Hallo Allemaal,
Ik ben al vaak op dit forum wezen lezen omdat ook ik erg bang ben voor de tandarts.
Mijn ouders gingen, na slechte ervaringen, nooit naar de tandarts. Daardoor zijn mijn broertje en ik ook nooit heen geweest.
Ik weet het nog zo goed, ik was een jaar of 6 en iedereen uit mijn klas ging wel naar de tandarts, en ik vroeg aan mijn moeder waarom wij nooit heen gingen, waarna mijn moeder haar ervaringen en pijn bij de tandarts aan ons vertelde met de vraag: willen jullie nogsteeds heen? Wij als banggemaakte kinderen zeiden natuurlijk NEEEE!
Mijn grootste onzekerheid mijn hele leven is mijn gebit. Dus hier heb ik wel mijn hele leven mee gezeten.
Ik ben 2x bij de tandarts geweest omdat mijn voortanden waren afgebroken, en toen lag ik zo te trillen in de stoel van angst, en achter af heeft mijn moeder me uitgelachen omdat ik zo bang was.
Een paar jaar geleden heeft mijn moeder haar hele gebit laten renoveren omdat het voor haar werd betaald door de gemeente zodat ze meer kans had op een baan. Ik ben natuurlijk wel trots op haar maar ze moest mij natuurlijk tot in de kleinste details alles vertellen, haar pijn, haar verdriet. dus dat is ook lekker goed geweest voor mijn angst. Bij de volgende controle nam ze mijn broertje mee en tot grote verbazing had hij niks. Maar nogsteeds ben ik niet geweest. Ik ben zo boos op mijn ouders, zij hebben hun angst aan mij doorgegeven, mij aan me lot overgelaten, zo bang als ik ben, en nu ben ik 18 dus mag alles ook nog zelf gaan betalen ook !
Nu heb ik dit gisteren voor het eerst in mijn leven aan iemand verteld, aan mijn vriend. Met groote schaamte en angst dat hij me hierdoor anders aan zou kijken. Maar ben er gewoon klaar mee, ben druk bezig mijn leven weer op orde te krijgen, dus daar hoort dit ook bij. Nu wil ik samen met mijn vriend stappen gaan ondernemen, maar OH WAT BEN IK BANG ZEG ! Ik weet dat er genoeg moet gebeuren, en ben als de dood voor naalden en scherpe voorwerpen. Probeer me zo sterk en dapper te houden, maar slape loze nachten, ik zie er zo erg tegen op!
Wie spreekt me ff moed in ?
Ik ben al vaak op dit forum wezen lezen omdat ook ik erg bang ben voor de tandarts.
Mijn ouders gingen, na slechte ervaringen, nooit naar de tandarts. Daardoor zijn mijn broertje en ik ook nooit heen geweest.
Ik weet het nog zo goed, ik was een jaar of 6 en iedereen uit mijn klas ging wel naar de tandarts, en ik vroeg aan mijn moeder waarom wij nooit heen gingen, waarna mijn moeder haar ervaringen en pijn bij de tandarts aan ons vertelde met de vraag: willen jullie nogsteeds heen? Wij als banggemaakte kinderen zeiden natuurlijk NEEEE!
Mijn grootste onzekerheid mijn hele leven is mijn gebit. Dus hier heb ik wel mijn hele leven mee gezeten.
Ik ben 2x bij de tandarts geweest omdat mijn voortanden waren afgebroken, en toen lag ik zo te trillen in de stoel van angst, en achter af heeft mijn moeder me uitgelachen omdat ik zo bang was.
