloof ik nooit zo in (er zijn uiteraard uitzonderingen met betrekking tot specifieke ziekten dan wel ontwikkelingsstoornissen) eerder in zuigflescaries, teveel zoetmomenten en onvoldoende mondhygiene....

De cariesactiviteit die ik op deze foto zie is echt het gevolg van onvoldoende mondhygiene. Voor wat betreft de bovenkaak is extractie idd het beste, laten zitten gaat vervelende klachten geven als pijn en ontsteking.

Het probleem van uw zoon is niet zozeer het feit an sich dat hij tandjes mist, het venijn zit in het feit dat de grote mensen in zijn omgeving (o.a.ouders) hier een groot probleem van maken en hun bezorgdheid, angsten en onzekerheden bewust dan wel onbewust op hem projecteren. Uw kind signaleert dit feilloos, betrekt dit op zichzelf en interpreteert dit als zijnde dat hij u ongelukkig maakt omdat hem iets mankeert. Vervolgens komt hij in een behandeltraject, dat hem steeds weer wijst op zijn 'tekortkoming'.....hierdoor ontstaat voor hem een vicieuze cirkel van negatieve bevestiging. Uw zoon voelt zich machteloos...en raakt daardoor naar binnen gekeerd.

Hij heeft natuurlijk ook alles gehoort bij de tandarts en nu is hij zo aan het denken daarover dat het hem helemaal niet goed gaat.

Hier vindt zo’n negatieve bevestiging plaats, de grote mensen zien een ‘groot probleem’....zijn moeder is hier heel bezorgd over en wellicht zelfs verdrietig...en uw zoon trekt dit zich heel erg aan.

Deze vicieuze cirkel moet doorbroken worden.....en wel door u zelf. Door uw kind positief te benaderen. Hij is 6,5 de voortanden wisselen tussen 6 en 8 jaar dus een heleboel kindertjes in zijn omgeving lopen straks ook met een bekkie zonder voortandjes. En er is nog niks verloren! Er zitten een paar goede blijvende tanden aan te komen, richt daar samen met uw zoon uw aandacht op. Niet op dat wat noodzakelijkerwijs helaas verloren is gegaan en de moeite die u daar mee heeft. Straks zitten er een paar mooie en stevige blijvende tanden voor in zn mondje, dat trekt optisch echt wel de aandacht weg van dat wat erachter ontbreekt. En besef…uw zoontje is echt niet de enige. Vraag u ook af of u nu wel op de manier waarop het nu gaat met uw kind van hulpverlener naar hulpverlener moet gaan…..u legt hiermee voor uw kind heel erg de nadruk op dat wat ‘niet goed’ is.
Uw kind heeft veel meer aan dat wat helemaal goed gaat komen, hij gaat binnenkort wisselen, net als andere kinderen van zijn leeftijd gaat hij hele mooie nieuwe tanden krijgen waar hij breed te wereld mee toe kan lachen! Gun uw kind dit, het leven wordt later nog moeilijk genoeg……dat u zorgen hebt is niet meer dan normaal…maar probeer uw kind hiervan te vrijwaren en positief te steunen als hij het moeilijk heeft.

Een heel verhaal, wellicht heel confronterend ook. U kunt ook vinden dat ik uit mijn nek klets….alles mag…maar uw kind is meer gebaat bij positiviteit dan de negativiteit die er nu heerst. Mijn advies aan u: De zieke tandjes er uit, vertel uw zoon dat er hele mooie tanden en kiezen voor in de plek komen, net als bij zijn klasgenoten en vriendjes. En vooral ook dat U dat samen met hem voor gaat zorgen dat die nieuwe tandjes niet ziek gaan worden: 2 keer per dag samen poetsen waarbij u napoetst en beperking van de zoetmomenten tot max 7 per dag inclusief maaltijden. Grijp het momentum van de op handen zijnde wisseling aan om deze situatie ten goede te keren!

Ik wens u heel veel wijsheid en succes!

Hallo Agnes,

Ik hoop, en verwacht, dat u heel veel hebt aan bovenstaand antwoord.
Af en toe lees ik op dit forum berichten waarvan ik denk: "Als niemand reageert, dan móét ik proberen een goede reactie te formuleren." En dat was met uw vraag ook. Ik ben heel blij dat illuminus gereageert heeft, want die heeft het wat mij betreft perfect onder woorden gebracht. Als ik gereageerd had zou het een veel minder mooi verhaal geworden zijn maar de strekking zou hetzelfde zijn geweest.

Een goede ouder vecht, als het nodig is, voor zijn kind. En dat doet u ook. Maar soms raak je daarbij wel eens op een zijpad. Gelukkig hebt u uw vraag hier neergelegd en wordt u een richting aangegeven waarin u en uw zoon op een positieve manier verder kunnen.

