wegsturen van ouders tijdens behandeling..?

Mijn dochter van 8 jaar heeft een heel smalle kaak, daardoor moesten er 3 melktanden getrokken worden.
3 weken geleden is er 1 tandje getrokken bij een kindertandarts. Ze was erg bang, ging huilen maar verzette zich niet. De tandarts dreigde tot 4x toe dat mama weggestuurd werd als ze weer ging huilen. Ik bemoeide me nergens mee (heb zelf in de verpleging gewerkt, weet hoe je in zulke situaties moet handelen) dus zat gewoon stil, liet de tandarts zijn werk doen...
Na afloop vertelde de tandarts dat ik de volgende keer in de wachtkamer moet blijven.. ik vraag me nog steeds af, waarom dit moet?
Mn dochter vind het vreselijk als ik er niet bij ben. Morgen worden de volgende 2 tandjes getrokken..
Hoe moet ik reageren naar de tandarts als ik weggestuurd wordt en hoe bereid ik mn dochter hierop voor..ze is al zo bang...????

Je weet zelf hoe je moet reageren zoals je zelf al schrijft, wie is DE tandarts om te zeggen dat je als moeder
maar in de wachtkamer moet wachten. :smt011
Ik bleef bij mijn kind en eist de tandarts toch dat ik weg moest dan ging mijn kind mee, juist doordat je als
moeder erbij bent kan je kind rustiger worden, ze zou op deze manier een trauma over houden aan de tandarts.

Na afloop vertelde de tandarts dat ik de volgende keer in de wachtkamer moet blijven.. ik vraag me nog steeds af, waarom dit moet?

Should the parent accompany the child into the operatory

The answer we learned in dental school was NO!! Children always behave better without the parent in sight.

The real answer to this question is: It depends entirely on the child (and the parents).

I have found that in a majority of cases, children do perfectly well with parents in the operatory. It is the minority of cases that are the most difficult, and the ones in which the parents are best asked to leave for the waiting room.

The behavior of children in the dental setting depends largely on the child's trust in an authority figure and his or her willingness to surrender control over his own body, even at the expense of minor pain, to an adult he does not know. Trust is a quality learned at home, on the playground and at school. Children who have learned that adults trusted by their parents are adults to be trusted by them are more likely to have better experiences at the office than those who have learned to distrust adults in general. Children who have been trained to expect adults to make good decisions on their behalf are more likely to have better experiences than those who tend to make all their own decisions at home.

In other words, if they run their home using behaviors they know makes their parents do what they want, they will try to do the same at the dental office where such behavior is inappropriate. Their inability to affect the dentist's behavior in the same way they do their parents scares them, and the "bad experience" escalates from there. If a parent of one of these children is in the operatory, the child plays to the parent and the behavior only gets worse.

The child's behavior is the variable that cannot be controlled by the dentist directly. It depends upon the factors discussed above, as well as things such as how much sleep the child got last night, the time of day of the appointment (mornings are always best), recent events in the child's life, and the horror stories told to the child by his friends, siblings, and even his parents.

All of which brings us back to the vast majority of children who are easily treated in the offices of general dentists. Having done this as long as I have, I have watched an enormous number of tots grow into young adults, and it's fun to go back and read the initial comments in the records when they first came in. "Apprehensive, but cooperative", "Ran out of the operatory", "Called me disgusting but then cooperated" (I told her I had to agree with her, but I couldn't help it. I was born that way.) One child who I had been treating for two years with no problems decided to throw a fit one day and wouldn't let me touch her. She was back the next week and cooperated and has cooperated ever since. She's now married with children of her own, and has almost no cavities in her adult teeth.

Bron: http://www.doctorspiller.com

Mijn dochter van 8 jaar heeft een heel smalle kaak, daardoor moesten er 3 melktanden getrokken worden.
3 weken geleden is er 1 tandje getrokken bij een kindertandarts. Ze was erg bang, ging huilen maar verzette zich niet. De tandarts dreigde tot 4x toe dat mama weggestuurd werd als ze weer ging huilen. Ik bemoeide me nergens mee (heb zelf in de verpleging gewerkt, weet hoe je in zulke situaties moet handelen) dus zat gewoon stil, liet de tandarts zijn werk doen...

