Hallo,
Ik loop eigenlijk al jaren met een probleem, ik ben namelijk 25 jaar, en nog nooit naar de TA geweest. :oops: Op de een of andere manier hebben mijn ouders me gewoon nooit gestuurd. En nu na 25 jaar, moet ik er toch eigenlijk echt wel een keer naar laten kijken. Ik heb 2 kiezen die zo goed als weg zijn, en eentje mist de helft. En daarnaast heb ik vast tig gaatjes, en mijn verstandskiezen beginnen ook te irriteren.
Vorige week is een kies die al deels afgebrokkeld was, nog verder afgebrokkeld, en sinsdien is mijn kaak echt gevoelig. Zo gevoelig dat ik op het punt heb gestaan om de TA te bellen, maar ja, bij de gedachte alleen al doe ik het zowat in mijn broek.
Maar waarom? vraag ik mezelf weleens af. Na heel veel hier op het forum te hebben gelezen weet ik dat je wel zonder pijn behandeld kan worden, als je maar goed verdoofd wordt, en de pijn naderhand... die zal vast wel komen denk ik, maar aan de andere kant gaat dat wel weer over. Zoals ik er nu bij loop vraag ik me altijd af wanneer de pijn weer komt, en dat is ook geen pretje.
Het is denk ik meer dat ik bang ben voor de reactie van de TA. Zo oud ben ik namelijk nog niet, maar als je in mijn mond kijkt.... da's geen prettig gezicht. En ik heb ook gelezen dat de TA wel meer ravages heeft gezien, maar dit blijft toch MIJN ravage, en ik schaam me er al jaren voor! Dus dat gaat niet zomaar weg. Misschien als ik me helemaal klem zuip, en dan naar de TA ga.... maar dat is ook niet echt een oplossing denk ik.
Nu heb ik lang zitten zoeken, en heb 2 tandartsen gevonden in Rotterdam die me wel aanspreken. Topdent en Tandzorg Mathenesse. Heeft iemand hier ervaring met deze 2 Tandartsen?? Zo ja, dan hoor ik dat graag. Misschien dat het me net dat extra zetje in de rug geeft om eindelijk een keer een afspraak te maken.
Alvast bedankt,
Ieniemienie
Ik loop eigenlijk al jaren met een probleem, ik ben namelijk 25 jaar, en nog nooit naar de TA geweest. :oops: Op de een of andere manier hebben mijn ouders me gewoon nooit gestuurd. En nu na 25 jaar, moet ik er toch eigenlijk echt wel een keer naar laten kijken. Ik heb 2 kiezen die zo goed als weg zijn, en eentje mist de helft. En daarnaast heb ik vast tig gaatjes, en mijn verstandskiezen beginnen ook te irriteren.
Vorige week is een kies die al deels afgebrokkeld was, nog verder afgebrokkeld, en sinsdien is mijn kaak echt gevoelig. Zo gevoelig dat ik op het punt heb gestaan om de TA te bellen, maar ja, bij de gedachte alleen al doe ik het zowat in mijn broek.
Maar waarom? vraag ik mezelf weleens af. Na heel veel hier op het forum te hebben gelezen weet ik dat je wel zonder pijn behandeld kan worden, als je maar goed verdoofd wordt, en de pijn naderhand... die zal vast wel komen denk ik, maar aan de andere kant gaat dat wel weer over. Zoals ik er nu bij loop vraag ik me altijd af wanneer de pijn weer komt, en dat is ook geen pretje.
Het is denk ik meer dat ik bang ben voor de reactie van de TA. Zo oud ben ik namelijk nog niet, maar als je in mijn mond kijkt.... da's geen prettig gezicht. En ik heb ook gelezen dat de TA wel meer ravages heeft gezien, maar dit blijft toch MIJN ravage, en ik schaam me er al jaren voor! Dus dat gaat niet zomaar weg. Misschien als ik me helemaal klem zuip, en dan naar de TA ga.... maar dat is ook niet echt een oplossing denk ik.
Nu heb ik lang zitten zoeken, en heb 2 tandartsen gevonden in Rotterdam die me wel aanspreken. Topdent en Tandzorg Mathenesse. Heeft iemand hier ervaring met deze 2 Tandartsen?? Zo ja, dan hoor ik dat graag. Misschien dat het me net dat extra zetje in de rug geeft om eindelijk een keer een afspraak te maken.
Alvast bedankt,
Ieniemienie
Wat dapper dat je je verhaal hier neer zet. Inderdaad zijn veel mensen die hier schrijven bang voor de tandarts en met name voor de reactie van de tandarts op hun "ravage".
Helaas kan ik je niets vertellen over de tandartsen in Rotterdam.
Ik hoop dat iemand je snel iets duidelijkheid kan geven!
Heel veel succes :D En laat even horen hoe het je vergaat!
"Wat zal de TA wel niet denken?"
"Als hij maar niet vervelend reageert..."
"Misschien wil hij me niet eens helpen..."
En allemaal gedachten die nergens over gaan. De tandartsen van tegenwoordig zijn niet meer zo verwijtend, maar begripvol. Met knikkende knieen ging ik de trap op naar de TA voor de eerste keer, hyperventilerend zag ik in de wachtkamer, en dat alleen voor de woorden; "ow, maar dat komt allemaal wel goed, we maken een aantal afspraken en daarna is er niks meer aan de hand."
En met die woorden kreeg ik mn kwaliteit van leven weer terug, het is nu 2 jaar terug, en ik heb nog nooit zoveel gelachen.
