Hallo allemaal...
Ik zit al een tijdje te neuzen op het forum..
Mijn vriend is een angstpatiënt.. Jaren niet geweest wegens slechte ervaringen.
Aantal jaren terug moed verzameld en zich laten saneren. Sindsdien gaat hij elk halfjaar trouw naar zijn tandarts, zoals laatste keer in oktober voor gaatje.. Alles ging tot nog toe prima... Tot vandaag...............
aanvang probleem
Begin december klaagde hij al over een beetje loszittende voortand (de 2e inmiddels, de ander wordt steeds gespalkt). Hij dacht dat ik em had geslagen in mn slaap ofzo, paar dagen later was het ook weer over..
Maar helaas, tussen de kerst en nieuwjaar zat de tand weer los, zijn wang/lip begon op te zwellen: ontsteking.
Natuurlijk gebeuren dit soort dingen als je eigen vertrouwen tandarts er niet is... Gelukkig kon zijn vervangen antibiotica voorschrijven, en dit gebruikt.
Dinsdag 5 januari
Gebeld voor afspraak vanwege de ontsteking. Noodzakelijk direct dezelfde dag nog te komen. Werd telefonisch verteld dat er waarschijnlijk een soort medicijntje in werd gespoten, en later weerkomen voor wortelkanaalbehandeling. Gelukkig kon hij zelfde dag nog terecht, want heeft ie ook niet zo lang tijd om er tegenop te zien...
Eenmaal daar beslist de tandarts anders na foto's te hebben gemaakt en goed geïnspecteerd: 4 voortanden en 3 kiezen van het bovengebit moeten eruit (uit m'n hoofd 17, 12, 11, 21, 22, 25? ,26?)
Dus, maar gehapt voor een plaatje, gesproken met tandtechnieker voor stand van 'nieuwe tanden'... Direct maar mooi maken natuurlijk! Afspraak staat voor 13 januari...
Woensdag 13 januari
Een wonder dat het geen vrijdag was: de 13e!! Niet bijgelovig, maar wel toevallig...
Hele week heeft hij er ontzettend tegen op gezien, vooral tegen de verdoving, vanwege vervelende ervaring van verdoving bij voortanden... Hij beschrijft het gevoel alsof er dwars door zijn neus wordt geprikt... Nou, enorm zenuwachtig dus, zweten, zuchten, onrustig... Je kent het wel...
Ik blijf dus netjes in de wachtkamer op hem wachten terwijl hij naar binnen gaat (vind hij fijner, maar ben wel mee vanwege flauwvallen na extracties in verleden)
Na tien minuten komt hij al weer naar buiten... Raar, denk ik nog, dat is wel snel!!!!
Wat blijkt: de ta durfde niet aan, omdat mijn vriend nogal onrustig ademde, hij dit gerust wou stellen maar totaal geen contact kreeg met hem, alsof hij helemaal van de wereld was... Hij had het voorverdoofd met zalf op een watje, zelfs toen ademde hij al erg snel. TA durfde niet verder, omdat hij bang was voor hyperventilatie, wat flauwvallen etc tot gevolg zou kunnen hebben. Hij heeft nu een verwijsbrief geschreven naar kaakchirurg om het onder narcose te laten doen, omdat het nu op deze manier geen doen is......
1 februari heeft hij een afspraak met kaakchirurg in Emmen (Scheper zkh), zal wel eerst intake zijn?
Maar nu de reden vanwege schrijven van mijn topic:
Ik wil er echt voor mijn vriend zijn, maar weet niet goed hoe je iemand gerust stelt met zo'n sterke angst...
En aan wie kan ik dat beter vragen dan de mensen die zelf zo'n sterke angst ervaren?
Naar mijn idee doe ik het nu wel goed, maar ben gewoon nieuwsgierig hoe de rest erover denkt...
Daarom ben ik wel benieuwd, wat vinden jullie fijn hoe iemand met je tandarts angst omgaat?
Hoe wordt je graag gerust gesteld?
En misschien nog tips voor alle partners?? :smt002
Ik zit al een tijdje te neuzen op het forum..
Mijn vriend is een angstpatiënt.. Jaren niet geweest wegens slechte ervaringen.
Aantal jaren terug moed verzameld en zich laten saneren. Sindsdien gaat hij elk halfjaar trouw naar zijn tandarts, zoals laatste keer in oktober voor gaatje.. Alles ging tot nog toe prima... Tot vandaag...............
aanvang probleem
Begin december klaagde hij al over een beetje loszittende voortand (de 2e inmiddels, de ander wordt steeds gespalkt). Hij dacht dat ik em had geslagen in mn slaap ofzo, paar dagen later was het ook weer over..
Maar helaas, tussen de kerst en nieuwjaar zat de tand weer los, zijn wang/lip begon op te zwellen: ontsteking.
