wel of niet doen na bespreking behandelplan +foto's

:smt001 ik zag je berichtje staan en reageer op persoonlijke titel, ben geen specialist. Ik was ook 11 toen ik een beugel kreeg en ik vond het ongemakkelijk maar je weet half niet hoe blij ik later was dat ik dit gedaan had. Mijn tanden waren vergelijkbaar met die van jouw dochter, misschien zelfs minder. Zoiets is echt volkomen persoonlijk en 11 jaar is best wel oud. Laat je dochter dat zelf beslissen. Ik was mijn moeder heel heel dankbaar dat ze dit voor mij gedaan heeft. Nu ben ik ouder en weer aan het beugelen. Helaas geen spalkje. Omdat het vroeger al zo goed was gedaan ben ik er nu veel minder tijd mee kwijt. Een goed gebit is zo een kado voor de rest van je leven, echt waar.

(Mijn dochtertje is 8. Die neem ik ook mee naar de ortho. Ze heeft mijn kaaklijn. Ik weet precies waar ze doorheen gaat, maar ga haar hiermee helpen :smt006 )

Nou, eerlijk????
Ik zou er niks aan laten doen.... Persoonlijk dan he! Ik vind het nog wel meevallen met de scheefstand. Als ze nou iets ouder is, kan ze zelf beslissen.

Besef wel dat de crowding steeds verder toeneemt bij het ouder worden!

Een orthodontische behandeling nu zal snel verlopen, doordat de tanden op deze leeftijd zich snel verplaatsen en tevens vergoedt de verzekering het over het algemeen. Na de behandeling kan er een spalk worden geplakt die de tanden op een rij zal houden.

Mocht zij uiteindelijk bijv. 25 zijn en dan spijt hebben dan zal het een dure en langdurigere behandeling worden...

Eeuwige discussie. De een zegt; "natuurlijke stand is mooier dan kaarsrecht" en de ander " strak en recht" Persoonlijk vind ik het niet zo mooi en het is de vraag of het beter wordt, naarmate ze ouder gaat worden. Als ze er zelf geen moeite mee heeft en de kosten zijn geen probleem... Why not ?

Why not ?

Omdat de nazorg (retentie) om dit soort behandelingen te stabiliseren NOOIT ophoudt. Het is (op de fotos beoordeeld) wel erg weinig. En de kans op verandering op lange termijn is dan misschien wel groot. Zeker omdat het minimale afwijkingen zijn van het ideaal, is bij weinig verandering er alweer sprake van iets dat lijkt op de beginsituatie. Dit is wel op (of over) het randje wat je nu (op kinderleeftijd) moet behandelen. Maar goed, dit is natuurlijk alleen maar een persoonlijke mening van een beugelspecialist met een paar afgeronde behandelingen achter de rug...

Als de behandeling echt wil doen dan gewoon doen, maar dan niet janken over 5 jaar (of minder) dat het echt niet recht blijft zonder doordragen van een retainer, en dat die specialisten het alleen maar doen voor het geld.

Sorry, dat moest ik even kwijt. Kan ik wel tzt zeggen: Scheef ik je in 2011 al....

Mijn dochter wil het zelf echt graag

Dus heeft ze die Blackberry met onbeperkt bellen en internet ook al?

Begrijp mij goed:

Mocht zij uiteindelijk bijv. 25 zijn en dan spijt hebben dan zal het een dure en langdurigere behandeling worden...

Niet mee eens. Dan kan het nog in 6-9 maanden, want dit zal nooit zo verslechteren dat het dan veel langer behandelen wordt.
En duur, wat is duur. Tenslotte kost een ortho-behandeling nu evenveel als 1 impantaat met mooie kroon...

je hebt voldoende eerlijke meningen van iedereen gekregen. jouw vraag is echt heel persoonlijk, daarom reageert iedereen daar ook zo persoonlijk op. Niemand hierboven heeft ongelijk. 11 jaar is best wel oud en wijs om een eigen mening te vormen. Het is ook de leeftijd waarop de rechter bijvoorbeeld in verband met voogdij, niet meer alleen de familie raadpleegt maar vooral een kind van 11 echt het recht geeft om zelf te spreken en zelf aan te geven wat hij wil. Hij vraagt daarbij ook waarom.
:smt001

