verstandskies laten trekken na jaren van angst

Na jaren van angst voor het trekken van mijn bovenste verstandskiezen, die praktisch onder een hoek van 45 graden naar buiten staan, heb ik vorige week na de overstap naar een hele lieve jonge vrouwlijke tandarts de stoute schoenen aangetrokken en een van mn verstandskiezen laten verwijderen. Ik moest toch verdoofd worden voor het vervangen van een wijkende vulling, pal naast de verstandskies. De tandarts zei dat het dan in een moeite doorging en dat ik er echt NIETS van zou voelen.

Jaja, die praatjes kennen we nu wel :-)

Affijn, de dame had de vorige keer al laten zien een fluwelen handje te hebben tijdens de verdoving. Ik heb de naald niet eens gevoeld. Ze doet het ZO rustig en praat heel lief tegen je ("nu knijp ik even in je wang hoor, geen zorgen, blijf lekker doorademen, etc")... Het is dat ik homo ben, anders zou ik ter plekke verliefd op z'n zijn geworden hahaha...

Affijn, ik kom binnen en ze vroeg : "en, gaan we de kies er ook uithalen of gaan we nu alleen de vulling vervangen", waarop ik zeg "ga eerst maar vullen, dan beslis ik straks wel". Helaas moest er voor de verstandskies een extra verdoving worden gezet, dus ik zei toen dat ze die maar moest zetten maar dat ik niet kon garanderen dat ik de kies er ook echt uit liet halen hihi.

Affijn, vulling keurig vervangen. En toen vroeg ze weer : en wat denk je, durf je de kies eruit te laten halen? Het is ZO gepiept, geen zorgen, je voelt er niets van, hij ligt er mooi voor, 5 minuten werk... Nou VOORUIT dan maar, in hemelsnaam. Toen ik mn zorgen uitsprak dat ik toch wat zou voelen zei ze "oh maar dat kan ik goed testen hoor, door voorzichtig wat met een haakje te prikken... voel je dit???" ehhh nee... "en dit ???" ehh neee... "en dit dan???" ehh nee ook niet. "Nou dan voel je het trekken ook niet want anders had je NU al tegen het plafond gezeten hoor!"...

Goed, ik zei dat ze haar gang moest gaan. Ze zou eerst gaan 'wiebelen'... Nou, dat was wel iets voorzichtig uitgedrukt, want ik voelde het wiebelen dus wel in m'n kaak (hoofd een beetje heen en weer), maar geen centje pijn. Toen zei ze "nou die zit wel los hoor, ik ga hem er nu uithalen". Ik had al die tijd mn ogen dicht maar ineens voel ik dat ze een beetje kracht op de kaak zet en hoor ik een soort krakend geluid. JAIKS!!!! "Nou hij is er al uit hoor"...

5 minuten werk, ongelogen en NIETS gevoeld. Gaasje er tussen, extra gaasje mee, briefje met tips mee. Nee, ik hoefde niet te koelen en pijstillers waren volgens haar ook niet nodig. WTFFFFF???? Goed, als jij het zegt.

Ik naar huis en om dit lange verhaal kort te maken: toen de verdoving was uitgewerkt heb ik NIETS gevoeld. Heel bizar, ik was op alles voorbereid. Wel een klein beetje bloed, dus nog maar even op het extra gaasje gebeten.

Daags erna hoogstens een zeurderig hoofdpijn gevoel wat met twee ibutjes per dag goed tegen te gaan was. Ook wat pijn gehad toen ik daags erna een tosti at waarbij een harde korst wat bruut in de wond prikte, dat is geen prettig gevoel nee.

Maar verder, ik ben dolgelukkig met mijn nieuwe vrouwlijke tandarts. Ze heeft geen millimeter gelogen... Jarenlange angst voor het verwijderen van mn verstandskiezen is nu weg. Zodra dit gat redelijk goed dicht is laat ik de andere ook weghalen, want die irriteert me ook al jaren.

PS: ik snap best dat ik misschien geluk heb gehad en dat het ook soms met aanzienlijk wat meer moeite of ellende gepaard gaat. Toch denk ik dat er heel veel mensen zoals ik onnodig bang zij gemaakt door alle horrorverhalen. Vergeet niet, op internet lees je vaak alleen maar de ellende die bij een klein groepje voorkomt. Alle normaal verlopen ingrepen zoals bij mij hoor je vrijwel nooit. Dus ik dacht, laat ik ook eens een positief verhaal hier posten!