Bij een kindertandarts? wat een amateur zeg. dreigen met wegsturen en dan niet doen..........ook als ouder is ie volledig gezakt.
Als een kind iets eng vind mag dat, en is rustig iemand aan het voeteneind van de failie hebben zitten nooit een probleem. Kortom, de kindertandarts mag effe bij mij in de leer komen.

Ik heb ook geleerd dat de ouder er niet bij mag zijn. Ik heb ze geloof ik nog nooit hoeven wegsturen. Ik heb wel een keertje gehad dat een moeder ineens naast me opdook en riep dat het nog maar 5 seconden zou duren. Tja...dat is dan dus geen ondersteunende ouder....gelukkig begreep ze na mijn blik dat ze dat beter niet had kunnen zeggen en hield daarna keurig afstand.

als je van te voren even investeert in zowel ouder als kind heb je nergens last van. als je je dan toch laat overvallen door de overassertiviteit van de gen donor..........dan kijk je die idd de hoek in en zo niet.........dan is een gezellig afsluitend praatje met "zo hadden we", "ik dacht dat ik duidelijk was geweest" en "U doet uw kind enorm te kort als ..." altijd enorm opluchtend voor met name mij

Ik heb ook geleerd dat de ouder er niet bij mag zijn. Ik heb ze geloof ik nog nooit hoeven wegsturen. Ik heb wel een keertje gehad dat een moeder ineens naast me opdook en riep dat het nog maar 5 seconden zou duren. Tja...dat is dan dus geen ondersteunende ouder....gelukkig begreep ze na mijn blik dat ze dat beter niet had kunnen zeggen en hield daarna keurig afstand.

Dat een ouder er NIET bij mag zijn ?
Vindt zelf dat de ouder er juist wel bij moet zijn voor het kind zelf, mits je natuurlijk een ouder
treft die de tandarts in de weg staat en lomp of agresief is.

Tja, en dan heb je nog ouders die niet eens opkijken van hun Iphone als je hun kinderen van onder de 10 poetsles geeft....die moet je er juist 'met de haren erbij trekken'.

Los van de vraag of het verstandig is of een ouder erbij is, tegen zijn/haar zin wegsturen kan mijns inziens niet aan de orde zijn. Bij een leeftijd tot 12 jaar dienen de ouders volgens de WGBO immers geinformeerd te zijn en in te stemmen met de voorgenomen behandeling. Dat betekent dat je er in beginsel bij moet kunnen zijn.

Het al of niet aanwezig zijn van de ouders dient dus altijd, ook om juridische redenen, in goed overleg te gebeuren met de tandarts. Je hoeft er ook niet met je neus op te zitten natuurlijk :D

Los van de vraag of het verstandig is of een ouder erbij is, tegen zijn/haar zin wegsturen kan mijns inziens niet aan de orde zijn. Bij een leeftijd tot 12 jaar dienen de ouders volgens de WGBO immers geinformeerd te zijn en in te stemmen met de voorgenomen behandeling. Dat betekent dat je er in beginsel bij moet kunnen zijn.

Het al of niet aanwezig zijn van de ouders dient dus altijd, ook om juridische redenen, in goed overleg te gebeuren met de tandarts. Je hoeft er ook niet met je neus op te zitten natuurlijk :D

Hoe kan Lieneke dan geleerd hebben dat ouders er niet bij mogen/hoeven te zijn ?

Los van de vraag of het verstandig is of een ouder erbij is, tegen zijn/haar zin wegsturen kan mijns inziens niet aan de orde zijn. Bij een leeftijd tot 12 jaar dienen de ouders volgens de WGBO immers geinformeerd te zijn en in te stemmen met de voorgenomen behandeling. Dat betekent dat je er in beginsel bij moet kunnen zijn.

Het al of niet aanwezig zijn van de ouders dient dus altijd, ook om juridische redenen, in goed overleg te gebeuren met de tandarts. Je hoeft er ook niet met je neus op te zitten natuurlijk :D

in dat geval van de "aanwezigheid" is instemming vooraf voldoende. dan kan tijdens de controle al zijn afgesproken wat er gaat gebeuren. Doorgaans zijn ze ook niet bij de liesbreuk operatie of verwijdering van een hersentumor als hun kind dat moet ondergaan.

Ik heb ook geleerd dat de ouder er niet bij mag zijn.

van wie? niet op de KUN/HAN hoor. en ook niet op het CBT nijmegen. en al helemaal niet op het Jeugdcentrum of de Jeugdtandverzorging.

