*zucht* het is altijd al een geworstel geweest die tandarts. Vroeger zijn er een paar foutjes bij mij gemaakt. Er zijn bij mij 4 kiezen getrokken toen ik 14 was ongeveer, omdat mijn mond te klein was voor mijn tanden. Ze hebben toen 4 goede kiezen getrokken, om er vervolgens achter te komen dat ik nog melkkiezen had en dat ze beter die hadden kunnen trekken. Dus toen deze eindelijk eruit gingen, kreeg ik 2 bruggen.
als kind zat ik altijd al met mijn voeten in de lampenkap, wat kreeg ik te horen? Ik stelde me aan het deed geen pijn.... Het deed wel pijn!!!!
ondanks dit ben ik wel altijd trouw naar de tandarts gegaan elk half jaar want dat moest, anders raakte je je verzekering kwijt, eerst altijd met mijn moeder dat maakte het makkelijker, maar later ook, omdat ik niet wou dat als er echt wat aan de hand was, ik niet zou gaan omdat ik het niet zou kunnen betalen en omdat het alleen maar erger kon worden.
Toen haalde de verzekering de verplichting van elk half jaar na elk jaar, dus dan ga ik ook maar 1 x per jaar, en nu hoef je helemaal niet meer, dus.... ik ga ook niet meer. Heb het nog wel geprobeerd.
Ik ging naar een tandartsenpraktijk ook voor mensen die bang zijn, maar kreeg regelmatig weer een nieuwe tandarts op wat voor reden dan ook. 1 x ben ik daar zo ongeloofelijk bruut behandeld dat ik er met tranen in mijn ogen wegging. Ja sommige mensen die bang zijn vinden dat prettig was zijn argument (om totaal geen informatie te krijgen en ipv even je mond wat meer open te horen, gewoon aan je boventanden je hoofd naar achteren getrokken te worden) en zo groeide mijn angst dus meer en meer, hup weer een nieuwe tandarts, ja die was wel aardig, okey voordeel van de twijfel, helaas die tandarts ging weg, dit was de eerste tandarts die mij ooit een verdoving gaf zonder dat het pijn deed.
Later kwam ik erachter bij een nieuwe tandarts dat er in het verleden bij die praktijk een wortelkanaalbehandeling niet was afgemaakt, daardoor kon het gaatje in die kies niet gevuld worden en moest alsnog die kies eruit, maar dat alles bij elkaar koste 3 behandelingen voordat men erachter kwam doordat de vulling eruit gevallen was....
Uiteindelijk door de enorme wissel van tandartsen en de negatieve ervaringen en het feit dat ik op een gegeven moment voor de 4e behandeling aan de linkerbovenkant geholpen werd (kon het niet allemaal meteen in 1 keer) ben ik ergens anders naar toe gegaan....
Alles uitgelegd, dat ik vertrouwen en duidelijkheid nodig heb met de afspraken en ik ben er alleen geweest voor de intake, toen waren de afspraken al geschonden. De eerste intake zou maximaal 80 euro kosten en moest contact voldaan worden. Afrekening 100 euro, smoes, ja meer foto's nodig (maximaal 80 is imo maximaal 80)
Afspraak voor tandepoets instructies, toen had ik onverhoopt een dubbele afspraak gemaakt en kon de andere niet afzeggen, dus moest deze afspraak afzeggen op de dag zelf.... tuurlijk wordt dat in rekening gebracht, maar bleek dubbele afspraak te zijn... ik denk huh dubbele afspraak, voor tandenpoets instructies... ja er zou nog het een en ander gebeuren, ja maar hoooo daar had ik niet voor getekend, dat zijn geen afspraken die had ik niet gemaakt, heb daar echt een probleem van gemaakt, zou terug gebeld worden is niet gebeurd. Dus nu wil ik ook daar niet meer heen.
