Tandarts Fobie! alles gaat eruit!

ik heb je een privébericht gestuurd.

Ook van mij een PM berichtje :D
Groetjes Hjirre!

Ik wil je wel openbaar antwoorden hoor, aan lezen hoeveel privéberichten er worden verzonden heeft een forum ook weinig tot niets.
Ik ben een ervaringsdeskundige zeg maar. Dus ik kan je mijn verhaal vertellen.
Ook ik had/heb fobische angst voor tandartsen, opgebouwd in mijn jeugd en dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik het tandartsbezoek voor gezien hield. Met geen 10 paarden kregen ze me nog een praktijk in. Uiteindelijk moet je natuurlijk toch, daar ben jij inmiddels ook achter, van uitstel komt nooit afstel. Ook ik heb toen een afspraak gemaakt om het hele gebit in één keer te laten verwijderen onder narcose (wat er nog van over was.) Ik schrijf dat nu even makkelijk op, maar zo makkelijk was dat allemaal niet. Laat ik daar verder niet op ingaan, je voelt vast hetzelfde als ik destijds toen ik in dezelfde fase zat als jij, dus wij begrijpen elkaar.

Mijn behandeling vond plaats in een tandheelkundig centrum, een ander dan waar jij je afspraken hebt gemaakt.

Over je angst nu de behandeldatum dichterbij komt: dat had ik ook. Bij mij zat er wel kortere tijd tussen het maken van de afspraak en de uiteindelijke behandeling, en daar ben ik het centrum nog altijd dankbaar voor. Voor dat tempo dus, zodat je zo kort mogelijk tegen alles aanhikt in angst en beven.
Ik zal je vragen zo goed en eerlijk mogelijk beantwoorden, vanuit mijn beleving.
- De narcose was voor mij geen traumatisch iets, het prikje was nauwelijks voelbaar en toen ik wakker werd, was ik in een andere ruimte, kreeg een glas water met opgeloste pijnstiller en het gebit werd over de hechtingen in mijn mond geplaatst. Ik mocht in de spiegel kijken :-)) Binnen een half uur stond ik daarna buiten. Niet misselijk geweest daarna.
- De napijn viel mij mee. Van de wonden in mijn mond had ik niet zoveel last (pijn), meer een beurs gevoel aan mijn gezicht. Gezicht wassen en afdrogen deed ik behoedzaam, dit ging met de dag beter.
- de hechtingen lossen vanzelf op, dat duurt een dag of 10 à 14 en de wonden sluiten zich langzaam maar zeker. Heel veel bloedverlies had ik eigenlijk niet, het speeksel is wel rood (wordt roze naarmate de uren en eerste dagen verstrijken), maar dat lijkt erger dan het is. 's Nachts sliep ik gewoon en 's morgens had ik dan een beetje 'gelekt' op m'n kussen. Ouwe kussenslopen gebruiken de eerste nachtjes.
- de prothese stond mooi. Echt, het is leuk om naar jezelf te lachen in de spiegel. Praktisch gezien moet je de eerste 2 à 3 weken gewoon even zien door te komen, want eten gaat er niet lekker mee. Boven liet ik altijd in, onder deed ik wel eens uit met eten. Het eten heb ik geprakt, gepureerd, gezogen, gelepeld. Want het zal je niet verbazen dat echt lekker bijten er in die eerste tijd niet bij is. Maar wat geeft dat, ik heb mezelf gewoon de tijd gegeven voor herstel en me voorgenomen om niet te zeuren nu het zooitje er eindelijk uit was :-) Mijn behandelend tandarts had me trouwens verteld dat de eerste prothese-weken geen feestje zouden zijn.
- de dag na de ingreep moest ik terug voor controle, er zijn wat drukplekjes bijgeslepen aan het gebit. verder zag het er naar omstandigheden goed uit. Na 14 dagen is er een zacht laagje in het gebit gemaakt. Inmiddels waren de hechtingen er zo goed als uit en was het ook wat geslonken in mijn mond, en door dat zachte laagje zat het gebit ineens een stuk comfortabeler en strakker.
Een paar dagen later ben ik weer even terug gegaan, er zat eer drukplek. Fluitje van een cent, de tandarts heeft dat weggeslepen of gevijld.
- Op dit moment is mijn kaak verder geslonken. Dus het gebit is te groot. Dat is een proces wat nog wel even zal duren, dat slinken. Ik heb een afspraak voor over ruim twee maanden, dan komt de rebase. Vóór die tijd ga ik nog even langs om het laagje aan te laten passen, zodat het weer even beter past, en tussendoor gebruik ik kleefpasta.