Collega's noemden het van de week nog, van een grijs muisje ben ik ontwikkeld in iemand die nadrukkelijk aanwezig is, veel aan z'n uiterlijk doet en z'n vrouwtje staat.
En dat allemaal in een paar behandelingen tijd..
Ik denk dat je beiden hebt schaamte EN angst. OMdat je nog nooit geweest bent en wel van alles over de "boeman" (tandarts dus) gehoord hebt ben je bang. Bang voor het onbekende. En je hoort vaak alleen maar de dingen die NIET goed gegaan zijn bij mensen en SOMMIGE mensen hebben dan ook nog de "gave" om te overdrijven. Als je gewoon verdoofd word bij de tandarts is er niks aan de hand.
Schaamte... oke kan ik me indenken dat je dat zelf denkt maar je hebt immers al gehoord of gelezen dat de tandarts ZOVEEL verschillende mensen in zijn praktijk krijgt en ZOVEEL verschillende mond inhoudjes ziet hihi Hij of zij kijkt echt nergens meer van op en zullen je alleen maar een hart onder de riem steken omdat je NU WEL bent gekomen. Je moet TROTS zijn op jezelf dat je stappen wilt ondernemen en wat de rest denkt? Of wat je DENKT dat ze denken doet er helemaal niet toe toch?? JIJ kan straks weer pijnloos en stralend lachend vol zelf vertrouwen door het leven :D
Ik zal je wat vertellen over mij... (heb je misschien helemaal geen behoefte aan maar TOCH doe ik het) Ik heb een boven prothese (kunstgebit) maar heb heel lang getwijveld of ik het wel wilde. WAT zouden mensen wel niet denken zo oud ben ik niet !! Ik schaamde me kapot en waarom??? Ik durfde het niemand te vertellen dat het nodig was en het eraan zat te komen zelfs mijn eigen ouders niet. Stapje bij stapje heb ik het mensen die me lief zijn verteld en naderhand zelfs mensen die ik niet eens zo goed ken en wat blijkt?? IEDEREEN reageerde heel gewoon!! Ze vonden het juist DAPPER van me dat ik die stap genomen had die voor mij dus nodig was !! :D En nu.... ik voel me zalig. Ik heb die stap durfen nemen. Ieniemienie.... neem OOK die stap!! JIJ kan de boel nog laten opknappen.... DOEN. BELLEN :D :D
Ik heb nu met mijzelf een afspraak gemaakt dat ik nog deze maand een afspraak maak bij een van de 2 tandartsen (moet nog steeds even kiezen welke), of het me gaat lukken durf ik alleen nog niet te zeggen, ik hoop dat ik binnenkort toch ineens het lef krijg om te bellen.... maar als je bedenkt dat ik al amper mijn 1e bericht durfde te plaatsen..... :oops:
Als ik voor mijzelf spreek, is het vooral de schaamte waarom ik bang ben voor de tandartst. En angst voor vernedering en onmacht. Het is niet zozeer de pijn (meestal voel ik alleen de verdoving zelf), maar meer het feit dat ik mij aan de tandarts moet overgeven, zelf geen controle meer heb en de angst dat hij/zij op een denigrerende manier verteld dat ik slecht poest, te lang niet bij de tandarts geweest, etc. Die angst komt vooral voort uit eerdere ervaringen, een tandarts die niet zo geduldig en meelevend was (om het maar netjes te zeggen).
De tandarts waar ik nu zit behandeld mij met respect, gelukkig. Ze geeft wel aan hoe ik beter kan poetsen, en zegt wel dat ze het zo zonde vind dat ik zo lang niet bij een tandarts geweest ben, maar dan op een positieve respectvolle manier. Ze oordeelt niet, en dat vind ik wel fijn.
Succes met de tandartskeuze!
Zet er voor jezelf een mooie beloning tegenover!
Wat mag je van jezelf als je die stap genomen hebt? En zo trots op jezelf zult zijn?
Want dat heb je dan wel verdiend hoor!!
En dat hoeft niet altijd heel veel geld te kosten, het kan ook een kleine beloning zijn, maar die heb je dan wel helemaal van jezelf verdiend!
En wat bij mij hielp... op de drempel al meteen het hele verhaal opgebiecht, nog vóórdat hij in mijn mond keek.
Dat scheelde!
Ik vind het nog altijd een goed excuus wanneer ik bij de tandarts ben geweest om er een beloning tegenover te stellen. Dat ene boek wat ik zo graag wilde hebben of ... vul zelf maar in.
Het is zo makkelijk om te zeggen dat je de telefoon gewoon op moet pakken en het nummer moet draaien. Ik herken het wel heel erg, vind het nog altijd heel eng. Daarom maak ik altijd gelijk een afspraak wanneer ik bij de tandarts ben. Weet van mezelf dat ik toch het lef niet heb om op te bellen ;)
Ik vind het heel dapper van je dat je in elk geval voor jezelf een deadline hebt gesteld. Je bent al zo ver gekomen en je hebt de wil gevonden om te gaan. Wat voor mezelf altijd wel helpt is dat ik mezelf bedenk dat van uitstel afstel komt en wanneer ik het alsmaar uitstel dat ik het mezelf moeilijk blijf maken. Of ik nou vandaag bel of morgen, bellen moet ik... dan krijg ik meestal wel een aanval van acute lef (die over het algemeen weer weg is wanneer de telefoon aan de andere kant opgenomen wordt, maar dan hang ik de telefoon ook niet meer op)
Heel veel succes!
