dochter ongevoelig voor verdoving

Mijn advies zou zijn contact op te nemen met de behandelend specialist en/of huisarts danwel tandarts. Voorts heel zuinig zijn op het gebit en als er dan toch iets pijnlijks moeten gebeuren eventueel kiezen voor narcose. Wellicht dat een van de tandartsen op dit forum een oplossing weet. Ik zou mij zo kunnen voorstellen dat uw dochter niet de enige is met dit probleem. U kunt ook informeren bij een academisch centrum voor tandheelkunde in bijvoorbeeld Amsterdam. (ACTA). Hier zitten alle disciplines. Als u even googled komt u de website snel genoeg tegen.
Succes
Groet

Hallo, Is bij haar nooit een geslaagde verdoving opgetreden ?
Er zijn een aantal oorzaken voor het falen van een verdoving, maar de meest voorkomende oorzaak is verkeerde techniek. Daarna diffusie problemen, door een te snelle afvoer van het verdovingsmiddel, of dat het middel onvoldoende de membraan van de zenuw kan binnendringen.(weefsel Ph)
Uw dochter heeft een schildklierprobleem. Zij gebruikt levothyroxine en Vit B12 schrijft u. Zover ik weet bestaat er geen verband tussen hypothyreoidie, levothyroxine, Vit B12, en het falen van lokale verdoving.
Vermoedelijk zit de oorzaak in een andere hoek.
Ik heb nu geen tijd om verder te typen, maar er komt een vervolg.
Groet !

wat zegt bv de internist ervan? want nader onderzoek lijkt mij op zijn plaats. normaal is het niet, nog nooit eerder emegemaakt. wel dat het misschien langzamer in en uitwerkt, maar dat het helemaal neits doet is uitermate zeldzaam. heb ik dus behalve het advies nader onderzoek te laten doen geen antwoord op.

Heeft uw dochter toevallig rood haar?

http://welingelichtekringen.nl/2760-rood-haar-betekent-meer-pijn.html

Even heel kort door de bocht: prikkelgeleiding heeft met kalium te maken en de kaliumhuishouding met de schildklier. Er bestaat ook een aandoening waarbij sprake is van een afwijking aan de ion-kanalen (nodig voor prikkeloverdracht en kalium speelt een rol) in zenuwcellen en waarvan tevens bekend is dat een plaatselijke verdoving minder kan werken.

Ik zou een internist raadplegen, of bekend is dat problemen met verdoving optreden wanneer hormoonspiegel/kaliumgehalte niet goed is ingesteld?

dochter is rossig....zou het daar nu echt mee te maken hebben?

Aangetoond is dat bij mensen met roodhaar vaker problemen optreden met lokale verdoving, en voor algehele anesthesie (narcose dus) hogere doses nodig zijn. Dus het zou mee kunnen spelen.

en bijspuiten- meer verdoving heeft ze wel gehad maar mij is uitgelegd dat "meer|"vanaf een bepaalde hoeveelheid alleen maar "langer verdooft" betekent en dat dit dus niet tegen de pijn helpt.

Klopt helemaal !, door bijspuiten los je dit probleem niet op. Beter is meteen een groter volume in te spuiten. Herhaald bijspuiten van een LA (lokaal anestheticum) verlaagt de weefsel pH (zuur milieu), waardoor de werking niet toeneemt, maar eerder bemoeilijkt wordt. Direct een groter volume plaatsen bevordert de verspreiding en diffusie van het LA, waardoor de slagingskans toeneemt.
Maar ik denk dat we de oorzaak niet direct in het kleinste hoekje moeten zoeken. Voor dat u een heel traject in gaat van de ene naar de andere medisch specialist , zou er imho eerst eens geprobeerd moeten worden of zij te verdoven is met een "advanced" techniek. (ik denk van wel nml)
Ik ga daar nu geen relaas over houden (tenzij op verzoek).
Voor deze technieken moet u echt bij de afdelingen mondheelkunde zijn van bijv ACTA , UMC Groningen, of UMC Nijmegen.

Wat zegt uw tandarts over dit probleem ?, Welke oplossing heeft hij/zij aangedragen ?

Wat is "advanced"techniek?? daar ben ik heel benieuwd naar

Advanced technieken zijn o.a block verdovingen, dwz de prikkelgeleiding wordt geblokkeerd op een punt vóór dat de zenuw het kaakbot binnengaat.
De meest bekende daarvan is het standaard mandibulairblock of IAN block.
De meeste tandartsen zijn hier expert in, omdat zij het veel toepassen.
Er zijn echter nogal wat technieken die minder vaak worden toegepast, en die daarom ook minder bekend zullen zijn.
Ik zal er paar noemen: PSA Nerve Block, MSA.., ASA.., Greater Palatine Nerve Block, Naso Palatine Nerve Block, Gow-Gates en Vazirani-Akinosi (closed mouth technic).
Andere géén block -, en wél bekende technieken zijn PDL of intraligamentaire anesth en intra pulpair anesth (pressure anesth), en als laatste de weer wat minder bekende intra ossale anesthesie (X-tip)
Beschrijvingen van deze methodes kunt u vinden op het internet als u wilt.
Dan nog het volgende;
Resistentie voor lokaal anestethica komt voor, maar is vrij zeldzaam.
Bij uw dochter zou met enkele prikjes, kleine stukjes huid ingespoten kunnen worden (net onder de huid) met een kleine hoeveelheid, en met bijv drie verschillende LA's.
Op die manier kun je testen of zij wel gevoelig is voor andere middelen.
Succes !