Al met al wordt mijn angst alleen maar groter en groter en ik ben dus echt op zoek naar een angsttandarts in Rotterdam, liefst op zuid, nu las ik er een op de groene hilledijk, maar ja ik las ook dat sommgien als angsttandarts staan alleen maar omdat ze wat liever doen, is leuk, maar hoe kom ik aan een echte angsttandarts. Want nu sta ik op het punt dat ik dus helemaal niet meer ga, ik durf niet meer. Ik wil eigenlijk onder narcose alles eerst in orde laten maken voordat ik weer wil gaan, maar goed dat komst me waarschijnlijk 2 narcoses en tja die kosten toch 200 - 250 euro en dat geld heb ik gewoon niet en dat valt niet onder de verzekering en kan niet in termijnen.
Ik voel me een beetje radeloos op het moment. Weet niet meer zo goed wat ik moet doen, ik weet wel dat mijn gebit nu slechter en slechter wordt en ik toch ook met mijn zoontje naar de tandarts moet gaan gaan, hij is nu 4.
als kind zat ik altijd al met mijn voeten in de lampenkap, wat kreeg ik te horen? Ik stelde me aan het deed geen pijn.... Het deed wel pijn!!!!
ondanks dit ben ik wel altijd trouw naar de tandarts gegaan elk half jaar want dat moest, anders raakte je je verzekering kwijt, eerst altijd met mijn moeder dat maakte het makkelijker, maar later ook, omdat ik niet wou dat als er echt wat aan de hand was, ik niet zou gaan omdat ik het niet zou kunnen betalen en omdat het alleen maar erger kon worden.
Toen haalde de verzekering de verplichting van elk half jaar na elk jaar, dus dan ga ik ook maar 1 x per jaar, en nu hoef je helemaal niet meer, dus.... ik ga ook niet meer. Heb het nog wel geprobeerd.
Ik ging naar een tandartsenpraktijk ook voor mensen die bang zijn, maar kreeg regelmatig weer een nieuwe tandarts op wat voor reden dan ook. 1 x ben ik daar zo ongeloofelijk bruut behandeld dat ik er met tranen in mijn ogen wegging. Ja sommige mensen die bang zijn vinden dat prettig was zijn argument (om totaal geen informatie te krijgen en ipv even je mond wat meer open te horen, gewoon aan je boventanden je hoofd naar achteren getrokken te worden) en zo groeide mijn angst dus meer en meer, hup weer een nieuwe tandarts, ja die was wel aardig, okey voordeel van de twijfel, helaas die tandarts ging weg, dit was de eerste tandarts die mij ooit een verdoving gaf zonder dat het pijn deed.
Later kwam ik erachter bij een nieuwe tandarts dat er in het verleden bij die praktijk een wortelkanaalbehandeling niet was afgemaakt, daardoor kon het gaatje in die kies niet gevuld worden en moest alsnog die kies eruit, maar dat alles bij elkaar koste 3 behandelingen voordat men erachter kwam doordat de vulling eruit gevallen was....
Uiteindelijk door de enorme wissel van tandartsen en de negatieve ervaringen en het feit dat ik op een gegeven moment voor de 4e behandeling aan de linkerbovenkant geholpen werd (kon het niet allemaal meteen in 1 keer) ben ik ergens anders naar toe gegaan....
Alles uitgelegd, dat ik vertrouwen en duidelijkheid nodig heb met de afspraken en ik ben er alleen geweest voor de intake, toen waren de afspraken al geschonden. De eerste intake zou maximaal 80 euro kosten en moest contact voldaan worden. Afrekening 100 euro, smoes, ja meer foto's nodig (maximaal 80 is imo maximaal 80)
Afspraak voor tandepoets instructies, toen had ik onverhoopt een dubbele afspraak gemaakt en kon de andere niet afzeggen, dus moest deze afspraak afzeggen op de dag zelf.... tuurlijk wordt dat in rekening gebracht, maar bleek dubbele afspraak te zijn... ik denk huh dubbele afspraak, voor tandenpoets instructies... ja er zou nog het een en ander gebeuren, ja maar hoooo daar had ik niet voor getekend, dat zijn geen afspraken die had ik niet gemaakt, heb daar echt een probleem van gemaakt, zou terug gebeld worden is niet gebeurd. Dus nu wil ik ook daar niet meer heen.
