oversta[ppen

Ja, dat kan zomaar,
Lijkt me wel even zo netjes om dat te melden bij je huidige tandarts. Je kunt gewoon vertellen dat je niet tevreden bent, maar da kan ook niet!
Gewoon netjes alles afhandelen, dan is er niks aan de hand....

Veel sterkte maandag!

Hey,
Jammer dat je niet gegaan bent! Hoe kwam het dat je niet meer durfde? Hoe komt het dat je de nieuwe tandarts ook niet meer ziet zitten? Zou je durven om te gaan als je een afspraak maakt om alleen maar even te praten en te kijken of het klikt met de nieuwe tandarts? Kan je uitleggen waar je precies bang voor bent?

Ach, Pet!
Ik las eerst zulke postitieve berichten...
Wat jammer nou, dat je niet durfde.
Zal ik wat moed van mij in jouw schoenen schuiven?
Misschien helpt 't? :smt026

Ik denk dat ik hele goede tips voor je heb.
Ik weet alleen niet of je ze wilt horen.

O.k., maar bedenk voor je gaat lezen heel goed dat ik je deze tips geef om je te helpen, niet om je te pesten of je dwars te zitten.

1. Je leest en post nu zo'n jaar of vier op dit forum. Het lijkt me tijd om de balans op te maken: heeft het je wat opgeleverd in de zin van angstvermindering? Nee? Stop er dan mee.

2. Van je angst afkomen is keihard werken. Alle tips die er te bedenken zijn heb je hier allang gelezen. Weet dat je het nu zelf moet doen.

3. Weet dat heel veel mensen gespannen zijn voor ze naar een tandarts gaan. Maak je er niet druk over zolang je nog bang bent.

4. Verwacht van je tandarts geen perfectie wat betreft gedrag.

5. Wees heel eerlijk tegen jezelf en beantwoordt de vraag: "Wil ik echt wel afkomen van mijn angst of heb ik er op één of andere manier voordeel van".

Ik verwacht dat je nu heel boos op me wordt en je afvraagt hoe ik zulke belachelijke dingen durf te zeggen. Maar als je boosheid wat is wegge-ebt, lees de punten dan nog een keer rustig door en weet dat ik je dit echt schrijf om je te helpen.

Ik wens je oprecht veel succes toe!

Als het voor jou belangrijk is dat je een band met iemand kan opbouwen, zou ik voor een solopraktijk of in ieder geval een wat kleinere praktijk gaan. Bij een grote praktijk loop je denk ik een grotere kans dat de persoon die jou zo fijn behandeld heeft een half jaar later opeens ergens anders werkt.

En misschien helpt het om in je hoofd dat kokhalsprobleem een probleem van de tandarts te maken. Laat hem maar trucjes verzinnen om dat te beperken, tis zijn vak. Ik weet niet wat je allemaal al geprobeerd hebt, maar die trucs zijn er wel: variërend van de patiënt op z'n gemak stellen zodat ie wat meer ontspannen ligt, tot zout op de tong en anti-snurk middelen toe.

En verder moet je gewoon bellen ;-)

En nu, pet? Wat ga je nu doen dan?
Al een beslissing genomen?

:smt031
Hier heb je een doosje met wat moed er in!

Hallo Pet,

Ik voel volledig met je mee. Intussen heb ik ook een grote angst opgebouwd voor de tandarts.
Mijn gebit is verknald door een horrortandarts (mislukte wortelkanaalbehandeling, zga al mijn kiezen getrokken, ontstekingen, doorgeperst materiaal in de sinus). Door alle narigheid loop ik nog bij de fysio i.v.m. overbelasting kauwgewricht/kauwspieren.
Ik dacht daarna een goede tandartspraktijk gevonden te hebben, al met al , geen succes. Mijn tandarts werd ontslagen, waardoor div. tandartsen in deze zelfde praktijk weer allerlei diagnoses stelden (en het werd er niet mooier op...)...

