Ik geloof dat ik nu ook een grensje bereikt heb.
Ik ging vandaag weer naar de tandarts voor de 2e wkb ( nummer 2-2e behandeling)
elementen enzo snap ik niet dus doe het in lekentaal het is de 2e kies linksonder ( heb geen verstandskiezen meer)
Jaren geleden is die door een "ongelukje" afgebroken, hij was gemaakt, brak weer af, werd weer gemaakt.
Maar ik had ook pijn, maar volgens haar kon dat niet, en ik hoefde ook niet bang te zijn want ik had een sterk gebit dus die angst was nergens voor nodig.
Uiteindelijk was het einde van het liedje dat ik niet meer durfde te gaan.
Het begon toch te knagen en ik ging op zoek naar een andere tandarts, deze had wel begrip voor mijn angsten.
Hij heeft die kies gemaakt en een andere waar ik ook last van had heeft ie ook pijnloos gemaakt.
Toen begon de ellende, ik kreeg kiespijn, foto's gemaakt kies opengemaakt en open gelaten en de pijn nam af.
Toen is hij begonnen met een wkb, maar heel veel dingen die ik lees zijn niet gebeurd, hij is er wel met vijltjes in geweest maar er is niks verder qua ontsmetting ofzo in gegaan.
Was misschien niet nodig? ik weet het niet.
2e wkb behandeling duurde heel kort en daarna gingen ze hem weer vullen.
Verdoving was niet nodig want de zenuwen waren eruit maar ik had wel gezegd dat ik nog last had van die kies.
Tijdens het boren had ik echt pijn!!!
Pijn werd minder maar dat duurde niet zo lang, dus ik heb de tandarts gebeld, ben langs gegaan en er zou een 2e wkb plaats vinden.
Maar helaas in die tussentijd moest ik voor een tijd naar de andere kant van het land en in overleg met mijn eigen tandarts ( die van de wkb :D )
Is besloten dat ik het daar zou laten doen.
Deze tandarts ( de vervanger zeg maar) vond dat ik maar af moest wachten, heb ik gedaan ( ja stom ik weet het maar ik verging niet van de pijn)
Na een paar maanden kreeg ik bobbels bij die kies en ook bij een kies aan de andere kant, ik weer terug, wilde hij gaan trekken, na een hoop gedoe ben ik boos weg gegaan ( heb er een topic over geschreven in het angsten forum)
Ik zou snel weer thuis komen dus ik heb toen maar even gewacht en heb toen ik thuis kwam meteen mijn eigen tandarts weer gebeld voor een afspraak.
Kom ik daar, tandarts weg......
Nu heb ik een andere tandarts, hij is wel ok denk ik maar ja dat dacht ik van de vorige ook....
ongeveer 2 weken terug heeft hij de kies weer open gemaakt en is een wkb gestart.
Op de foto's was te zien dat het een heftige ontsteking was, nu vandaag hebben ze weer foto's gemaakt nog steeds erg ontstoken en ze hebben er weer een medicijn in gedaan.
Hij vroeg mij ook hoe lang ik er al last van had, dus ik vertelde dat ik al last had toen ze hem de vorige keer dicht gingen maken en hij zei dat is niet goed en verder zei hij niks.
Probleem met mij is dat ik echt bang ben en dan ook niks durf te zeggen of te vragen.
IK weet het nu niet meer, begin de hoop te verliezen en denk er echt aan hem er maar uit te laten trekken.(op een veilige manier....)
Deze tandarts zegt dat het een hele lastige ontsteking is.
Wat ik zelf denk is dat mijn weerstand ook gewoon laag is en ik denk dat dat mee speelt.
Ik heb ook op andere plaatsen in mijn lijf steeds ontstekingen daarom denk ik dat.
Het grootste probleem is dat ik me niet echt serieus genomen voel.