Ik heb besloten dat ik toch maar voor Topdent ga, daar heb ik hier op het forum de meeste positieve berichten over gelezen, en je hoeft pas na 30 dagen te betalen (Denk dat het toch behoorlijke rekeningen worden, dus dan kan ik eerst de verzekering laten uitbetalen, gelukkig ben ik wel zo slim geweest om een redelijk goede tandartsverzekering uit te kiezen) Ik hoop alleen wel dat ze nog mensen aannemen..... zul je natuurlijk net zien dat ik op een wachtlijst kom ofzo :-?
Ik heb alleen helaas nog niet het lef gehad om te bellen... heb wel af en toe van die ingevingen, maar zodra ik achter mijn pc zit, durf ik niet meer.
Maar ik vertel mezelf wel keer op keer dat ik beter maar zo snel mogelijk kan gaan, des te eerder is het voorbij, en des te minder schade richt ik aan aan mijn tanden en kiezen, want het is eigenlijk maar een kwestie van tijd voordat de volgende kies afbreekt. Bij 1 kies zie je nl een klein zwart streepje in zo'n groef zeg maar. Heb er verder geen last van, maar wat niet is, komt vast nog wel.
Van de afgebroken kies heb ik (helaas) geen last meer. Ik denk dat als ie nog steeds pijn had gedaan, dat ik al wel het lef gehad zou hebben om te bellen.... :(
Het lucht in ieder geval al wel op om hier mijn 'ei' kwijt te kunnen, iedereen bedankt daarvoor :smt002
Dat is het moeilijkste he! Gewoon de telefoon oppakken en het nummer draaien. Het lijkt zo makkelijk, maar is zooooooooooooo eng.
Heb je geen man, vriend of vriendin die voor je zou kunnen bellen?
In het begin dat ik weer naar de tandarts ging durfde ik ook niet zelf te bellen. Maar moeder belde dan en ik zat er met mijn agenda naast aanwijzingen te geven en te melden of ik dan wel of niet kon.
succes! Ennuh... je komt er wel! Dat weet ik zeker!!!!! :smt039
Vraag anders schriftelijk (briefje, e-mail) of ze nog patiënten aannemen en leg in dat briefje uit dat je nog nooit bij een tandarts bent geweest. Dan hoef je dat tenminste niet meer op te biechten als je naar de tandarts toe gaat. Ze zullen ongetwijfeld begrijpen dat wanneer je door ouders nooit bent meegenomen het best moeilijk is om voor het eerst naar een tandarts te gaan. Dat je nog nooit bent geweest en het nu moeilijk vindt is niets om je voor te schamen!
Dus bel of schrijf, als je geweest bent weet je wat er moet gebeuren en als alles klaar is zul je zoooo opgelucht zijn.
Ik wens je veel moed! Chris
Toevallig zei ie wel pasgeleden dat we eens naar de tandarts moeten (hij is zelf ook al een hele tijd niet meer geweest) omdat ie bang is dat we anders straks torenhoge rekeningen krijgen. Maar daar is het eigenlijk ook wel bij gebleven, omdat ik er op zo'n moment nooit over durf te praten en begin ik snel weer over een ander onderwerp.
En eigenlijk durf ik het hem ook nog niet echt te vertellen, omdat ik dan zeker weet dat hij mee meeslurt naar een tandarts (wat misschien wel goed is) en dat vind ik op het moment nog net zo eng als zelf bellen :(
Wat een problemen allemaal he.... en de oplossing is eigenlijk zo fysiek simpel... maar aan de andere kant ook weer zo verschrikkelijk moeilijk. :(
Ik ben ook van plan om eerst een mail te sturen, met daarin mijn verhaal. Dan weten ze dat in ieder geval al als ik kom, en hoef ik het niet allemaal nog eens te vertellen. Ik weet zeker dat ik dan dichtklap of gigantisch ga janken daar ofzo (terwijl ik eigenlijk verder helemaal niet zo ben.... maar als het om mijn gebit gaat..... :( )
En mailen vind ik wel iets makkelijker dan bellen... alleen jammer dat ik ook dat nog niet durf.....
Zoals je je verhaal verteld komt het op mij over alsof je het gevoel hebt dat je het allemaal alleen moet doen. Het is heel opvallend dat veel mensen dat hier op het forum denken, terwijl juist de mensen in hun omgeving verrassend ondersteunend kunnen reageren. Misschien moet je juist je vriend vertellen over de, zoals jij het noemt, " slecht situatie in je mond". Gedeelde smart is halve smart zeggen ze weleens.
Tja, meesleuren naar de tandarts... het is natuurlijk wel ideaal dat hij de beslissing voor je neemt. Soms is het zo moeilijk om iets te beslissen of te doen, op het moment dat iemand anders die beslissing neemt, dan hoef je er niet meer over na te denken :wink:
Over dat mailen. Je kan natuurlijk een mail schrijven en deze in je conceptenmap zetten. Op het moment dat je het wel zou durven, hoef je alleen nog maar op verzenden te klikken. (ik doe dat eigenlijk regelmatig. Wanneer ik een mailtje stuur naar mensen en niet zeker ben over de inhoudt, dan zet ik hem gewoon in de map concepten en kan ik hem nog aanpassen, erover nadenken of ik er wel goed aan doe etc. etc.) Zo heb je het altijd nog zelf in de hand.
Je hebt eigenlijk gelijk, ik heb inderdaad het gevoel dat ik het alleen moet doen. En ik weet dat als ik er met iemand over praat dat het dan vast wel vreselijk zal opluchten, maar ook dat durf ik nog niet. Ik was vandaag bij mijn moeder, en heb er even over nagedacht om haar te vertellen dat ik naar de tandarts moet (ondanks dat ze me nooit gestuurd heb, is mijn moeder eigenlijk wel mijn beste vriendin, we kunnen eigenlijk over alles praten, alleen ons gebit komt nooit te sprake....)
