Groentje, nieuw hier

Dank je wel voor je berichtje! En de fijne woorden :-)
Maar ik heb geen keuzen, ik moet echt gaan. Als ik toch nog mijn tanden wil redden. En zo niet, ga ik me enkel meer schamen.

Het is inderdaad moeilijk om tot een tandarts te komen. Ik merk dat je in Nederland veel meer info op internet vind dan hier in België.
Ik heb ondertussen 3 telefoonnummers van tandartsen in de buurt... Maar ik weet eigenlijk niets van hen, en dat maakt het mij eens zo moeilijk om toch nog te bellen. Als ik naar een kliniek wil voor angstige patiënten, of voor een intraveneuze verdoving of dergelijke, moet ik al doorverwezen worden door mijn gewone tandarts - die ik dus niet heb, en schrik voor heb om te gaan! :-) Straatje zonder einde dus...
Maar ik heb mezelf nu een limiet gezet, uiterlijk 7 januari moet ik gebeld hebben naar één van de drie voor een afspraak.

Wat fijn dat jouw tandarts deed alsof het alledaags was.
Dat zou ik ook wel willen :-) Want (ik denk, bij mij toch) eens de last van de schaamte weg is, ik veel minder moeilijk ga hebben... Zolang ik het resultaat dan maar voor ogen hou!

Ik ben zo blij om hier al de eerste stap gezet te hebben.
Blij (sorry voor jou :-)) om te horen dat er nog mensen met zo'n schaamte zitten, en die schaamte ook snappen!
Tegen mijn vriend heb ik gewoon gezegd dat ik een énorme angst heb voor de tandarts, niet meer of niet minder. Hij weet er dus vrij weinig van. En snapt het ook niet helemaal. Hij heeft een echte hollywood-smile, nooit gaatjes, nooit iets. Hij gaat dus ook al fluitend naar de tandarts. Om jaloers op te zijn :-)

Ik kan hier wel met trots komen meedelen dat ik al "actie" heb ondernomen. Het is nog niet veel, maar heb er wel al mijn moed voor bij elkaar moeten rapen.
Ik heb gemaild (bellen ging met nog niet af) naar een tandartspraktijk hier in de omgeving. Heb ze mijn verhaal uitgelegd, maar ze vereisen (natuurlijk) wel enige meewerking in de stoel.
Nu hebben ze mij het adres van twee ziekenhuizen gegeven die met sedatie of narcose werken. Daar heb ik ook al naar gemaild, met mijn verhaal + de vraag of ik gewoon kan langskomen, of eerst een doorverwijzing nodig heb.

Nu zit ik met de vraag, narcose vind ik best wel een angstig idee.
Dus ik zat eerder te denken aan sedatie... Maar hoe gaat dit in zijn werk? Want ze zeggen dat je nog wakker bent, maar gewoon in een roes. Is die roes dan zo sterk dat je niet weet met wat ze bezig zijn? Ik kan me dat moeilijk voor de geest halen... Dat je echt niets weet van wat ze doen op dat moment. Als het een bewuste sedatie is, maak je het toch mee?

Het kan hetzelfde, dan heb ik het misschien verkeerd gelezen op een website van een ziekenhuis.
Daar stond dat sedatie gebeurde in de praktijk zelf, en niet zo ingrijpend als een narcose en je daarna een uurtje in 'n apart kamertje moest blijven. Narcose zou in het ziekenhuis zijn.
Nu ja, eerst toch bespreken met de tandarts hoe en wat natuurlijk :-)

Ik heb al "horror" verhalen gehoord en gelezen dat je na narcose moet overgeven, of enorm misselijk bent, pijn hebt van het buisje in je keel, ... Geen goede wetenschap voor mij. Maar, als het moet, dan moet het!

En wat een flauwe mop, van bij Sinterklaas. Sommige mensen kunnen zo bot zijn, zonder het misschien zelf te beseffen. Hier probeert de vriend mij te steunen, maar ik merk wel dat dat, hoe moet ik het zeggen, niet ten volle is? Gewoon omdat hij het niet snapt. En ik snap hem wel hoor, als je zelf nooit problemen hebt met de tandarts...