- kleefpasta hoef je niet te gebruiken bij een goedpassend gebit. Dus ik ga er maar vanuit, dat het blijvende kunstgebit t.z.t. goed zal passen. Als de krimp of slink niet meer in dit tempo gaat. Tot die tijd plak ik er lustig op los, en nee, dat plakken is niet zo leuk. Vooral niet als je de plakresten moet verwijderen. Dat is een gedoe zeg maar. Maar is het heel erg? Welnee, het is nou eenmaal een proces waar je doorheen moet. Een tandarts kan het ook niet helpen dat die kaak verandert en geduld is een schone zaak.
- Ik heb in eerste instantie niet gekozen voor een klikgebit. Boven gaat dat zeker niet gebeuren, ik wil geen schroeven in m'n mond/kaak als ik kan kiezen. Onder wachten we af. Misschien houd ik voldoende draagvlak over en zo niet, dan zal het ondergebit een klikgebit moeten worden, maar daar ga ik nu nog helemaal niet over nadenken. Ik heb wel al voor alle zakerheid gevraagd of de implantaten in dat geval ook onder narcose geplaatst kunnen worden, en dat kan. Ook al zei de tandarts dat hij dat wel met plaatselijke verdoving wil doen en dat ik er gegarandeerd niks van ga voelen. Maar zoals gezegd: ik doe het stap voor stap en denk er nog maar niet aan, want dan word ik panisch.
- Mijn prothese is nu bijna 8 weken oud, dus nog jong :-) Ik eet ermee (mits geplakt), kan er niet mee afbijten (een stuk van een banaan bijvoorbeeld lukt niet), maar ik stop alles in stukjes in m'n mond. Ook geen ramp toch? Ik heb er van de week cashewnoten mee gekauwd. Dat kauwen is wel vermoeiend, je moet een beetje zoeken ahw hoe je het het beste tussen je kiezen krijgt. Maar het gaat, zolang je maar geen grote hoeveelheden tegelijk in je mond stopt. Ik heb geleerd met kleine hapjes te eten en me te concentreren op het kauwen. Een appel of peer of sinaasappel: geen probleem. Kleine partjes snijden, in je mond stoppen en rustig kauwen. Al doende leert men. Ik eet niet buiten de deur (nog) . Niet omdat dat niet zou kunnen, maar meer voor alle zekerheid. Ik wil graag dat gebit afspoelen (en opnieuw plakken) na het eten en dat kan niet buiten de deur.
-wat mij het meeste tegenvalt, is het praten ermee. Alsof je met een volle mond praat. Duidelijk praten en goed articuleren vind ik erg belangrijk, misschien komt dat omdat ik slechthorend ben. Er zijn zoveel mensen die onduidelijk spreken, en dat irriteert me. Vandaar dat ik zelf altijd erg let op heldere stem, fatsoenlijk Nederlands en articulatie. En nou kost me dat zelf moeite met sommige klanken. Ik oefen wel, maar ik word ook moe van lang achter elkaar praten. Echter: ik heb goede hoop dat dat went, en dat ik na de rebase weer een stukje verder zal komen in dit opzicht. Ik vind de plaat tegen m'n verhemelte zo massief voor m'n gevoel, hoop dat die wat dunner kan. De zachte laag neemt natuurlijk ook wat ruimte. Met het ondergebit heb ik veel minder last met praten, dat ligt weer meer dwars met eten :-) Nou ja, eerste jaar moet je gewoon door, en het gaat echt steeds beter.
-kortom: de behandeling viel me 100% mee. Nee, 200 %. Het leren omgaan met een kunstgebit kost tijd. Je lacht gelijk al leuk, (heel prettig cosmetisch bijverschijnsel), maar eten, bijten, praten....je moet het leren. Dat gebit vraagt aanpassing aan je veranderende kaak en je tandarts/tandprotheticus willen je daar graag bij helpen. Natuurlijk moet je daarvoor een aantal malen terug, maar oefenen en wennen moet je zelf doen, een kunstgebit voelt nou eenmaal niet als eigen tanden. Neem je tijd ervoor. Maar wees eerlijk: hoe voelen jouw eigen tanden momenteel? Al ik over mezelf spreek, ben ik blij dat ze eruitzijn. Ik kon er weinig meer mee op het laatst, ze zagen er niet uit en kiespijn is echt erger dan een drukplek.