Ik heb er ook over nagedacht om iemand (mijn vriend, moeder of wie dan ook) hier alles te laten lezen.... hoef ik het ze zelf niet nog een keer te vertellen, maar weten ze wel hoe ik me voel, en dat het me niet goed lukt om het zelf op te lossen, maar ook die stap vind ik nog aardig groot.
En om alvast een concept mail te schrijven, is eigenlijk wel een geweldig idee. Als ik dan een keer het lef heb, hoeft die lef maar een minuut te duren, meer heb ik niet nodig om die mail te versturen :smt002 Die tip zal ik dus zeker wel gebruiken! (de andere tips ook wel hoor, maar dat durf ik dus niet zo)
Wat ik wel maf vind trouwens, als ik dit alles zo terug lees. Als jullie me zouden kennen, zouden jullie me beschrijven als een zelfverzekerd iemand, die best wat lef heeft. Maar hier op het forum lijk ik wel een labiel persoon..... (Misschien is dat het ook wel.... dat ik daarom niet zo goed durf omdat ik denk dat mijn vrienden zoiets nooit achter mij gezocht zouden hebben...)
Voor wat het waard is... mijn beeld van jou is niet dat je een heel labiel persoon bent.
Je bent in gevecht tussen je angst en je pijn. Zolang je pijn sterker is als je angst is, is het extra moeilijk om te bellen. (herkenning alom hier achter de pc!)
Tegenwoordig kan ik er veel makkelijker mee om gaan en als ik het over de tandarts heb, vertel ik er ook heel eerlijk bij dat ik de bibbers van die beste meneer krijg. In mijn omgeving is er eigenlijk ook niemand bevriend met zijn/haar tandarts (behalve dan mijn beste vriendinnetje, maar die spoort niet helemaal... als zij voor een lange behandeling moet, valt ze nog net niet in slaap! Kan ze ook niet helpen. Jammer genoeg is dat virus nou weer net niet besmettelijk ;))
Maar ik herken het wel heel erg wat je schrijft. Het is eigenlijk een gevoel van schaamte "wat zal hij of zij wel niet van me denken? Iemand moet toch ieder half jaar naar de tandarts" Het zal je verbazen hoeveel mensen er zijn die niet braaf ieder half jaar naar de tandarts gaan (zal de tandarts zelf ook braaf ieder half jaar gaan of voor het gemak ook weleens een keertje overslaan onder het mom van "komt morgen wel".
Ik geloof eigenlijk zelf nog niet wat ik heb gedaan :D Het is dan nog wel geen officiele afspraak ofzo, maar het eerste contact met de tandarts is in ieder geval gelegd. Weet nu al dat ik morgen tijdens het werk om de 2 minuten mijn mail check...... ben nu al zenuwachtig :(
Ik weet hoeveel moeite het je heeft gekost om dit te doen.
Hoop maar dat je heel snel reactie krijgt. Laat je dat dan even weten???
:smt023 Applause voor jou!!!!
Bedankt voor je compliment! Het maakt me nog trotser op mezelf dan dat ik al ben, haha! :smt003 (terwijl de 'echte' stap nog nieteens gezet is)
En nu maar hopen dat ik gelijk een afspraak durf te maken wanneer ik een reactie terug gekregen heb..... :-?
En ik zal zeker hier wel laten weten als ik reactie heb..... ik zie dit forum een beetje als mijn uitlaatklep, waar ik mijn ei kwijt kan. :wink:
Zit nu een beetje te twijfelen wat ik zal doen.... een andere tandarts proberen, waarbij ik eerder terecht kan, of zal ik me bij deze gewoon op de wachtlijst zetten. Ik bedoel, die paar maanden dat het nog kan duren, moeten er eigenlijk ook nog wel bij kunnen....
Moeilijk moeilijk.... :(
Heel veel succes als je het doet. En bedenk als je het eenmaal gedaan hebt zul je heel erg opgelucht zijn. Kijk naar allen hier die je voorgingen.
Nogmaals veel sterkte en succes. Liesbeth
Ik zit er aan te denken om Mathenesse te mailen of te bellen... maar aan de andere kant. Als ik me nu gewoon even aanmeld bij Topdent moet ik wel even geduld hebben, maar het idee dat ik heel binnenkort naar de tandarts zou kunnen vind ik ook al vreselijk.
Heb ook nog even aan de narcosetandarts gedacht, maar ik denk dat ik niet zozeer bang ben voor de behandelingen zelf, meer voor de schaamte, en de angst voor 'het onbekende'. En met lachgas moet ik wel een eind kunnen komen denk ik (hoop ik)
Ik ben dus nog even in Dubio.... :-? wat betreft Topdent of Mathenesse. (Voordeel bij Topdent is wel dat je de rekening pas na 30 dagen hoeft te betalen, wat voor mij ook wel lekker is, aangezien ik, denk ik, niet de behandelingen allemaal voor kan schieten. :( )
Ik kan alleen maar één ding zeggen: "Laat die wachtlijst zitten en ga naar een kliniek die wél NU aannneemt!" Ik ken het van mezelf. Van uitstel komt afstel. Nu denk je misschien zo lekker nog ff een paar maanden "rust" en heb je het voorlopig weer voor je uit geschoven. En je praat jezelf maar in dat die maandjes er ook wel bij kunnen, maar dat is allemaal voor je uit schuiven en het goed praten dat je nu nog niet hoeft te gaan. Zo werkt dat met angstpatiënten. Deed het zelf ook :-? Achteraf ben ik zo blij dat ik alles ook ineens heb laten doen! En ik heb ook het gevoel van dat had ik veeeeeel eerder moeten doen! Dus ik zou zeggen, ga nu en dan kun je weer een stuk vrolijker door het leven :smt003
Geloof me... op het moment dat de praktijk je belt om een afspraak te maken, dan is het voor je gevoel nogsteeds te vroeg. Ik kan je niet adviseren of je moet wachten of naar een andere tandarts moet gaan.