Heel veel succes ermee!
Geniet samen met uw zoon van de vele dingen die nu al goed gaan en van alle goede dingen die nog komen gaan!

Groeten, Rixt

Hallo Illuminus,

Ik lees dat u, net als de meeste tandartsen, niet gelooft in van nature sterke en zwakke gebitten.(Op dit forum heeft een tandarts ooit gemeld er wél in te geloven).
Als u die wilt geven, zou ik graag uw mening horen over het volgende:

Al lang geleden was ik ervan overtuigd dat als ik kinderen zou krijgen, ik ervoor zou zorgen dat ze zeker tot hun zestiende een gaaf gebit zouden hebben. Ik ben zelf geboren in het midden van de jaren vijftig van de vorige eeuw en had van jongs af aan een nóg slechter gebit dan mijn leeftijdsgenootjes gemiddeld hadden. Blijkbaar heeft me dat fanatiek gemaakt.
Toen ik een kind kreeg kende ik het verhaal van de zuurstoten, het belang van fluoride (had inmiddels de jaren van de macrobiotiek en de anti-fluoride-gedachten achter me liggen), het advies van tot tien jaar (na)poetsen (heb er voor de zekerheid maar tot en met tien van gemaakt) en het belang van het goede voorbeeld geven (vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was begon mijn derde suikerloze periode en later zei ons kind regelmatig: “Als ik bij andere kinderen ben zie ik hun ouders nooit hun tanden poetsen en ik zie het jullie wel heel vaak doen”).
Tot het vijfde levensjaar van ons kind was eten waaraan suiker was toegevoegd absoluut taboe. Fruit e.d. werd alleen gegeten tijdens één van de vijf eetmomenten. De jaren erna werd er op school of bij andere kinderen thuis wel af en toe zoetigheid gegeten, maar thuis niet. Nog een paar jaar later was er regelmatig “zoetbeleg” (geen kleverige pasta) voor op brood in huis. (Het was geen kind dat stiekem voor snoep zorgde en dit b.v. 's avonds opat).
Tijdens de (toen nog driemaandelijks) controles leek alles goed te gaan met het melkgebit van ons kind. Maar tijdens het wisselen bleken er meerdere kiezen aan de zijkant gaatjes te hebben (“tussen” de kiezen). Ook van de blijvende kiezen hadden er vier gaatjes aan de zijkant (daar waar ze zaten naast melkkiezen met gaatjes) .....
Ik ben heel blij dat ik steeds vijf eetmomenten per dag heb gehanteerd i.p.v. zeven: dan was waarschijnlijk de “ramp” (nou ja, alles is relatief) groter geweest.
En met vijf eetmomenten (uitgezonderd af en toe een feestdag) ben ik echt geen uitzondering: ik hoor wel vaker van ouders die dat hanteren, bijvoorbeeld drie hoofdmaaltijden, iets voor in de loop van de ochtend en 's middags bij de thee iets uitzoeken uit de trommel met koekjes en snoepjes.
Ik zou een ouder met een kind waarvan het melkgebit erg slecht is geen zeven zoetmomenten durven adviseren, lijkt me echt te veel. En dan denk ik dat je de meeste ouders ook nog even moet uitleggen dat een drinkmoment heel vaak ook een zoetmoment is, evenals het fruit tussendoor. Daarom denk ik dat je het beter kunt hebben over eet- en drinkmomenten i.p.v. over zoetmomenten.

Over het feit dat ikzelf, als kind al, een slechter gebit had dan leeftijdsgenootjes gemiddeld en ook slechter dan mijn broertje en zusje, daar heb ik geen verklaring voor kunnen vinden. Bij ons thuis kregen we allemaal hetzelfde te eten en dat was met heel veel suiker: overal zo'n beetje zat suiker in of ging suiker door. Toch werd er, in vergelijking met veel kinderen tegenwoordig, relatief weinig tussen de maaltijden door gegeten. En stiekem snoepen deden we (?), en zeker ik, niet. Dan kan er verschil in poetsen hebben gezeten. Dat was er inderdaad, maar niet in mijn nadeel: ik herinner me dat ik mijn moeder hoorde zeggen tegen een kennis: "Rixt is degene die het het serieuste is met poetsen maar altijd de meeste gaatjes heeft". Enige tijd geleden heb ik de pH van mijn speeksel gemeten. Dat was behoorlijk lager dan dat van mijn broer en zus. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat als kind ook al zo was.

Mocht ik domme dingen zeggen, maak me dan maar wijzer.

Beste Rixt,


Het zinnetje over van nature slechte tanden komt een beetje over als zou ik er in het geheel niet in geloven. Ik bedoelde met deze zin eigenlijk meer dat ik er in dit geval niet in geloof.