Voor de extractie onder narcose hoef je niet bang te zijn. Echt niet. Hoe het daarna met je gaat voor wat betreft de aanpassing: neem je tijd, vertrouw je behandelaars en denk niet dat het binnen een paar weken gefikst is allemaal. Dat is het niet namelijk. Maar ik kan je verzekeren dat ondanks mijn leerfase, het lang geleden is dat ik zo vaak heb gelachen als de laatste weken.
Sterkte, het komt goed, echt waar.

Mijn naaste omgeving hoort weinig aan mijn praten. De S-klank fluit soms een beetje en sommige medeklinkers in samengestelde woorden gaan niet lekker vlot voor m'n gevoel. Ik weet zelf hoeveel moeite ik doe om te klinken zoals ik altijd klonk, dus misschien zit het meer tussen m'n oren. Mensen die me niet kennen, horen eigenlijk niks raars. Tenminste? Ik vraag het ze niet, maar niemand kijkt heel speciaal of vraagt "wat zeg je". Dus in een winkel met klanten zal het vast niet opvallen. En je kunt je klanten allemaal heel vriendelijk en mooi toelachen straks, dat scheelt natuurlijk :-)

Over die plaat en het kokhalzen. Dat heb je soms wel in het begin. Ik heb het nóg af en toe. Vooral bij een droge mond. Een slok water helpt en verder moet je maar denken: het hoort erbij, het gaat over. Want het gaat echt over. De eerste tijd dacht ik ook: ik gooi dat gebit eruit. Maar natuurlijk heb ik dat niet gedaan, juist niet. Zeg maar tegen jezelf: 'ik heb geen keus'. Want die plaat zit niet lekker, maar het alternatief is om tandeloos te gaan lopen. En dat is geen optie toch? Dus kokhals je af en toe in de wetenschap dat die plaat gaat wennen en het kokhalzen gaat afnemen. Ik heb nu steeds meer momenten dat ik er niet aan denk, aan dat gebit. Dus dat gaat best snel.

Gezien worden zonder gebit is niet zo leuk, maar met humor kom je een heel eind. Ook al is het galgenhumor. Het is gewoon niet anders en daarom moet je daar niet mee zitten.

Het verloop van wennen aan je nep-tanden zal niet bij iedereen gelijk zijn, maar ik denk wel dat het helpt als je je gewoon zo positief mogelijk instelt. Ga lekker naar de kapper vlak voor je gebit eruitgehaald wordt, dan zit je haar in elk geval leuk. Zorg dat je goede make-up hebt, een goede lippenbalsem, een lipstick. (mijn bovenlip was wat bleek uitgeslagen na de behandeling, dus het voelde fijn om m'n lippen te verzorgen.) Trek wat leuks aan. En lach veel, trek een vriendelijk gezicht. Dat helpt allemaal, echt waar. Nu probeer je waarschijnlijk toch je gebit zo min mogelijk te tonen, en dan krijg je (ongewild) zo'n zuurpruimen-uitdrukking. Straks kun je lachen, en dat is echt leuk.
Dat vluchtgedrag herken ik wel, dat je denkt: ik ga niet, ik doe het niet. Heel herkenbaar, ik had het ook. Maar ik kan je inmiddels beloven, dat als je wel gaat, en het is achter de rug, je heel blij zult zijn en samen met mij zult zeggen: dat viel me 200 % mee.

Hallo allemaal

Na ongeveer 15 jaar niet meer bij een tandarts te zijn geweest, heb ik uiteindelijk zoon drie jaar geleden contact gezocht in Alphen aan de Rijn. Advies was onderste voortanden eruit en de rest proberen te redden. Uiteraard wederom twijfel en de behandeling niet ingezet. Tot afgelopen kerst. Ik was het beu en meer dan zat. :smt011 niet normaal eten en bij elke hap nadenken. In januari afspraak gemaakt bij cdc best. 21 januari voor de intake yesssss.
Helemaal in mijn uppie ( werkt beter als je bang bent) naar best. Conclusie niet meer te redden alles eruit. :smt003
Op 5 februari onder narcose alles eruit en gebit erin. Na een uurtje wakker en helemaal klaar :smt003 :smt003
Even een uurtje doorbijten ivm de verdoving en het vreselijke bloeden, maar daarna gelijk mijn kwakelbekkie open. Geen last van pijn gehad enkel een dik en gezwollen gezicht. En uiteraard alles stijf. Gebitje keurig na 24 uur eruit gehaald, gepoets ( dan wordt het poetsen pas leuk :D ) het is nu dag drie. Geen pijnstillers gebruikt vanaf gisteren en eet me de hele dag wezenloos. Zing door het hele huis, zodat het makkelijker praat met het gebit. En ach jah het gebit zit los boven en onder. Ik heb geluk dat de kaken niet zwellen. Weet je: beter het gebit dat eruit vliegt dan een tand die afbreekt :smt001 ik heb nu een mooie smile dat neemt niemand mij meer af, maar voor diegene waar het wel nog te redden valt : ga naar de tandarts, want je eigen gebit is toch het beste :lol:

En dan te bedenken dat ik als de dood ben en was voor de tandarts....

Chapeau Kindra, die grote hobbel heb je genomen. Nu komen de andere hobbels, maar neem het gewoon zoals het komt, het genezingsproces heeft nou eenmaal tijd nodig. Het komt heus wel goed. En het zal bij iedereen anders zijn, het verloop. Ik had geen gezwollen gezicht en ook geen gevoelloze lippen na de ingreep. Wél witte lippen. En na een dag of 3 kreeg ik een blauwige kin, niet heel blauw, maar een donker waas, alsof het een blauwe plek was. Heeft maar 1 dag geduurd, toen was het weg.

En staat het mooi? :)

voorlopig ben ik toch niet echt euforisch, maar hopelijk komt dat nog

Stukje bij beetje komt dat. Ik ben ook niet euforisch (nog), na 10 weken. Maar de eerste 2 à 3 weken zijn het moeilijkst, echt waar. En die zijn over 3 weken voorbij moet je maar denken. Sterkte en beterschap hoor!

Hoi Kindra, ik hoop dat het al weer wat beter met je gaat! Over de zwelling kan ik niet meepraten, ik had dat niet.
Maar ja, het is bij iedereen natuurlijk niet hetzelfde. Bij mij is het nu 11 weken geleden en ik heb volgende week een afspraak om het gebit weer eens aan te passen. Mijn kaak slinkt als een gek, maar daar zit ik niet zo mee. Het ergst is, dat ik zo moe word van praten en m'n achterste kiezen tegen elkaar tikkelen als ik praat. Hopelijk kan daar wat aan gedaan worden, want om nou klepperend door het leven te gaan.....Het zal wel weer een fase zijn. Momenteel valt mijn bovengebit naar beneden als ik spontaan in de lach schiet. Het goede nieuws is dus, dat ik regelmatig spontaan in de lach schiet, ondanks de beginnersperikelen van een prothesedrager ;-)

Kun je niet wat eten zonder gebit? Een lekker stamppotje bijvoorbeeld? Ga je toch gewoon even in afzondering tijdens het het eten? En heus, dat is tijdelijk, ik eet na 11 weken eigenlijk alles weer. Afhappen gaat hier nog niet en ik neem kleine stukjes, maar een zure bom of een handje cashew noten zijn echt geen probleem meer. Voor jou komt dat ook binnenkort weer hoor!
Sterkte!

Als de hechtingen weg zijn en je krijgt een zachte laag in het gebit, dan wordt het ineens een stuk comfortabeler. Alleen gaat het slinken van je kaak nog door en na een paar weken is het gebit dan opnieuw te groot. Tegelijk met dat slinken merk je dan ook dat de wonden mooi sluiten, en doordat die dichttrekken, wordt de pijnlijke druk van het gebit op je kaak steeds minder. Dus kun je weer echt gaan kauwen :-) Ik kon in het begin ook niet van een lepel of vork happen, m'n mondspieren in samenwerking met m'n tong gooiden dat gebit gelijk van z'n plaats ;-) Maar je leert al doende hoe je het op z'n plaats houdt. Dat plakspul helpt wel, zolang je niet eet. Voordat ik de deur uitga, plak ik het vast en zorg ik dat ik een volle maag heb.
Maar mijn tandarts heeft me verzekerd, dat plakken bij een goedpassend gebit in principe niet hoeft. Daar vertrouw ik dus maar op, zodra de krimp uit m'n kaak is, hoop ik daar toch vanaf te zijn. In in de eerste maanden slinkt het nou eenmaal, daar kan niemand iets aan doen.