Maar ik ben wel iemand die niet gelooft in het toeval... Als dit in mijn prive situatie zou voorkomen zou ik waarschijnlijk denken "dit is niet voor mij bestemd nu, ik moet verder zoeken". je komt in het leven voor situaties te staan die bedoeld zijn om je verder te helpen en om je sterker te maken. Op het moment dat je moet wachten op een beslissing die je hebt genomen (in dit geval je aanmelden), dan is dit niet jouw moment daar op die plek. Maar goed, misschien vind je nu wel dat ik verschrikkelijk loop te "wauwelen", dus ik hou wijselijk mijn mond dicht.
Ik vind het nogsteeds knap dat je hebt gemaild meissie!!! Hou ons op de hoogte van je beslissing!
Ik loop alweer 2 dagen met helse pijn, en heb vandaag zo'n 2 uur met de telefoon in mijn handen gezeten... maar nee hoor, ik durf nog steeds niet :oops:
Ben nu van plan om morgenochtend echt te bellen.... maar ben weer zo bang dat ik het weer uitstel, en dat we straks weer 6 maanden verder zijn. :cry: Kan mezelf wel voor mijn kop slaan!!
Wat ik me trouwens afvroeg.... ik heb hier gelezen dat sommige van jullie oxezapam ofzo gebruiken om kalmer te worden. Moet ik daarvoor bij de huisarts zijn, of kan de tandarts dat ook voorschrijven?
Wat een vreselijk gevoel moet dat zijn om 2 uur met de telefoon in je handen te zitten en vervolgens niet meer durven bellen...
Van plan zijn te bellen en het ook echt doen is zo moeilijk. Heb je mensen in je omgeving die je daarbij een schop onder je "bibs" kunnen geven?
Pijn is vreselijk! Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je ergens de moed vandaan kan halen om de praktijk morgen te bellen. Is er voor nu geen mogelijkheid om ze te mailen waarin je de situatie uitlegd en met de vraag of ze jou morgen zouden kunnen bellen? (ik bedenk maar iets om het jou makkelijker te maken)
Sterkte en hou ons op de hoogte!
ik ben ook 10 jaar niet meer naar de TA geweest en mn gebit is er heel erg slecht aan toe, zo erg dat waarschijlijk n kunstgebit nodig heb !
maar ik heb nu zo'n erge pijn , al 3 dagen niet kunnen slapen of eten (kl*te weekend)
ik ga maandag ochtend vroeg meteen bellen of ik met spoed langs kan...
de angst voor wat er moet gebeuren of wat die er van zal denken, zal me nu echt n worst wezen zolang de pijn maar verdwijnt !
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Maar gisteren had ik ineens een ingeving... Ik heb online een afspraak kunnen maken bij een tandarts voor 2 maart aanstaande! Met het zweet in mijn handen heb ik zo'n 5 minuten met de muis op de 'bevestigingsknop' gezeten en ik heb 'm zowaar ingedrukt!!
Even dacht ik dat in onwijs zenuwachtig zou worden, maar tot nu toe voelt het nog heerlijk dat ik gewoon een afspraak heb! Nu maar hopen dat de komende 2 weken dat gevoel blijft en dat ik 2 maart gewoon bij die tandarts naar binnen stap.
Willen jullie met mij mee hopen :smt002 Dan beloof ik hier een update geven en hopelijk op 3 maart een berichtje te kunnen plaatsen dat er weer 1 angsthaas minder is op deze wereld :smt002
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Super dat je dat gedaan hebt ;)
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Volgens mij ben je er intussen uit.....angst!!!
Jeetje, 4 jaar verder, je had nog steeds geen afspraak gemaakt, en intussen hier niet meer om hulp gevraagd :-?
Super dat je je nu voor die afspraak hebt ingeschreven, en ook nog de bevestigingsknop hebt ingedrukt! De eerste echte stap naar een definitieve afspraak (die wachtlijst was een te gemakkelijke uitweg denk ik), en nu moet je ook echt naar die afspraak gaan, niet nog eens de kans laten lopen :smt009 .
Begrijp me goed: ik weet ook hoe ontzettend moeilijk de eerste stap is, zoals velen op dit angstforum die je zijn voorgegaan! Ik had zelf gewoon echt geen enkele andere keus meer (ik moest zelf echt met spoed, dat wist ik, groot abces, laat dat je bespaard blijven). Maar ik heb zelfs toen nog twee uren lopen ijsberen met de telefoon in mijn hand. Uiteindelijk won mijn gezonde verstand het toen van mijn enorme angst, en ik ben nog altijd ontzettend blij dat ik toen (jaren geleden intussen) gebeld heb, en een heel goede en begripvolle tandarts heb getroffen.
Ik ga niet in de achtergronden van je angst duiken. Angst heeft vele oorzaken en achtergronden, maar de aanpak die je hierbij van een tandarts wilt lijkt me vrij universeel, namelijk begrip voor JOUW angst/schaamte, je daarbij als persoon gehoord voelen, en dan ook een aanpak die aansluit op jouw eigen gevoel, en de manier waarop jij het uiteindelijk wel aan kan, want uiteindelijk moet je dat stukje wel zelf doen.