In de ambulancehulpverlening is het heel normaal dat een van de ouders bij het kind is, van a tot z. In de ziekenhuizen op de spoedeisendehulp afdelingen ook, en bij operaties kan veelal een van de ouders tot na de narcose inleiding blijven.

In het kader van de WGBO is het natuurlijk noodzakelijk dat de ouders weten wat er met hun kind aan de hand is en welke behandeling geadviseerd wordt, om hier toestemming voor te geven. Echter kan het (zoals Lieneke al aangaf) wenselijk zijn als behandelaar (en assistent) samen met het kind de behandeling uit te voeren. De reden hiervoor is, dat er (bij een goede verhouding tussen kind en behandelaar) een samenspel ontstaat tussen kind en behandelaar en bij pijn of angst het kind contact zoekt met de behandelaar, en niet met de ouder.

Echter, zoals volgens mij een (kinder)tandarts of iedere andere behandelaar moet weten, is dat er eerst een dergelijke verhouding moet worden opgebouwd, door bij eerdere controles en minder ingrijpende behandelingen de ouder er ook al niet bij te hebben.

Dreigen is uberhaubt al fout. De beste methode is (volgens de leerboeken) 'operante conditionering', wat inhoudt dat onder meer ongewenst gedrag wordt negeert en positief en gewenst gedrag wordt beloond (door een compliment). Huilen is wellicht ongewenst, maar hier moet natuurlijk wél op ingespeeld worden...

Toch op de HAN...Ook bij een kindertandarts; ouder zat daar achter een schotje. In Beuningen bleef inderdaad de ouder erbij.

Informeren gebeurt uiteraard voorafgaand aan de behandeling. Praktijken die geen ouders bij de behandeling wensen, hebben dit vaak in hun praktijkfolder en/of website staan.

Trouwens, ik merk vaak dat ouders in eerste instantie een stoel pakken en het hand van het kind gaan vast houden alsof er ik-weet-niet-wat gaat gebeuren. Als ze zien dat ik eerst een gesprekje ga houden met het kind en netjes voor doe wat er gaat gebeuren, ze van zelf al afstand gaan houden. Dat is dan een stukje vertrouwen wat je van de ouder krijgt.

Toch op de HAN...Ook bij een kindertandarts; ouder zat daar achter een schotje. In Beuningen bleef inderdaad de ouder erbij.

Informeren gebeurt uiteraard voorafgaand aan de behandeling. Praktijken die geen ouders bij de behandeling wensen, hebben dit vaak in hun praktijkfolder en/of website staan.

Trouwens, ik merk vaak dat ouders in eerste instantie een stoel pakken en het hand van het kind gaan vast houden alsof er ik-weet-niet-wat gaat gebeuren. Als ze zien dat ik eerst een gesprekje ga houden met het kind en netjes voor doe wat er gaat gebeuren, ze van zelf al afstand gaan houden. Dat is dan een stukje vertrouwen wat je van de ouder krijgt.

Sorry maar zo'n praktijk die ouders pertinent weigert bij een behandeling van het kind vindt ik
niet door de beugel kunnen.
Kind zou er trauma's aan over kunnen houden.
Zou er zelf nooit voor kiezen om met mijn kinderen naar zo'n praktijk te gaan.

Precies, daar kunt u voor kiezen.

Sorry maar zo'n praktijk die ouders pertinent weigert bij een behandeling van het kind vindt ik
niet door de beugel kunnen.
Kind zou er trauma's aan over kunnen houden.
Zou er zelf nooit voor kiezen om met mijn kinderen naar zo'n praktijk te gaan.

Volgens mij gaat het bij deze praktijken niet om pertinente weigering. Pertinent klinkt alsof er niet gecommuniceerd wordt met de ouders. Lijkt me logisch dat dit wél gebeurd.

Nogmaals (in reactie op meerdere berichten): er valt niets te weigeren of "ergens voor te kiezen". WGBO is dwingend recht, je kunt er niet van afwijken, ook al zet je daarover iets in de praktijkvoorwaarden.

Inderdaad is het belangrijker - dan formeel verwijzen naar het recht - dat in goed overleg de aanwezigheid van de ouder(s) wordt besproken in gevallen waarin dat de behandeling ernstig lijkt te bemoeilijken. Het lijkt me toch stug dat dit in de praktijk een probleem oplevert. De mondige patient pikt het alleen niet als ie als een dom schaap wordt 'weggestuurd' (zie TS). Ik denk dat dit in de praktijk zo ook maar weinig voorkomt en dat verstandige ouders in voorkomende gevallen best wel op de achtergrond willen blijven op advies van de tandarts.