Een ander iets is dat ik niet zoals ik hier wel eens lees verga van de pijn, het is irritant en niet fijn maar dat is het,misschien ben ik daardoor niet duidelijk genoeg, maar dan nog.
Ik heb heel sterk het idee dat die vorige wkb niet goed gegaan is en ik kan nu nergens verhaal halen.
Ik weet ook echt niet waar ik nu op moet letten bij deze wkb, misschien dat dit ook wel niet goed gaat.
Ik ben mijn vertrouwen kwijt en ik baal daarvan, want ik wil er gewoon vanuit kunnen gaan dat de tandarts zijn werk goed doet.
Ik ging vandaag weer naar de tandarts voor de 2e wkb ( nummer 2-2e behandeling)
elementen enzo snap ik niet dus doe het in lekentaal het is de 2e kies linksonder ( heb geen verstandskiezen meer)
Jaren geleden is die door een "ongelukje" afgebroken, hij was gemaakt, brak weer af, werd weer gemaakt.
Maar ik had ook pijn, maar volgens haar kon dat niet, en ik hoefde ook niet bang te zijn want ik had een sterk gebit dus die angst was nergens voor nodig.
Uiteindelijk was het einde van het liedje dat ik niet meer durfde te gaan.
Het begon toch te knagen en ik ging op zoek naar een andere tandarts, deze had wel begrip voor mijn angsten.
Hij heeft die kies gemaakt en een andere waar ik ook last van had heeft ie ook pijnloos gemaakt.
Toen begon de ellende, ik kreeg kiespijn, foto's gemaakt kies opengemaakt en open gelaten en de pijn nam af.
Toen is hij begonnen met een wkb, maar heel veel dingen die ik lees zijn niet gebeurd, hij is er wel met vijltjes in geweest maar er is niks verder qua ontsmetting ofzo in gegaan.
Was misschien niet nodig? ik weet het niet.
2e wkb behandeling duurde heel kort en daarna gingen ze hem weer vullen.
Verdoving was niet nodig want de zenuwen waren eruit maar ik had wel gezegd dat ik nog last had van die kies.
Tijdens het boren had ik echt pijn!!!
Pijn werd minder maar dat duurde niet zo lang, dus ik heb de tandarts gebeld, ben langs gegaan en er zou een 2e wkb plaats vinden.
Maar helaas in die tussentijd moest ik voor een tijd naar de andere kant van het land en in overleg met mijn eigen tandarts ( die van de wkb :D )
Is besloten dat ik het daar zou laten doen.
Deze tandarts ( de vervanger zeg maar) vond dat ik maar af moest wachten, heb ik gedaan ( ja stom ik weet het maar ik verging niet van de pijn)
Na een paar maanden kreeg ik bobbels bij die kies en ook bij een kies aan de andere kant, ik weer terug, wilde hij gaan trekken, na een hoop gedoe ben ik boos weg gegaan ( heb er een topic over geschreven in het angsten forum)
Ik zou snel weer thuis komen dus ik heb toen maar even gewacht en heb toen ik thuis kwam meteen mijn eigen tandarts weer gebeld voor een afspraak.
Kom ik daar, tandarts weg......
Nu heb ik een andere tandarts, hij is wel ok denk ik maar ja dat dacht ik van de vorige ook....
ongeveer 2 weken terug heeft hij de kies weer open gemaakt en is een wkb gestart.
Op de foto's was te zien dat het een heftige ontsteking was, nu vandaag hebben ze weer foto's gemaakt nog steeds erg ontstoken en ze hebben er weer een medicijn in gedaan.
Hij vroeg mij ook hoe lang ik er al last van had, dus ik vertelde dat ik al last had toen ze hem de vorige keer dicht gingen maken en hij zei dat is niet goed en verder zei hij niks.
Probleem met mij is dat ik echt bang ben en dan ook niks durf te zeggen of te vragen.
IK weet het nu niet meer, begin de hoop te verliezen en denk er echt aan hem er maar uit te laten trekken.(op een veilige manier....)
