Ik zoek begripvolle tandarts Enschede

Hoi bangekip,
Ik ben inderdaad op zoek gegaan naar een 'normale tandarts', omdat ik bang ben dat ik anders te laat ben en het steeds slechter zal gaan met mijn kies.
Op internet kon ik helaas niet zoveel informatie vinden, dus heb ik besloten om me bij dezelfde tandarts in te schrijven als mijn vader.
Mijn vader heeft gelukkig de tandarts opgebeld en uitgelegd dat ik een fobie heb, zodat de tandarts hier alvast van weet.
Ik kan er volgende week al terecht voor de kies, en eind november voor de rest van mijn gebit, wat ik eigenlijk ontzettend eng vind.
Ik heb 2,5 jaar echt elke dag wel een keer aan de tandarts gedacht. Ik heb echt het gevoel dat die angst mijn leven voor een deel beheerst. Een jaar geleden kon ik al huilen bij het woord tandarts. Gelukkig is dat nu wel over, en durf ik er nu over te praten met anderen. Helaas begrijpt mijn moeder mijn angst totaal niet. Ze zegt dat ik geen reden heb voor een fobie, en die heb ik misschien ook niet. Maar volgens mij hoef je voor het hebben van een fobie niet per se een duidelijke reden te hebben.
In ieder geval moet ik nu dus toch gaan en ik ben ontzettend bang dat de kies (of misschien zelfs meer kiezen) getrokken moeten worden.
Dit en een wortelkanaalbehandeling zijn mijn grootste nachtmerries, ook al heb ik het nog nooit mee hoeven maken.
Nu wil ik graag valium slikken voor ik volgende week de behandeling heb. Vooral omdat ik bang ben dat ik zal gaan hyperventileren waardoor de behandeling onmogelijk wordt (ik heb al eens eerder gehyperventileerd bij de tandarts).
Heeft iemand ervaring met het gebruiken van valium voor een behandeling? Ik hoop echt dat het gaat werken. En hoeveel mg moet ik dan slikken?
Alvast bedankt! Groetjes

Hoi!
Ik ben net naar de tandarts geweest. Mijn vader had al contact gehad met de tandarts, en de tandarts had toen voorgesteld dat ik eerst kon komen op controle, zonder gelijk te behandelen.
Hij heeft toen ook gezegd dat hij geen voorstander is van valium, en dus liever heeft dat ik dat niet gebruik voor de behandeling.
Daar schrok ik wel even van, want daar had ik nou juist mijn hoop op gevestigd..
Maar goed, ik kom dus net van de tandarts vandaan en heb dus kennis gemaakt. Ik was van te voren niet eens zo zenuwachtig, ik had ook een rustgevend tabletje geslikt (homeopathisch). Maar misschien was ik ook niet zo angstig omdat ik wist dat er nog niks zou gebeuren.
De tandarts was een hele vriendelijke en rustige man. Hij ging eerst een standaard lijstje doornemen of ik lichamelijke problemen heb/ allergisch ben enz terwijl ik al in de tandarsstoel lag.
Maar hij deed dit op een hele rustige manier en vroeg ook naar m'n studie enzo. Het viel me heel erg mee om op die tandartsstoel te liggen, dat had ik van tevoren niet gedacht.
Daarna ging hij in mijn mond kijken, met een haakje en spiegeltje. Mijn vorige tandarts zou hebben gezegd: 'ooo dit zit er niet goed uit!' waardoor ik gelijk angstig zou zijn geworden, maar deze tandarts deed dat gelukkig niet. Hij bleef gewoon heel rustig en kalm praten en vroeg af en toe iets.
Toen heeft hij nog 2 fotootjes gemaakt, met zo'n apparaatje die in mijn mond ging.
En toen mocht ik weer uit de stoel. Hij liet mij de foto's zien, en zei dat ik wel een aantal gaatjes had (wist ik al), maar geen wereldschokkende dingen ofzo. Daar was ik wel blij om, want ik had me al allerlei enge dingen in m'n hoofd gehaald. Toen gaf hij me nog wat tips over tanden poetsen en zei hij dat ik regelmatig moest flossen, omdat mijn tanden moeilijk schoon te houden zijn met alleen een tandenborstel.
En daarna heeft hij nog uitgelegd wat hij de volgende keer gaat doen (eerst alleen de rechterkant, foto's maken van mijn kies waar de vulling uit is, en gaatjes boren aan de rechterkant van mijn gebit).
Niet iets waar ik erg tegenop zie. Gelukkig ben ik niet bang voor de prik van de verdoving. Daar heb ik nog nooit iets van gevoeld.
De volgende afspraak is op 17 november.
Ik ben ontzettend blij dat ik deze stap heb genomen, en ben nu al minder angstig, ook al moet de echte behandeling nog komen.
Als ik de behandeling heb gehad, laat ik nog wel weten hoe het ging. Ik hoop dat het een verhaal wordt met een gelukkige afloop, want aan dat soort verhalen heb ik zelf veel gehad om uiteindelijk de beslissing te nemen toch naar de tandarts te gaan.