Het is een te lang verhaal om te vertellen, maar zorg dat je een tandarts krijgt waar je een goed gevoel bij hebt.
Onlangs was ik overgestapt en kreeg meteen een begroting van EURO 13.000,00!! Deze heb ik gisteren laten controleren door een tandtechnicus wie goed aangeschreven staat, hij wilde deze begroting al spontaan verscheuren. Ik heb meteen de afspraak gecanceld bij deze tandarts.

Inmiddels heb ik ook een behoorlijke angst opgebouwd door al het gerommel in mijn gebit. Maar geef nooit op hoor!!!

Komt een keer goed!!

ik denk dat rixt gelijk heeft,
je hebt nu lang genoeg gewikt en gewogen, je maakt het lastiger dan het is.
je moet nu gewoon stoppen met denken. er rest nog 1 advies en dat is heel erg kort:

gewoon gaan

pet, kom op!
Je kunt het echt!
Gewoon bellen!
Als je eerst maar één voet over de drempel van de tandartsenpraktijk hebt gezet,...
Ik gun het je gewoon zo dat je ook weer breeduit kunt lachen! :smt003

Hoi Pet!

Ik las dat je al 4 jaar post op dit forum, maar dat je nog nooit echt stappen hebt gezet.
Je weet toch dat jij de enige bent die deze situatie kan veranderen? Er is niemand anders die het voor je doet.
Ik weet zeker dat je geen spijt zult krijgen als je deze week "toevallig" eens de telefoon pakt en een afspraak gaat maken met een ta.

Ik duim voor je!
:smt006

hey pet,
haal dat woordje 'proberen' er toch eens tussen uit joh :wink:
je gaat gewoon bellen klaar! maak de beslissing en hou je eraan. met elke keer dat je het uitstelt wordt de volgende keer weer moeilijker. je kan wel bedenken wat er nu allemaal mis is, bedenk liever wat er nog veel meer mis gaat zijn als je niet gaat terwijl dat nu nog verholpen kan worden.
en regel anders een vriend of dergelijke die ofwel voor jou belt ofwel jou eraan houdt op een bepaald tijdstip te bellen. dwing jezelf ertoe, schrijf het in je agenda, maak een herinnering in je telefoon, hang je huis vol post-it briefjes doe het gewoon. probeer te bedenken wat voor aardige, meelevende, vriendelijke tandarts je straks kan krijgen en hoe mooi hij jouw gebit weer kan gaan maken, in plaats van bedenken wat er allemaal aan kan mankeren. één stap tegelijk nemen en dan komt het allemaal goed! je kan het!

Goed zo pet.
Je kan het !!!!!!!

Hallo Petra,

Dinsdag 9 juni schreef ik je o.a.:

5. Wees heel eerlijk tegen jezelf en beantwoordt de vraag: "Wil ik echt wel afkomen van mijn angst of heb ik er op één of andere manier voordeel van".

Je antwoordde:

En je hebt 100% gelijk :)

Klopt het dat je daarmee ook het volgende zegt:
"Als ik eerlijk ben tegen mezelf weet ik dat ik aan de ene kant die angst heel vervelend vind, maar dat het me aan de andere kant wat positiefs oplevert, dus heb ik er belang bij die angst in stand te houden".

Ik ben benieuwd naar je reactie.
(Nog steeds ben ik er niet op uit om je dwars te zitten, maar wel om je, voor zover mogelijk, te helpen).

wat ik ook doe wat ik ook bedenk hij blijft

Wat doe je en wat bedenk je?

Twee dingen, Petra:

1. Er staan op dit forum zo ontzettend veel tips. En wat jij probeert toe te passen, ergens NIET aan denken, die tip staat er nu net niet bij....... En waarom niet? Omdat ie niet werkt! Iedereen die zich voorneemt ergens niet aan te denken zal, meer dan ooit tevoren, aan datgene denken.

2. Heb je je wel eens gerealiseerd dat je angst je een bepaald soort aandacht geeft, hier op dit forum, misschien bij je tandarts, misschien bij familie en kennissen, die je wel eens heel prettig zou kunnen vinden.
En ik veroordeel dat niet, iedereen mag van mij op elke manier dat proberen te krijgen wat hij of zij denkt nodig te hebben. (Zolang je daar een ander niet tekort mee doet).
Maar op het moment dat jij van je angst af bent, ben je die soort aandacht ook kwijt. En ik denk dat je dat erg zult missen. En ik denk dat dat de reden is dat je alle goede tips die je hier in de loop van de jaren persoonlijk hebt gekregen en die hier in het algemeen te vinden zijn, negeert.