Natuurlijk gebeuren dit soort dingen als je eigen vertrouwen tandarts er niet is... Gelukkig kon zijn vervangen antibiotica voorschrijven, en dit gebruikt.
Dinsdag 5 januari
Gebeld voor afspraak vanwege de ontsteking. Noodzakelijk direct dezelfde dag nog te komen. Werd telefonisch verteld dat er waarschijnlijk een soort medicijntje in werd gespoten, en later weerkomen voor wortelkanaalbehandeling. Gelukkig kon hij zelfde dag nog terecht, want heeft ie ook niet zo lang tijd om er tegenop te zien...
Eenmaal daar beslist de tandarts anders na foto's te hebben gemaakt en goed geïnspecteerd: 4 voortanden en 3 kiezen van het bovengebit moeten eruit (uit m'n hoofd 17, 12, 11, 21, 22, 25? ,26?)
Dus, maar gehapt voor een plaatje, gesproken met tandtechnieker voor stand van 'nieuwe tanden'... Direct maar mooi maken natuurlijk! Afspraak staat voor 13 januari...
Woensdag 13 januari
Een wonder dat het geen vrijdag was: de 13e!! Niet bijgelovig, maar wel toevallig...
Hele week heeft hij er ontzettend tegen op gezien, vooral tegen de verdoving, vanwege vervelende ervaring van verdoving bij voortanden... Hij beschrijft het gevoel alsof er dwars door zijn neus wordt geprikt... Nou, enorm zenuwachtig dus, zweten, zuchten, onrustig... Je kent het wel...
Ik blijf dus netjes in de wachtkamer op hem wachten terwijl hij naar binnen gaat (vind hij fijner, maar ben wel mee vanwege flauwvallen na extracties in verleden)
Na tien minuten komt hij al weer naar buiten... Raar, denk ik nog, dat is wel snel!!!!
Wat blijkt: de ta durfde niet aan, omdat mijn vriend nogal onrustig ademde, hij dit gerust wou stellen maar totaal geen contact kreeg met hem, alsof hij helemaal van de wereld was... Hij had het voorverdoofd met zalf op een watje, zelfs toen ademde hij al erg snel. TA durfde niet verder, omdat hij bang was voor hyperventilatie, wat flauwvallen etc tot gevolg zou kunnen hebben. Hij heeft nu een verwijsbrief geschreven naar kaakchirurg om het onder narcose te laten doen, omdat het nu op deze manier geen doen is......
1 februari heeft hij een afspraak met kaakchirurg in Emmen (Scheper zkh), zal wel eerst intake zijn?
Maar nu de reden vanwege schrijven van mijn topic:
Ik wil er echt voor mijn vriend zijn, maar weet niet goed hoe je iemand gerust stelt met zo'n sterke angst...
En aan wie kan ik dat beter vragen dan de mensen die zelf zo'n sterke angst ervaren?
Naar mijn idee doe ik het nu wel goed, maar ben gewoon nieuwsgierig hoe de rest erover denkt...
Daarom ben ik wel benieuwd, wat vinden jullie fijn hoe iemand met je tandarts angst omgaat?
Hoe wordt je graag gerust gesteld?
En misschien nog tips voor alle partners?? :smt002
Re: Wat is fijn wat andere personen doen vanwege je angst?
Gebeurd dit met mondkapje of spuitje?
Wordt er ook eerst infuus aangebracht?
Re: Wat is fijn wat andere personen doen vanwege je angst?
Narcose gebeurt bij volwassenen meestal met infuus en dan daar het narcosemiddel in (ik was vroeger verpleegkundige en nu ervaringsdeskundige :smt003 ).
Tja, wat vind ik zelf fijn?
Ik heb aantal malen op het punt gestaan iemand mee te vragen, maar wist niet goed hoe en wat diegene dan zou moeten doen.
Ik heb pas sinds kort aan mensen (en dan nog maar een handjevol) in mijn omgeving durven vertellen welke vormen mijn angst heeft aangenomen. Nu vind ik het al bijzonder prettig dat mensen weten wanneer ik moet en sms-jes vooraf sturen en achteraf.
Als er iemand mee zou gaan, zou ik denk ik een hand op een been (je moet immers de ta niet in de weg zitten :wink: ) al prettig vinden. De gedachte dat je weet dat er iemand bij je is die je vertrouwt en als je dat even vergeet voel je die hand. Zoiets.
Maar, zoals gezegd, ik heb het nog nooit zo aangepakt.
Ik weet dat bij mijn 1e lachgas-test de ta in kwestie (een jonge dame) af en toe een hand op mijn schouder legde en heel rustig tegen mij praatte. Dat gaf mij op dat moment wel echt geruststelling!
Succes!