Hoi,
ik zit sinds vandaag op dit forum en (misschien gelukkig?) niet voor mezelf. Mijn zus is namelijk extreem bang voor de tandarts en is al jaren niet meer geweest. Ik begrijp haar angst wel een beetje; ook ik was "slachtoffer" van de schooltandarts, maar die ervaring is bij mij niet een eigen leven gaan leiden en ik kan zelfs zeggen dat ik zonder enige angst naar mijn huidige tandarts ga, ook al weet ik dat er een wortelkanaalbehandeling volgt. Ik begrijp uit de verhalen hier dat ik me daarmee gelukkig mag prijzen.
Maar hoe ik ook probeer en hoe vaak ik ook vertel dat je bij een tandarts tegenwoordig echt niet meer bang hoeft te zijn, dat je echt geen extreme pijnen meer hoeft te ondergaan: mijn zus kan mijn verhalen niet eens aanhoren. Zelfs onderwerpen opzoeken op internet met betrekking tot angsttandartsen en verzekeringsvergoedingen ziet ze al niet zitten, dus heb ik me er maar voor haar op gestort.
Nu is het zover dat ze echt hele tanden of stukken tanden en kiezen aan het verliezen is en daar ook hopeloos angstig van wordt. Ze weet dat er iets aan moet gebeuren, maar verschuilt zich achter: "ja, maar er zijn voor angsttandartsen hele lange wachtlijsten" en: "ik ben al jaren niet meer bij de tandarts geweest, dus dat gaat klauwen met geld kosten..." En daar zit 'm de kneep. Ik weet dat ze wel verzekerd is, maar meer krijg ik er niet uit (omdat het onderwerp zelf al teveel is voor haar). Mijn vraag is nu: heeft één van jullie, die de stap naar de angsttandarts al gewaagd heeft, ervaring met hoe hun verzekering met dit soort patiënten omgaat? (En met dit soort patiënten bedoel ik dus mensen die jaren geen tandarts hebben bezocht en daardoor het gebit zodanig hebben verwaarloosd en dus niet gesaneerd zijn.)
Ik ga het voor de zekerheid ook eens bij mijn eigen verzekering navragen, maar ik ben ook benieuwd naar de ervaring van anderen.
ik zit sinds vandaag op dit forum en (misschien gelukkig?) niet voor mezelf. Mijn zus is namelijk extreem bang voor de tandarts en is al jaren niet meer geweest. Ik begrijp haar angst wel een beetje; ook ik was "slachtoffer" van de schooltandarts, maar die ervaring is bij mij niet een eigen leven gaan leiden en ik kan zelfs zeggen dat ik zonder enige angst naar mijn huidige tandarts ga, ook al weet ik dat er een wortelkanaalbehandeling volgt. Ik begrijp uit de verhalen hier dat ik me daarmee gelukkig mag prijzen.
Maar hoe ik ook probeer en hoe vaak ik ook vertel dat je bij een tandarts tegenwoordig echt niet meer bang hoeft te zijn, dat je echt geen extreme pijnen meer hoeft te ondergaan: mijn zus kan mijn verhalen niet eens aanhoren. Zelfs onderwerpen opzoeken op internet met betrekking tot angsttandartsen en verzekeringsvergoedingen ziet ze al niet zitten, dus heb ik me er maar voor haar op gestort.
Nu is het zover dat ze echt hele tanden of stukken tanden en kiezen aan het verliezen is en daar ook hopeloos angstig van wordt. Ze weet dat er iets aan moet gebeuren, maar verschuilt zich achter: "ja, maar er zijn voor angsttandartsen hele lange wachtlijsten" en: "ik ben al jaren niet meer bij de tandarts geweest, dus dat gaat klauwen met geld kosten..." En daar zit 'm de kneep. Ik weet dat ze wel verzekerd is, maar meer krijg ik er niet uit (omdat het onderwerp zelf al teveel is voor haar). Mijn vraag is nu: heeft één van jullie, die de stap naar de angsttandarts al gewaagd heeft, ervaring met hoe hun verzekering met dit soort patiënten omgaat? (En met dit soort patiënten bedoel ik dus mensen die jaren geen tandarts hebben bezocht en daardoor het gebit zodanig hebben verwaarloosd en dus niet gesaneerd zijn.)