En al énorm bedankt voor je lieve woorden, en steun! Zo geeft het me echt meer moed :-)


Ondertussen kan ik weer iets meedelen!
Die drie telefoonnummers heb ik uit de deur gegooid. Ik ga naar eentje iets verder van waar ik woon - die waar mijn vriend gaat. Na gisteren 3 keer geprobeerd te hebben te bellen (er nam telkens niemand op), was de moed weg... Maar, 's avonds heb ik dan toch gemaild!
Heb hem gemaild van de angst, dat ik lang niet ben geweest, dat het een echt slagveld in mijn mond is, maar dat nu ik uit mijn depressie ben het leven weer zin heeft en daar hoort een gezond gebit bij.
Vandaag al direct een mail terug, en dat viel al heel goed mee!
In de mail werd gezegd dat ze in de praktijk al heel blij waren dat die mensen de stap zetten, omdat zij dat niet voor hen kunnen doen. En dat er eerst een intakegesprek wordt gehouden met daarbij een controle en foto's. Dan wordt er een behandelingsplan opgesteld. Eerst gebeurd een grondige reiniging, en daarna starten ze met de restauraties. Ze willen ook weten waarvoor ik angst heb - nou, dat kan ik in geuren en kleuren uitleggen! Ze zeiden ook wel dat in enkele gevallen een eerste uitgebreide behandeling onder narcose nodig is, maar dat dan de follow up bij hen in de praktijk kan gebeuren.
Een eerste intake gesprek kan in januari en het behandelingsplan kan starten vanaf half februari.

Als dat geen mooie start van het jaar zou zijn!

Ik ben zo trots op mezelf nu, ik zit hier al de hele tijd met een smile (weliswaar zonder mijn tanden bloot te lachen ^^). Er is al een deel van de last van mijn schouders af. Nu nog hopen dat ik in januari er geraak zonder ongelukken. En ook echt doorbijt.
Ik ben wel al blij dat er nu al in de mail begrip getoond wordt. Stelt met toch al 'n beetje gerust. Hopelijk is het in de praktijk hetzelfde!

Ik zal hier wel geregeld een update komen doen - een verslagboekje zeg maar :-)

Alvast bedankt voor de lieve reacties!

Dank je wel voor je berichtje weer :-)

Ik kan héél fijn laten weten dat ik de afspraak vast staat! 22 januari will be D-day for me ^^
Heb er best al wel schrik voor, en toch ook weer niet. Nu dat de drempel van schaamte een beetje is gezakt (door de begripvolle mail, en het feit dat de afspraak nu toch staat), komt toch een beetje de angst boven...
Schrik van de verdovingsspuit heb ik niet echt, heb ik al paar keer gehad vroeger en eigenlijk nooit iets van gevoeld. Ik zie vooral het gepruts en gefrul in de mond niet zitten op de moment. Heb zoveel tandsteen... Ben zelfs bang dat mijn tanden gaan losstaan als het allemaal weg is ^^

En dank je om me gerust te stellen ivm de narcose!
Is het niet nodig voor de tandarts, dan heb ik het binnenkort toch nodig voor de operatie aan mijn voet. Dus eender hoe, ik zal sowieso volgend jaar eventjes weg zijn van de wereld.

Ik ga je advies opvolgen, en er niet meer teveel over nadenken.
De afspraak staat, ik kan niet meer terug (echt niet, heb iedereen verteld dat ik de 22ste moet, ga ik niet, ga ik het aan iedereen in de omgeving moeten uitleggen), en we zien wel wat komt? :-)

Ik hou je zeker op de hoogte! Promise :-)
En jij ook fijne feestdagen!

Nu we bijna januari zijn begint de stress zich toch al te laten zien.

Ik heb ondertussen ook mail teruggehad van een praktijk waar ze het onder narcose doen, maar daar zou ik in maart 2013 pas terecht kunnen - wat mij véél te lang wachten is! Dus maar eerst de gewone tandarts.
Heb een beetje zitten snuffelen op internet, en heb wel gemerkt dat ze tegenwoordig héél veel kunnen 'fixen'. Wat mij - buiten het schaamtegevoel om mijn gebit te gaan laten zien - toch al 'n beetje gerust steld.

Nu heb ik we nog meer schrik gekregen voor mijn tandvlees.
Ik heb zo'n akelige dingen gelezen over teruggetrokken tandvlees! En ik vrees dat bij mij, bij mijn onderste snijtanden, dit énorm het geval is. Ik had al dun tandvlees (zei de orthodontist vroeger), en ja nu ... Als ik ernaar kijk, schiet er amper iets van over.
Wat voor zicht gaat dit geven eens ik bij de tandarts ga buitenkomen? En groeit het ooit terug? Misschien zijn er speciale middeltjes voor?