Oh ja, nog een vraag, de verdovingen die zij heeft gehad, hebben die wel een gevoels verandering teweeggebracht, bijv warmte, tinteling. ?

Wat is "advanced"techniek?? daar ben ik heel benieuwd naar

Advanced technieken zijn o.a block verdovingen, dwz de prikkelgeleiding wordt geblokkeerd op een punt vóór dat de zenuw het kaakbot binnengaat.
De meest bekende daarvan is het standaard mandibulairblock of IAN block.
De meeste tandartsen zijn hier expert in, omdat zij het veel toepassen.
Er zijn echter nogal wat technieken die minder vaak worden toegepast, en die daarom ook minder bekend zullen zijn.
Ik zal er paar noemen: PSA Nerve Block, MSA.., ASA.., Greater Palatine Nerve Block, Naso Palatine Nerve Block, Gow-Gates en Vazirani-Akinosi (closed mouth technic).
Andere géén block -, en wél bekende technieken zijn PDL of intraligamentaire anesth en intra pulpair anesth (pressure anesth), en als laatste de weer wat minder bekende intra ossale anesthesie (X-tip)

?

over die blocks had ik niet beter kunnen vertellen. goed werk!

Dank u !

er veranderd inderdaad wel iets maar ze blijft het gevoel houden dat ze alle pijn voelt...

Lijkt er op dat er toch niet voldoende LA bij de zenuw terechtkomt.

Moet dochterlief regelmatig behandeld worden ?
Knarst/klemt zij ? (tandenknarsen, kaken op elkaar klemmen)
Hoeveel tijd neemt de tandarts om de verdoving in te laten werken ?
Heeft u zelf ook problemen met verdovingen ervaren ? (bij u zelf dus )

Ter info:
How to overcome failed local anaesthesia, J. G. Meechan
"Tikkie gedateerd" maar nog steeds bruikbaar. Articaïne wordt nog niet genoemd.
http://www.dentalfearcentral.org/media/overcome_failed_LA.pdf

Intraosseous anesthesia.

http://www.tulsadental.com/lit2/pdfs/x-tip%20tech%20card_TDS%209-07.pdf

http://www.endoexperience.com/userfiles/file/Anes/Intraflow_Roots_Artic…

Local anesthetic failure in joint hypermobility syndrome.



What is the joint hypermobility syndrome?

The joint hypermobility syndrome is a condition that features joints that easily move beyond the normal range expected for a particular joint. The joint hypermobility syndrome is considered a benign condition. It is estimated that 10%-15% of normal children have hypermobile joints, or joints that can move beyond the normal range of motion. There is a tendency of the condition to run in families (familial). It is felt that certain genes are inherited that predispose to the development of hypermobile joints. Genes that are responsible for the production of collagen, an important protein that helps to glue tissues together, are suspected of playing a role.
The following list will help the patient to decide if he or she may suffer from JHS.

. Can you now (or could you ever) place your hands flat on the floor
without bending your knees?
. Can you now (or could you ever) bend your thumb to touch your
forearm?
. As a child did you amuse your friends by contorting your body into
strange shapes OR could you do the splits?
. As a child or teenager did your shoulder or kneecap dislocate on more
than one occasion?
. Do you consider yourself double-jointed?

Answers in the affirmative to 2 or more questions suggest hypermobility with
sensitivity 80–85% and specificity 80–90%


When taking biopsies to assess skin strength in Ehlers–
Danlos syndrome type III (EDS–III), a Danish group noticed
that the patients experienced much pain despite conventional
local anaesthesia. When asked, all these patients
reported previous experience of partial or complete failure
of local anaesthesia in dental or obstetric procedures—for
which reason some had been dismissed as hysterics.
Pursuing this finding, Arendt-Nielsen et al. compared the
effects of local anaesthesia in 8 patients with EDS–III and 8
controls. Although the patients did gain analgesia from
intradermal lidocaine the duration of effect was much
shorter than in controls. EDS–III (now known as EDS–
hypermobility type) is regarded by many authorities as
identical to joint hypermobility syndrome (JHS). We
wish to draw attention to the possibility of resistance to
local anaesthesia in individuals with this common and
under-diagnosed condition.

Although the pathophysiology of this phenomenon
remains unresolved, an important clue that a patient is at
risk of local anaesthetic failure might be in front of our eyes.
In patients suffering from the various forms of HMS, the local anesthetic will produce numbness, but it may be of insufficient intensity or duration to complete the dental procedure without repeated injections. The reason probably involves the rapid absorption of the anesthetic solution into the bloodstream due to the defective nature of the connective tissues in the surrounding blood vessels. If the anesthetic solution cannot remain in place long enough to take effect, then the patient will not get numb. The best way to combat this problem is to use a long acting anesthetic like bupivicaine (Marcaine) with vasoconstrictor.


