3 vd 4 keer geweest bij angsttandarts en toch twijfel

Hmmm, ja je hebt wel gelijk Rixt. Het gaat zo geleidelijk allemaal dat ik steeds tegen mezelf zeg: "ga nou maar door, je hebt zo lang gezocht!".
En nu nog maar 1 afspraak... Maar ja, van 1 vd kiezen ben ik er nog niet gerust op dat daar niks meer mee hoeft gezien de hoeveelheid pijn die die oplevert. En de gewone verdovingen in onderkaak zijn nog steeds een probleem. Ik heb ooit gehoord dat die bij mij hoger gezet moeten worden, maar krijg daar weinig reactie op. En de laatste acties in de onderkaak waren dus idd niet afdoende verdoofd.
De laatste afspraak is al maandag en kan ik dus niet meer afzeggen. Hooguit kan de verkeerssituatie roet in het eten gooien (Noord-Holland). Daar zou ik nu bijna op hopen.... :oops: :oops: :oops:

Het ergste nu vind ik dat ik nog steeds hyper ben, niet kan slapen en de tranen heel hoog zitten zodra tandartsbezoek in zicht komt.
Daarvan had ik echt zelf ingeschat dat dat minder had moeten worden na bijv 2 keer.

Wat heb ik nodig: ik wil vooral dat een tandarts even de tijd neemt om met me te praten. Zodat ik de kans krijg uit te leggen wat er precies mis gaat.

Dat realiseer ik me ook nu pas eigenlijk; de tandarts zelf heeft me totaal niks gevraagd (na 1e en 2e x) hoe het me vergaan is.
Het voelt dan toch een beetje als lopende band werk. En dat maakt mij dus allesbehalve rustig! Ik moet er wel bij vertellen dat de 1e 3 afspraken binnen 8 dagen plaatsvonden, dus het werd ook wel een beetje een soort lopende band... :smt017

Misschien kan ik nog kijken of er binnen deze praktijk iemand anders is, al denk ik ook daarbij: die zullen toch niet hun eigen collega gaan afvallen. Dat hoeft voor mij ook helemaal niet. Ik ben niet uit op iemand een slechte naam bezorgen of iets dergelijks.
Heel egoistisch misschien, maar in dit geval ben ik alleen maar op zoek naar datgene wat voor mij werkt.
Dat ik dat nog niet heb gevonden maakt me enorm moedeloos :smt010

Inderdaad, ik ben altijd blijven gaan. Hoeveel nachtrust me dat ondertussen ook heeft gekost :-?
Alleen afgelopen zomer een behandel-afspraak afgezegd omdat ik het echt niet meer zag zitten. Daarna volgde dus de zoektocht die me bij de huidige praktijk deed belanden.
Ik heb al een bel-mij-terug dingetje ingevuld bij een andere praktijk.
Dus los van de afspraak morgen, die ik gewoon nakom tenzij de wegen onberijdbaar zijn. Ik moet ruim 30 km rijden voor deze ta.
De makke van weer iets anders zoeken vind ik de standaard werkwijze die iedereen er op na lijkt te houden; eerst heel gezondheidsformulier invullen, foto's en gebits-intake. Dat vind ik persoonlijk zo zinloos als je nog niet eens weet met wie je te maken hebt en hoe hij/zij reageert op mijn struikelblokken.

Mijn twijfels aangeven bij deze tandarts; ik ben daar zelf niet heel goed in, moet wel een drempel over. Deze ta lijkt zelf ook niet heel communicatief, dus dat helpt mij niet die drempel te verlagen. Ik kan het wel proberen morgen. Moet toch aangeven dat er aan 1 vulling toch rare hoekjes zitten, voor mijn gevoel. Wie weet heb ik genoeg moed om dan dit ook aan te snijden.
En verder maar zien morgen. Eventueel proberen contact te hebben met een andere praktijk, al heb ik hetzelfde als afgelopen zomer; waar moet je in vredesnaam beginnen?

Nou, het is weer gebeurd. Ik vond het wel de ergste van de 4 keren :smt010
Beetje overvallen door het voorstel om nu zonder lachgas te behandelen, heb wel aangegeven dat ik daar erg over twijfelde maar me toch laten overbluffen.
Nog poging gedaan om iets te zeggen over de randjes aan de vullingen die anders aanvoelden dan ik gewend was, maar dat gaf een verdedigende reactie (ik maak het toch echt zoals het hoort hoor).
De behandeling vond ik zwaar tegenvallen qua pijn en de extra verdoving (geen klap, maar naaldje tussen de kiezen??) was nogal gemeen.
Had weer ouderwets de rug drijfnat (door 2 shirts heen) en kon mijn benen niet stilhouden (beven).
Toen hij klaar was zei hij "nou, viel toch best mee?"
Kijk, misschien werkt dat bij andere mensen. Bij mij heeft het echt een averechts effect.
Ben snel naar de auto gegaan en kreeg daar een enorme huilbui.
Dusss, wat Rixt al zei: het kan dan nog een angst-tandarts zijn, dat wil niet zeggen dat het voor iemand de juiste figuur is. Voor mij dus duidelijk niet.
Ik ga weer op zoek, met lood in mijn schoenen. En nu denk ik: ben ik nou weer terug bij af? Want in de afgelopen 4x is het vertrouwen niet gegroeid...... :smt009 :smt009

Het is alweer een beetje gezakt. Nog zitten dubben afgelopen dagen tussen bellen of brief sturen aan deze ta of toch idd maar weer een ander zoeken. Denk dat een brief sturen niet heel veel zin heeft. Deze man reageert gewoon zoals hij doet, zou hij dan zijn gewoonte aan mij aan moeten passen? Denk dat het ook een kwestie van aanvoelen is en dat lukt bij de ene persoon beter dan bij de andere. Dus toch maar afspraak gemaakt bij andere ta, via vriendin. Die zal het wel echt van zijn benadering moeten hebben want werkt niet met lachgas. Dat is ook nog wel iets waar ik over dub, heb ik dat nou wel of niet nodig? :smt017

Hmmm, vandaag collega (die weet van mijn angst) verteld hoe het maandag is gegaan. Ja, ik schaam mij nog steeds.... :oops: :oops:
Zij vind dat ik toch de ta zou moeten bellen en voorleggen dat ik niet echt geholpen ben nu....
Lastig hoor, het is toch een drempel om te bellen en dan uitleggen waarom en hoezo.
Eens kijken hoeveel moed ik morgen heb.

Tja, is het doorzetten? Of wanhoop? Ik heb nog steeds dagelijks kiespijn en ik heb niet eerder rust in de kop voordat ik weet bij wie ik dat durf aan te laten pakken (zodra er iets aangepakt moet worden).
Daarnaast (of juist daardoor?) beheerst dit hele gebeuren dagelijks mijn gedachten en daar wil ik vanaf.
Als ik nou weet dat ik iemand heb gevonden bij wie het wel werkt voor mij, kan ik het van me afzetten en weer terug naar eens per half jaar een beetje nerveus zijn.... :smt002 Dat is het doel, dat het weer binnen hanteerbare proporties komt.