Hallo iedereen,
Sinds de laatste tijd twijfel ik heel erg om naar de tandarts te gaan ( lees, ik ben al anderhalf jaar niet meer naar de tandarts geweest ) dankzij een incident waardoor ik een verschrikkelijke angst heb ontwikkeld voor de tandarts, voornamelijk het geboor en de verdovingen.
Ik had 2 jaar geleden een paar gaatjes, linkerkies en rechterkies, en die moesten natuurlijk behandeld worden. Gelukkig geen diepe gaatjes dus alles kon prima gevuld worden. Nu koos ik ervoor om de rechterkies zonder verdoving te doen en de linker met verdoving.
Algoed, rechterkies was zo klaar en had niet echt veel pijn, alleen de snelle boor was wel knap irritant.
Alles veranderde toen ze m'n linkerkies wilden doen. Ik kreeg een verdoving en moest even wachten en vertellen wanneer het ingewerkt was. Na 5 minuten had ik nog steeds gevoel, dus hebben ze de kies een tweede keer verdoofd. Toen ik nog steeds gevoel had een derde keer.
Zelfs NA die derde keer had ik nog steeds een goed gevoel bij m'n kies, waardoor de tandarts en de assistente even gingen smoezen en toen een *slik* aardig lange spuit erbij hadden gepakt. "Die dringt beter door" zeiden ze. Verschrikkelijk lange naald dus ik werd opzich wel bang. Ik werd nog banger toen ze me eenmaal hadden geprikt. Kon die pijn bijna niet uitstaan!
Afijn, nadat ik die verdoving OOK niet voelde hebben ze me verdorie een TWEEDE keer met die spuit geprobeerd te verdoven. NIKS HIELP.
Heb uiteindelijk dus met gevoel die linkerkies laten vullen en uiteindelijk een hele week met een helse pijn in mijn mond gelopen.
Ik ben hierdoor zo bang geworden dat ik niet meer na de tandarts durf.
Ik heb nu 4 gaatjes die ik bij mezelf zie en voel en er moet wat aan gedaan worden natuurlijk. Ik ben best nalatig geweest maar daar moet gewoon een eind aan komen. Maar ik ben mezelf gewoon niet aansporen om naar de tandarts te gaan mede door dat gedoe.
Mijn vraag is eigenlijk: "Wat nu?" en "Is dat normaal dat verdovingen niet werken?"
Ik hoop dat iemand me te woord kan staan, snap dat het een verschrikkelijk lang verhaal is, dit is de eerste keer dat ik er echt over wil praten.
Ik hoop ook dat dit in het goeie deel van het forum staat, excuus als dat niet zo is.
Bij voorbaat dank!
Lenn.
Sinds de laatste tijd twijfel ik heel erg om naar de tandarts te gaan ( lees, ik ben al anderhalf jaar niet meer naar de tandarts geweest ) dankzij een incident waardoor ik een verschrikkelijke angst heb ontwikkeld voor de tandarts, voornamelijk het geboor en de verdovingen.
Ik had 2 jaar geleden een paar gaatjes, linkerkies en rechterkies, en die moesten natuurlijk behandeld worden. Gelukkig geen diepe gaatjes dus alles kon prima gevuld worden. Nu koos ik ervoor om de rechterkies zonder verdoving te doen en de linker met verdoving.
Algoed, rechterkies was zo klaar en had niet echt veel pijn, alleen de snelle boor was wel knap irritant.
Alles veranderde toen ze m'n linkerkies wilden doen. Ik kreeg een verdoving en moest even wachten en vertellen wanneer het ingewerkt was. Na 5 minuten had ik nog steeds gevoel, dus hebben ze de kies een tweede keer verdoofd. Toen ik nog steeds gevoel had een derde keer.
Zelfs NA die derde keer had ik nog steeds een goed gevoel bij m'n kies, waardoor de tandarts en de assistente even gingen smoezen en toen een *slik* aardig lange spuit erbij hadden gepakt. "Die dringt beter door" zeiden ze. Verschrikkelijk lange naald dus ik werd opzich wel bang. Ik werd nog banger toen ze me eenmaal hadden geprikt. Kon die pijn bijna niet uitstaan!
Afijn, nadat ik die verdoving OOK niet voelde hebben ze me verdorie een TWEEDE keer met die spuit geprobeerd te verdoven. NIKS HIELP.
Heb uiteindelijk dus met gevoel die linkerkies laten vullen en uiteindelijk een hele week met een helse pijn in mijn mond gelopen.
Ik ben hierdoor zo bang geworden dat ik niet meer na de tandarts durf.
Ik heb nu 4 gaatjes die ik bij mezelf zie en voel en er moet wat aan gedaan worden natuurlijk. Ik ben best nalatig geweest maar daar moet gewoon een eind aan komen. Maar ik ben mezelf gewoon niet aansporen om naar de tandarts te gaan mede door dat gedoe.
Mijn vraag is eigenlijk: "Wat nu?" en "Is dat normaal dat verdovingen niet werken?"
Ik hoop dat iemand me te woord kan staan, snap dat het een verschrikkelijk lang verhaal is, dit is de eerste keer dat ik er echt over wil praten.
Ik hoop ook dat dit in het goeie deel van het forum staat, excuus als dat niet zo is.
Bij voorbaat dank!
Lenn.
Re: Gaatjes en verdovingen.
En verdovingen trouwens ook.
Ze hebben een ding gemeen: ze werken niet altijd.
Ik kom andersom best vaak situaties tegen waarbij ik denk: 'dat moet behoorlijk pijn doen!'
En dan zeggen de mensen dat ze er vrijwel niets van voelen.
En bange mensen hè, geen 'gewone' (waar vind je die trouwens? :wink: ).
Dus, zoals ze bij de bank zeggen: 'in het verleden behaalde resultaten geven geen garanties voor de toekomst'.
En gewoon een diazepam vragen en gaan.
Met zo'n rustgevend middel werkt de verdoving ook beter.