Bronnen:
Dr. Martin S. Spiller, DMD,
Townsend, MA, USA
Alan J Hakim, Rodney Grahame
Centre for Rheumatology, University College London Hospitals, London, UK
Paul Norris, Colin Hopper
Department of Oral Surgery, University College London Hospitals, London, UK

Ik hoop dat @icarus hier nog eens langskomt, want ik ben eigenlijk wel benieuwd of zij iets aan deze antwoorden heeft gehad.
In mijn voorstel om het volume van de te injecteren vloeistof iets te vergroten, zit een belangrijke onvolledigheid, die ik nog wil vermelden, en dat betreft voornamelijk de palatinale injecties ( aan de kant van het verhemelte in de mond ).
Uw tandarts zal dit ongetwijfeld weten, maar ik wil het toch wel genoemd hebben.
Aan palatinale zijde mag bij infiltratie anesthesie nooit meer dan 0,2 - 0,5 ml vloeistof ingespoten worden, omdat er een risico bestaat op weefsel necrose, wanneer te veel en vooral te snel wordt ingespoten.
Met name de snelheid van inspuiten is hierin waarschijnlijk de boosdoener.
Het snel inspuiten van een LA verhoogt ook de kans op falen van de anesthesie. In het algemeen wordt geadviseerd om zeer langzaam in te spuiten.
Verder heb ik nog de tip om voor uw dochter een langwerkend verdovingsmiddel te gebruiken, bijv ropivacaïne 0,5 % of 0,75 % ( dit is minder toxisch dan bupivacaïne) mét vasoconstrictor. (epinephrine).
Dit middel heeft een langere inwerkingstijd nodig. Soms wel 20 tot 30 minuten.

Graag gedaan !, bedankt voor uw update, en succes in de toekomst !

het verschijnsel bestaat!


Ik kan niet verdoofd worden dmv lokale anesthetica.
Dit is aangetoond dmv van een tweetal verschillende testen met placebo's in UMCG

Ik heb een keizersnee met ruggenprik ondergaan ( zeer traumatische ervaring)
Meerdere kleinere operaties "plaatselijke verdoving"
tandheelkundige ingrepen zoals zenuwbehandelingen en extracties " plaatselijke verdoving"

En zelf met het bewijs van dit verschijnsel in mijn hand van de specialist loop ik nog steeds tegen een muur van onbegrip!

Ik weet het niet meer...................

:cry:

Hoi Alpaca.

What a nightmare !, een kijzersnede terwijl de verdoving niet gewerkt heeft. Is dit vóór de ingreep niet getest dan ?
Kun je iets meer vertellen over de muur van onbegrip waar je tegen aan loopt ?

En, ja , die resistentie voor lokaal anaesthetica bestaat, maar is zeldzaam.

de muur van onbegrip?

die is heel hoog!

Keizersnee: gaf koud jodium aan, gaf pijn aan bij 1e snee, reactie je voelt het wel maar het doet niet zeer) echt wel dus! Er werd verder gegaan en pas nadat de apparatuur op hol sloeg werd er geluisterd naar mij.............. paniek, pas na geboorte ben ik met spoed onder narcose gebracht.
In eerste instantie werd ontkend wat er gebeurd was, pas later is dit bekend geworden dat het niet "perfect" gelopen was.

Carpale tunnelsyndroom: Ik zou onder narcose was afgesproken pas op OK werd ik voorbereid en vastgelegd en arm bloedarm gemaakt en toen kreeg ik te horen we doen dit plaatselijk...we kunnen nu niet meer terug... gevoel van verraad

Tandarts 1 groot drama bij zenuwbehandeling en bij trekken van de kiezen....
Bij mijn zoektocht in 1e instantie wel verwijzigingen gehad naar Psycholoog en Psychiater en na lang zoeken uiteindelijk het bewijs!

in bezit bewijs:

Inspuiting van een ontsteking meld van onderzoek en overleg het bewijs met daarin de stoffen.... inspuiting was echt erg pijnlijk 2 dagen giga pijn, blijkt inspuiting met stof die vermeld staat als niet werkzaam.....

tandarts : dit is een nieuwe stof en die staat niet op het lijstje, verdoving kies trekken, pijn! , o hij stond er toch wel bij......

nu na 3 jaar geen tandarts en veel moed naar huisarts (kent mij al jaren)meerder malen moedervlekken weggehaald en op de hoogte van het probleem maar begrip doet bij mij alles dus gewoon even doorgaan en klaar! Ik ben dus echt een bikkel!

verzoek: ik kan het niet meer opbrengen naar de tandarts te gaan, elke keer vallen de vullingen er direct uit en uiteindelijk breekt de kies af... (gevolg van teveel druk gehad tijdens de keizersnee)Ik weet het heel zeker ik wil een gebit onder narcose... na 2 gesprekken op specialist geeft hij aan dat mijn gebit te goed is om te trekken en nu.......?


de grote twijfel.... niets doen? rotte tandjes sparen zodat hij wel wil trekken? (wel goed verzorgen hoor, maar geen behandeling en controles)
of toch de strijd weer verder voeren die ik echt niet meer wil.....kan

elke keer weer het kan zo wel..... o het wordt toch wel groot en ja ik geef je toch maar iets tegen de pijn, ik moet nu wel doorgaan.....
zelfs in een ziekenhuis kan de tandarts ook niet inschatten hoe het verloopt en als het nodig is ala minuut me onder narcose gooien omdat het even tegen zit maar de pijn is echt datgene dat ik niet meer kan opbrengen .
Ben ik bang?
Ik weet het niet....
ik ben verdrietig dat weet ik wel

ik begrijp zijn opvatting wel hoor! Daar moet ik eerlijk in zijn. Maar ik vraag me oprecht af wat hij meer kan tijdens het boren en het tegenvallen van de behandeling dan mijn eigen tandarts die was ook erg kundig......
Ik zoek daar een antwoord op.... en aan de andere kant wil ik het niet meer langer.......

