En je raad het al..

Ik ben al een poosje niet meer naar de tandarts geweest, en ik weet ff niet meer wat te doen. Ik ben niet bang voor pijn en kan ook aardig wat hebben. In het verleden al vaak meegemaakt. Vele malen gaatjes gehad. Heb al van jongs af aan problemen gehad met mijn gebit. Toen ik klein was, heb ik een poos aan de antibiotica gezeten. Op zich kan dit niet zo heel veel kwaad, maar op zo'n jonge leeftijd heeft het net wat meer impact op je lichaam. Hierdoor hebben niet alleen mijn melktanden te verduren gekregen maar, wat ik dus jaren later te horen heb gekregen van een specialist, heeft het ook mijn opkomende tanden een beetje aangetast. Begrijp me goed, ik bedoel dit niet als excuus, maar gewoon ter uitleg. Een klein beetje geschiedenis. Hierna heb ik vrijwel heel mijn jeugd wel 4 keer peer jaar bij de tandarts gezeten. (De ene keer wat meer dan de ander) Ik ben altijd elk half-jaar netjes op afspraak geweest, en hierna volgden de vrijwel noodzakelijke kleine correcties op mijn gebit. Ik heb echter nooit last van mijn gebit gehad, ook niet van gaatjes. (En ja, hierdoor ga je lakser worden) Ik heb zelfs vaak genoeg gezegd; Laat maar, kan ook wel zonder verdoving. En dit gebeurde. Op een gegeven moment heeft mijn tandarts ook gezegd dat het er goed uitzag en dat vrolijkte me op. Eindelijk een keer géén gaatjes, ter informatie dit moet ergens op mijn 16e zijn geweest, kan het niet helemaal exact plaatsen. In ieder geval, daarna ging het weer als vanouds en ik deed er letterlijk alles aan. Gewoon poetsen, mond water gebruiken alleen laat ik eerlijk wezen dat ik het flossen elke keer maar hoogstens 2 weken volhield. Gewoon laksheid, en denken van: "Och het is nu toch weer gerestaureerd, ik hoef niet te flossen. Alleen poetsen zal wel voldoende wezen." Toen het een paar jaar goed ging, eindelijk de goede kant op, hoopte ik mijn gebit weer een beetje te kunnen opfleuren. (Heb ter informatie nooit iets anders gehad dan gaatjes, geen getrokken kiezen, geen behandelingen in enig andere zin) Toen zijn mijn tanden gebleekt, en eerst dacht ik ook nog echt dat dit geholpen had. Daarna een tweede keer, alleen maar om zeker te zijn dat mijn tanden witter werden. (Puur voor mezelf) Wat hierna volgde was echt een drama.. Slechts een paar maanden daarna begon ik letterlijk op heel mijn rij tanden, alleen bovenkaak overigens ook zo iets vreemds, zwarte plekken te krijgen. Niet heel lang nadat dat gebeurde viel mijn eerste tand er uit toen ik gewoon iets simpels at als een pistooltje.. Het is er daarna alleen maar erger op geworden, en ik snap er zelf niks meer van. Ik zit met ontwetendheid, het niet echt snappen van de situatie en de belangrijkste twee aspecten, angst & schaamte. Ik ben radeloos, ik weet niet meer wat ik het beste kan doen. Ik heb al meerdere verhalen hier op het forum doorgenomen, maar misschien dat het helpt als ik mijn eigen verhaal het neerzet, ik weet het ook niet. Ik hoop het in ieder geval!