Bij mij was uiteindelijk het respecteren van mijn angst, het vertrouwen krijgen in de tandarts en een rustige aanpak heel belangrijk, maar voor iedere angstpatiënt zal het net iets anders zijn. Naar welke tandarts je ook gaat zeg hem/haar gewoon bij het eerste contact dat je heel bang bent, dan moet het gesprek daarna een opening kunnen geven.
Wat ik je verder kan zeggen: het geeft heel erg veel rust als je niet elke dag opnieuw moet denken “o jee die tandarts, mijn gebit, hoe ga ik dat ooit oplossen”, dat vreet bovendien ook nog eens energie. En eraan denken doe je minimaal (maar vast veel vaker) twee keer per dag, als je je tanden gaat poetsen. Als je de eerste enorme drempel genomen hebt wordt het echt makkelijker, minder beladen, en zul je misschien ook blij zijn dat je eindelijk de stap echt hebt durven zetten. En wees dan ook trots op jezelf, dat heb je dan verdient :wink: .
Die update wil ik graag lezen! En he, ik doe meer dan met je mee hopen, je bent er uiteindelijk zelf baas over, ik reken er op dat je gaat :smt045 :smt045
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Bedankt voor jullie reacties! En ik denk dat het inderdaad voornamelijk angst is, maar dan voor de reactie van de tandarts... ik heb de meeste erge senario's al voorbij laten komen terwijl ik diep van binnen ook wel weet dat de tandarts mij heus niet weer naar buiten zal sturen omdat ik een paar kapotte kiezen heb!
En dat ik hier 4 jaar niets van me heb laten horen zal ook wel deels schaamte zijn geweest. Bijna iedereen hier durfde het (in mijn beleving) wel aan om binnen een week ofzo de tandarts te bellen en ik niet! Ik vond/vind mezelf gewoon een watje vergeleken met de rest. Ik heb wel vaak hier gelezen hoor en steeds gedacht: zal ik ze hier laten weten dat ik nog steeds geen afspraak wil.... maar goed, zoals je ziet heb ik dat ook nooit meer gedaan :oops:
Tot afgelopen week dan, hehe... toen was ik even zo trots op mezelf dat ik het hier gelijk kwijt wilde. Ik merk trouwens wel dat ik wel steeds wat zenuwachtiger wordt maar mijn besluit staat vast, ik ga!! Dat beloof ik jullie! En mezelf natuurlijk.
Ik hou jullie op de hoogte!
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Ikzelf probeer het altijd als volgt aan te pakken als iemand al lang niet is geweest. Ik vraag eerst zoals altijd hoe het gaat. Ik wacht even af of de patient er zelf over begint. Zo niet, dan vraag ik of het de bedoeling was dat er zoveel tijd tussen zat. Soms kijken ze me dan vragend aan, van hoezo zoveel tijd? Soms denken ze namelijk dat ze op tijd zijn en ging de tijd in werkelijkheid een stuk sneller. En anders vertellen me ze wat er mis is gegaan. Dat kan zijn dat er iemand is overleden en dat ze van de rit zijn afgegaan. Dat kan angst zijn of gewoon slordigheid. In dat laatste geval vraag ik of ze dan wel van plan zijn om weer op tijd te komen. Etc etc Je gaat dus gewoon een gesprek aan. Niet zo eng, of wel? :wink:
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
En de behandelingen zal ik best overleven, de pijn ook wel (heb inmiddels al zo vaak pijn gehad aan mijn tanden dat ik de pijn van (of na) een behandeling ook wel aan kan. (Met de heerlijke gedachten dat je weet dat die pijn weer weg gaat.... als ik nu kiespijn heb is het altijd maar de vraag hoelang dit nu weer gaat duren)
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Heel veel succes alvast! Het is bijna zover!
Naar welke tandarts ga je nu?
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Gisteren expres wat kennissen op de koffie gevraagd zodat ik 's avonds wat afleiding zou hebben (die niet weten hoe bang ik was) en daarna naar bed. 'Onderweg' naar bed (omkleden, tanden poetsen e.d.) merkte ik al dat ik toch wel nerveus was, mijn hartslag ging namelijk redelijk tekeer. Maar.... daar had ik valeriaan pilletjes voor gekocht, haha (Of het ook echt hielp.... geen idee) Dus ik 3 pilletjes genomen en nadat ik mezelf (Ik vond het zelf ook wel vreemd) in de spiegel had verteld dat ik het kon en dat ik op mezelf rekende en dat ik geen watje was) toch maar geprobeerd om te gaan slapen. Ik ben wel vaak wakker geworden, maar al met al lukte het toch aardig om te slapen (Alleen kunnen jullie denk ik wel raden waar mijn dromen over gingen :wink: )
En toen was het zo ver.... de wekker ging en ik was gelijk klaarwakker van de zenuwen. Ik ben gaan douchen en heb onwijs uitgebreid mijn tanden geflost en gepoetst. Zelfs mijn tong compleet gescrubt, hehe.