Ik ga het voor de zekerheid ook eens bij mijn eigen verzekering navragen, maar ik ben ook benieuwd naar de ervaring van anderen.
Re: Angsttandarts en verzekering???
Op de 1ste plaats heel goed dat je dit voor je zus wilt doen om haar te helpen. Probeer haar stukje voor stukje te vertellen over deze site en dat ze ondanks der angst toch eens een kijkje moet komen lezen. Ze zal merken als ze eenmaal die stap al gezet heeft en met eigen ogen in haar tempo kan lezen dat ze niet alleen staat met deze angst.
Het is moeilijk te zeggen wat de kosten zullen zijn, dat kan eigenlijk altijd alleen maar ter plekke worden bekeken, de meeste tandartsen werken met een intake gesprek (waar ze niets engs doen alleen maar kijken en een foto maken) zo kan worden vast gesteld wat er allemaal moet gebeuren en dus een begroting worden gemaakt.
verder is het ook afhankelijk van haar eigen verzekering en of ze aanvullend verzekerd is wat ze vergoed zal gaan krijgen.
Mochten de kosten heel hoog zijn kan je met een tandarts ook gaan bekijken/bespreken dat je het in div. fasen doet.
Re: Angsttandarts en verzekering???
bedankt voor je reactie. Nou, ik heb de stoute schoenen aangetrokken, heb naar de verzekering gebeld die een hoop toch vergoedt en ben daarna bij mijn eigen tandarts naar binnen gestapt met het hele verhaal. Om uiteindelijk bij een angstpraktijk terecht te komen (na 9 maanden wachttijd) , moest ze een verwijzing hebben van een "normale" tandarts. Mijn tandarts heeft een patiëntenstop, maar hij maakte voor mijn zus toch een uitzondering en ze mocht langskomen voor een kijkje in haar mond en een aantal foto's. Natuurlijk heb ik moeten praten als Brugman, maar ze zag de noodzaak er wel van in. Als ik er maar bij zou zijn...
Bij de tandarts was ze uiteraard wel bang en voelde ze ook schaamte om haar mond te moeten openen. Ze was heel erg bang voor zijn reactie, maar dat was niet nodig. Want in plaats van een enorme uitbrander kreeg ze een schouderklopje een een felicitatie voor het feit dat ze toch de eerste stap maar mooi had genomen en bij hem over de drempel was gestapt. Die opmerking alleen al stelde haar heel erg op haar gemak en vanaf toen liet ze het maar gebeuren. Pas toen ze op mocht staan, kwam alle spanning er even uit. En logisch. Haar grootste verbazing was eigenlijk wel hoe lief iedereen in de praktijk voor haar was. Ondanks dat het geen angstpraktijk is, leek het wel of iedereen op de hoogte was van haar toestand en daar handelden ze ook naar.
De grootste verrassing was eigenlijk wel dat m'n tandarts besloot om haar zelf maar te gaan behandelen, ondanks zijn patiëntenstop. Dus geen negen maanden wachttijd; de eerste afspraak is later deze maand gepland. Zijn argument was dat ze anders weer over een drempel moest stappen bij alweer een andere tandarts. Over het kostenplaatje (wat er toch, ondanks de verzekering aan vastzit) had ie ook al nagedacht. Nou... als ik geen tandarts uit duizenden heb, dan weet ik het ook niet meer...
Het begin is er in elk geval...
En m'n zus? Ze haat me. En toch ook weer niet. Ze is bloednerveus, maar stiekem eigenlijk toch dolgelukkig.