Mijn praten gaat nu slechter dan in het begin. Het troost me wel dat anderen zeggen dat ze nauwelijks verschil horen (behalve als ik uitglijd over de ssss of een lastige samenstelling van letters in een woord), maar ik moet teveel denken bij het praten over m'n mondstand, Moeilijk uit te leggen, maar ik word er doodmoe van. Sommige woorden wil ik ook helemaal niet zeggen, dus ben je constant aan het zoeken naar vervangende woorden.
Nou ja, ik heb een lijstje met vragen en die vragen ga ik komende week bespreken. Ik kan wel leven met het feit dat het allemaal nog niet zo glorieus gaat (wat is nou 11 weken hè), zolang ik maar weet dat het onderdeel is van een proces. Ik loop in elk geval niet voor schut, kan alles eten zij het met kleine happen zolang ik het maar in m'n mond stop (afhappen gaat nog niet, niet eens van een banaan) . Dus het gaat de goede kant op. Mijn echte rebase is pas in april. Dan mag ik 's morgens het gebit inleveren en eind van de middag weer ophalen. Verheug ik me erg op, op die dag zonder tanden :smt011 . Ik koop maar een leuke sjaal die ik om me heen slinger en waar ik de onderste helft van m'n gezicht in kan stoppen. Want hoewel ik zelf gerust in de spiegel kijk zonder tanden, vertoon ik me zo liever niet. Het is niet anders, maar ik zeg dan maar tegen mezelf: liever een kunstgebit dan kunstbenen. Joh, iedereen heeft wel wàt, en wees blij dat er protheses bestaan. In vroeger eeuwen liepen de mensen zonder tanden, nadat op het kerkplein eerst ter vermaak hun tanden werden getrokken zonder verdoving. Als je het zo kunt bekijken, is het ook makkelijker om je zegeningen te tellen, maar je hebt gelijk: leuk is het niet.

Ook ik wil het liefst alles eruit en ben dan ook wel blij om hier te lezen dat het alles ineens laten trekken onder narcose reuze is meegevallen.
Het liefst zou ik morgen gelijk zelf een afspraak willen maken, maar dan zitten er geloof ik wel kosten aan, ook al ben ik wel aanvullend verzekerd.
Overigens zit ik zelf in Drenthe, dus de meeste tandartsen en zo die dit doen, zitten een paar uur rijden verderop.
Hoe hebben de Nederlanders hier dat gedaan qua kosten?

Ik heb nu 1 jaar en 5 maanden geleden alles in 1x laten trekken.
Ik mocht na 9 maanden pas de aanvraag doen voor een klikgebit alleen voor onder. Toen dit goedgekeurd werd door de zorgverzekering werd 2 maanden later (afgelopen juli) de implantaten in mijn kaakbot geschoefd. bij thuiskomst had ik erge pijn maar na 2x pijnstilling was dat goed te doen en oke ik heb een paar dagen wat pijn gehad maar dat is niks vergeleken bij wat voor last je hebt na het trekken van al je tanden en kiezen!
Ik ben ontzettend blij met mijn klikgebit!!! Geweldig is het!
In mei dit jaar mag ik een kikgebit voor boven aanvragen (dat mag van de verzekering pas een jaar nadat onder gedaan is) en ik hoop dat dat ook goedgekeurd word, we zullen zien...

En om jullie wat moed in te praten, het word echt veel beter!!! een paar weken is echt niks, straks zul je merken dat je elke week iets meer kunt eten, beter kunt praten en makkelijker jezelf in de spiegel kunt zien.
En ja het is echt het beste om gewoon snachts je gebit uit te doen... Zeker als je knarst.

Ik merkte na 2,5/ 3 maand dat ik opeens bijna alles weer kon eten en jahoor nu eet ik echt alles zelfs beschuit met muisjes :D

Ik heb gewoon regelmatig een zachte laag in mijn prothese laten doen tot hij gerebased kon worden en ja helaas duurd dat slinken van de kaak gewoon een hele tijd daarom is mij ook geadviseerd langere tijd te wachten voor je aan een klikgebit begint.

