Enkele weken geleden ben ik voor het eerst sinds tijden weer naar de tandarts gegaan. Ik zag er erg tegenop maar viel 100% mee omdat hij alleen heeft gekeken en behandelen wordt gedaan bij een volgende afspraak. Die volgende afspraak zou afgelopen dinsdag zijn geweest, maar ik werd erg ziek en heb mijn afspraak af moeten zeggen. Nu heb ik sinds twee dagen helse kiespijn, die doorstraalt naar de kies voor en achter de kies waar ik last van heb, en ook naar mijn tandvlees doorstraalt. Na veel moed verzamelen heb ik vandaag gebeld naar de nooddienst omdat ik wanhopig werd van de vreselijke pijn. Mijn eigen (angst)tandarts is er niet op vrijdag dus veel andere opties waren er niet, ook met het weekend voor de deur. Degene die ik aan de lijn kreeg, zei dat de nooddienst vol zit?!! En alleen mensen aanneemt die een ongeval hebben gehad. Ik mag dus fijn wachten tot maandag mijn eigen tandarts er weer is en dan maar wachten of ik snel terecht kan. Met ibu is het redelijk vol te houden gelukkig. Maar maandag dus bellen en ik zie er enorm tegenop. Ik haal me de vreselijkste scenario's in mijn hoofd van wortelkanaalbehandelingen tot kies trekken. Dat ik moet gaan is wel duidelijk, ik kan moeilijk op ibu blijven leven. Mijn tandarts is opzich okee, ik ben tevreden met hem. Nadeel is dat hij op een moeilijk bereikbare plaats zit en dat dus de stap om te gaan groter maakt, want eigenlijk moet er altijd iemand mee die een auto heeft. Maar naar een andere gaan... ik durf het echt niet... Ik zou met een vriendin gaan, die kende een goeie tandarts hier redelijk in de buurt en dan zouden we samen gaan, maar zij heeft weinig tijd en alleen durf ik niet dus uiteindelijk toch mijn eigen tandarts maar weer gebeld.
Soms zo vermoeiend, ik maak me er enorm druk om dat ik na het weekend toch echt moet bellen. Geen ontkomen meer aan...
Soms zo vermoeiend, ik maak me er enorm druk om dat ik na het weekend toch echt moet bellen. Geen ontkomen meer aan...
Re: Geen ontkomen meer aan...
Ga er naar toe, het word alleen maar erger, al moet er getrokken worden of is er een endo noodzakelijk, die behandelingen vallen echt in het niet met de kiespijn die je altijd moet doorstaan, je zal zien dat het achteraf meevalt.
Dus bellen en er heen gaan en laat alles doen wat er moet gebeuren dat zal wel niet in een keer gaan, maar doe het.
Ook is het niet goed voor je algehele gezondheid om zo door te lopen.
Ook je sociale leven krijgt een zeer positieve opkikker :D
Doen en niet meer uitstellen, heb ik ook veel te lang gedaan, je kan het wel.
Succes whatsnext
Re: Geen ontkomen meer aan...
Dat ziek zijn bij je vorige afspraak, hou er even rekening mee dat dat psychisch geweest kan zijn, en dat je bij een volgende afspraak weer zo ziek bent. JA, koorts, pijn in je hele lijf, beroerd, overgeven, stijve nek/rug, en nog veel meer fysieke klachten, dat zijn allemaal klachten die OOK door angst veroorzaakt kunnen worden (waarmee ik dus niet uitsluit dat je ziekzijn een fysieke oorzaak had). Ziek zijn door psychische oorzaken voelt ERG fysiek aan. Je bent er dan absoluut van overtuigd dat er fysiek is mis is. Artsen tuinen er ook regelmatig in, dus schaam je niet als je je vergist blijkt te hebben.
ALS je ziekzijn de vorige keer veroorzaakt werd door angst, heb je toen je angst 'beloond' door niet naar de tandarts te gaan. De kans is daarmee 100% vergroot dat je angst de volgende keer weer de ziekzijn-trukendoos opentrekt. Het had immers het gewenste effect: je angst werd niet geconfronteerd met zijn grootste vrees - de tandarts.
MOCHT je bij een volgende afspraak weer ziek zijn, echt zo ziek dat je je bed niet uit kunt komen, dan ben je niet 'toevallig' weer ziek. Dan speelt je angst een spelletje met je en dan moet je toch gaan. Kotsend en al. Neem maar een plastic zak mee en een handdoek. Anders wordt de reactie iedere nieuwe afspraak alleen maar heftiger.
(Excuses als je een gebroken been had of een chemokuur moest ondergaan, dat zijn duidelijke gevallen van niet psychisch ziek zijn. Maar hopelijk heb ik dan bij andere bange mensen, die dit lezen, een lichtje doen aangaan.)
Als je het echt niet meer volhoudt dit weekend, als de pijn echt niet meer te harden is en je toch graag behandeld wilt worden, ga dan naar een spoeddienst buiten je regio. Zeg dat je daar op visite bent bij vrienden/je ouders/je zus/... Wees eerlijk door te zeggen dat je al langer pijn had (dan zien ze toch wel), maar dat het nu ondraaglijk is geworden. Met wat mazzel heeft die spoeddienst het minder druk. (ik vind het overigens vreemd dat een bomvolle spoeddienst mensen met pijn zelf niet verwijst naar een andere spoeddienst.)
Wat betreft wat je je nu allemaal in je hoofd haalt, de ergste scenario's bedenkt. Daarmee kun je op twee manieren omgaan.
1/ Je geeft jezelf een trap onder je hol en zegt dat je moet ophouden met doemdenken. NU. Streng zijn voor jezelf.
Bij sommige mensen werkt dat prima. Bij anderen werkt het averechts.
2/ Zoek een veilige plek op waar je niet gestoord wordt. (Bed?) Rustig ademhalen en laat dan je fantasie de vrije loop. Overdrijf je angsten. Een wortelkanaalbehandeling is niks. TWINTIG wortelkanaalbehandelingen, DAT is pas iets om je ongerust over te maken! Overdrijf zo enorm dat je zelf inziet dat, wat je allemaal nu verzint, DAT niet gaat gebeuren (je gaat ECHT geen 20 wkb krijgen).
Als je dit goed doet, kun je relativeren wat er misschien! wel gaat gebeuren. Je weet het namelijk nog niet eens zeker.
Als je er erg tegenop ziet om maandag je tandarts te bellen (ja, dat had je al gezegd), stuur hem dan NU een mail. Zet erin waar je nu last van hebt, dat je graag op korte termijn van je pijn af wilt, noem dagen/tijden (vanaf a.s. maandag!) waarop je langs zou kunnen komen voor behandeling, en hoe je eventueel bereikbaar bent voor overleg.
Zeg ook vooral dat je mail stuurt omdat je er tegenop ziet om maandag te bellen. Zeg gerust nog een keer dat je bang bent voor de behandeling. Wrijf het er maar goed in bij hem :), des te meer rekening kan hij er mee houden.