Brrrrr donderdag toen voor half vier is het zover

Aanstaande donderdag heb ik na twaalf jaar eindelijk de stap gezet en een afspraak bij de tandarts. Alleen het bellen leverde mij al de nodige hartkloppingen op.

Maar het kan zo niet langer heb al enige tijd kiespijn en is bijna niet meer onderdrukken met pijnstillers. Nu maar hopen dat er nog wat te redden valt want de toestand van mijn gebit is redelijk dramatisch. Mijn ergste nachtmerrie de kaakchirurg gaat vast ook waarheid worden.

Ik probeer mezelf niet helemaal gek te maken maar dat is moeilijk. Aan de telefoon is gezegd dat de eerste keer meer een kennismaking is en er niets gebeurt wat ik niet wil.
Maar ondertussen moet wel het nodige gebeuren en wil ik ook eens van alle stress af die mijn leven beheerst. Ook speelt een stuk schande mee dat ik het zo heb verwaarloosd en ben daar best verdrietig over. Er willen diverse mensen wel mee maar durf mijn gebit niet aan een ander te laten zien.

Ik probeer maar een beetje bij te komen en werken geeft ook afleiding.