Afgelopen week is mijn zachte laag aangepast. Ik wacht nog even met de echte rebase, want ik merk dat m'n kaak hard verandert momenteel. Goed gesprek gehad met de protheticus, hij vond dat ik een prachtige kaak had als basis voor de prothese, met goede draagkracht zoals het er nu uitziet. Hij heeft me beloofd dat bij het definitieve gebit we er even samen goed voor gaan zitten en ik al mijn wensen kan aangeven. (qua vorm, kleur, stand etc.) . Dus ik hou dit nog wel even vol, die kaak heeft gewoon tijd nodig om te slinken en te genezen.
Kindra, toen jij destijds mailde hoe snel je implantaten zou krijgen, verwonderde me dat zeer. Dat was niet wat ik als informatie heb gehad, maar ja, de ene behandelaar is de andere niet natuurlijk, dus ik wil niet graag op de stoel van de deskundigen gaan zitten. Mij is altijd verteld: noodgebit, na een maand of 4 rebase van het noodgebit (in die tussentijd zachte laag, wat ik zo vaak als nodig mag laten aanpassen/bijslijpen), na ca. een jaar kijken we of m'n kaak dragend vermogen voldoende heeft. Zo niet: dan aanvraag voor een klikgebit (onder). Zo ja, dan wordt de definitieve prothese gemaakt. De informatie die mijn tandarts me gaf vooraf, verschilt dus nogal van de jouwe.

Ik ben misschien één van de weinigen, maar ik zit niet te wachten op een klikgebit. Ik doe dat alleen als zou blijken dat de prothese gaat 'zwemmen' in m'n mond. Maar indien m'n kaken genoeg basis hebben, dan pieker ik er niet over om van die schroeven te laten zetten.
Mocht het nodig zijn, dan laat ik dat trouwens onder narcose doen. In mijn mond geen gepeur meer bij volle bewustzijn.

Mijn noodprothese draag ik nu bijna 12 weken. En ik zit nu lekker een schaaltje gemengde nootjes op te knabbelen, dus het valt me niks tegen. Over mijn praten: het noodgebit is wat te groot momenteel, passend gemaakt door die dikke zachte laag. Na de rebase past het beter heeft de protheticus beloofd, en zal het praten ook makkelijker gaan. Hij wilde eventueel de rebase-datum vervroegen, maar daar zag ik zelf weinig in. Laat die kaak nog maar even lekker uitwerken, ik hoop dat hij over 7 weken uitgewerkt is (in dit tempo) . Drukpuntjes heb ik nog af en toe, maar dat wordt steeds minder irritant.
's Nachts draag ik de prothese nooit. Daar heb ik erg aan moeten wennen, maar het voelt nu goed, 's morgens is je kaak gewoon goed uitgerust en 's avonds ben ik blij dat ik dat gebit eruit kan gooien :-) Dus ik plak nog even lustig voort en ben blij met elke week die weer voorbij is (gebitmatig bedoel ik), en op weg naar een goed passend gebit op een mooi genezen en geslonken kaak.

Ik lees trouwens dat het bij Vlinderkind ook veel langer geduurd heeft tot het definitieve gebit, dan de drie maandjes die Kindra kreeg voorgespiegeld. Misschien dat een deskundige op het forum eens een professioneel licht kan laten schijnen over de gemiddelde tijdsduur tussen totale extractie en definitief (klik)gebit?

Hier zijn mijn tandjes en kiezen (tenminste wat er van over was) afgelopen week allemaal getrokken.
Ik heb gevraagd of ze hetgeen eruit zou komen voor me konden bewaren, gewoon omdat ik dat zelf ook wilde zien en dus zo gezegd en gedaan.
Thuis goed bekeken en sjee wat stonk dat enorm (terwijl ik mijn tanden en kiezen die ochtend toch echt nog goed had gepoetst) en wat een gaten en scheuren overal....wat dat betreft was het maar goed ook dat het nu eindelijk is gebeurt.
Ik heb nu de afgelopen twee nachten met gebit geslapen, al heb ik gisteravond zitten te twijfelen of ik het gebit er weer in zou doen, maar ik had angst dat ik het er anders niet weer in zou kunnen krijgen en bovendien was ik nogal geschrokken van de aanblik van mijn kaak met alle hechtingen en de ruimte ertussen.
Ook dat ingevallen mondje direct met alle zwellingen er nog omheen zag er niet uit.
De pijn valt me reuze mee, dat wel, maar alles is nog heel onwennig.
Toch heb ik vandaag al gegeten, aardappelpuree met worteltjes, kerriesaus en twee vissticks die deels ontdaan waren van dat heerlijke knapperige korstje...maar hey, ik vond dit al heel wat.