Ik ben benieuwd naar je reactie, met name op punt twee.

ik ben op het moment overal bang voor.

Het gevolg misschien van de waarheid onder ogen zien?

Maak je geen zorgen. Er kunnen twee dingen gebeuren:
- je durft te blijven kijken naar die waarheid, doet geestelijk pijn maar je zult er sterker van worden
- je sluit je af voor die waarheid en je zult snel weer vervallen in je oude gedrags- en denkpatronen

P.S. Ook met dit berichtje is het mijn intentie je te helpen, niet je dwars te zitten.

Hey pet

Spreek met de tandarts af dat hij/zij de eerste keer alleen kijkt. Verder niets. Bel desnoods van te voren op om dat zeker te weten. Soms geeft dat wat rust.
Voor de rest barst het op dit forum van de tips dus die ga ik je niet geven.
Alle symptomen die je schrijft die ken ik. Ik heb ze allemaal gehad. Nu denk je misschien van jaja maar de stress en angst van te voren is vaak veel en veel erger. De stress en angst die jij nu hebt dat kost zo ontzettend veel energie.En waarvoor?
Ik ken de stress, angst en paniek (lees mijn eerdere berichten) maar achteraf is dat het allemaal niet waard geweest.
Al die stress leverde niets op en kostte een hele berg.
Denk niet teveel na.

Echt pet je kunt het.
Misschien heb je van te voren het gevoel dat je helemaal instort en dat je huilend van angst bij de tandarts komt.
So what !!!!! Je bent ook maar een mens.

Heel veel succes vrijdag.
En niet afbellen maar gaaaaaaaaaaaaaaaaaaan

Hi Pet!
Ben je nu geweest ?
Ik begrijp als geen ander je angst, heb ook heel wat te verduren gehad, maar niet gaan is geen oplossing.
De angst wordt alleen maar groter en de eventuele gebitsproblemen ook.
Als je de 1e stap gezet hebt en je een aardige tandarts hebt, wie de tijd voor je kunt en wilt nemen, scheelt het de helft...

Ik sidder ook als aan een tandartsstoel denk, maar mijn angst voor een kunstgebit is vele malen groter!!

Kom op je kunt het... laat het me nog even weten..!

Ben je inmiddels al weer beter, Pet?

Hi Pet,

Wat een toestand zeg....heb echt met je te doen... heb zelf ook lichamelijke klachten als ik naar de tandarts ga;
hoofdpijn, misselijk, zweten, trillen, droge mond. Als hij/zij met een spiegeltje in mijn mond komt, komen de tranen al vanzelf. Ik vertel dat ik een horrortandarts heb gehad en hierdoor een angst heb ontwikkeld en graag een normale vertrouwensband wil opbouwen met tandarts. Hier heeft mijn nw tandarts absoluut begrip voor. Eerst twijfelde hij om me door te sturen naar speciale tandheelkunde, maar hebben besloten toch aan de slag te gaan (stapje voor stapje). Hij is superaardig tegen me, dat scheelt. Morgen moet ik zelf heen, de angst begint bij mij als ik echt de praktijk in loop. De angst voor pijn is groter dan om heen te gaan en dit voor te zijn....

Misschien kun je iets kalmerends krijgen van je huisarts? Ik heb een soort betablokkers gekregen....
Ook het idee dat je nog zolang moet wachten tot 28 augustus lijkt mij geen goed plan, kun je niet eerder terecht??
Ben je soms een aantal jaar niet geweest, hoe is je angst begonnen dan??
Wens je heeeeeeeeeeeeeellllllll veeeeeeeeeellllllllllll succes..!!

die stuurde mij naar de kaakchirurg en die zei tja er zitten gaatjes tussen je tanden en ja hoor terug gebeld naar de tandarts en die zei nee hoor er zit niks

Iets soortgelijks is mij ook ooit overkomen, in 1992, met dat verschil dat ik geen last had van mijn tanden en kiezen.