toen ik 11 was waren mijn 2 boventanden niet gelijk. ik voelde mij n konijntje en ik had ook slechte ogen, (sjampotjes als bril kreeg ik). Die beugel vond ik vreselijk, maar ik had wel t gevoel dat ik aan mijn uiterlijk werkte en dat t dus beter, mooier werd. Rechtere tanden hebben mij vooral in de pubertijd meer zelfvertrouwen gegeven (wat had ik die nodig zeg). Nu weer beugelen, maar ik wil t zelf. Elke dag met dat ding in mijn mond doet mij aan toen denken, en hoewel ik t haat weet ik ook dat t net als toen beter gaat worden, mooier. Mijn moeder leeft niet meer, maar dat mens heeft echt heel heel hard moeten werken voor de centen, waarvan dus een deel voor mij was. In de pubertijd heb ik tegen haar zitten bokken, maar daarna kwam t verstand weer terug en dan besef je toch wat ze voor je gedaan heeft. Het is niet zo dat t geld alleen in de zakken van de ortho verdwijnt, je dochter krijgt er iets voor terug, of je/wie dan ook nu vindt dat ze het nodig heeft of niet. Laat haar dat zelf beslissen en aan je kenbaar maken. Geef haar ook zelfvertrouwen door te laten zien dat ze daar een beslissing, maar dus ook zelf verantwoordelijkheid in moet nemen. Leg haar uit hoeveel geld t jou kost, daar is niks mis mee. Leg haar duidelijk uit hoe lang ze ermee gaat lopen en dat ze niet tussentijds kan stoppen. Ze hoort het natuurlijk ook wel van die ortho maar dat is n enge vent. Tegen hem durf je alleen maar ja te knikken. Soms komt zijn verhaal ook niet helemaal over, is t niet duidelijk, herhalen is nooit erg. Ze leert verantwoordelijkheid nemen, dit is ook leren voor haar. S6. Mijn ortho zit helaas vol voor nwe patientjes, moet dus kijken hoe ik dit nu weer ga oplossen voor mn dochtertje.

O, en als ze later toch weer moet beugelen, dan betaalt ze dat -net als ik- gewoon uit eigen zak. Als je ouder wordt veranderen er dingen in je gezicht, je haar, je mond, hoort erbij. Niks is eeuwig. Aan alles moet je werken, thats life, leef nu!

Mijn verhaal is niet uit t hart gegrepen, t is simpel mijn leven geweest. Die beugel was n groeibeugel, zat alleen maar boven. Ik zie dat je dochter onder n vulling heeft. Mn ma is 1 keer niet meegeweest naar de tandarts en toen ik thuis kwam was r n kies weg. Toen ik die beugel kreeg zo begin 12e jaar, toen vroeg de ortho ook hoe dat kwam en t enige dat ik mij kan herinneren was gevoel van schuld. Ik verstond uitstekend Nederlands maar begreep niet goed wat mij overkwam. Mijn moeder ging de eerste jaren braaf mee naar de ortho maar op n gegeven moment niet meer. Ik wilde toen ook niet meer gaan, ik vond die vent eng, vervelend. Ik raakte mijn beugel in huis kwijt. Na t eten, geen idee waar ik dat ding gelaten heb. Vandaar geen spalkje, ik wist niet dat t nodig was. Die jaren met de beugel waren echt verschrikkelijk en dan die dikke bril op ook. Op de middelbare school als ik door de gangen liep, riepen de jongens vanuit de wc soms, hey professortje. Klein meisje, vette beugeltje en dikke brilglazen. Mijn vriendinnen waren mooi, rondborstig, ik een bonestaak. Heb tot mn 18e nooit een vriendje en zeker geen kus gehad, met die rot beugel. Ik mocht ook geen contactlenzen van mijn ma. Zoals ik je zei werkte ze hard voor dr geld. Ze heeft nooit een beroep gedaan op n uitkering of ziektewet. Overdag lerares, s avonds bakte ze nassi en eten, dat werd verkocht aan klanten. We moesten de eindjes aan elkaar knopen. Maar die beugel was nooit geen probleem. Ze ging jong dood, kanker, in 1 klap weg. Op dat moment werd ik 19. Als je nooit een vriendje hebt gehad weet jij veel hoe je er uit ziet. Bij al die feestjes van de middelbare school stond ik nooit in de danszaal, altijd de keuken waar ik hielp met chips en drank. Ik heb toen van t geld van mijn vakantiebaantje contactlenzen gekocht. Ken je t verhaal van t zwanenmeer? Zwarte zwaan, witte zwaan? Dat is mij overkomen. Ik had opeens geen vette beugel meer en geen dikke bril. Ik weet nog dat ik geld stond te pinnen toen er n fotograaf kwam die vroeg of ik model wilde zijn voor hem. In de supermarkt toen ik dingen ging afrekenen, weer benaderd door n fotograaf. Dit herhaalde zich eigenlijk wel elke maand. En dit ging door toen ik in Londen, Parijs was. Ik was niet lang, maar mijn kop was wel regelmatig, mijn tanden gelukkig ook (zelfs met een vette overbeet). Toen mn ma er niet meer was kromp mijn zelfvertrouwen, echter die kreeg ik weer terug na zo een fotoshoot. Ze zeiden dat ik mooi was. Ik heb dit nooit geweten. Ik zeg niet dat iedereen kosten wat t kost – zeker n kind niet – mooi moet zijn. Maar een regelmatig gezicht heeft mij in mijn verdere leven en carriere heel veel geholpen. Mijn correcties in mijn mond waren minimaal, maar die 2 konijne tandjes oh, die vergeet ik nooit. Dit is mijn verhaal happyteeth, niks uit t hart, gewoon wat r gebeurde toen ik 11, 12 was.

Je hebt geen glazen bol nodig om n beslissing te nemen, zolang je iets uit moederliefde doet is t nooit verkeerd. Alleen begrijpen, dat doet n kind pas na zn 22e. Verwacht komende jaren dus niks terug.

Heb er weer de pest in dat orthos lange wachttijden hebben. Voor mijn dochter kan ik nu even niemand krijgen. Maandag weer door met zoeken.