Ik besef na bezoek op dit forum dat een gebit ook niet alles is........
Het uiterlijk van mijn gebit is nu nog goed als ik objectief zou moeten zijn op een paar kleine gaatjes na , maar ik mis wel 7 kiezen totaal.
In principe heb ik best een sterk gebit..... hoe stom ben ik nu eigenlijk..... dat ik niet meer naar de tandarts kan gaan..... omdat?

wat verwacht ik nu?

een duw in de juiste richting met een goede motivatie van een deskundige misschien....

Ben ik bang?
Ik weet het niet....
ik ben verdrietig dat weet ik wel

Ik begrijp heel goed dat je het even niet meer ziet zitten. Als elke behandeling pijnlijk is , is het geen wonder dat je behandelingen gaat vermijden. Dus, je bent niet stom, maar angstig geworden hierdoor.
ik heb een paar vragen aan je:
Op welke anaesthesie middelen ben je getest ?
Veranderd er wel iets in het gevoel na de injectie, ....zeg maar, je merkt wel , bijv tintelen, of warmte , en is er dan verschil wanneer je "verdooft" wordt in de bovenkaak of onderkaak ?
Ben je allergisch voor bepaalde stoffen of medicijnen ?
Gebruik je langdurig medicatie ?
Is bij jou HMS ( joint hypermobility syndroom ) vastgesteld, of heb je verschijnselen daarvan ?

Ik ben recentelijk opnieuw met alle groepen lokale aneasthetica getest die nu voor handen zijn.
Vandaar de 2e aanvullende test, er was een nieuwe groep met meerdere varianten bijgekomen sinds 1e test en daar was ik nog niet mee getest. Bij 1 stof was er een minimale werking die dik 1,5 uur na afloop een beetje dof gevoel gaf, was niet verdoofd, maar wat doffer gevoel terwijl er maximaal was ingespoten en daarnaast was het ook een veel te late reactie?

Bij de verdoving voel ik de prik en dan voel ik hoe diep het gaat... voelt niet fijn , maar het is te doen.... wat voel ik daarna? gewoon alles normaal. Test met aanraking scherp en stomp en warm en koud en ja ik merk er niets van. Heel heel soms bij de tandarts na meerdere inspuitingen achter elkaar kan ik na verloop van tijd wel een soort stijfheid beursheid blauwe plek gevoel waarnemen bv bij verstand kies in de spier waarmee je je kaak mee beweegt. Maar daar had ik wel 4 inspuitingen maximaal gehad...

Het zit in de familie mijn broer heeft ook het verschijnsel maar dan met Lidocaine
Mijn moeder ( niet getest) ik was nog aan het zoeken )heeft ook op 1 stof negatief gereageerd (bij voorbereiding operatie bleef ze gevoelig dus is er gekozen voor een andere stof bij te verdoven en daarna deed hij het wel. Stoffen zijn voor mij niet meer te achterhalen mijn moeder is ondertussen overleden.
Mijn kinderen ondertussen zijn getest en hebben godzijdank! het verschijnsel niet!
allergie?
Ik heb nu sinds 3 jaar een allergische reactie op het stuifmeel van de eikenboom ( 7 meter hoge in de tuin van een jaar of 130) en alleen tijdens de bloei een heftige reactie gebruikte dit jaar 14 dagen van te voren preventief antihistaminica voor voor de duur van de bloei.
Ik heb bij sommige medicatie wel soms last van bijwerkingen ( erge spierklachten) 3 verschillende soorten medicatie ivm verhoogd cholesterol ( nu geen medicatie meer ivm de erge bijwerkingen)
Ik heb slijtage op jongere leeftijd ontwikkeld dus ik gebruik al bijna 20 jaar eerst 50mg nu 100 mg diclofenac indien nodig. In de winter 100 mg en in de zomer helemaal niet.
Ik heb tijdens mijn zoektocht het artikel gelezen over hypermobiliteit, Ik was altijd gewoon lenig maar niet leniger dan de gemiddelde leeftijdsgenoot. Het enige wat ik wel heb ik dat als ik mijn vingers strek ik dat verder naar achter kan dan anderen in mijn omgeving maar niet uitzonderlijk. meer zoals de dames uit Indonesië die dat in hun dans gebruiken. Als ik mijn handen vouw tegen elkaar met de handpalmen op elkaar kan ik zonder moeite mijn vingers naar achter doen en dan heb ik een ruimte van 10 cm. Ik weet dat dat niet iedereen kan, maar dat is het enige wat ik zou weten. Wat wel een feit is dat ik wel een hoge pijngrens heb, en dat is dan maar een gelukkie of juist niet?


Mede door deze ervaringen is het zo moeilijk ............. ik denk dat als ik dat gevoel moet omschrijven wat ik voel is :
Dat ik een arts niet meer vertrouw....? Ik weet dat hij me wil helpen maar..............