Hoi!
Ik ben vandaag dus naar de tandarts geweest voor de eerste behandeling.
Van tevoren was ik gek genoeg niet eens zo heel zenuwachtig, maar dat kan ook komen doordat ik het zo onwerkelijk vond dat ik straks echt in die tandartsstoel zou liggen.. Alleen in de wachtkamer werd ik even echt bang. Omdat de tandarts dus liever had dat ik geen valium nam (bedankt voor de uitleg hierboven trouwens), heb ik rustgevende tabletten geslikt (homeopathisch). Ik denk dat deze wel werkten, of het moet een soort placebo-effect zijn geweest. Of misschien was ik van mezelf al redelijk rustig..
In ieder geval raad ik die tabletten wel aan (harmonie rust regulans).
Toen ik eenmaal aan de beurt was, kon ik meteen gaan liggen in de tandartsstoel. Gelukkig begon de tandarts eerst met wat vragen, zoals of ik nog ergens last van heb gehad de afgelopen tijd. Ik heb toen gezegd dat ik een bobbeltje heb onder bij m'n tandvlees en dat ik me daar zorgen om maak hoewel het geen pijn doet.
De tandarts zei dat hij daar later naar zou kijken en begon toen te vertellen over het behandelplan dat hij had gemaakt en vertelde wat hij tijdens deze afspraak wou doen (2 kiezen rechtsboven en een noodvulling voor de kies waar de vulling uit was gegaan).
Toen zei hij dat hij even mijn gebit langs ging met het spiegeltje en haakje en dat hij zou beginnen met een verdoving te geven. Ik had de hele tijd m'n ogen dicht (zodat ik die enge apparaatjes niet zie) en voelde opeens wat bitters in m'n mond. Het bleek dat de tandarts de verdoving toen al gegeven had. Daar was ik wel heel blij mee, ik had er niks van gemerkt en kon me er dus ook niet eerst druk om maken.
Ik mocht toen even m'n mond spoelen en de verdoving laten inwerken (waar m'n vorige tandarts nooit op wachtte). Terwijl de verdoving inwerkte werd er een foto gemaakt van mijn onderste kiezen en het bobbeltje. Daarna heeft de tandarts mijn kies met het gat schoongemaakt en er een noodvulling opgezet. Toen begon hij met boren.
Wat viel dat mee! Ik heb er niks van gevoeld, behalve dat het schoonmaakspul of wat het dan ook was, af en toe een beetje koud voelde. Vooral op m'n tong. Verder heb ik nergens last van gehad, hoewel het voor mijn gevoel toch redelijk lang duurde. Maar daar ben ik juist blij mee, want nu weet ik zeker dat de kiezen goed schoon zijn en dat de vulling die de tandarts erin heeft gezet de goede vorm heeft en lang mee gaat. Terwijl de tandarts aan het boren was, was hij steeds aan het zeggen wat hij deed en waarom hij iets gebruikte of deed. Heel fijn vond ik dat, gewoon al om je ergens anders op te concentreren dan op het geboor.
Na een tijdje waren die kiezen klaar, en liet de tandarts mij de foto zien van de onderste kiezen en de bobbel. Hij vertelde dat de kies waar hij zich zorgen om had gemaakt, al niet meer zo belangrijk was omdat de zenuw dood is (de bobbel bleek iets van bindweefsel te zijn). Ik was eerst superbang dat de kies eruit moest, maar dat hoefde gelukkig niet. De tandarts zei dat hij de kies bij de volgende afspraak zou schoonmaken enz. Ook vertelde de tandarts nog wat hij tijdens deze behandeling allemaal had gedaan. Het bleek dat hij de bovenste kies eerst had gedaan, omdat dat gaatje dicht bij de zenuw zat. En toch heb ik er niks van gevoeld, dat betekent dus denk ik dat de andere behandelingen ook wel mee zullen vallen.
Uiteindelijk heeft de tandarts nog even de noodvulling bijgewerkt zodat die goed past, en toen hebben we een nieuwe afspraak gemaakt voor 15 dec. Ik was in totaal bijna 3 kwartier bezig, maar dat is inclusief het maken van de foto en uitleg enz.
Ik ben zo blij en opgelucht, maar tegelijkertijd verbaast dat ik me hier zolang druk om heb gemaakt. Ik kan eigenlijk bijna niet geloven dat over een paar weken als alle behandelingen achter de rug zijn, m'n tanden weer hersteld zijn.