Al met al wordt mijn angst alleen maar groter en groter en ik ben dus echt op zoek naar een angsttandarts in Rotterdam, liefst op zuid, nu las ik er een op de groene hilledijk, maar ja ik las ook dat sommgien als angsttandarts staan alleen maar omdat ze wat liever doen, is leuk, maar hoe kom ik aan een echte angsttandarts. Want nu sta ik op het punt dat ik dus helemaal niet meer ga, ik durf niet meer. Ik wil eigenlijk onder narcose alles eerst in orde laten maken voordat ik weer wil gaan, maar goed dat komst me waarschijnlijk 2 narcoses en tja die kosten toch 200 - 250 euro en dat geld heb ik gewoon niet en dat valt niet onder de verzekering en kan niet in termijnen.
Ik voel me een beetje radeloos op het moment. Weet niet meer zo goed wat ik moet doen, ik weet wel dat mijn gebit nu slechter en slechter wordt en ik toch ook met mijn zoontje naar de tandarts moet gaan gaan, hij is nu 4.
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Ik ben van origine een Fransman en op dit punt zijn wij wat meer empatisch dan de hollanders.
Ik snap je verhaal.
Ten eerste neem ik het je niet kwalijk dat je met je zoontje ook niet gaat. Als je zelf zo angstig bent dan ga je niet zomaar even.
Hoe is het er nu mee?
Is het geen optie om naar je huisarts te gaan om te vragen om sedativa voordat je naar de tandarts gaat?
Narcose alleen is al duur en de Narcosetandarts tikt lekker aan. Ook zul je dan vervoer moeten regelen en dat kost immers ook geld. Taxivervoer voor een medische ingreep is sinds dit jaar niet meer aftrekbaar. Belachelijk want ik betaal met liefde belasting voor mensen zoals jij om zonder veel angst geholpen te worden, maar er wordt alleen maar beknibbeld op het gezondheidszorg en mensen die het niet breed hebben zijn daar zwaar de dupe van.
Van mij mag je (ik ben helaas geen arts, was het maar zo) voordat je naar de tandarts gaat 400mg Ibuprofin innemen samen met 2 tabletten Paracetamol en neem ze in met een halve liter melk om maagirritaties te voorkomen.
Daarnaast om de angst weg te nemen zou het een optie zijn om 20 mg Diazepam te nemen of 50-100mg Oxazepam.
Je bent dan aardig knock-out en deze pillencombinatie kost 70 cent bij elkaar... Een narcose kost 75-250 euro waarvan het meeste geld opgaat aan de anaesthesist.
Hoe hebben ze het lef om je zo in de kou te laten staan :smt011
Echt? Als mijn ouders zo waren zou ik ze nooit meer willen zien.
(Een biochemicus hier)
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Nee opgelost is het nog niet, zit toch de denken om eens te gaan bellen met die ene, maar elke keer doe ik het dus toch weer niet. En ik weet het, ik moet het gewoon een keer doen, want ja dat geld voor de narcose dat zit er voorlopig inderdaad niet in. Vervoer kan ik wel regelen want dan gaat mijn vader wel mee.
Misschien kan ik wel een afspraak maken met die ene tandarts alleen voor mijn zoontje, dan raak ik toch weer gewend aan het gaan en aan de praktijk alvast en aan de tandarts zelf.
Ja je reactie heeft me in ieder geval een beetje moed gegeven om hier toch echt wat mee te gaan doen. (een pijnstiller voordat je naar de tandarts gaat, nooit aan gedacht :) )
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Pardon?
Heb je gezien dat dit onderdeel van het forum uit 30 pagina's bestaat? Honderden topics dus, met in totaal véle honderden reacties. Genóeg empatische hollanders dus, zou ik zo zeggen.
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Ook snap ik niet zo wat daar erg aan is, bepaalde bevolkingsgroepen, hebben bepaalde eigenschappen, dat is normaal. Stellen dat Fransen empathischer zijn (heb geen idee, ze zijn wel shauvinistischer) wil dus ook niet zeggen dat Hollanders niet empatisch zouden kunnen zijn.
En dat iemand stelt dat een andere bevolkingsgroep, misschien iets beter begrijpt dan een ander nadat van de ene groep niemand reageert, vind ik dus geen rare, vreemde of overbodige conclusie, die ook nog eens onderbouwt is.