Ik ben recentelijk opnieuw met alle groepen lokale aneasthetica getest die nu voor handen zijn.
Vandaar de 2e aanvullende test, er was een nieuwe groep met meerdere varianten bijgekomen sinds 1e test en daar was ik nog niet mee getest. Bij 1 stof was er een minimale werking die dik 1,5 uur na afloop een beetje dof gevoel gaf, was niet verdoofd, maar wat doffer gevoel terwijl er maximaal was ingespoten en daarnaast was het ook een veel te late reactie?

Weet je de naam van dit middel ?, ( ik vermoed dat het één van deze is :
Bupivacaïne of Ropivacaïne ), Op welke plek is dit ingespoten ?

Heel heel soms bij de tandarts na meerdere inspuitingen achter elkaar kan ik na verloop van tijd wel een soort stijfheid beursheid blauwe plek gevoel waarnemen bv bij verstand kies in de spier waarmee je je kaak mee beweegt. Maar daar had ik wel 4 inspuitingen maximaal gehad...

Dit past volledig bij JHS. (HMS)

Ik heb slijtage op jongere leeftijd ontwikkeld dus ik gebruik al bijna 20 jaar eerst 50mg nu 100 mg diclofenac indien nodig.

Als ik mijn handen vouw tegen elkaar met de handpalmen op elkaar kan ik zonder moeite mijn vingers naar achter doen en dan heb ik een ruimte van 10 cm.

Wat wel een feit is dat ik wel een hoge pijngrens heb

Het zit in de familie mijn broer heeft ook het verschijnsel maar dan met Lidocaine

Alles bijelkaar genomen zijn er toch flinke aanwijzingen voor bindweefsel problematiek. (EDS/HMS)
Dat lokale anesthesie dan niet werkt komt ws doordat het te snel met het bloed wordt afgevoerd, ondanks de toevoeging van adrenaline.
Ook het bindweefsel in de bloedvaten is ws aangedaan.
Wat bij jou mogelijk wel zou kunnen werken is een zgn High Block verdoving (Gow- Gates, Vazirani/Akinosi en/of Greater Palatine Nerve Block) met Mepivacaïne of Bupivacaïne, en als dat ook niet voldoende werkt zijn er nog andere mogelijkheden.

1 x gehad en dat was ook toen gelijk de laatste keer voor een verstandskies en de kies ervoor.. en dat was al na bekendheid van de problemen, maar dit zou het wel doen.... (weet niet hoe dat heette dat spuiten je helemaal achter in je kaak waar je onderkaak en boven kaak bij elkaar komen en daar ergens. Spuit werd aangekondigd hij is pittig , maar het is zo weg......
De stof naam weet ik niet Hij begon met de ene stof en bij het trekken au, dus dus even bijspuiten met de mededeling dan proberen we deze nog even.... weer een poging tot trekken, pijn ? Oke, dus dan probeer ik nu dit enz zo heb ik 4 spuiten gehad en daarna nog een 2 spuiten naast de kies in het gat van de 1e uitgetrokken kies. brbrbrbr

de testen zijn uitgevoerd met alle beschikbare stoffen en zijn in mijn onderarmen aan de binnenkant gespoten ( beide armen op meerdere plaatsen beide keren. Ik weet niet alle namen( alleen dat alle lokale anesthetica getest zijn en er vastgesteld is dat deze stoffen niet werken

Alleen de Mepivacaïne gaf een minimale werking , maar pas na 1,5 uur na inspuiting en daarom ook dus onvoldoende/ ongeschikt om te gebruiken volgens de specialist

Alles bijelkaar genomen zijn er toch flinke aanwijzingen voor bindweefsel problematiek. (EDS/HMS)?
Hoe kan je dat vaststellen? en hoe heet dat voluit indien ik iets na wil zoeken?
Het enige wat ik te horen krijg is dat het een zeer zeldzaam iets is, er zou ook nog een onderzoek lopen waarin deze gegevens van mij in zijn verwerkt voor de vakgroep Anesthesisten

Wat zouden dan nog meer opties zijn buiten narcose en is het nu echt zo raar dat ik eigenlijk bij sommige ingrepen gewoon onder narcose wil?
En dat ik de strijd tandarts gewoon opgegeven heb....
Is een kunstgebit altijd 1 brok ellende?

Als ik de baas zou zijn dan zou ik gewoon nu 1 x onder narcose willen mijn gebit op orde brengen en dan niets......... gewoon goed poetsen en goed verzorgen en indien het echt nodig zou zijn over 2 a 3 jaar weer...?
Dat zou voor mij nog acceptabel zijn............

is dat teveel gevraagd , ge eist? een echt onmogelijk voorstel van mijn kant?

De diagnose EDS/HMS (Ehlers Danlos Syndrome- Hyper Mobility Syndrome)
kan alleen gesteld worden door DNA onderzoek. Hiervoor zou je doorverwezen kunnen worden door de huisarts. De specialist hiervoor heet Klinisch Geneticus.
Overleg maar met de huisarts of dit in jouw situatie zinnig is.

Het enige wat ik te horen krijg is dat het een zeer zeldzaam iets is, er zou ook nog een onderzoek lopen waarin deze gegevens van mij in zijn verwerkt voor de vakgroep Anesthesisten

Ja, het komt zelden voor dat iemand totaal ongevoelig is voor lokale verdoving.

