kunstgebit

Hallo allemaal.

Ook ik ben al jaren bang voor de tandarts en was al 10 jaar niet meer geweest.
Van al mijn kiezen was eigenlijk niks meer over en uiteindelijk begonnen ook mijn voortanden te brokkelen.
Aan mijn kiezen had ik weinig pijn, af en toe een ontstekinkje, maar dit was meestal zo weg.
Alleen mijn voortanden waren een groot probleem, want ik durfde niet meer te lachen en ook niet op zoek te gaan naar een baan oid.
Nu ben ik pas 30 (over twee en halve week 31) dus ik schaamde me rot.
Jarenlang kon je het woord tandarts niet eens noemen bij mij in de buurt.
Langzaam ben ik me echter over die ergste angst heen gaan zetten.
Ik ben gaan praten over de conditie van mijn gebit in plaats van weg te lopen zodra het gesprek op de tandarts kwam.
Zo kwam ik steeds een stapje verder en heb ik me in 2009 gemeld in Alphen aan de Rijn.
Zeer goed behandeld daar en de stap was voor mij genomen, alleen 1 probleem.
Het geld.
Zo duur was het niet, maar door allerlei omstandigheden, konden we steeds niet sparen. (verlies van baan enz)
Dus navraag gedaan of het niet via het ziekenhuis zou kunnen.
Met een verwijzing van mijn tandarts (die ik dus niet heb) of huisarts.
Gelukkig heb ik een super huisarts wat dat betreft en kreeg ala de minuut de verwijzing mee.

Met de zenuwen door mn hele lijf naar de kaakchirurg, voor de eerste afspraak.
Wat een ontzettend lieve man was dat zeg, hij keek enkel met een spiegeltje, na mijn toestemming en complimenteerde me met het feit dat ik er was.
Hij vond het zo knap dat ik de stap had genomen.
Hij stelde me helemaal op mn gemak en ja hoor, mijn hele boven gebit zou er uit gaan en mijn onder kiezen.
Mijn voortanden onder waren nog in goede staat en konden blijven staan.
Pfff wat een opluchting nu de eerste stap was gezet.
Na de afspraak bij de anestesist begon het afwachten, want je krijgt een week vtv een oproep.

En ineens lag daar de envelop, op een donderdag, dat ik de woensdag er op om 7.15 in het ziekenhuis moest zijn.
Oh wat eng.
Niks meer eten en drinken natuurlijk en netjes om 7.00 in het ziekenhuis, met manlief, die gelukkig vrij had gekregen van zijn net nieuwe werkgever.
Om ongeveer 9.30 zou ik aan de beurt zijn.
Manlief ging op een gegeven moment naar huis om af te wachten en ik netjes mn schort aangedaan.
Maar goed ook, want ik werd bijna een half uur eerder opgehaald, want alles liep voorspoedig.
Ik zat te trillen over mijn hele lichaam en kon wel janken van angst.
Hier heb ik me een beetje overheen weten et zetten, door er over te praten, gek, maar dat werkt echt.
Ik kreeg het infuus, best wat eng in je hand, maar ben gelukkig niet bang voor naalden, dus dat viel mee.
Toen kwam de kaakchirurg me persoonlijk ophalen om naar de operatiekamer te gaan.
Weer vertelde hij me, dat hij trots op me was dat ik er was en dat het echt een hele verbetering zou worden.
Nogmaals, wat een fijne vent.
In de operatiekamer was ik helemaal bang, nog nooit geopereerd, dus een hele ingreep allemaal.
Maar toen ik de narcose kreeg, moest ik het even melden als ik wat licht in mn hoofd werd.
Dit heb ik nog kunnen doen, daarna weet ik niks meer.

Na een anderhalf uur ofzo werd ik wakker in de kamer waar je ook je infuus krijgt.
Het slangetje, dat ze tijdens de operatie in je keel doen, was al weer weg dus ook daar had ik niks van gemerkt.
Naar mn kamer gereden, met mn boven prothese al in, om een paar uur bij te komen.
Helaas bleek ik niet zo goed te reageren op de morfine en heb van 14.00 tot 22.00 om de paar minuten over gegeven.
Ik mocht dus duidelijk nog niet naar huis.
Om 22.00 was dat eindelijk over en heb ik wat kunnen slapen.
De volgende morgen mocht ik weg wanneer ik dat wilde.
Heel lief een lekkere drinkontbijt gehad, zodat ik eindelijk wat in mn maag kreeg.

Het is nu zaterdag, sinds donderdag ben ik thuis.
Omdat mijn bovengebit naar voren staat, is dat nu voor mijn gevoel nog wat erger.
Dit is even geduld hebben tot mn kaak wat slinkt, dan staan eindelijk mijn boventanden niet meer zo naar voren.
Trots ben ik op mn boventanden.
Onderprothese heb ik nog niet.
De specialist raadde me aan, daar even mee te wachten tot alles geheeld is, omdat het toch niet zo opvalt en ik waarschijnlijk onder alleen maar meer last zou hebben dan gemak de eerste periode.
Mijn bovenkaak doet pijn, maar niet zo erg als ik had verwacht.
Omdat de specialist er pas maandag weer is en ik heel erg veel last had van twee drukpunten, hebben ze dit in het ziekenhuis voor me gefixt.

Ik ben 30 jaar en heb een kunstgebit.
Ik schaam me niet.
(behalve voor mn wangen die nog wat dik zijn, voel me net een hamster hahaha)
Niet meer.
Eindelijk kan ik weer lachen, ook al doet het nu nog zeer.
Straks ben ik overal van af, is alles geslonken en op zn plek en kan ik eindelijk weer laten zien wie ik ben.
De specialist heeft netjes de goede kleur tanden gekozen, die perfect passen bij mijn ondertanden.
Eten gaat nog niet, ik zit hele dagen aan de drinkontbijt en soep.
Misschien dat ik vanavond iets gepureerds probeer, maar ik heb natuurlijk niet alleen een bovenprothese die net nieuw is en waaronder alles moet helen, maar ook nog eens geen onder kiezen, waarbij alles moet helen.

Ik heb ook nog twee vraagjes, waar ik geen antwoord op kan vinden.
Hoe lang duurt het, voor het ergste slinken van je boven kaak over is? (wanneer kan ik dus verwachten dat mn tanden eindelijk wat naar achter staan ipv naar voren)
En wanneer zijn de gaten in mijn onderkaak genoeg geheeld om te kunnen proberen te kauwen?

Alvast bedankt.

Een trotse moeder (met een dochter zonder angst voor de tandarts, ondanks dat mama en papa zo bang zijn, want ook papa gaat hetzelfde ondergaan binnenkort)