Deze tandarts zegt dat het een hele lastige ontsteking is.
Wat ik zelf denk is dat mijn weerstand ook gewoon laag is en ik denk dat dat mee speelt.
Ik heb ook op andere plaatsen in mijn lijf steeds ontstekingen daarom denk ik dat.
Het grootste probleem is dat ik me niet echt serieus genomen voel.
Een ander iets is dat ik niet zoals ik hier wel eens lees verga van de pijn, het is irritant en niet fijn maar dat is het,misschien ben ik daardoor niet duidelijk genoeg, maar dan nog.
Ik heb heel sterk het idee dat die vorige wkb niet goed gegaan is en ik kan nu nergens verhaal halen.
Ik weet ook echt niet waar ik nu op moet letten bij deze wkb, misschien dat dit ook wel niet goed gaat.
Ik ben mijn vertrouwen kwijt en ik baal daarvan, want ik wil er gewoon vanuit kunnen gaan dat de tandarts zijn werk goed doet.
Re: Lekker dan
Ik kom net zelf van de tandarts vandaan, en dat is waarschijnlijk de reden, dat ik deze site
heb opgezocht! Wat uitstekend dat er fora zijn om opmerkingen te maken en van gedachten
te wisselen. Het gaat er ook helemaal niet om om tandartsen of andere deskundigen 'af te
kraken'; dat zou belachelijk kortzichtig en gemakzuchtig zijn. En persoonlijk heb ik weinig
klagen, zeker als ik jouw ellende-verhaal lees, want tjonge jonge, wat hebben ze met JOU
geknoeid. Van hot naar her gestuurd...weinig of i.e.g. ondoelmatige analyse; het klinkt
allemaal als 'natte vingerwerk'. Niet precies weten wat men met een patient aan moet,
en heel ad hoc kijken. Het op zijn beloop laten? Dit klinkt als ernstige kritiek, maar volgens mij
is het ook bijzonder ernstig hoe slordig en amateuristisch men in jouw geval te werk is gegaan,
en dat had nooit mogen gebeuren. Er zijn wel degelijk dingen die je objectief kunt vaststellen,
daar red je je niet uit met 'deskundigheid' en een overvleugelende houding....het ontkennen
van fouten is 1 ding, maar dan moer er althans een collega corrigerend kunnen optreden.
Het klinkt allemaal als 'verdeel en heers'. Niet bewust uiteraard, maar het gebeurt.
Hier speelt ook direct de mondigheid van de patient. Ik heb echt met je te doen, zodra jij
opmerkt dat je eigenlijk niets durft te zeggen of te vragen. Wat een ramp!! Als er EEN voorbeeld te bedenken is van een medische behandelingssituatie waar de arts de patient
moet helpen om haar wensen kenbaar te maken, en dit ook te stimuleren, is het wel jouw
beschrijving. Dit is niet alleen bedoeld als uiting van solidariteit; ik zou graag zien dat er
door de hh. tandartsen 'deskundigen' beter wordt nagedacht over de implicaties van hun
behandelingen, en allereerst natuurlijk over de technische kant van de behandeling zelf.
Zo te lezen zijn er in jouw geval ernstige technische fouten gemaakt; WELKE kan ik als
lezer en niet-deskundige niet beoordelen, maar het feit staat. Het is een labyrinth van
onduidelijke laantjes en weggetjes, en af en toe de terugkeer naar AF.
Persoonlijk heb ik vandaag een behandeling meegemaakt dat een uitstekend voorbeeld is
van een tandarts die technisch goed is, maar uitermate knullig op het menselijke vlak.
Zoals je weet is bijna iedereen bang bij de tandarts, of op zijn minst nerveus/onzeker;
en er is altijd het befaamde moment van 'slikken'; bij mij luistert het nogal nauw, maar
dat komt ook omdat ik graag alles wil volgen, en voor mezelf wil opkomen, want veel
angst komt voort uit een slaafse onderworpenheid aan een 'proces'.