Er zijn zeker situaties bekend waarin tanden en kiezen een afwijking in het glazuur/dentine hebben die ze zwakker maakt dan 'normale' tanden en kiezen, deze afwijkingen zul je dan terugzien in de structuur van het glazuur en/of dentine. Deze structuurveranderingen zie je als verkleuringen of ribbels etc.

Vraag is dan of tanden en kiezen die er 'normaal' uit zien daar verschil in is aan te tonen in structuur dan wel dat hun verval toe te wijzen is aan zoetmomenten, niet opgevallen verminderde speekselvloed danwel verlaagde buffercapaciteit of lagere pH hiervan, mondademhaling en er zijn nog wel meer externe factoren te bedenken. De vraag wordt dan: Zijn de tanden/kiezen echt zwakker of zijn de externe invloeden extremer waardoor er meer cariesactiviteit is. Bij volstrekt normaal uitziende tanden en kiezen denk ik toch het laatste.

Kern blijft dat met een goede mondhygiene en regelmatige controle bij de tandarts dit soort externe oorzaken wel opgemerkt zullen (of zouden moeten) worden opgemerkt waardoor grotere schade voorkomen wordt.

In dit draadje is sprake van een kind van nu 6,5 jaar...het volledig bovenfront is langere tijd geleden getrokken, dit beeld is redelijk typisch voor zuigflescaries, vandaar de misschien wat kort door de bocht over komende tekst dat ik niet in van nature slechte tandjes geloof. Ik heb daar mijn twijfels bij in dit specifieke geval.

met vriendelijke groeten :D

Goed verwoord Illumimus :smt023

Ja, bedankt Illuminus voor uw reactie, helemaal duidelijk.

Blijft dat ik moeite heb met het woord "zoetmoment". Zetmeel wordt in de mond toch ook omgezet tot suikers? En zuur was toch minstens zo slecht als suiker? En dan al die "verborgen suikers" in onze voeding en dat van onze kinderen waar de meeste mensen zich niet bewust van zijn....

En dan het aantal van zeven "zoetmomenten" (eet-/drinkmomenten). Dat me dat te veel lijkt heeft o.a. te maken dat de GKK (Grote Kinder(gebitten)Kenner) hier op dit forum het principe van de vijf eet-/drinkmomenten predikt:

"Het voorkomen van gaatjes kan je doen door het aantal keren eten/drinken te beperken op een dag tot 3 grote eetmomenten (bij ontbijt mag je dan naast hagelslag ook wel vruchtensap drinken want dat geldt dan als 1 moment. Zo kan je tussendoor nog twee momenten hebben met een zoetingredient. Maar neem ook eens een rijstwafel of een soepstengel. Glaasje water erbij, lekker in eem mooie princessenbeker met een rietje of twee oren, en dat systematisch als een "gezellig" moment neer zetten. Dan is het makkelijker te verteren voor kleine mensjes dat het geen YoghoYogho is met een Bob de Bouwer koekje.

Let wel, als je zelf onbedwingbaar de neiging hebt om wel iets zoets te eten/drinken, doe dat dan buiten het zicht van je kind. En last but not least, hou eventuele opa's en oma's, ooms, tantes, buren en vrienden duidelijk op de hoogte van het niet aanreiken van lollies en koekjes. Je hoort vaak, het is er maar eentje, maar als mijn hele familie voorbij kwam waren het er wel ondertussen 48, dus duidelijk zijn!"

Vraag Wat is verstandig eten?
Antwoord Verstandig eten betekent dat je per dag 6 à 7 eet/drink momenten hebt. In de tijd tussen twee eetmomenten kunnen de tanden en kiezen zich herstellen van een zuuraanval.
http://www.bambodino.nl/kinderen/index_kinderen.htm

Ik hoor den denk ik meer in t gematigde kamp dan de kinderfietsenmaker...misschien zijn ze in nijmegen steiler in de leer dan in amsterdam.......

met vriendelijke groet

Het lijkt me niet verkeerd om jonge kinderen te laten wennen aan slechts 5 eet-/drinkmomenten. Jonge kinderen gaan niet zo heel lang na het avondeten naar bed, nah ja, Nederlandsche dan. 3 Maaltijden en 2 tussendoren lijkt me het meest voordehandliggend. Als het kind ouder wordt en later naar bed gaat heb je nog een moment "over" voor de avond en zit je op de 6 (à 7), zonder weer eentje af te hoeven leren.

Mijn kleine meid (net 1 geworden) krijgt 4 keer per dag wat te eten en te drinken:
's ochtends pap, dan tussen de middag een hartige boterham met melk, na het slaapje fruit met melk, dan avondeten met yoghurt. 's avonds drinkt ze soms ook nog wat melk. Ze krijgt dus niks aan koekjes, snoepjes of frisdrank.
Ze is hartstikke stevig, lang en doet het goed. Ik hoop dat ze zo niet went aan allerlei zoetigheid waardoor het straks makkelijker is om haar hier vanaf te houden. Ook leert ze om er vanaf te blijven door haar niks te geven terwijl wij wel wat eten/drinken.
Het lastige is wel, dat ze behoorlijk kan doen over 1 maaltijd. Soms wel een uur... Het poetsen van zo'n klein ding is ook heel moeilijk. Want ze houdt haar mond maar heel eventjes open. Of onze methode ook echt werkt, dat moet nog blijken!