Als ik de baas zou zijn dan zou ik gewoon nu 1 x onder narcose willen mijn gebit op orde brengen en dan niets......... gewoon goed poetsen en goed verzorgen en indien het echt nodig zou zijn over 2 a 3 jaar weer...?
Dat zou voor mij nog acceptabel zijn............

is dat teveel gevraagd , ge eist? een echt onmogelijk voorstel van mijn kant?

Nou, ik vind dat in jouw situatie helemaal niet teveel gevraagd, en het lijkt me eerlijk gezegd nu voor jou ook de beste oplossing. Beter een paar keer narcose (of diepe sedatie, dat kan ook nog) en je eigen gebit te kunnen behouden, dan dat de heleboel zo verslechterd dat je aan een volledige prothese toe bent.
Als jouw Tandarts daaraan mee wil werken kan dit zelfs gebeuren in zijn praktijk.
Er zijn mobiele anaesthesie-teams die dit kunnen verzorgen. Zij brengen alle benodigde spullen daarvoor zelf mee. Jouw tandarts hoeft alleen maar een paar formuliertjes in te vullen, en wat extra tijd en behandelruimte te reserveren Dit wordt uitgevoerd door anaesthesisten en anaesthesie assistenten. De anaesthesist beoordeelt vooraf aan de hand van vragenlijsten of er problemen zijn waarop zij kunnen/moeten anticiperen. Eigenlijk niet zo ingewikkeld dus.
Ziehier : http://www.anesthesieservicenederland.nl/
Stel het eens voor aan de tandarts.
Als ie dat liever niet doet, kun je ook nog worden doorverwezen naar een tandheelkundige kliniek waar wordt samengewerkt met anaesthesie.

thanks ik krijg weer een beetje hoop door je antwoorden.
Ik ben al in de molen van de special tandheelkunde afdeling van het ziekenhuis. Heb daar al 2 bezoeken gehad......

Op mijn verzoek alles eruit vonden zij mijn gebit te goed en doen ze dus niet!. Zij bieden aan dat ik daar volledig onder behandeling kan komen.
het voorstel is daar is : eerst proberen te behandelen en alleen evt narcose bij zenuwbehandeling en/ of trekken. Ik "moet" vertrouwen hebben dat het goed gaat.... en ja dat vertrouwen is heel erg moeilijk voor me.
Ik denk dat als ik bijkom en mijn gebit weer heel is en weer op orde het wel een verdere optie zou kunnen zijn.... maar niet om zo te starten ik heb 1 groot gat en dat gat in 1 kies is wat mij tegen houdt
Het vertrouwen dat het wel pijnloos zonder verdoving gedaan hersteld kan worden is er nu echt niet en ik weet dat ik DAT! niet moet gaan proberen zoals ik er nu in sta. wel dat alles weer goed is dan evt een kleiner gaatje gewoon weer proberen op een normale manier te gaan doen. Ik ben echt niet zo kleinzerig en ik heb normaal nooit verdoving gehad met een normale vulling.... maar nu durf ik het niet te proberen.
Niet zozeer dat ik bang voor pijn ben..... maar ik merk dat ik een soort erge boosheid ( agressie heb opgebouwd in de loop der jaren en ik ben erg bang dat ik mijn zelfbeheersing verlies...)

Al bij al wil ik je ontzettend bedanken voor je input ik heb er erg veel aan gehad.
Ik weet nog niet of het dna onderzoek naar HMS zin heeft en of ik daar iets mee ga doen omdat ik dan eerst wil weten of het zin heeft het te weten.....
Ik denk dat ik nu maar een brief ga opstellen voor de tandarts MCL met "MIJN tegenvoorstel" in de hoop dat hij mij hierin tegemoet zou kunnen komen.
Ik laat je weten hoe het afloopt?
Een dikke knuffel en bedankt voor je lezend oog :) en je kundige antwoorden ik heb weer hoop gekregen :wink:

Als ik de baas zou zijn dan zou ik gewoon nu 1 x onder narcose willen mijn gebit op orde brengen en dan niets......... gewoon goed poetsen en goed verzorgen en indien het echt nodig zou zijn over 2 a 3 jaar weer...?
Dat zou voor mij nog acceptabel zijn............

is dat teveel gevraagd , ge eist? een echt onmogelijk voorstel van mijn kant?

en wat zou je er aan willen bijdragen zelf? Het is namelijk na 3 jaar niet normaal weer eens onder narcose te gaan voor een beetje vulwerk.

misschien teveel moeite het hele verhaal te lezen?
sorry kan ik niets mee.

misschien teveel moeite het hele verhaal te lezen?
sorry kan ik niets mee.

alsof ik dat niet al helemaal HAD gelezen. Je "eist" dit en doet dan iets met "of is dat teveel gevraagd". Je kan wel zeggen na drie jaar eis ik dit/dat maar het zou toch aardig zijn een tandheelkundig plan te hebben voor jezelf wat je wel en niet wil. Maar blijkbaar is iets hebben reden genoeg om je als een lomperd te gaan opstellen. evengoed, de groeten en geen antwoord meer van mijn kant.

en dat je er niets mee kan is iets wat je van de behandelaar nou net ongepast vond....... OJO

@ Alpa :smt020 ca, je bent met je hele verhaal overigens in andermans draadje/onderwerp aan de slag gegaan. Als je voortaan even je eigen verhaal start met een linkje erin dan kan ik er ook wat mee. (die onderwerpen negeren bijvoorbeeld) :x