Volgens mij gaat het bij deze praktijken niet om pertinente weigering. Pertinent klinkt alsof er niet gecommuniceerd wordt met de ouders. Lijkt me logisch dat dit wél gebeurd.

Informeren gebeurt uiteraard voorafgaand aan de behandeling. Praktijken die geen ouders bij de behandeling wensen, hebben dit vaak in hun praktijkfolder en/of website staan.

Ik denk dat dit in de praktijk zo ook maar weinig voorkomt en dat verstandige ouders in voorkomende gevallen best wel op de achtergrond willen blijven op advies van de tandarts.

Een verstandige ouder blijft bij haar of zijn kind tijdens behandeling of controle, natuurlijk niet
in de weg staan voor tandarts / assistente maar wel in dezelfde kamer.

Nogmaals (in reactie op meerdere berichten): er valt niets te weigeren of "ergens voor te kiezen". WGBO is dwingend recht, je kunt er niet van afwijken, ook al zet je daarover iets in de praktijkvoorwaarden.
.

informeren over de behandeling wil niet zeggen dat de ouder en pontificaal naast mag staan. dus je mag wel degelijk weigeren als je dat aangeeft en de ouder toch informed conscent heeft over de behandeling.

Bedankt nogmaals voor de adviezen/meningen.. Ik ben inmiddels op zoek naar een andere kindertandarts...
Deze tandarts heb ik nog even telefonisch gesproken vandaag en duidelijk verteld dat ik bij mn kind blijf.
Zijn antwoord was, als het kind meewerkt kunt u er bij blijven...Beetje suggestief vind ik: waar trek je dan de grens?
Ze huilde de vorige keer alleen (zachtjes) en toen kwamen de dreigementen al : ik tel tot 3 en als je niet stil bent stuur ik mama weg...

Ik zou ook op zoek gegaan zijn naar een andere kindertandarts, belachelijk om te zeggen :
ik tel tot 3 en als je niet stil bent stuur ik mama weg...

Deed me hier aan denken :P

Tijdens de behandeling moet je als team kunnen werken. Dat is tandarts ,assistente, patient en ouder. We geven veel adviezen die zeer vaak in de wind geslagen worden. Als dit een storende faktor is en de ouder is de oorzaak dan kan behandelen zonder ouder erbij wenselijk zijn.

Een schoolvoorbeeld is het feit dat ouders aan de stoel steeds maar weer vertellen dat het zo gedaan is terwijl de behandeling nog een half uur gaat duren. De tandarts kan deze belofte niet waar maken en heeft dan het kind bedrogen. Dat wordt in het geheugen gegrift. Als heel even een half uur wordt dan kan je een kind nog moeilijk overtuigen waarom iets anders wel moet.

Aan de andere kant is de ouder de beschermeling van het kind. Dus als het kind de indruk krijgt dat volgens zijn ouders de behandeling niet hoeft = een onverschillige opstelling van de ouder is al voldoende hiervoor= dan zal het ook niet gebeuren.

Wat denk je van de vader die twee tot drie keer per jaar hier naast zijn dochter staat en steeds maar weer op tafel gooit dat hij een vals gebit heeft en dat dit beter werkt dan zijn eigen tanden en dat dochterlief dat later ook zal krijgen. Een extreme situatie maar toch..

Hai,

Ik vind het verhaal van TS sowieso schandalig. "als niet dan stuur ik mama weg"???? Sorry hoor, je laat je toch als ouder niet als een kleuter weg sturen?

Flow

Niet bij de tandarts, wel vergelijkbaar. Toen ik een jaar of 8 was, zijn bij mij onder plaatselijke verdoving een aantal moedervlekken weggehaald. Mijn moeder mocht er op het laatste moment niet bij zijn. Ik heb dat zelf als heel angstig ervaren; ik weet nog zo goed dat het enige dat ik wou, was mijn moeder zien.