In feite kan je altijd slikken, in die zin, dat je gewoon een 'droge' slikreflex uitvoert;
daar strijd ik voor!! het is toch niet de bedoeling, dat ik in wanhoop de tandarts zijn
instrumenten uit de handen sla?? Mijn 'gewone'tandarts is een kei in die dingen, hij
zit op jouw golflengte en vraagt 'of het gaat' en leeft als het ware mee, voorzover
dat mogelijk is natuurlijk. Op het moment dat je dan echt een slikreflex MOET uitvoeren,
en die vervanger korzelig opmerkt dat dat niet kan omdat de 'lijm' vochtig wordt en
de verschillende doses vulling loslaten(zodat hij weer van voren af aan zou moeten
beginnen), dan word ik me toch furieus! Kennelijk nooit gehoord van die basale reflex??
Dit is toch ongehoord! Dus, assertief als ik tegenwoordig ben, heb ik daar een heel
gesprek zitten voeren...aangezien ikzelf pianist ben(klassieke muziek)heb ik er zelfs
pianisten als Lang-Lang en Volodos bijgehaald om aan te tonen, hoe technisch perfect
je kunt zitten spelen, volstrekt emotie-loos....en ik doelde op zijn overdreven technische
aanpak...ook gespeend van enige humor...(een nukkigheid waar heus niet alleen artsen
last van hebben, maar het luistert hier natuurlijk heel erg nauw).
De man bleef basis-vriendelijk, legde geduldig uit dat hij moeilijk kon informeren of ik
nu 'dit' of anders 'dat' wilde, want dan 'was het kwaad al geschied' en ik beaamde dat,
maar daarmee omzeilde hij tevens het eigenlijke probleem. Mijn echte probleem was dat
hij niet echt op de golflengte van de patient zat; en aangeven, dat je in alle jaren dat
je je beroep uitoefent NOG NOOIT zoiets hebt meegemaakt(lees: assertiviteit, mondigheid),
was voor mij tot slot ook een volstrekte dood-doener.
Het is allemaal 'peanuts' in vergelijking met jouw vreselijke verhaal....maar ik denk dat
er wel degelijk raakvlakken zijn. Wat jij zegt: wanneer wordt een patient serieus genomen?
Welke behandeling is het beste, op welke manier, op welke termijn? Door wie uitgevoerd?
Wanneer gaan artsen en tandartsen nu eens ECHT werk maken van de angsten en emoties
die bij hun patienten leven(er zijn uiteraard ook zeer goede voorbeelden! haastte hij zich
te zeggen). Dat betekent, dat er IN DE OPLEIDING veel meer aandacht aan zal moeten worden
besteed. Met een stereotyp soort pianodocent zonder enige emotie, zelfinzicht, en cultuur,
kweek je natuurlijk belabberde pianisten...om te beginnen moeten tandartsen maar eens
wat vaker en intensiever naar muziek gaan luisteren, dat helpt vast...
Ik hoop dat je iets aan mijn bijdrage hebt gehad, Denise; sterkte met je gebit, en HOU VOL>
Je hebt er goed aan gedaan om op deze site je verhaal te doen.
Internationale solidariteit voor tandartspatienten!!
Drs. P.H.J. de Jong, pianist en taalkundige, ergens in Nederland.
(klinkt wat snoeverig, maar ik doe het expres, ik ben namelijk OOK verbaal begaafd
en hoogopgeleid, daar hoef je geen arts voor te wezen...)mijn voornaam is Pieter, trouwens.
Mocht het onverhoopt mogelijk zijn om het beeld van de door mij bedoelde tandarts
te reconstrueren...dan heb ik geen enkele bedoeling gehad om de man onderuit te halen;
mijn intentie is volstrekt constructief en positief gericht. Moge dat duidelijk zijn.