En mijn toilet zal ook wel zijn vermoedens hebben gehad hoe laat het was, want ik bleef maar naar de wc lopen. Als ik zenuwachtig ben moet ik namelijk altijd poepen, ook al is het maar een mini-keutel :oops:
Daarna de auto in, op naar de tandarts. Het was voor mij een klein harf uurtje rijden wat eigenlijk wel een lekker afleiding was. Ook nu had ik trouwens weer 3 valeriaan pillen genomen. (die beïnvloeden gelukkig je rijgedrag niet) En ineens was ik er dan!! 30 minuten te vroeg. Dus ik eerst nog een rondje gelopen, en toen het tijd was nog even een extra dosis valeriaan (Ik vermoed dat een overdosis niet zo heel veel kwaad kan)
Ik naar binnen en terwijl ik dat deed kon ik amper geloven dat ik er dan echt was!! De vrouw aan de balie was heel vriendelijk en waar ik erg vrolijk van werd is dat ze 'normaal' was. Geen dokterstype en ze vroeg (op de gebruikelijke verzekeringsvragen e.d. na) verder niets!! (Iets wat in mijn nachtmerries wel steeds gebeurde) Ik mocht de wachtkamer in.... Tot mijn grote schrik/opluchting (ik weet nog even niet welke van de 2 ik moet kiezen) werd ik al snel naar binnen geroepen.
Als eerste werd er een foto gemaakt wat ook alles meeviel! Ik vond het vergelijkbaar met een oogmeet-apparaat, maar dan voor je tanden. Na een minuut was dat gebeurd en mocht ik mee naar de tandarts, die ook weer gewoon heel normaal was!! (Wat grappig eigenlijk dat ik daar zo verbaasd over doe, haha :) ) De tandarts zei me gedag en was nog bezig met het één en ander. De assistent zei: Ga maar even zitten, waarop ik vraag: Daar?? (Wijzend naar de tandartsstoel en ondertussen dondergoed wetende dat ze die bedoeld, maar stiekem hoopte ik op het krukje naast de stoel) Yup... Ieniemienie mocht in de tandartsstoel plaatsnemen. Toen kwam de tandarts erbij zitten er vertelde me dat er best het één en ander gedaan moet worden en hij wilde even in mijn mond kijken. Waarschijnlijk schrok ik daar wel een beetje van, want de assistente zei daar gelijk bij dat ze het meeste al op de foto konden zien, dus ze wisten al hoe mijn gebitje ervoor staat. De tandarts heeft nog wel even met het haakje her en der lopen tikken en voelen, maar dat deed geen pijn gelukkig.
Daarna kwam de begroting.... in mijn hoofd kwamen bedragen naar voren van 2000/3000 euro, maar het zal circa 800 euro zijn alles bij elkaar. Er worden 4 kiezen getrokken, en ik heb 6 tanden waar één (of meerdere, dat weet ik nieteens) gaatje in zit. En de boel gaat uitgebreid schoongemaakt worden.
Al met al.... kom ik er dus nieteens zo slecht vanaf!! Volgende week gaan we beginnen met 2 kiezen eruit halen dus dat gaat het echte werk beginnen, maar de tandarts beloofde me dat alles goed verdoofd kon worden, dus daar hoefde ik niet over in te zitten.
Kortom: Ben ik hier nou al die jaren zo vreselijk bang voor geweest? Ik kan het nog niet bevatten. Mijn grootste angst was voornamelijk die 1e confrontatie, maar die angst sloeg echt compleet nergens op! De behandeling van volgende week kijk ik eigenlijk ook wel stiekem naar uit. De tandarts ken ik inmiddels... zijn assistente ook, dus laat die behandeling maar komen!! Ik regel wel een voorraadje pijnstillers voor achteraf, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat (eventuele) napijn erger zal zijn dan de jarenlange kiespijn die ze me gegeven hebben.
Groetjes van een onwijs opgeluchte, blije Ieniemienie!! :D (Die straks even in de spiegel tegen zichzelf gaat zeggen hoe trots ze op zichzelf is :wink: )
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Ik kan me voorstellen dat je het zelf nog nauwelijks kunt geloven dat je, voor de eerste keer in je leven (!), naar een tandarts bent geweest. Fantastisch!
En wat heb je het goed aangepakt: gisteravond, voor de afleiding, visite uitgenodigd, wat valeriaan ingenomen.
Ik moet je bekennen dat ik eergisteren even heb gekeken wanneer je hier voor het laatst hebt ingelogd en ik was wel heel benieuwd of je vandaag werkelijk wel zou durven te gaan.
Het kon al met al niet mooier, hè?
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Al moet ik zeggen dat ik nu wel weer een beetje nerveus wordt voor komende week, ik heb misschien weer teveel hier op het forum gelezen, waardoor ik nu steeds alle horrorscenario's verzin. Maar ach... 'de eerste stap' was voor mij ook altijd een horrorscenario en da's ook 100% meegevallen, dus het zal wel goedkomen toch? En ik heb nog zeker 30 valeriaanpillen over, hihi :lol: Dus ik neem van te voren wel weer een overdosis en dat zie ik wel waar het schip strand :wink:
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Super van je, geweldig bericht, dat heb je echt heel goed gedaan hoor. Je mag echt heel trots op jezelf zijn :smt045 :smt045 :smt045 !!!
De eerste stap is de moeilijkste, en die heb je eindelijk gemaakt, dus de rest gaat je zeker ook lukken, dat schip gaat vast niet meer stranden.
Voelt echt goed hè, dat dit je gelukt is? Denk dan ook maar aan hoe goed het zal voelen als je echt de behandeling achter de rug hebt...
En lees hier gewoon maar alle positieve berichten, die staan er toch ook best veel.
Laat je weer even een bericht achter als je geweest bent?
En natuurlijk alvast heel veel sterkte voor je volgende afspraak.
Groetjes, Hermina
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Maar.... ik zweer dit met mijn hand op mijn hart: Het heeft geen grijntje pijn gedaan!! (Uiteraard ben ik wel flink verdoofd, wat ook geen pijn deed. Zelfs de eerste prik niet) Alleen bij de bovenste verstandskies schrok ik even, maar dat was omdat het 'raar' gevoel was (je voelt dat iets wordt losgetrokken zeg maar) maar nog voordat ik echt kon schrikken was ie er al uit.