Niet om nu eens dwars te zijn, maar ik vraag me heel vaak af: hoe zouden mensen het vinden als je bijvoorbeeld als juf in de klas een keer een hele ochtend een enorm claimende ouder erbij zou hebben. Of tijdens de zwemles een ouder die er continu doorheen fietst. Denk dat weinig mensen dit normaal zouden vinden tijdens hun werk. Waarom zou je juist bij die moeilijke klussen die ouder als die duidelijk stoort in JOUW concentratie.........en geloof me, dat heb je echt nodig bij ons werk, er bij moeten houden.

Ik laat ze er altijd bij, maar als ze echt door me heel walsen met weinig inzicht in de situatie en dingen gaan beloven tegen het kind of erger, naar het kind dreigen (speelgoed weg, vroeg naar bed etc), dan komen ze er volgende keer toch ook liever niet bij. Steun is goed, stoorzender is fout!

nog twee dingen, probeer even de emotionaliteit uit je verhaal te halen dan zal die uitspraak in een heel ander daglicht staan. Uiteindelijk hoeveel keer wordt als een kind snoept niet gedreigd dat de tandarts al de tandjes gaat moeten trekken en dat dat pijn doet of alle mogelijke varianten rond dit thema.

Het feit dat aangehaald wordt dat de mama even buiten gestuurd kan worden is in tov van hierboven veel minder erg. Mama is niet buiten gestuurd. Uiteindelijk is tandheelkunde bij een kind dat helemaal niet meewerkt nutteloos en van zeer lage kwaliteit.

aan de andere kant moet men niet genraliseren. Deze uitspraak zal ook niet altijd gebeuren. Men verwacht altijd dat een dienstverlener de idealiteit moet zijn. Deze heeft echter ook zijn emoties en moet dagelijks heel wat incaseren. Een grote faktor hierin is naar mijn meing het feit zeer goed werk te willen leveren en geconfronteerd wordt met door patienten veroorzaakte faktoren die een nefaste invloed op die kwaliteit kunnen hebben. Laten we het kinderen houden die hun mond niet willen open houde, huilen, niet stil zitten. Hoe kun je dan goede tandheelkunde verlenen ? Ik kan me voorstellen dat bij een tandarts die een aantal van dergelijke kinderen na elkaar heeft moeten behandelen of die een flinke stressdag achter de rug heeft gehad zijn zekering wel eens kan doorbranden. Dat dan een keertje een dergelijke uitspraak valt, daar kan ik begrip voor hebben, we zijn ook maar mensen. Daar moet over gecommuniceerd worden en dan is het probleem met je tanmdarts opgelost.

Voor mij is mijn kind ook heilig en onschendbaar en zou ik die uitspraak als leek ook waarschijnlijk niet pikken. Als dit besproken wordt zou dit voor mij geen probleem zijn ... de dreiging van even buiten te moeten is niet meer dan zwarte piet die je in zijn zak stopt. Vaak geeft dit verassende positieve resultaten en niet alleen voor deze ene behandeling.

In tweede instantie is het niet de taak van de tandarts om een kind te dwingen zich te laten behandelen. De hyrarchie is dat de ouder de baas is over het kind. Nadat op een keer de assistente haar tanden werden uitgeslagen door een kopstoot, terwijl ze een kind vriendelijk aan het toespreken was hebben we de regie grotendeels bij de ouder gelegd.

Een collega wiens vinger omgekeerd werd en die op de rechtbank ongelijk heeft gekregen denkt daar ook anders over.

Tuurlijk !, er zijn altijd grenzen, als behandeling onmogelijk wordt gemaakt door gedrag van kind of ouder, moet je de behandeling afbreken. (als dat kan). Is een afweging. In de acutezorg (ambulance) heb ik die afweging verschillende malen moeten maken. Niet echt dringend... stoppen !, "inpakken en wegwezen", wel dringend , doorbehandelen, en ouder door collega apart nemen en toespreken. Er is vaak zat door assisterende collega een verbale uithaal naar een ouder gegaan. (tijdens dringende kwesties, zelf was ik hiervoor te geconcentreerd bezig, ik hoorde het gekwetter niet eens).Meestal hielp dit direct. Makkelijk zal het echter nooit worden.
Welke baan in de gezondheidszorg is wel makkelijk ?, mmmm....Verloskundige in een bejaardencentrum ??,mm.. ja dat lijkt me wel iets !

ik emotie hier .... wat een fantasie .... geen denken aan ... vind dat je het probleem moet beslechten waar het ligt met de persoon in kwestie ..