Na jaren van twijfel krijg ik aanstaande dinsdag eindelijk een beugel geplaatst. Eerst worden er uitsluitend brackets boven geplaatst, en in februari onder.
Inmiddels ben ik 26, en in m'n jonge tiener-jaren kreeg ik al een doorverwijzing om me te laten behandelen bij een orthodontist.
Toendertijd durfde ik dat avontuur niet aan. Ik was al wat onzeker, en was als de dood voor het trekken van tanden en kiezen. Een alternatief was het oprekken van de bovenkaak met een "buitenboord beugel". Ook dit zag ik niet zitten.
Inmiddels zijn er bijna 15 verstreken en heb ik door een smalle kaak een kruisbeet ontwikkeld aan beide zijden. Mijn kiezen staan naar binnen en naar voren gekanteld, waardoor er geen plek is voor m'n hoektanden, die hierdoor ook ruim voor m'n snij-tanden zijn gaan staan.
Zo kan het niet langer. Naast het feit dat mijn gebit in de huidige stand lastig schoon te houden is, levert het ook sociale problemen op. Niet voluit durven te lachen omdat je gebit niet mooi is, is anno 2010 "not done".
Een aantal maanden geleden ben ik me daarom gaan oriënteren op een correctie. De eerste orthodontist waar ik kwam trok al gauw conclusies: "je hebt er een complex probleem van gemaakt! de enige oplossing is een kaak verbreding met behulp van chirurgie...". Dat komt bij iemand die vrij angstig is voor behandelingen in de mond vrij hard aan.
Dat moet toch anders kunnen? De techniek is inmiddels zo ver gevorderd dat er ook andere oplossingen moeten bestaan, was mijn redenatie.
Uiteindelijk ben ik bij een andere orthodontist op consult geweest. Iemand met zeer veel kennis en ervaring, die nieuwe technieken omarmt en luistert naar de wensen van zijn patient. Zijn conclusie na het opnemen van de gegevens: Met vast apparatuur de tandboog ongeveer een centimer verbreden (da's best veel), de voortanden iets naar voren verplaatsen en dan passen de hoektanden en snijtanden er perfect tussen! Geen kaakoperatie, geen kiezen trekken, slechts anderhalf jaar tot maximaal 2 jaar vaste apparatuur dragen zou de klus moeten klaren. Dit moet mede mogelijk worden gemaakt met behulp van zelfligerende brackets.
Hoe kan het zijn dat er nog zoveel verschil is in behandelmethoden? Hoe kun je als arts een patient een zware kaakoperatie laten ondergaan, terwijl je collega's een paar kilometer verderop hetzelfde resultaat kunnen bereiken met minder ingrijpende chirurgische behandelingen? Deze vraag hoeft niet beantwoord te worden, maar ik wil alleen iedereen die op volwassen leeftijd een beugel overweegt adviseren om je goed te laten informeren door meerdere artsen, en op basis daarvan een beslissing te nemen. In nederland is iedereen vrij om voor een medische behandeling zelf te bepalen waar hij of zij geholpen wordt. Maak er gebruik van.
Groeten,
Martijn
Inmiddels ben ik 26, en in m'n jonge tiener-jaren kreeg ik al een doorverwijzing om me te laten behandelen bij een orthodontist.
Toendertijd durfde ik dat avontuur niet aan. Ik was al wat onzeker, en was als de dood voor het trekken van tanden en kiezen. Een alternatief was het oprekken van de bovenkaak met een "buitenboord beugel". Ook dit zag ik niet zitten.
Inmiddels zijn er bijna 15 verstreken en heb ik door een smalle kaak een kruisbeet ontwikkeld aan beide zijden. Mijn kiezen staan naar binnen en naar voren gekanteld, waardoor er geen plek is voor m'n hoektanden, die hierdoor ook ruim voor m'n snij-tanden zijn gaan staan.
Zo kan het niet langer. Naast het feit dat mijn gebit in de huidige stand lastig schoon te houden is, levert het ook sociale problemen op. Niet voluit durven te lachen omdat je gebit niet mooi is, is anno 2010 "not done".
Een aantal maanden geleden ben ik me daarom gaan oriënteren op een correctie. De eerste orthodontist waar ik kwam trok al gauw conclusies: "je hebt er een complex probleem van gemaakt! de enige oplossing is een kaak verbreding met behulp van chirurgie...". Dat komt bij iemand die vrij angstig is voor behandelingen in de mond vrij hard aan.
Dat moet toch anders kunnen? De techniek is inmiddels zo ver gevorderd dat er ook andere oplossingen moeten bestaan, was mijn redenatie.
Uiteindelijk ben ik bij een andere orthodontist op consult geweest. Iemand met zeer veel kennis en ervaring, die nieuwe technieken omarmt en luistert naar de wensen van zijn patient. Zijn conclusie na het opnemen van de gegevens: Met vast apparatuur de tandboog ongeveer een centimer verbreden (da's best veel), de voortanden iets naar voren verplaatsen en dan passen de hoektanden en snijtanden er perfect tussen! Geen kaakoperatie, geen kiezen trekken, slechts anderhalf jaar tot maximaal 2 jaar vaste apparatuur dragen zou de klus moeten klaren. Dit moet mede mogelijk worden gemaakt met behulp van zelfligerende brackets.
