Na jarenlange heel extreme angst voor de tandarts, heb ik vandaag een afspraak gemaakt met de narcosetandarts.
Ik ben 37 jaar, en sinds mijn 20e tob ik met mijn gebit. Ik poets, flos en onderhoud mijn gebit heel erg goed. Helaas heeft dit niet veel geholpen de afgelopen 20 jaar, en heeft bijna iedere kies die ik heb, een wortelkanaalbehandeling gehad.
Ik heb een geschiedenis van angst tandartsen, steeds was dit niet genoeg, en ging ik na de behandeling weer jaren niet.
Ook heb ik in mijn pubertijd een beugel nodig gehad, mijn moeder vond dit te duur, en zodoende staat mijn bovengebit ook scheef.
Mijn vriend ken ik 5 jaar. Drie jaar geleden heb ik hem verteld over mijn angst, en heb ik de stap gezet naar de angst tandarts in Amsterdam. Deze heeft mij toen geholpen, en ik was heel erg blij en dankbaar dat hij mee ging.
Op dat moment viel hij me al af, omdat hij vond dat hij werd buitengesloten door de tandarts, die hem vertelde even op een kruk te gaan zitten, iets verder van ons af.
Nu ben ik jaren verder en heb ik uitgebreid mail contact gehad met de narcosetandarts in Alphen aan den Rijn.
Ik heb hen het verhaal uitgelegd, en uitgesproken dat mijn wens is om alles te trekken en een volledige prothese te krijgen.
Ik weet dat dit heel heftig is, het is niet niks. Daar ben ik van bewust. Ik heb hier nooit met mijn vriend over durven praten, en vandaag dus wel verteld omdat ik een afspraak heb gemaakt voor 10 september voor de intake.
hij was furieus!
Hij vond het belachelijk, en gaf aan dat je bij een wond op de been ook je been niet laat amputeren.
Valt dus niet mee te praten. Zelf bezoekt hij al tig jaar geen tandarts, heeft ook nooit klachten, geen scheefstand of iets dergelijks.
Ik voel me heel verdrietig, maar ook ontzettend boos.
In mijn ogen heeft hij het recht niet te oordelen, als hij niet eens verder vraagt als ik aangeef diverse losse kiezen te hebben, al jaren met maar 1 kant kan kauwen etcetera. Hij heeft het niet, dus het bestaat niet. Althans zo zie ik het nu.
Sorry voor het klaagverhaal, maar het valt me zwaar dat ik eindelijk de moed had hem te vertellen van mijn afspraak, en dat ik dan zo een rot reactie krijg.
Ik ben 37 jaar, en sinds mijn 20e tob ik met mijn gebit. Ik poets, flos en onderhoud mijn gebit heel erg goed. Helaas heeft dit niet veel geholpen de afgelopen 20 jaar, en heeft bijna iedere kies die ik heb, een wortelkanaalbehandeling gehad.
Ik heb een geschiedenis van angst tandartsen, steeds was dit niet genoeg, en ging ik na de behandeling weer jaren niet.
Ook heb ik in mijn pubertijd een beugel nodig gehad, mijn moeder vond dit te duur, en zodoende staat mijn bovengebit ook scheef.
Mijn vriend ken ik 5 jaar. Drie jaar geleden heb ik hem verteld over mijn angst, en heb ik de stap gezet naar de angst tandarts in Amsterdam. Deze heeft mij toen geholpen, en ik was heel erg blij en dankbaar dat hij mee ging.
Op dat moment viel hij me al af, omdat hij vond dat hij werd buitengesloten door de tandarts, die hem vertelde even op een kruk te gaan zitten, iets verder van ons af.
Nu ben ik jaren verder en heb ik uitgebreid mail contact gehad met de narcosetandarts in Alphen aan den Rijn.
Ik heb hen het verhaal uitgelegd, en uitgesproken dat mijn wens is om alles te trekken en een volledige prothese te krijgen.
Ik weet dat dit heel heftig is, het is niet niks. Daar ben ik van bewust. Ik heb hier nooit met mijn vriend over durven praten, en vandaag dus wel verteld omdat ik een afspraak heb gemaakt voor 10 september voor de intake.
hij was furieus!
Hij vond het belachelijk, en gaf aan dat je bij een wond op de been ook je been niet laat amputeren.
Valt dus niet mee te praten. Zelf bezoekt hij al tig jaar geen tandarts, heeft ook nooit klachten, geen scheefstand of iets dergelijks.
Ik voel me heel verdrietig, maar ook ontzettend boos.
In mijn ogen heeft hij het recht niet te oordelen, als hij niet eens verder vraagt als ik aangeef diverse losse kiezen te hebben, al jaren met maar 1 kant kan kauwen etcetera. Hij heeft het niet, dus het bestaat niet. Althans zo zie ik het nu.
Sorry voor het klaagverhaal, maar het valt me zwaar dat ik eindelijk de moed had hem te vertellen van mijn afspraak, en dat ik dan zo een rot reactie krijg.
Re: eindelijk gebeld, nu in enorme ruzie met vriend
Hij is bang. Iedere keer wanneer jij iets met een tandarts doet, wordt hij geconfronteerd met zijn eigen angst voor de tandarts. Dat roept afweerreacties op.
Hij is bang voor een vriendin met een kunstgebit. Hoe moet dat met zoenen?
Hij is bang dat jij straks ook van hem verlangt dat hij naar de tandarts gaat.
En omdat je er nooit met hem over gesproken hebt (wens voor kunstgebit/narcosetandarts) heb je hem nu overvallen en is hij in paniek geraakt omdat hij niet weet hoe hij hiermee om moet gaan.
Geef hem even de tijd. Hij heeft je eerder gesteund, dus hij lijkt toch wel een goede vent te zijn. Misschien zelfs iets te goed omdat hij het moeilijk vond afstand te nemen (op het krukje te gaan zitten).
Ga een discussie even uit de weg. Laat hem met anderen praten als hij daar behoefte aan heeft, maar hij moet de dingen nu eerst voor zichzelf op een rijtje zetten. Pas daarna kan er een zinnig gesprek tussen jullie zijn. Tot die tijd zijn er te veel spanningen.
Wat zijn mening verder ook is, ga door met je eigen plan. Het is jouw mond en als jij denkt dat dit het beste voor jou is, zul je deze stap moeten nemen, ongeacht wat hij ervan vindt.
Sterkte!
Re: eindelijk gebeld, nu in enorme ruzie met vriend
maar je moet zelf weten wat je doet inderdaad.
het is jouw gebit. en als jij het nodig vind, dan moet je het ook gewoon doen!
Wat je vriend dan vind telt minder mee,
zolang jij je er fijn bij voelt moet je het gewoon doen.
dus: Doe wat je zelf wilt.
MVG
TAMARA