@Alpaca, graag gedaan, sterkte verder en ik ben benieuwd naar hoe het je zal vergaan. Kom maar voor jezelf op !, je hebt een lastig probleem waar best rekening mee gehouden kan worden. Goeie pijnbestrijding is belangrijk, en er zijn ook voor jou mogelijkheden zat, maar helaas voor jou niet met lokaal anesthesie. Dat je iedere keer door een muur van onbegrip heen moet ligt niet aan jou, maar aan de onbekendheid van dit probleem bij veel behandelaars. Jammer maar het is helaas zo. Ook heb je de "tijd" niet mee. Er wordt de laatste tijd erg kritisch gekeken naar algehele anesthesie en sedatie in de tandheelkunde. Kritisch zijn is niets mis mee, maar je kunt ook TE kritisch zijn, waardoor sommige patiënten buiten de boot dreigen te vallen. De Nederlandse Vereniging van Anesthesisten (NVA) is door de Inspectie (IGZ) gevraagd hierover een standpunt in te nemen. Ik ben zeer benieuwd wat hier uit gaat komen. Uit vele jaren anesthesie ervaring weet ik dat er zat patiënten voor minder dan jouw probleem, onder volledige anesthesie worden gebracht. Als "bomen van kerels" nog steeds narcose kunnen krijgen voor een sterilisatie ( twee kleine sneetjes in de balzak, een kleine ingreep van +- 15 minuten ) omdat zij anders de operatie niet aan durven, dan zou er dus volgens mij niet langer moeilijk gedaan hoeven te worden bij mensen zoals jij, die door een of andere gen-afwijking niets hebben aan lokaal anesthesie.
Het wordt hoog tijd voor goeie afspraken hierover. Ontstellend veel mensen vermijden tandartsbezoek uit angst voor pijn. Ondanks alle middelen en technieken die er zijn. Ik ben van mening dat ook het anesthesie onderwijs in de tandheelkunde nodig uitbreiding behoeft.
In my humble opinion, er wordt te weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheden en middelen die er zijn. Dat kun je de tandartsen niet verwijten. De oorzaak hiervan ligt in het "domein denken" in de zorg, waardoor vele zaken blijven liggen. Maar......, hier gaat verandering in komen.
Zo, genoeg hierover. :smt006

Het wordt hoog tijd voor goeie afspraken hierover. Ontstellend veel mensen vermijden tandartsbezoek uit angst voor pijn. Ondanks alle middelen en technieken die er zijn. Ik ben van mening dat ook het anesthesie onderwijs in de tandheelkunde nodig uitbreiding behoeft.
In my humble opinion, er wordt te weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheden en middelen die er zijn. Dat kun je de tandartsen niet verwijten. De oorzaak hiervan ligt in het "domein denken" in de zorg, waardoor vele zaken blijven liggen. Maar......, hier gaat verandering in komen.
Zo, genoeg hierover. :smt006

ten eerste vermijden niet veel mensen de tandarts ivm pijn, maar door angst voor het onbekende en overgeleverd lijken te zijn aan een ander. Dat er vervolgens een groot aantal dan daarop geattendeerd zijnd de verdoving niet willen omdat de "naald" zeer doet is de tweede reden van vermijden van tandartsbezoek. Kortom, het is een patient die zijn eigen angst voedt met verhalen van anderen die ook bang zijn en daar altijd het slechtste voor zichzelf uit pikt. kort gezegd,niet op reëele zaken gebaseerde angst.
Anesthesie is een deelvaardigheid waarbij lokale anesthesie wordt onderwezen. Het uitvoeren van behandeling van angstigen en behandelen van patiënten onder narcose is niet iets wat je in een basisstudie mag en kan verwachten. Je kan een stage op het CBT doen maar je hebt nog niet de kennis, besliskunde en vaardigheden om angstigen te behandelen op een manier waar de patiënt ook nog wat aan heeft. Je zit namelijk zelf nog in de fase van techniek leren en situaties herkennen en daar weer van leren. Dat soort gepiel moet je niet op een angstpatiënt of kind loslaten.........just because!
Last but not least, heel veel tandartsen hebben zich met een anesthesie team versterkt en daarmee de narcose wel degelijk als optie gezien. Echter, als ik dan vraag: wat heb je er zelf voor over: plannen in de toekomst zowel in behoud/verlies van gebit en eventueel ook een eigen bijdrage in die richting dan zijn de iegen bijdragen vaak ineens onbespreekbaar omdat het een probleem is waar de patient niets aan kan doen. (alsof dat meteen de oplossing voor alle problemen is) en behoud/afbouw gepaard gaat met verlies van kiezen als ze de aankomende 3 -5 jaar niet pijnloos overleven......en geloof me, ik heb dat 8 jaar voor anderen en met veel succes gedaan. Alleen je moet een onvoorwaardelijk vergtrouwen hebben in de keuzes die de tandarts maakt en die moet rotsvast kiezen voor zeker. En laten studenten tandheelkunde dat zelfs 3 jaar na afstuderen nog niet kunnen inschatten en kiezen voor de optie: kijken waar het schip strandt............da's altijd op het moment dat jij erop zit, ik er niet ben en de vakantie halverwege is.