Hoe kan het zijn dat er nog zoveel verschil is in behandelmethoden? Hoe kun je als arts een patient een zware kaakoperatie laten ondergaan, terwijl je collega's een paar kilometer verderop hetzelfde resultaat kunnen bereiken met minder ingrijpende chirurgische behandelingen? Deze vraag hoeft niet beantwoord te worden, maar ik wil alleen iedereen die op volwassen leeftijd een beugel overweegt adviseren om je goed te laten informeren door meerdere artsen, en op basis daarvan een beslissing te nemen. In nederland is iedereen vrij om voor een medische behandeling zelf te bepalen waar hij of zij geholpen wordt. Maak er gebruik van.
Groeten,
Martijn
Re: Verschil in behandelmogelijkheden.
afwijkingen in kaakvorm kunnen aleen behandeld worden wanneer er nog groei is. De middenlijn van de bovenkaak bijvoorbeeld groeit al op zeer jonge leeftijd dicht, zodat groeistimulatie nauwelijks tot niet meer mogelijk is.
Hetzelfde effekt wordt dan eigenlijk bekomen door de assen van de tanden te kantelen en niet door de kaak nog te verbreden. In dit geval is het dan ook niet te verbazen waarom je nadien je ganse leven met een draad tegen je tanden geplakt moet rondlopen. De krachtverdeling na de behandeling is dan ook niet meer natuurlijk...
het is niet omdat een behandeling voor jou eenvoudiger lijkt of minder ingrijpend lijkt dat daarom de andere per saldo een slechte zou zijn. waarschijnlijk is ze toch beter ..
... het is als leek niet mogelijk om hierover op basis van het gemakkelijkheidsgevoel een collega als slecht of wat dan ook te bestempelen ... uiteindelijk eef je hier voor degenen die het zouden kunnen noooit voldoende informatie en dat geldt eigenlijk voor alle klachten die op dit forum genoteerd worden ..
... tot slot, zoveel tandheelkundige universiteiten, zoveel verschillende behandeltheorieen ... en als je second opinion komt van een arts afgestudeerd aan een andere universiteit dan zal ze alafwijken... trouwens is het een echte second opinion of gaat de tandarts ervan uit dat hij de vervangende behandelaar is ...
Re: Verschil in behandelmogelijkheden.
Inderdaad...Zoveel universiteiten, zoveel verschillende visies...en dus zoveel orthodontisten die verschillende behandelmogelijkheden aanbieden en aanhangen.
Persoonlijk, ben ik, toen ik besloot voor de tweede maal mijn tanden te laten reguleren, bij verschillende orthodontisten langs geweest, mijn wensen uitgelegd en gevraagd wat zij voor mij konden doen. Ik zag dat als het opvragen van offertes. Ik ga een hoop geld uitgeven en wil daar het best haalbare resultaat voor. Eigenlijk bezag ik het hetzelfde als het opvragen van offertes bij andere professionals die over expertise beschikken die ik zelf niet heb.
Het is niet dat de ene offerte " slechter" zou zijn, of van minder expertise zou getuigen. Het is meer dat de ene offerte minder aansloot op MIJN wensen dan een andere.
Voorbeeld: twee verschillende orthodontisten zagen mij als goede kandidaat voor invisalign. De eerste dacht dat we in 5 a 6 mnd klaar zouden kunnen zijn. De tweede schatte in dat het een jaar zou gaan duren. Navraag leerde mij dat de tweede ortho het rustiger aan wilde doen omdat de bovenkaak al een keer behandeld was en ze bij bestudering van de foto's had gezien dat een aantal wortels iets korter waren dan ideaal was (wortelresorptie).
Na afweging van de verschillende " offertes' kwam ik tot de conclusie dat het resultaat hetzelfde zou zijn, de tijdsduur verschilde, maar dat de kwaliteit op lange termijn misschien beter gewaarborgd zou zijn bij nr. 2 . Dit vind ik persoonlijk een belangrijk aspect. (En zij was communicatief een STUK vaardiger dan nr. 1 , wat ook belangrijk is als je met elkaar in zee gaat!) Dit is mijn conclusie en mijn keuze. daarmee niet automatisch de expertise van nr. 1 in twijfel trekkende, maar er was ook een andere keuze en deze sprak mij meer aan.
Kortom, goede communicatie, zowel van de kant van de de client als van de behandelaar kan veel onduidelijkheid wegnemen.
Persoonlijk wil ik graag weten wat er in mijn mond gebeurt en heb ik interesse in het proces. Ik heb een orthodontist gevonden die dit leuk vindt en er geen enkele moeite heeft om al mijn vragen te beantwoorden, zonder te denken dat ik haar kunde in twijfel trek!
Re: Verschil in behandelmogelijkheden.
Eigen mening: Ik vind het ontzettend jammer dat de meerderheid van de beroepsgroep orthodontisten geen aansluiting zoekt bij een professionele beroepsvereniging. Of een poging hiertoe doet. Specialisten zijn zo ongelooflijk eigenwijs, daar zijn politici niks bij. Onbegrip bij patienten – dus zelfs na heeeel veel communicatie- blijf je houden omdat je belangrijke onderwerpen niet formaliseert, kanaliseert, belangrijke vakinformatie niet wenst te delen, te (onder)steunen. Het is geen beschermd beroep dus je komt er als leek nooit achter wie „echt“ is (en dan heb ik t nog niet eens over wie „goed“ is). Tja, en dan orthos die diplomas buiten NL behaald hebben. Men ziet door de bomen t bos niet.