Een paar jaar geleden heeft mijn moeder haar hele gebit laten renoveren omdat het voor haar werd betaald door de gemeente zodat ze meer kans had op een baan. Ik ben natuurlijk wel trots op haar maar ze moest mij natuurlijk tot in de kleinste details alles vertellen, haar pijn, haar verdriet. dus dat is ook lekker goed geweest voor mijn angst. Bij de volgende controle nam ze mijn broertje mee en tot grote verbazing had hij niks. Maar nogsteeds ben ik niet geweest. Ik ben zo boos op mijn ouders, zij hebben hun angst aan mij doorgegeven, mij aan me lot overgelaten, zo bang als ik ben, en nu ben ik 18 dus mag alles ook nog zelf gaan betalen ook !
Nu heb ik dit gisteren voor het eerst in mijn leven aan iemand verteld, aan mijn vriend. Met groote schaamte en angst dat hij me hierdoor anders aan zou kijken. Maar ben er gewoon klaar mee, ben druk bezig mijn leven weer op orde te krijgen, dus daar hoort dit ook bij. Nu wil ik samen met mijn vriend stappen gaan ondernemen, maar OH WAT BEN IK BANG ZEG ! Ik weet dat er genoeg moet gebeuren, en ben als de dood voor naalden en scherpe voorwerpen. Probeer me zo sterk en dapper te houden, maar slape loze nachten, ik zie er zo erg tegen op!
Wie spreekt me ff moed in ?
Re: Okee, Mijn verhaal! Help!
Daarvoor heb je waarschijnlijk al een hoop moed nodig gehad, dus dat is toch al knap van je!
Misschien moet je sowieos een andere tandarts zoeken. Eentje die los staat van jouw angstige beleving
en ook gene connectie heeft met jouw ouders en broertje. Hoe is de TA van je vriend? Kun je daar niet heen?
Als je bij je nieuwe TA aangeeft dat je bang bent kan die daar ook rekening mee houden.
Neem je de eerste keer gewoon je vriend mee zodat hij je hand kan vasthouden en je kan steunen.
Je hebt steun aan hem lees ik, daar moet je dan gebruik van maken; je hoeft dit niet alleen te doen!
Groetjes en sterkte,
JAN
Re: Okee, Mijn verhaal! Help!
Dat doe je héél erg goed vind ik.
Dat wilde ik alleen maar even kwijt !
Enne @mpr, dat gaat goedkomen met jou, maak gebruik van de steun en tips hier op het forum, en sterkte alvast !
:smt006
Re: Okee, Mijn verhaal! Help!
En dat probeer ik nu "terug te geven".
Als er maar 1 iemand door mijn getyp WEL durft te gaan ben ik al blij!
Re: Okee, Mijn verhaal! Help!
De moeder van mijn vriend is me aan het helpen om een TA te vinden. Maar hoe dichter het bij komt, hoe banger ik word. Kan soms 's nachts niet eens slapen omdat ik er zo over na zit te denken. Ik weet dat er veel moet gebeuren en dat ik heel wat prikken in me mond moet hebben, en dat is echt mijn grootste angst. Als ik alleen al moet bloedprikken dan lig ik daar al nachten van wakker. Ik ben zo bang voor naalden!! Tuurlijk wil ik wel verdooft worden maar dat is wel waar ik het meeste bang voor ben. Help ?
X
Re: Okee, Mijn verhaal! Help!
Re: Okee, Mijn verhaal! Help!
Ben je bang voor de 'pijn' van de naald of gewoon alleen al het idee.
Wanneer je bang bent voor de pijn gewoon een uurtje van tevoren 2 pijnstillers nemen,dan voel ze bijna niet eens.
Wanneer je bangt voor het idee,vertel het de tandarts.Dan zal hij/zij je van te voren precies vertellen wat ie gaat doen.
Re: Okee, Mijn verhaal! Help!
een wattenstaafje met iets erop, misschien is dat ook nog een optie voor je.
Ik moest (en moet) ook niks hebben van naalden, maar mijn huidige (en mijn vorige)
TA's zijn allebei zo goed in verdovingen zetten dat ik daar echt niks van voelde.
Re: Okee, Mijn verhaal! Help!