Ik ben ook gewoon Nederlander en voelde me dus geenszins aangesproken door die opmerking. En vond het iig fijn mij iemand dat heeft opgemerkt.
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Ja, het is heel vervelend als je uitlegt radeloos te zijn en dan geen reactie te krijgen. Sorry.
Je schreef dat je op het punt staat om helemaal niet meer te gaan, maar tussen de regels door denk ik te lezen dat je de beslissing om weer te gaan al hebt genomen. Op dit moment weet je alleen nog geen geschikte tandarts voor jezelf en ik ken er ook geen (ik woon een heel eind uit de buurt van Rotterdam), maar die geschikte tandarts die vind je vast op korte termijn!
Het idee om met je zoontje naar een tandarts te gaan en zo eens te kijken of hij of zij ook jouw tandarts zou kunnen worden, lijkt me helemaal geen gek idee. En als je bang bent je eigen angst op de zoontje over te brengen ga je toch gezellig met z'n drietjes: je moeder met je zoontje en jij mee met hen.
Ik kan me je strijd zo goed voorstellen: ik ben ook bepaald niet ongeschonden door mijn jeugdervaringen met tandartsen heen gekomen. En ik heb ook twee keer in m'n leven zeker geweten dat ik nóóóit weer naar een tandarts zou gaan.
En als jij hebt aangegeven dat je vertrouwen en duidelijkheid nodig hebt en er wordt dan toch niet aan afspraken gehouden, dan hakt dat er behoorlijk in.
Ik heb zelf een goede ervaring met het schrijven van een brief waarin ik heb omschreven wat er ooit gebeurd is en wat voor gevolgen dat voor mij heeft, wat goed bij mij werkt en wat beslist niet.
Ook heb ik goede ervaringen met van te voren iets innemen. Ik had, net als jij, nooit aan die mogelijkheid gedacht tot ik hier op dit forum het advies van een tandarts las om van te voren twee keer 500 mg paracetamol te nemen. Bij mij is het verschil tussen 1 paracetamol en geen paracetamol het verschil tussen nog net te doen en echt niet te doen zonder verdoving. Ik denk dat de hoeveelheden die Freijman voorstelt, in combinatie met valium, waar ook verschillende mensen op dit forum baat bij hebben gehad, je wel eens goed door de eerste behandelingen heen zouden kunnen loodsen.
Sterredag, heel veel succes met de stap naar een geschikte tandarts die je zeker op korte termijn zult vinden!
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Oké, ook daar kan ik wel in meegaan. Toch was ik verontwaardigd toen ik de opmerking las, omdat ik juist vind dat er op dit forum heel erg veel begrip is voor allerlei problemen. Ik lees al een paar jaar mee, gewoon omdat ik het interessant vind, en sta er vaak van versteld hoeveel tijd en energie mensen willen steken in het helpen van een ander.
In de context van dit forum vind ik de opmerking dus niet gepast, laten we het daar dan maar op houden.
Voor jou ben ik in ieder geval blij dat je een reactie hebt gekregen waar je iets mee kunt.
Succes verder.
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
@Romy32. Het is niet mijn bedoeling geweest je te laten schrikken. Verder heb je gewoon gelijk, neem het me niet kwalijk.
Fransmannen zijn wat meegaander, maar niet op hun mond gevallen en ze helpen degene die ze mogen en degenie die ze het waard vinden.
Sterredag heeft het precies goed. Armoede is niet alleen een kwestie van weinig geld, maar ook gezondheid en geestelijke rijkdom zijn veel waard en dat accentueren ze meer. Zoals jij. Misschien krap bij kas, maar je haalt precies de kern van het misverstand aan :smt023 Ik vind het getuigen van verstand en wat je nu doet vind ik ongelovelijk knap, dapper en stoer van je! Ik vind het een compliment waard, ook jij hebt recht op een mooie lach en geen pijn.