en niet in de laatste plaats, er zijn veel mensen die sociaal wenselijk roepen dat ze veel kunnen hebben en een hoge pijngrens hebben........maar dat helemaal niet hebben. een vulling maken doet niet enorm veel pijn, maar het is wel vervelend. hoeveel kan je aan? lastig te zeggen, maar angstige mensen kunnen altijd minder hebben dan minder angstige personen......altijd. Ze zitten ook altijd te wachten wanneer het mis gaat en alles wordt aangegrepen als pijn. het water, de luchtstroom, mijn duim, de stofzuiger..........opbouwen van een leuke relatie met je behandelaar levert meer op dan welke anesthesie dan ook. En ik heb wel tig vullingen, nog nooit verdoofd, ik ben zonder goed werkende verdoving een wortelpunt kwijtgeraakt met een joekel van een ontsteking eromheen, heb geen verstandskiezen meer en er zijn nog drie kleine kiezen met veel kracht verwijderd, dikke wangen bij melk kiezen, gevallen op mijn voortanden, breuken, beugel waar verhemelte bijna 1 cm mee verbreedt is en wat iets te snel ging, kronen en stiftopbouwen enz...........dus ik weet wel wat leuk is en wat niet. maar dat geldt dan enkel voor mij en ik ga uit van het idee: het zal wel goed komen

@ Alpa :smt020 ca, je bent met je hele verhaal overigens in andermans draadje/onderwerp aan de slag gegaan. Als je voortaan even je eigen verhaal start met een linkje erin dan kan ik er ook wat mee. (die onderwerpen negeren bijvoorbeeld) :x

?

@Mecánico , ik ben het er 100 % mee eens dat de pat. hierin een belangrijk eigen aandeel heeft, en z,n gebit héél goed zal moeten verzorgen, anders wordt het dweilen met de kraan open.
Ook dat je van de tandheelkunde student niet mag of kan verwachten dat ie behandelingen onder narcose uitvoert. Dat was ook niet wat ik bedoelde met aanvulling in het anesthesie onderwijs.
Er worden hier (naar mijn smaak dan) in het anesthesie onderwijs te weinig technieken aangeboden, zoals de hoge mandibular block verdovingen. (Gow-Gates/Akinosi)

opbouwen van een leuke relatie met je behandelaar levert meer op dan welke anesthesie dan ook.

Ik vind ze eigenlijk alletwee belangrijk, fijn om verdoofd te kunnen worden, en ook héél prettig als het een beetje klikt met de tandarts.

Ik heb niet alles gelezen, maar ik herken veel in wat ik las. Zowel ikzelf als mijn zus zijn door een aneasticist onderzocht en blijken niet gevoelig voor enkele stoffen, zoals het veelgebruikte lidocaine en ultracaine. Na jarenlang te horen dat het wel meeviel een openbaring.

Dus als gevolg zoek ik nog een tandarts die kan verdoven met wat anders dan lido- en ultracaine. Marcaine en cocaine bleken te werken (bij andere operaties en ingrepen).

Dus zaak om in dit soort gevallen proberen een aneasticist zover te krijgen om een placebo-gecontrleerde test te doen. Bij het pijncentrum van het UMG kan dat bijvoorbeeld (als second opinion).

groeten en sterkte

panthouse

Interessant toppic dit. Heel veel dingen vallen in eens op zn plek. Ik heb nu ik dit lees denk ik blijkbaar ook dat JHS.

Ik kan mijn knieën en ellebogen verder "de verkeerde" kant op buigen dan de meeste mensen en een "trucje" met mijn duim die ik plat tegen mijn pols kan drukken en bij enige onregelmatigheid onder mijn voeten ga ik geheid door mijn enkels. Ook heb ik een gigantisch hoge pijn grens. De huisarts heeft me wel eens verteld dat ik hele soepele banden heb wist alleen niet dat het een naam had, maar verder heb ik er geen last van.

Jaren geleden een keer een wortelkanaal behandeling gehad, die wat desastreus verlopen is. Verdoving werkte niet, maar de tandarts wou me niet geloven de verdoving moest wel werken na 20 minuten wachten. Hij ging boren en het eerste gedeelte was best dragelijk door mijn hoge pijngrens waarschijnlijk, maar halverwege gebeurde het, het deed zo'n pijn dat ik m'n hoofd uit schrikreactie onder de boor weg trok. Tandarts ook geschrokken (denk ik), maar werd me toch boos dat ik dat deed.

Sinds dien is het drama geweest met tandartsen. Zelfs toen hij met pensioen ging en bij de opvolger kwam. Een vrouwelijke tandarts heeft me later min of meer weer in de stoel gekregen, maar zelfs toen bleef de angst voor de boor of de slijptol (geen idee hoe het noemt, noem het een slijptol voor het gemak). Ik zit stijf in de stoel bij de tandarts, maar ik ga wel als ik echt geen mogelijkheid meer heb! Dankzij die vrouw. Dat heb ik heel lang niet gekund. Pas dus mijn boven gebit getrokken. Wel verdovingen gehad maar gelukkig dit keer niets gevoeld, met name door deze ervaringen, te lang door lopen met gaatjes etc etc, ben ik heel blij dat ik het gedaan heb wel. Geen idee wat voor middelen er gebruikt zijn toen en nu, maar het zou een hoop verklaren.