Re: Lekker dan
Ik luister intensief naar muziek:http://www.youtube.com/watch?v=-f1cwycSWq0 om bij tijd en wijle tot de broodnodige geestelijke rust te komen :D
En voor wat betreft uw probleem met slikken en de verdrinkende vullingen van uw tandarts heb ik een hagelnieuwe uitvinding uit amerika, het heet rubberdam en zorgt er voor dat u te allen tijde de slikreflex kunt uitvoeren zonder dat u of uw tandarts zich zorgen hoeft te maken :D
Overigens kan ik u melden dat tandartsangst en gesprekstechnieken in de hedendaagse opleiding een prominente plaats hebben gekregen, zodat aan uw hartenkreet reeds hard wordt gewerkt. Helaas gaat een dergelijke verandering niet in een paar jaren.....
Met vriendelijke groet!
Re: Lekker dan
Bedankt voor je reactie,
Het is niet zo dat ik alles maar met me laat doen.
Op het moment dat er rare dingen gebeuren ben ik echt wel weg, voor het kwaad geschied is.
Die tandarts die die kies zo eventjes wilde trekken kreeg de kans niet, als dat soort dingen gebeuren, ga ik over mijn angstgrens heen en kan ik wel degelijk adequaat reageren gelukkig.
alleen bij de vorige tandarts, gebeurde niet "echt" iets vreemds.
Deze ging ook goed met mijn angsten om alleen kwam ik er dus pas later achter dat eea niet zo goed verlopen is
Achteraf had ik misschien zelf ook wel kunnen bedenken dat nog pijn hebben niet goed is.
Alleen dan kom ik bij het punt waar ik me aan stoor en dat is dat ik niet de tandarts ben en niet de kennis heb die zij horen te hebben.
En ik nu het idee heb dat ik zelf zowat een studie moet gaan doen om precies te weten wat wel en niet "normaal" is.
Het zou fijn zijn als ik eens een tandarts vond die en technisch gezien goed is en die ook nog menselijk kan reageren maar blijkbaar gaat dat niet samen.
Ik snap het niet hoor, in de opleidingen moet dan zorg besteed worden aan tandartangst en gesprekstechnieken, terwijl het gewoon gaat om een beetje menselijkheid, iets waar veel mensen geen opleiding voor nodig hebben.
botte boeren moeten ze gewoon uitsluiten tijdens de opleiding al.
Re: Lekker dan
Er speelt natuurlijk meer mee.. vandaag een paar patienten uitgezwaaid die mij te ruw vonden.. bleek dat de vorige tandarts nooit tandsteen verwijderde.. (maar wel declareerde..) ja dan is alles ruw. Uitleg dat anders de tang er een keer aan te pas komt mocht niet baten, jammer dan, ik kan niet iedereen tevreden stellen...
Re: Lekker dan
Als ik tijdens de behandeling pijn heb is dat voor mij geen reden een tandarts te verlaten.
Kan gebeuren, alleen ik klaag nu wel omdat mijn tandarts met de noorderzon vertrokken is en ik geen verhaal meer kan halen.
Toen ik zei dat ik pijn had ( toen hij hem dicht ging maken met een definitieve vulling)
hadden er bij hem toch ook belletjes moeten gaan rinkelen of niet?
Er zijn niet eens meer foto's gemaakt die ontsteking zat er dus gewoon nog op dat moment.
Uit boosheid en frustratie ben ik bijna in staat om die kies er uit te laten trekken, alleen heb ik mezelf er alleen maar mee als ik dat zou laten doen.
Nu is de tandarts die ik nu heb er al weken mee bezig en het gaat steeds een beetje beter.
Tijdens de wkb bij deze tandarts had ik ook pijn maar ja het was wel goed verdoofd, kon hij niks aan doen dus ik verwijt niemand wat pijn betreft iets.
2e keer heb ik niks gevoeld, dinsdag mag ik weer terug.