Shauvinistische inslag. Klopt. Jullie zijn nuchter, ik ben zeer shauvinistisch en een hedonist ;)
Toch is het goed om ook je tegenpool te kennen. Je kunt het zeer letterlijk nemen (de nuchterheid) of je kunt met die zin relativeren en weten dat er geen enkel kwaad opzet in het spel is van mijn kant uit :)
Ik ben er om te helpen :)
Hier een voorbeeld van wat in Nederland verwacht wordt en wat wij bagitaliseren:
Je hoeft geen sorry te zeggen want je hebt al gepost en hiermee je medeleven aangetoont. Dat is toch prima? ;)
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Ik ben inmiddels geheel van de schrik bekomen hoor, dank je :wink: .
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Maar ik leer er ook van en misschien moet ik soms dingen net iets anders brengen.
Geloof mij, de meeste angsten voor de tandarts komen door nare ervaringen zoals pijn of pijn bij de ingreep.
Dit komt het meest door bacteriën. Een behandeling bij een ontsteking (als iemand 6 jaar niet is geweest is daar kans op) kan heel pijnlijk zijn en dit is niet om je bang te maken, maar ter info.
Lidocaine, de verdoving die de tandarts gebruikt, kan door de zuurtegraad van de necrofiel weefsel de zenuw niet goed bereiken en verstoort de ionisatie van Lidocaine op de zenuw en de zenuw blijft dus werken. Er zijn genoeg horrorverhalen te vinden.
Sanering is een moeten in mijn ogen want zo kun je wel ontstekingen tijdig opmerken en veel ellende voorkomen.
Daarom adviseer ik niet zomaar een pijnstiller. Ik doel echt op minimaal 400mg Ibuprofin in combinatie met 1000mg paracetamol op een halve liter melk innemen en sedativa voor de angst is ook wel zo prettig. (warme melk met honing is ultiem)
Ik zou toch maar even met je arts het er over hebben en neem de tips mee. Dormicum verdient de voorkeur omdat het kort werkt en Diazepam in het geval van extreme angst omdat het lang doorwerkt en de hevigste pijn dan nog minder beseft wordt. Dat in combinatie met pijnstilling en naar de tandarts.
Soms moet je de gekste wegen bewandelen om de kosten reëel te houden. Ik ken die backdoors.
Dat was de inzet om te reageren op haar post.
Ik zit ook nog uit te zieken van een beetje uit de hand gelopen kaakholteontsteking door de fout van de tandarts....
Ik zit aan de Tramadol en als je al in dat wereldje zit werkt dat makkelijker.
Tramadol is een Opiumachtige pijnstiller, de bijwerking is dat je er knetterstoned van wordt.
Dan vang ik 2 vliegen in een klap want Tramadol laat slapen en slapen is altijd nog het beste medicijn op aarde ;)
Ik heb vannacht 15 uur geslapen terwijl ik normaal aan 7 uur genoeg heb.
Tramadol neem je in voor het slapen anders red je de dag niet. De eerste 12 uur ben je zo stoned dat je alleen maar wilt slapen.
Lees je in op het forum en ik hoop dat iedereen het met mij eens dat ik je echt dapper vind.
Conclusie:
Klasse 1 pijnstilling: Paracetamol, Asperine, Ascal
Klasse 2 pijnstilling: Ibuprofin 400mg óf maximaal 50mg Diclofenac Natrium
Klasse 3 pijnstilling: Ibuprofin 800mg in combinatie met 1000mg Paracetamol
Klasse 4 pijnstilling: Tramadol of Codeïne (dosis door arts bepaald)
Klasse 5 pijnstilling: Morfine en als je bijna dood bent is Oxycodon het laatste redmiddel in strijd met pijn. Deze middelen geven een extreem hoge mate van euforie en met Oxycodon is het gevoel contact te hebben met je lichaam verdwenen en verkeer je in een prachtige droomwereld. Meestal bij een terminale fase.
Het kan dus altijd erger.
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Echter van Brufen bruis 600 (na verstandskiezen trekken), werd ik helemaal stoned... :lol: :smt005 hielp dus erg goed, dat wel...
Re: ja ja, ook ik, wat nu?
Ik sta nu onder medische controle.
Brufen 600mg Bruis maakt iets suffig, maar blow daar dan nog een dikke joint bij en je weet wat ik voel :smt009