Ik ben 60 jaar heb nog mijn volledige eigen gebit, maar wel met een aantal kronen. Toen ik een flink aantal jaren jonger was gunde ik me namelijk nooit tijd om naar de tandarts te gaan en ging ik pas als ik pijn kreeg. Daar dank ik die kronen aan. Stom, maar ja.
Daarna ben ik altijd op tijd naar de tandarts gegaan en heb mijn gebit goed verzorgd. Er was ook daarom nooit iets ergs aan de hand. Fijn dus.
Vijf jaar geleden heb ik i.v.m. borstkanker onder andere chemotherapie gehad en sindsdien is het hopeloos. Tijdens de chemo is mijn gebit erg verkleurd en sindsdien heb ik ook problemen met mijn gebit. Tijdens de chemo heb ik wel geprobeerd om de boel goed schoon te houden, maar dat viel niet mee, omdat ik zo erg last had van bloedend tandvlees en enorme diepe bloedende blaren in mijn mond dat poetsen amper mogelijk was, ik had zo'n pijn dat ik amper kon praten of eten. Sindsdien is het kwakkelen gebleven, ik heb vaak gaatjes en sinds kort heb ik ook pijn in mijn ondertanden. Volgens mijn tandarts komt dat omdat mijn tandvlees daar iets is teruggetrokken en mijn tandhalzen gevoelig zijn. Verder is het geen probleem zegt ze, de tanden staan nog stevig. Het voelt alleen zo rottig en ik word er heel erg zenuwachtig van.
Om grote problemen voor te zijn ga ik vaak naar de tandarts, zo'n 4 keer per jaar. Maar het lijkt wel of het niks helpt en het geeft me heel veel stress.
Soms ben ik het helemaal zat en dan denk: ik neem een kunstgebit, zo'n klikgebit. Maar dan zegt mijn tandarts: we kunnen nog van alles doen en het is toch nog functioneel! Daar heeft ze op zich wel gelijk in denk ik, maar er is altijd wat. Nou heb ik weer een lekkende vulling, dat gat zit heel diep en daar moet een kroon op of een implantaat of wat ook.
Kunt u zich voorstellen dat ik soms denk aan een prothese? Of is dat toch heel onverstandig en moet ik blij zijn dat ik alles nog heb, al is het dan krakkemikkig en niet echt fraai meer?
Daarna ben ik altijd op tijd naar de tandarts gegaan en heb mijn gebit goed verzorgd. Er was ook daarom nooit iets ergs aan de hand. Fijn dus.
Vijf jaar geleden heb ik i.v.m. borstkanker onder andere chemotherapie gehad en sindsdien is het hopeloos. Tijdens de chemo is mijn gebit erg verkleurd en sindsdien heb ik ook problemen met mijn gebit. Tijdens de chemo heb ik wel geprobeerd om de boel goed schoon te houden, maar dat viel niet mee, omdat ik zo erg last had van bloedend tandvlees en enorme diepe bloedende blaren in mijn mond dat poetsen amper mogelijk was, ik had zo'n pijn dat ik amper kon praten of eten. Sindsdien is het kwakkelen gebleven, ik heb vaak gaatjes en sinds kort heb ik ook pijn in mijn ondertanden. Volgens mijn tandarts komt dat omdat mijn tandvlees daar iets is teruggetrokken en mijn tandhalzen gevoelig zijn. Verder is het geen probleem zegt ze, de tanden staan nog stevig. Het voelt alleen zo rottig en ik word er heel erg zenuwachtig van.
Om grote problemen voor te zijn ga ik vaak naar de tandarts, zo'n 4 keer per jaar. Maar het lijkt wel of het niks helpt en het geeft me heel veel stress.
Soms ben ik het helemaal zat en dan denk: ik neem een kunstgebit, zo'n klikgebit. Maar dan zegt mijn tandarts: we kunnen nog van alles doen en het is toch nog functioneel! Daar heeft ze op zich wel gelijk in denk ik, maar er is altijd wat. Nou heb ik weer een lekkende vulling, dat gat zit heel diep en daar moet een kroon op of een implantaat of wat ook.
Kunt u zich voorstellen dat ik soms denk aan een prothese? Of is dat toch heel onverstandig en moet ik blij zijn dat ik alles nog heb, al is het dan krakkemikkig en niet echt fraai meer?
Re: Gebitsproblemen na chemotherapie
Eigenlijk zou ieder die chemo krijgt standaard naar de mondhygienist moeten om vrij goed doorheen te komen. U doet er goed aan de mondhygienist alsnog te bezoeken om u te ondersteunen.
Re: Gebitsproblemen na chemotherapie
Juist omdat mijn gebit zo verslechterd is, ga ik al sinds mijn diagnose elk kwartaal naar de tandarts en de mondhygiëniste, dat combineer ik altijd. Ik zie het zelf mogelijk somberder in dan de tandarts, haar uitgangspunt is: behouden wat behouden kan worden en liever wat minder mooi maar eigen dan een mooie prothese. Nou ja, misschien moet ik proberen er wat minder over te tobben. :-)