Ben nu bang dat mijn tanden wel mooi gaan zijn - heb zelfs die dure Oral B tandenborstel gaan halen, met dat kastje met die smiley op - maar het er nog lelijk gaat uitzien door mijn teruggetrokken tandvlees... Wat ik natuurlijk héél jammer zou vinden. En nu nog een grote stressfactor is geworden.


Alvast de beste wensen voor het nieuwe jaar! Mag iedereen met een gezond gebit het jaar doorgaan :-)

Zo, vandaag is het dan zover... Om half 3 bij de tandarts zijn!
Ik ben er nu al helemaal niet scheutig op, en al de hele ochtend uit mijn doen. Hopelijk is het snel half 3, is het een fijne tandarts, en kan mijn behandelingsplan starten!

I'll keep you posted :-)
Wish me luck ^^

Viel dat even mee!!

Na zolang niet te zijn geweest: geen gaatjes *blij*
Wel tandsteen - uiteraard, dus dat wordt in 2 afspraken verwijderd onder verdoving. Die afspraken zijn eind februari. Misschien zitten daar nog gaatjes onder maar dat kon hij nu niet zien.

Ik mag al mijn eigen tandjes dus houden, ik ben zo blij!

Wel moeten mijn verstandskiezen er nog uit - wat ik al wel wist... Ik mag zelf kiezen of ik nu de twee die al doorgekomen zijn bij de volgende afspraak laat trekken, of ze alle vier onder narcose laat weghalen...
Als ik het bij hem in de praktijk doe, die twee bovenste nu, heb ik nog drie jaar tijd om de andere te laten doorkomen en ook gewoon bij hem in de praktijk te doen... Als ik ze onder narcose wil laten weghalen moet het binnen een jaar al, omdat ik niet goed aan die aan de bovenkant kan poetsen omdat er te weinig plaats is.
Voor velen misshien een makkelijke keuze, maar ik zit er toch serieus over te tobben... Maar ik heb nog wel even de tijd om te beslissen natuurlijk.

Ook heb ik (natuurlijk!) schrik voor de volgende twee afspraken. Onder verdoving alle tandplak laten weghalen lijkt met toch 'n beetje scary. Hij wou het vandaag al gerust doen aan één kant, maar dat zag ik zelf nog niet echt zitten. Ik was namenlijk gegaan met de afspraak dat we vandaag alleen zouden kijken. Ik kon me er niet over zetten om nu al iets te laten doen.
Ik moet me er denk ik mentaal een beetje op kunnen voorbereiden.

Maar de tandarts had hier alle begrip voor, heb dus ook niets gedaan, enkel een foto gemaakt en een beetje gekeken. Heeft me ook laten meekijken om uit te leggen hoe hij het volgende keer gaat doen. Best wel angstaanjagend spannend.


Maar ik ben ZO ENORM blij dat ik gegaan ben!
Nu ik van het schaamtegevoel "af" ben, toch bij de tandarts, is er al een hele last van mijn schouders. Nu durf ik volgende keer wel gaan zonder bang te zijn over wat hij gaat denken. Was echt een hele lieve man, met heel veel begrip, waarvoor ik hem zeker 5 keer bedankt heb :-)
Waarop hij telkens heel nuchter antwoordde "mensen met angst voor de tandarts kan je best als tandarts steunen, want als jullie niet durven langskomen, kunnen wij ook niet helpen. Ik zie het nut niet om je slecht te laten voelen over je gebit".

Ik ben naar huis gereden, heb mezelf vandaag lekker in de watten gelegd omdat ik niet ben gaan lopen toen ik een extra half uur moest wachten. Vond dat ik het wel verdiend had :-)

Het gehele kostenplaatje zonder het trekken van de verstandskiezen valt ook nog wel mee. Vandaag was het 100€ en voor volgende twee keren tesamen 220€. Natuurlijk trek ik er amper iets van terug omdat ik niet altijd mooi op controle ben geweest. Maar dit valt mij énorm mee tegenover het kostenplaatje dat ik in gedachten had!

Alvast bedankt voor de steun die hier te vinden is! En ik hou hier zeker weer 'n update volgende keer.
Ik moet er wel bijzeggen dat ik met koud zweet daar in de stoel zat :-) Zo'n held was ik dus nog niet ^^

Dank je wel voor je reactie!

Hier zijn we dus weer, zo direct om 11 uur moet ik er zijn. En morgen om 10 uur.
Ben nu natuurlijk al lang aan het stressen, en ookal is het een fijne tandarts (wat helpt), de schrik zit er toch goed in.

