Ook ik ben nu aan de beurt...

Hoi, mijn naam is hier niet super belangrijk, maar ik zal me bij deze voorstellen als peter. Ik ben nu 28 jaar, heb een super vriendin en een spetter van een zoontje maar sinds 10 jaar heb ik (door nalatigheid van mezelf en verhoogde zuurtegraat van speeksel) helaas een behoorlijk verot gebit. Van de voortanden (bovenkant) staan er nog 2 overeind (de middelste 2, ik zie eruit als een konijn als ik hard lach), de overige (inclusief kiezen) zijn inmiddels bijna allemaal ontdaan van hun 'kapjes'. Ook aan de onderkant is het helaas niet veel beter (de voorste 4 staan nog, de kiezen en hoektanden missen kapjes) :(

Door mijn angst voor de tandarts die ik al vroeg ontwikkelde mede dankzij mijn moeder (die nooit naar de tandarts ging en nu zelf met een kunstgebit rondloopt) sta ik dus nu op dat welbekende kruispunt. Je moet wel naar de tandarts/kaakchirurg maar durft gewoonweg niet. Ik ben gewoon te bang voor de reacties en pijn, laten we het nog niet over de kosten hebben.

Wel heb ik gemerkt dat het de laatste paar maanden steeds moeilijker voor mezelf begint te worden om dit voor andere verborgen te houden dus zal er nu toch aan moeten geloven. Zojuist heb ik mijn allereerste afspraak gemaakt bij een tadarts hier in rotterdam om toch maar eens te gaan zien wat we eraan kunnen gaan doen (proteses, bruggen of toch mischien een kunstgebit). Dit is mijn eerste afspraak sinds 10 jaar en ik ben dus als de dood.

Anyways. Ik las op dit forum dat ik niet de enige ben en dit alles weldegelijk goed te doen is. Ik moet gewoon doorzetten en even door de zure appel heen bijten. Als er een update is of iets nieuws zal ik (als daar intresse in is) het wel even posten, voor nu ben ik blij dat ik eindelijk eens mijn verhaal kort heb kunnen neerzetten.