Ik ben ooit naar een kaakchirurg verwezen door mijn huisarts, vanwege kaakgewrichtsklachten. In het ziekenhuis werd een overzichtsfoto (OPT) gemaakt. Aan de hand van die foto legde de kaakchirurg eea uit over de kaakgewrichten. Middenin een zin stopte hij abrupt en zei: "je hebt allemaal gaatjes tussen je kiezen!!"

De tandarts had me hier driekwart jaar eerder voor gewaarschuwd: dat er beginnende gaatjes zaten en dat ik goed moest flossen. Dus ik antwoordde "ja, dat weet ik." Wist zo gauw even niet hoe anders te reageren.

De beste man ging toen helemaal uit z'n dak. Weten dat je gaatjes hebt en er niks aan laten doen ging er bij hem niet in geloof ik. Toen ik uitlegde dat ik een paar maanden daarvoor nog bij de tandarts geweest was, wilde hij weten "wie dat dan wel was" en zou hij hem een brief schrijven.

Afijn, paar weken later afspraak met tandarts gemaakt, die heeft vervolgens bite-wings gemaakt en constateerde 2 kleine gaatjes tussen (in) 2 naast elkaar staande kiezen. Kwartier later stond ik weer buiten, gerepareerd en wel. Tandarts kon even iets leuks voor zichzelf gaan doen, want die had meer tijd voor mij gereserveerd, nav de brief van de kaakchirurg.

Direct na het consult bij de kaakchirurg ben ik gestopt met het toevoegen van suiker aan m'n thee, dat dronk en drink ik nogal veel. Mijn kiezen zijn niet ingestort, nooit kiespijn gekregen vanwege een gat, in de loop der jaren is er nog wel een klein aantal vullingen vervangen en misschien 2 bijgekomen, maar "al die gaatjes".... die zitten er nog denk ik?

Het lijkt er voor mij op dat zo'n OPT niet in alle gevallen geschikt is voor het diagnosticeren van kleine gaatjes of dat de behandelaars hier van mening verschilden over wat een te behandelen gaatje is en wat een beginnend gaatje is dat niet perse groter hoeft te worden (maar dat je wel in de gaten houdt). Ik heb in ieder geval vertrouwd op het oordeel van de tandarts en dat heeft niet verkeerd uitgepakt.

Ik hoop van harte dat het bij jou ook wel meevalt, met die gaatjes.

Hoi Pet!

Hoe is het eigenlijk met de rest van je tanden?
Heb je alleen last van je kiezen of nog andere problemen ook?

Ik dacht ook dat alles er uit moest en dat ik rijp was voor een kunstgebit, maar mijn wortels waren nog allemaal oké. Dus ze ging echt niet trekken. Gewoon alles gevuld, wkb en opbouwen maar weer.

Maar ik snap je angst wel, want ik heb precies hetzelfde gehad en je maakt jezelf helemaal gek met je gedachten. Misschien moet je het maar accepteren en je gewoon instellen op dat kunstgebit. Als het dan toch moet, is de schok niet zo erg. Hoeft het niet, dan ben je reuzeblij.

:smt006

Wie is nou de baas, Pet?
Jij of je angst?
Misschien moet je die angst van jou eens streng toespreken in de trant van: "Angst, nou moet jij eens goed luisteren! Je kunt me bang maken zoveel als je wilt, maar ik ga 28 aug naar de ta, want ik WIL het!"

Zoiets...
Elke dat herhalen. Word je sterk van!

:smt006

dit lezende denk ik: heeft u al eens een psycholoog bezocht met dit probleem?

Lijkt mij een goed plan namelijk.

Niet om de oprechte angst af te doen maar ik vind de opmerking van tandarts hierboven wel een goede. Een psygoloog.