Ik zal een verdoving krijgen, en dan gaat hij het tandstaan aan de rand van mijn tandvlees weghalen. Nu ben ik maar bang dat mijn tandvlees te erg teruggetrokken zal zijn, en dat het vanzelf niet meer goed komt, en ik er dus nog steeds idioot bijloop...
Maar dat is stress voor morgen of overmorgen, wanneer het achter de rug is :-)

Ik heb sowieso nog een check up in maart, om te kijken hoe het allemaal gegaan is.

Zo een weekje later, en 2 tandartsbeurten verder :-)

De eerste dag heeft hij alle tandplak aan de rechterkant weggehaald. Zeven verdovingsspuiten! Was ik blij dat dat voorbij was... En dan was eigenlijk meteen ook het ergste voorbij... Ik heb voor de rest niets, maar dan ook niets meer gevoeld van de behandeling. Hij had me al wel gezegd dat hij mij meer zou verdoven dan iemand anders, zodat ik zeker niets zou voelen, en geen extra trauma zou oplopen. Nu, mijn gehele kaak is wel verdoofd gebleven tot 17 uur 's avonds, maar goed, liever zo dan in de stoel pijn hebben :-)

De tweede dag 9 verdovingsspuiten aan de linkerkant (de twee eerste wouden maar niet werken). Daar ook alles mooi gemaakt. En dan heb ik ff (heel trots!) de badass uitgehongen :-) Hij vroeg of hij nu ook mijn verstandskies mocht trekken, nu het toch verdoofd was... En zo heb ik nog tot mijn 30 om mijn drie anderen weg te laten halen (als ik deze niet bij hem liet doen, moest ik binnen het jaar ze er allemaal laten uithalen onder narcose). En ja hoor, hij is eruit! Een beetje vies gekraak, maar dat was het, ook daar weer helemaal niets van gevoeld, en een verdoofde mond tot 17 uur :-)
Nadien heb ik wel last gehad van die verstandskies, moet ik wel eerlijk zeggen. Tot en met gisteren heb ik best nog wel pijn gehad, net het gevoel of er een enorme blauwe plek op mijn tandvlees zat, waar het gat van de verstandskies is...

Nu moet ik de 13de weer terug, één gaatje laten vullen, en als ik stoer genoeg ben, ook daar dan de verstandskies uit... Ik denk erover het te doen, ineens er vanaf voor drie jaartjes... Hoewel de pijn van nadien me toch 'n beetje afschrikt.


Maar, ik ben toch enorm trots op mezelf! Ik heb het aangedurfd! Ik heb weer een mooie glimlach, en 'n compliment van de tandarts dat ik mooie tanden heb :-) Zalig gewoon! Niet meer schamen bij het lachen, terug kunnen eten zonder bang te zijn er één kwijt te raken... Zoooooo'n enorme last van mijn schouders! Je houdt het niet voor mogelijk.

Ik heb nu met mijn tandarts afgesproken dat na mijn afspraak op 13 maart voor dat gaatje, we 4 afspraken om het half jaar gaan doen. Hij is er zeker van dat hij dan niets zal moeten doen, en zo kan ik wennen aan de stoel en de tandarts in mijn mond. En als dat dan allemaal gaat zonder stress en hartkloppingen enzo, dan wordt het de gewoonlijke jaarlijkse beurt :-)

Ik heb tot nu ook al héél enorm veel zorg gedragen voor mijn tandjes. Mooi 2x daags (soms zelfs 3x) poetsen met de nieuwe elektrische borstel, Ook altijd nog met een naspoeling spoelen, en 2 verzorgende tandpasta's.
's Avonds voor het slapen gaan met Parodontax, maar die heeft zoooo'n vieze smaak, dat ik voor 's morgens voor sensodyne ben gegaan, die is mij toch veel aangenamer en muntiger, en helpt wel bij de gevoelige plekken op mijn tanden (die ik voor gaatjes aan naam, maar blijkbaar zijn mijn tanden gewoon echt gevoelig aan veel dingen). En die sensodyne helpt daar nu echt wel bij moet ik zeggen.

Oh, zo gelukkig hier :-)

Dank je wel voor de steun hier! Te weten dat er nog mensen zijn met zo'n enorme schrik, en het aandierven. Die hebben ervoor gezorgd dat ik ook ben durven gaan, en ook de stap heb durven nemen. Allemaal bedankt om jullie verhaal te delen, en mij mijn verhaal te mogen laten vertellen!

Haha, bedankt!
Voel me ook best wel stoer nu ^^

En heel erg bedankt voor alle reacties en steun, nog eens! Doet echt veel met 'n mens.