De abcessen zijn nu weg en ik heb eigenlijk alleen s'ochtends nog last en met harde dingen eten.
Financieel gezien wordt dit een hele dure kies maar gelukkig heb ik via een schadefonds geld gekregen, plus ben ik goed verzekerd.
Alleen voor mijn vertrouwen in tandartsen heeft dit allemaal niet echt geholpen.
Re: Lekker dan
Ik las je verhaal op het tandartsforum en kan je ervaring delen..(jammergenoeg...). Voorheen had ik een prachtig gebit en kreeg veel complimenten (prodentsmile etc) en was zeker trots op mijn gebit. Helaas is dit nu verleden tijd. Het is gaan escaleren vorig jaar juli 2008. Ik ging voor een wortelkanaalbehandeling naar mijn (inmiddels vorige) tandarts. Kies werd behandeld, schoongemaakt, afgesloten en antibiotica meegekregen.. De week erop naar zijn vervanger, omdat hij met vakantie was. Weer dezelfde kies opengemaakt, schoongemaakt, afgesloten met medicament (mijn vorige tandarts had een ouderwets medicament geplaatst, waarop ik had "gereageerd" aldus vervanger) en andere, zwaardere antibioticakuur meegekregen. De dag erop ging ik met vakantie naar Spanje..... een paar dagen later begon weeeeerrr dezelfde kies verschrikkelijk te onsteken. De tandarts aldaar moest 3 ochtenden achterheen dezelfde kies openen, schoonmaken etc... deze kies mocht niet afgesloten worden omdat de onsteking te heftig was. De huisarts aldaar moest mij een injectie geven tegen de pijn. Een paar dagen voordat ik naar Nederland ging en laatste dag bij Spaanse tandarts (wat een schat van een man en erg kundig!!!), gaf mij een injectie tegen de infectie. Hij vertelde mij dat de Nederlandse tandartsen beiden ouderwets materiaal hadden gebruikt, dit had hij al jaaaaarrrren niet meer gezien. Ook was hij het niet eens dat zij met deze onsteking de kies weer hadden afgesloten. Daarna ging het even goed. Mijn (vorige) tandarts besloot, omdat de kies weer ging ontsteken, deze te trekken. Daarmee was het niet afgelopen, de kies ervoor begon te ontsteken (rechtsboven), hij wist zich geen raad en trok ook deze kies. Vervolgens ging de kies die daarvoor zat onsteken, weer kreeg ik een WKB, 1 dag rust, dag erop weer schoonmaken etc. Deze dag vroeg/smeekte ik aan de tandarts of hij mij door kon sturen naar een kaakchirurg om een foto te maken van de kaak. Hier stemde hij niet mee in, dit was niet nodig, een week later zat ik toch weer bij hem, aldus de beste man. Ook vroeg ik om antibiotica, hier stemde hij ook niet mee in, ik was resistent geworden. Gelukkig heeft mijn huisarts dit wel gedaan, toen ik huilend aan de telefoon hing. Achteraf gelukkig maar.......!! Vervolgens moest ik de dag erop naar een weekendtandarts, weer dezelfde kies geopend, omdat mijn eigen tandarts deze kies ook al wilde trekken en had het idee om de rest ook maar te trekken.. op dat moment dacht ik .....wegwezen...!!! De weekendarts kwam tot de conclusie dat er een gigantisch abces zat in de kaak en een Second Opinion geadviseerd. Dit had ik opgevolgd. Er werd eindelijk een X-ray foto gemaakt, resultaat: doorgeperst materiaal in de sinus (rechtsboven), mislukte wortelkanaalbehandeling rechtsonderin, trekken van kiezen, kaakbot meegetrokken.
Mijn vorige tandarts was een fan van kiezen trekken, hij heeft bijna al mijn kiezen getrokken, heb er nog 4 over.......
