Extreme angst voor de tandarts

Hallo allemaal,

Nooit geweten dat er een dergelijk forum voor is. Ik was aan het zoeken naar best werkende pijnstillers en toen kwam ik hier.

Dus om te beginnen maar mijn grote waardering uitspreken voor die mensen die hier tijd insteken om mensen te woord te staan. Beheerders maar uiteraard ook de tandartsen. Ik kan niet voor anderen spreken maar voor iemand als mij is het uiterst prettig.

Dan mijn verhaal. De titel zegt het al. Ik ben extreem angstig voor de tandarts. Het is niet zo dat ik in de stoel hysterisch ben. Zo volwassen ben ik dan wel. Maar het gevoel van binnen, de narigheid die je voelt bijna tot aan misselijkheid en duizeligheid aan toe is natuurlijk niet minder erg.

Momenteel heb ik vreselijk veel pijn aan mijn rechterhoektand. Ik voel hem wel aankomen, dat wordt een wortelkanaalbehandeling. Een tijd geleden is daar de vulling uitgeraakt en tja als het geen pijn doet ga je niet naar de tandarts. Niet als je zoals ik zo bang bent. Dat doet nu vreselijk veel pijn. Maandag heb ik een afspraak. Ik heb de assistente (want ik kom hier voor het eerst omdat ik hier nog niet zo lang woon) eerlijk verteld dat ik bang was. Eerste reactie was natuurlijk 'u bent niet de enige'. Toen ik echter verder vertelde begon ze me te snappen en heeft ze erg veel geduld en begrip getoond. Maandag afspraak, tandarts doet in eerste instantie niets (maar ja, er is natuurlijk weinig keus nu ik zoveel pijn heb :D, de arme man moet wel :D ) tenzij ik aangeef dat het ok is.

Ze vroeg me ook waar ik nou zo bang voor ben. En tja, dat is een goeie. Ze zei dat ze bij hen geen witte jassen of iets dergelijks droegen, de praktijk is (en dat weet ik nog van toen mijn vriend moest) heel prettig ingericht en gekleurd. En de tandarts was aardig.

Mijn verstand weet wel dat die man mij geen kwaad wil doen. Het is ook niet het gevoel van de controle kwijt zijn want ik sta er wel in met het gevoel van 'die man/vrouw heeft er voor geleerd en weet wat ie doet'. Daar kan ik redelijk makkelijk mee omgaan.

De pijn. tja mondpijn is in mijn ogen de verschrikkelijkste pijn die je kan hebben. Maar dat wordt door de angst ook versterkt natuurlijk. Verder ben ik eigenlijk nergens bang voor in het leven.

Enige wat ik met zekerheid kan stellen is dat mijn angst voortkomt uit trauma's van de schooltandarts. En dat zijn geen vertekende beelden. Ik had een hele lieve eigen tandarts vroeger maar hoe dan ook werd ik toch door de assistente meegenomen naar de schooltandarts. En daar begon de ellende. De vrouw was absoluut niet lief. Kon op geen enkele manier zich in een kind verplaatsen en met kinderen omgaan. Er is destijds een kies zonder verdoving getrokken. Er werd niets uitgelegd, dat ding ging in mijn mond en hoppa. Tja, als kind legt dat een diepgewortelde angst in je die niet zomaar weer weggaat. Het was een hel. Ik ben nu 37 jaar maar tot op de dag van vandaag vergeet ik de gezichten van die tandarts en haar assistente niet meer. Noch haar stem die regelmatig schreeuwde 'DOE NOU EENS RUSTIG EN ZIT STIL' :S.

En daar zit ik dan 37 jaar later met de baggage die ik van die fijne dame heb meegekregen :cry: . Doodsbang, daardoor een niet al te mooi gebit.

Mijn vorige tandarts was een geduldige man en lief. Hij hield rekening met het feit dat ik door mijn angsten afspraken afzegde en was tijdens behandelingen ook geduldig. Enige wat jammer was was dat er een paar jaar terug een kies waar al eens een wortelkanaalbehandeling aan had plaatsgevonden afbrak. Dat doet natuurlijk geen zeer. Zenuw is al dood. Maar er zitten restjes van die kies in mijn tandvlees en dat ontsteekt regelmatig. Daarvan zei hij 'tja, heeft weinig zin dat weg te halen'. Jammer, want het kan verrekte veel zeer doen.

Aan die zelfde kant (alles zit momenteel aan mijn rechterkant) zitten ook twee verstandskiezen. In ieder geval de bovenste moet eruit want die lijkt gewoon mee te ontsteken.

Nou ja, jullie begrijpen het. Pijn alom.

Toch ga ik maandag naar de tandarts. Ik heb de assistente aangegeven dat alles uitleggen bij mij niet werkt. Hoe meer hij uitlegt hoe groter de kans dat ik nog meer in paniek raak. Dat stukje vertrouwen wat ik nog in tandartsen heb (lees: het feit dat ze in mijn verstand weten waar ze mee bezig zijn) kan maar beter niet beschadigd worden.

Wel doe ik alles met verdoving. Ook het vullen van gaatjes. Sommigen zeggen dat boren bij gaatjes geen pijn doet. Dat is misschien zo. Misschien is het psychisch maar bij mij doet het wel pijn. Wat de reden daarvan ook mag zijn. Een verdoving maakt in ieder geval dat ik pijnloos daar zit.

Alleen zeggen ze dat bij een wortelkanaalbehandeling een verdoving helemaal niet werkt. Is dat zo?

O ja, iets dat wel heel veel nare gevoelens bij mij oproept. Vergelijkbaar met het over het bord schrapen met je nagels maar dan tot de macht 1000 is het geluid van de boor. Dat kan ik zelfs op de televisie niet horen.

Nou, mijn verhaal eens goed uit de doeken gedaan. Lucht op. Dank jullie wel voor het lezen.

Vriendelijke groet,

HvL