Ik hoor den denk ik meer in t gematigde kamp dan de kinderfietsenmaker...misschien zijn ze in nijmegen steiler in de leer dan in amsterdam.......

Is hier geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan?

Of onze methode ook echt werkt, dat moet nog blijken!

Als jullie er 100% achter staan, dan zal jullie methode werken!

En dan krijg je straks de tijd dat anderen je vertellen dat het niet goed is hoe je dat aanpakt omdat het alleen maar averts zou werken....

Ik ben benieuwd Lieneke, gaat jouw dochter ook naar een kinderdagverblijf en zo ja, gaan ze daar volledig mee in jullie idee wat betreft eten/drinken?

Sommigen vinden het nu al 'zielig' en 'streng'. Interesseert me niks.
Ze is trouwens wel een keer behoorlijk hard van dr driewieler gekeilt en heeft een stukje van dr voortandje af. :smt010
Ze gaat naar haar opa en oma op de dagen dat wij niet thuis zijn. Een vriendin van me werkt op een kinderdagverblijf. Ze krijgen daar 2 tussendoortjes; een stuk fruit met een koekje daarnaast.

Het Ivoren Kruis en het Voedingscentrum adviseren niet vaker dan 7 maal per dag iets te eten of te drinken (behalve water e.d.). Dit is dus een richtlijn maar bij het opstellen daarvan is ook rekening gehouden met de haalbaarheid bij grote groepen mensen. Als het aantal eetmomenten kan worden beperkt tot maximaal 5 per dag (en waarom niet) heeft dat wel voordelen. Het aantal van 7 moet niet worden overschreden maar is ook geen absoluut veilige grens.

Ze gaat naar haar opa en oma op de dagen dat wij niet thuis zijn.

Ik hou mijn hart vast ....

Opa en oma hebben vast goede instructies.....

Precies, die hebben een erbij gebruiksaanwijzing :wink: gekregen

Opa en oma schudden meewarig het hoofd, zeggen ja en amen en doen hun eigen ding :smt003 Leer mij opa's en oma's kennen..... :smt056
:smt002

Die indruk heb ik niet.

Nou, die opa en oma van ons kind waren zich terdege bewust dat ze het privilege om op te mogen passen zomaar zouden kunnen verspelen.

En dat kinderdagverblijf waar we ooit informeerden en dat niet mee wilde werken aan nul-komma-niks suiker voor ons kind, dat ging dus niet door.

Een collega van mij heeft ooit haar oppas ingeruild voor een andere omdat de eerste zich niet hield aan het anti-snoepbeleid.

In groep 1 hadden we nog geen problemen: de juf werkte mee aan de opdracht aan ons kind om zoete tractaties niet op te eten, maar thuis in te wisselen voor iets gezonds/lekkers. Maar toen er eens een kind tracteerde op plakjes leverworst ging het haar echt te ver om ons als vegetariers daar ook nog eens tegemoet in te komen. Dat vond ze te sneu voor ons kind.... (Wat kostte het me toen een moeite om me stil te houden...).

Of te wel: ga op je strepen staan en je komt een eind.

Nou, die opa en oma van ons kind waren zich terdege bewust dat ze het privilege om op te mogen passen zomaar zouden kunnen verspelen.

Kijk daar hebben we elkaar, mijn ouders hebben altijd aangegeven niet op te willen/zullen passen behoudens noodgevallen. En ik geef ik ze groot gelijk. Dus of het een privilege of een last is.....ligt er maar net aan hoe je het ziet.

En dat kinderdagverblijf waar we ooit informeerden en dat niet mee wilde werken aan nul-komma-niks suiker voor ons kind, dat ging dus niet door.

Ik denk dat t kinderdagverblijf blij toe was.....

In groep 1 hadden we nog geen problemen: de juf werkte mee aan de opdracht aan ons kind om zoete tractaties niet op te eten, maar thuis in te wisselen voor iets gezonds/lekkers. Maar toen er eens een kind tracteerde op plakjes leverworst ging het haar echt te ver om ons als vegetariers daar ook nog eens tegemoet in te komen. Dat vond ze te sneu voor ons kind.... (Wat kostte het me toen een moeite om me stil te houden...).

Overdrijven is ook een vak.......

Laten we het er maar op houden dat we een onverenigbaarheid van opinies hebben voor dit draadje uit de klauwen gaat lopen.

au revoir