En daarna snel naar huis... snel de pijnstillers opgehaald en toen maar wachten op de pijn die vast zou komen. Nou, hij moet nog komen hoor!! Ik had uit voorzorg smiddags en 's avonds wel pijnstillers genomen, maar vandaag heb ik zonder gedaan. En ik vermoed dat ik gisteren eigenlijk ook wel zonder had gekund. Af en toe 'zeurt' het heel even, maar pijn kan ik het niet noemen en die zeur is na 5 minuten weer weg. Kortom: Peanuts vergeleken bij de kiespijnen die ik vroeger had!! :smt003
En nu volgende week de andere kant!! Ik zal vast wel weer zenuwachtig worden... ik vermoed zo maar dat ik daar niet zomaar vanaf zal komen, maar ik weet nu dat het echt 100% pijnloos kan, dus dat komt vast goed.
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Bedankt voor je reactie! En wat vervelend van jou ervaring met de tandarts. Maar met een beetje zoeken is er vast ook wel voor jou een geschikte tandarts te vinden. De mijne vind ik ook wel oké. Met weinig woorden wist ie me gerust te stellen en over de toestand van mijn gebit zei ie wel eerlijk dat er wel wat gedaan moest worden, maar verder deed ie niet raar over ofzo. En dat is dan nieteens een 'angsttandarts'!
Maar goed, ik begrijp heel goed in wat voor fase je nu zit en het enige wat ik je kan vertellen is dat het zooooooo onwijs oplucht en echt een enorm stoer gevoel geeft als je eenmaal die stap durft te zetten. Wie weet helpt dit jou om toch eerder die stap te zetten dan ik. Uiteindelijk doe je het alleen voor jezelf en elke dag die je langer wacht maakt de situatie uiteindelijk alleen maar erger (deze gedacht heeft mij uiteindelijk toch over de streep getrokken, hoe eng ik dat ook vond)
Succes in ieder geval!!
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Nadeel is ook dat ik slechts door mijn neus kan ademhalen en dan moeite krijg met slikken waarna ik kokhalsneigingen krijg, heel vervelend, ook omdat continue strak gespannen in de stoel blijf zitten met de gedachte des te sneller is het over.
Ik kan en wil dat niet meer, ondanks dat ik de laatste keer een hele begripvolle tandarts had (beter dan die ik daarvoor had), dus wil nu liever of naar een echte angst tandarts of nog liever onder narcose, maar ja, je moet toch eens in de zoveel tijd weer en voor mij zou het al een hele overwinning zijn als ik eerst alleen voor controle mag komen na een enorme renovatie onder narcose om zo alles toch heel rustig aan op te bouwen....we zullen zien hoe dat in de toekomst gaat uitwijzen...
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Er zijn tegenwoordig zoveel tandartsen die ervaring hebben met angstige patienten en daar liefdevol mee omgaan. Ik ben al in 4 praktijken geweest waar dit het geval was.
3 jaar geleden was ik ook zover dat ik eindelijk de stap durfde te nemen. Ik was ook bang voor de pijn en de napijn en de spuit en alles erop en eraan. Ik ben dan ( niet heel stoer) samen met mijn moeder gegaan en die heeft me letterlijk naar binnen gesleurd. Gelukkig, want al met al ben ik minder angstig geworden. Er bestaat ook lachgas, angsttandartsen, gewone lieve tandartsen, bijzondere tandheelkunde.
Pijn moet je vaak voelen en de angst om weer te gaan is slechts eenmalig, daarna kun je zo trots zijn op jezelf!
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Ik heb het in gedachte ook wel een beetje gevierd, haha!! Alsof het mijn verjaardag was, maar dan de verjaardag van mijn gebitje zonder afgebroken kiezen enzo :D
En natuurlijk wil ik ook die forum nogmaals bedanken. Ik heb het als een grote steun gezien!
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Hartstikke fijn dat het nog steeds goed gaat!
Enne, dat "vieren"? Heb ik stiekem ook gedaan hoor,
eigenlijk doe ik dat nog steeds ieder jaar een beetje :D
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
Wat ik trouwens wel minder vind aan het feit dat ik bij de TA ben geweest.... ik ben afgelopen jaar ruim 5 kilo aangekomen!! :smt003 Hoe zou dat toch komen :wink:
En Scaredycat.... wist je dat ook jij een grote invloed op mijn 'stap' hebt gehad. Ik heb destijds vol bewondering je verhaal zitten lezen. Zo weet ik ook nog steeds dat je een bijzondere auto had (of nog steeds hebt) hihi.
Re: Is het alleen schaamte of ook angst?
maar die heeft uiteindelijk TOCH het veld geruimd. Niet gedwongen, dus niet erg...
En die kilo's zijn kwijt te raken hoor! Ik ben afgelopen jaar ±25kilo kwijtgeraakt,
zelfs zonder te sporten, maar in eerste instantie door stress en toen ik dat in de gaten
had ben ik op mijn eten gaan letten. Maar de wetenschap dat ik in principe alles weer
normaal kan eten (alleen een appel uit de hand en winegums durf ik niet) is HEERLIJK!
Ik zie het reageren hier overigens nog steeds als een wederdienst: als men mij toen geen
moed had ingepraat had ik hier nu vast niet zitten lachen (letterlijk). 't Is gewoon jammer
dat je niet meer mag lachen op je ID-bewijs, want dat heb ik net een nieuw :D