Ik ben ook heel angstig voor de tandarts maar heb nu voor mijzelf besloten dat ik stop met niet meer naar de tandarts gaan. Een mens met een goed gebit voelt zich psygisch ook veel beter. Een groot deel moet ik gewoon zelf doen. Vandaag ook weer een niet prettige ervaring bij een wortelkanaalbehandeling deel 2 maar ik ga hier samen met mijn tandarts uitkomen. Ik wil gewoon een kaakverdoving. Klaar. Ook als ik maar een klein gaatje hoef te boren ofzo. Die verdoving vind ik niet erg en dan maar een paar uur met een verdoofd gezicht rondlopen. Ik wil hier desnoods meer voor betalen als ik maar met een gevoel naar de tandarts kan gaan van het wordt toch verdoofd, dan ben ik al minder angstig.

Die angst is echt een psygologische aandoening en een tandarts heeft tandheelkunde gestudeerd niet emotionele angsten van mensen. Das weer een heel ander vak.

Ik ben uitvaartleidster en kom ook met hele nare manieren van overlijden in aanraking en heb dan ook als een van de eerste contact met de nabestaanden. Maar,.....ook ik ben geen psygoloog of traumadeskundige. Ik zou bijna zo'n studie ernaast gaan volgen. Ik heb wel een opleiding gehad met beginselen van hoe om te gaan met nabestaanden van iemand die zelfmoord heeft gepleegd bijvoorbeeld. Of hoe om te gaan met ouders die een kind hebben verloren want elk overlijden is anders en je kunt geen appels met peren vergelijken.

Ik denk dat de tandartsen hier ook mee in aanraking komen. Best moeilijk want je wil toch je beroep zo vakkundig en goed mogelijk uitvoeren.

Hoi Pet!

Je weet dat je moet hè? En je nu al overal druk over maken heeft eigenlijk geen zin. Zou je niet tegen jezelf kunnen zeggen dat je er pas weer over gaat nadenken een week van tevoren? Dus gewoon ff doen of je nog lang niet hoeft en er dan dus ook niet steeds aan terug denken. Misschien helpt dat om wat rustiger te worden.

:smt006

Maar nu ben ik toch weer hier gaan kijken en dat is ook niet goed.

Hallo Petra,

De werkelijkheid kun je op dit moment niet veranderen, die is zoals die is: jij gaat de 28e naar de tandarts en wat diegene gaat zeggen over de staat van je gebit, dat weet jij niet en niemand op dit forum.

Jij wilt in die tussenliggende weken een aangenaam leven hebben.
Heel terecht!
Automatisch gaan je gedachten steeds naar vervelende zaken. Dat wil je niet, heel terecht!

Wat NIET helpt is: je realiseren dat je dingen doet die niet goed zijn en je daar vervolgens negatief of schuldig over voelen.
Wat WEL helpt is: je richten op positieve, prettige dingen en als dat lukt jezelf daarvoor belonen.
Neem een stevig stuk papier. Zet daarop welke drie positieve dingen je vandaag wilt gaan doen en hoe lang. Bijvoorbeeld: tien minuten spelen met je kind waarbij je volledige aandacht voor hem/haar hebt, tien minuten aandacht hebben voor een ouder, eenzaam persoon die bij je in de buurt woont, met volledige aandacht een huisdier of plant verzorgen, boodschappen voor of met iemand gaan doen die daar moeite mee heeft, iets moois tekenen of maken, een plank in een van je kasten opruimen. Ik ken je niet persoonlijk, dus ik weet niet welke activiteiten bij jou passen, maar daar kom je wel uit. Neem de eerste dag drie dingen waarvan je zeker weet dat je ze goed kunt uitvoeren. Beloon jezelf door, na het goed uitvoeren van de activiteit, een sticker te plakken op de kaart waarop je beschreven hebt wat je hebt gedaan. Bedenk waarmee je jezelf wilt belonen als je dit vier dagen goed hebt gedaan.

Misschien denk je: ja maar dit is toch een methode die bij kinderen wordt toegepast? Dat klopt, maar het werkt ook bij volwassenen en ook bij jou! Ik weet zeker dat je de komende dagen ontspannener zult zijn dan tot nog toe! Heel veel succes en plezier ermee!
Doe je er nog even verslag van hoe het gaat met dit projectje?

Groeten, Rixt