Ik werd echt ziek, koortsaanvallen, moeite met slikken/dikke keel. Ik werd met spoed naar kaakchirurg gestuurd om materiaal te verwijderen. De vrouwelijke kaakchirurg aldaar weigerde om het eruit te halen ivm vage pijnklachten ???!!!!?
Ze stuurde mij naar huis tegen advies nieuwe tandarts in. De dag erop liep de fluorgele drap uit mijn rechterneusgat, hoezo geen ontsteking? Uiteindelijk moest het alsnog met spoed een aantal dagen later verwijderd worden, moest met spoed naar ziekenhuis (met dank aan deze kaakchirurg)....
Moest intussen naar radioloog, cardioloog, noem maar op, dit heb ik nog nooit meegemaakt!
Helaas bleek ik opnieuw geen gelukkige keuze gemaakt te hebben met de nieuwe tandartspraktijk, mijn behandelaar werd ontslagen omdat hij zijn werk niet goed deed.... en dat bleek later wel.....
Het is nu een jaar later en het is nog lang niet over....
Ik zit bij een fysiotherapeut (MKA) omdat de spieren in mond/nek/schouder/schedel etc aan de rechterzijde zo vast zitten als een huis. Ik loop met 2 kruispleisters in mijn gezicht (rechts) om de lymfeklieren te activeren om het vocht af te drijven.
Onlangs heb ik een Second Opinion aangevraagd bij een angsttandarts, zij wist niet wat zij zag. Heb nu een boven- en onderframe, beide passen helemaal niet goed aldus de tandarts (vond het zelfs weer ouderwets!!!). Iedereen is maar bezig met herstellen. al mijn spaargeld, beleggingsgeld, toekomstplan, vakantiegeld gaat naar de tandarts.
Er liggen weer 2 begrotingen klaar van totaal EURO 13.000,00!! Houdt dit dan nooit op???
Verder moet ik valium nemen om normaal in de tandartsstoel te kunnen zitten.
Heb totaal geen vertrouwen meer in een tandarts, mijn hele gezondheid is aangetast door het gerommel... Heb op Google een verhaal gevonden van een man die ook bij mijn oude tandarts was geweest en had een klacht geschreven.
Inmiddels heb ik het verhaal verteld aan een Letselschade-advocaat, zijn oren klapperde helemaal. Hij wil mij helpen, maar in Nederland houden ze de artsen de handen boven het hoofd, zodat het lijkt alsof ik een crimineel ben.
Verder heb ik mij verdiepd in gezondheidsrecht/ personenschade en weet iets meer op dat gebied.
Ook wil ik heel graag jullie advies en reacties horen, hoor ik van jullie a.u.b???????
Alvast mijn hartelijke dank!
Re: Lekker dan
Jeetje wat een verhaal, zo extreem als bij jou is het bij mij niet echt hoor.
Wat een ellende.
Ik wil eventjes iets recht zetten, ik had het over een schadefonds maar ik heb de schade in 1e instantie aan iemand anders te "danken" hier heeft geen enkele tandarts iets mee te maken gehad, behalve dan dat het gefixed moest worden.
Het bedrag dat ik gekregen heb was niet alleen voor tandschade specifiek, ze hebben het wel meegenomen.
IK heb ook niets te maken gehad met een letselschade advocaat dus ik denk dat mijn geval toch anders is.
Ik heb nu het idee dat het wel goed behandeld wordt door mijn huidige tandarts, maar daar heb jij niets aan.
Misschien dat anderen wel ervaring hebben met schadevergoedingen door letsel veroorzaakt door een arts/tandarts.
Ik wens je heel veel sterkte, Ik hoop dat de angsttandarts je wel kan helpen met je angst maar dit zijn bedragen die bijna niemand op kan hoesten dus ik hoop echt dat je op de 1 of andere manier ergens een vergoeding kunt krijgen,
Maar dan nog, jij bent hoe dan ook degene die met schade blijft zitten en dat is niet met geld goed te maken.