boren ben ik bang voor!

Je laatste ervaring klinkt alsof er niet goed is verdoofd. Weet het niet zeker, misschien was dit het maximaal haalbare, maar het zou me niet verbazen als het beter verdoofd had kunnen worden.
Er is bij mij laatst een kies getrokken, en daar heb ik NIKS van gevoeld. Dan zou een gaatje boren toch....?

Fijn dat je in ieder geval een aardige tandarts hebt, dat maakt het makkelijker dit met hem zelf te bespreken. Vraag hem eens wat je van een verdoving mag verwachten. Wat is normaal dat je nog voelt, en wat is 'abnormaal' in de zin van 'dit hoor je niet te voelen met een goede verdoving'.

vraag eens een doorverwijzing naar en klinisch psycholoog die kan je daar definitief van af helpen.

Bovenstaande klinkt misschien heel cru, maar het is echt zo. Een relatief simpele methode kan je er heel makkelijk van af helpen. Zoek eens op tandarts + GZ-psycholoog. Denk dat je dan de juiste man wel vind....

sorry wou nie cru zijn daarom een verheldering;

Als je angst opgebouwd is door nare ervaringen dan is dit momenteel een 'ziekte' Het is eigen een overdreven werking van je eigen behoudsinstincten.

Deze angst kan zo intens zijn dat het geen tandartsprobleem meer s; maar dat je er als tandarts blijf achtr aan hollen twerwijl dit door de ernst op een ander medisch domein ligt. Je bent niet gek maar ergens neemt je instinct het over van je gezond verstand.

Ik heb zelf de beschiking over een klinisch psycholoog op de praktijk wanneer dat nodig is. Als ik mijn patienten zelf verwijs dan gaat er mischien één een afspraak maken. Ik zie in bepaalde instellingen waarnaar ik verwijs naar een narcose behandeling. Deze patienten zijn meestal nadien op de praktijk terug normaal behandelbaar. Bleek dat tijdens de narcos de klinich psycholoog peptalk gaf die waarschijnlijkin het onderbewustzijn werd opgeslagen.

Ik heb altijd intense medelijden met al die angstpatienten maar steeds den ik alstublieft neem advies aan en probeer de behandeling. Uiteindelijk is angst voor de tandarts even erg als smetvrees, tunnelvrees,grote open ruimte vrees en ga zo maar verder...

ja, ik begrijp dat sommige mensen angst voor de tandarts hebben, het geluid of bang zijn voor het onbekende.
Maar ik ben dus echt bang voor een bepaald gevoel.
Tijdens het boren als ie begint voel ik daar nog niet zo veel van, maar als het dieper gaat en dan met die langzame boor, dan lijkt het alsof het langs mn zenuw gaat wat niet verdoofd kan worden.
Het voelt alsof je op een stuk zilverfolie bijt, dat gevoel.
Dus ja, dan kun je voorbereid zijn, maar je schrikt dan van die pijn.
Ik kan me niet voorstellen dat dat verholpen kan worden door een praten met iemand.

Ik kan me niet voorstellen dat dat verholpen kan worden door een praten met iemand.

Hoeft toch ook niet, dat je het je nu al kunt voorstellen? De behandelaars weten uit ervaring dat het kan helpen, dus waarom zou je het niet proberen?

..en wie zegt dat het alleen maar praten is?

Vereenvoudigd uitgelegd moet je je tijdens deze sessies concentreren op de gebeurtenis die aan de basis ligt van jouw angst. Terwijl je dit doet moet je met je ogen een bewegend voorwerp volgen bijvoorbeeld een vinger.

De gespreksterapie bestaat er uit om eerst de oorzaak van de angst op te sporen als dat niet kan dan helpt dit dus niet

voor andere zaken als angstfobie voor naald en dergelijke zijn er dan weer sessies na elkaar waarbij het contact me die naald gelijdelijk gelegd wordt.

Trouwens kan je als tandarts ook heel veel als de patent dit wil. Door gedetailleerder te vragen kan je komen tot de basis van de fobie. Neem de naald: met het antwoord dat je bang bent voor de naald kan je therapeutisch niets. dus is de volgende vraag wat je aan die naald bang maakt. Bijvorbeeld ik ben bang dat de nald breekt. Dan kan getoond worden dat de kans eigenlijk nul is door bijvoorbeeld een knoop in een injectienaald te leggen. Of is men bang van een lange naald en dan laat je d naald zien en bewijst dat er ook kortere zijn ... zo kan je verder gaan bijvoorbeeld ik ben bang dat bij het aanprikken de naald enorm pijn doet .. dan kan je weer praten over gelverdoving voor het prikken of alternatieve injectiesystemen bijvoorbeeld zonder naald als het kan ...

Uiteindelijk is tandartsangstniet veel meer of minder dan dat je niet aleen in een kleine kamer kan zijn, de straat niet op kan ... en dt zijn dingen waarvoor je je wel laat behandelen .... waarom niet voor die tandartsangst als die extreem is ..

Je laatste ervaring klinkt alsof er niet goed is verdoofd.

Ik ben het met u
http://www.dentalfearcentral.org/difficulty_numbing_dentist.html
Mogelijke oorzaken zijn:
1. Anatomische variant 2. Technische fout van de Tandarts 3. Angst 4. Ontstekkung (Infectie)

Je hoeft niet altijd een psycholoog, gewoon een ander tandarts!

Ik was vroeger ook wel bang voor boren, maar ik ben er inmiddels al gewend aan geraakt. Je moet gewoon altijd denken ; 'Het gaat echt wel voorbij'. Ze kunnen natuurlijk niet je leven lang blijven boren.

Waarom deze re-post ? wat is de bedoeling hiervan ?