Ik ben op zoek naar een beetje steun en aanmoediging.
Mijn gebit is een ramp, vermoedelijk moet het meeste eruit. Ik wil al een hele tijd zo graag naar de tandarts maar ik durf gewoon niet.
Ik heb altijd al problemen gehad met mijn tanden, en in mijn tienerjaren had ik heel veel ontstekingen waardoor ik toen veel tanden verloren ben. Ik heb toen een enorme angst voor de tandarts ontwikkeld, wat ook samenging met de enorme schaamte over mijn gebit..
Ook zonder de gebitsproblemen waren mijn tiener- en twintiger jaren waren erg moeilijk. Ik had ook andere fysieke problemen, waar ik ook psychisch veel onder leed. Door alle problemen en angsten kwam ik er niet aan toe om het probleem met mijn tanden aan te pakken. Ik stak mijn kop in het zand, en begon mijn tanden zoveel mogelijk te verbergen.
Nu ben ik eind dertig en ik wil op deze manier niet meer verder. Ik wil opnieuw kunnen lachen en 'normaal' door het leven gaan. Op zich gaat het nu ook veel beter met mij: ik heb een leuke job en een goed sociaal leven, de andere fysieke problemen die ik vroeger had heb ik grotendeels overwonnen.
Afgelopen week is een stuk van mijn voortand afgebroken, en weet je, ik ben hier in feite blij mee, want het is voor mij de ultieme wake-up call dat ik in actie moet schieten.
Alleen, die angst. Niet eens meer zozeer voor het fysieke, maar voor het psychologische. Ik heb geen tandarts meer in de plaats waar ik intussen woon, en ik ben weet niet wie ik moet contacteren. Welke tandarts redelijk begripvol zou zijn en mij niet zou overladen met afkeuring en afwijzing voor het verleden. Ik wil zo graag een nieuwe kans..
Ik heb in mijn omgeving een paradontoloog gevonden waar ik graag contact mee zou opnemen, maar ik ben dus bang dat hij mij zou weigeren als patiënt. En ik weet ook niet of je een paradontoloog kan contacteren als tandarts, of dat je moet worden doorverwezen door een gewone tandarts.
In elk geval, het is al een enorme opluchting om dit eindelijk eens neer te schrijven. Alvast bedankt om te reageren.
Neko
Mijn gebit is een ramp, vermoedelijk moet het meeste eruit. Ik wil al een hele tijd zo graag naar de tandarts maar ik durf gewoon niet.
Ik heb altijd al problemen gehad met mijn tanden, en in mijn tienerjaren had ik heel veel ontstekingen waardoor ik toen veel tanden verloren ben. Ik heb toen een enorme angst voor de tandarts ontwikkeld, wat ook samenging met de enorme schaamte over mijn gebit..
Ook zonder de gebitsproblemen waren mijn tiener- en twintiger jaren waren erg moeilijk. Ik had ook andere fysieke problemen, waar ik ook psychisch veel onder leed. Door alle problemen en angsten kwam ik er niet aan toe om het probleem met mijn tanden aan te pakken. Ik stak mijn kop in het zand, en begon mijn tanden zoveel mogelijk te verbergen.
Nu ben ik eind dertig en ik wil op deze manier niet meer verder. Ik wil opnieuw kunnen lachen en 'normaal' door het leven gaan. Op zich gaat het nu ook veel beter met mij: ik heb een leuke job en een goed sociaal leven, de andere fysieke problemen die ik vroeger had heb ik grotendeels overwonnen.
Afgelopen week is een stuk van mijn voortand afgebroken, en weet je, ik ben hier in feite blij mee, want het is voor mij de ultieme wake-up call dat ik in actie moet schieten.
Alleen, die angst. Niet eens meer zozeer voor het fysieke, maar voor het psychologische. Ik heb geen tandarts meer in de plaats waar ik intussen woon, en ik ben weet niet wie ik moet contacteren. Welke tandarts redelijk begripvol zou zijn en mij niet zou overladen met afkeuring en afwijzing voor het verleden. Ik wil zo graag een nieuwe kans..
Ik heb in mijn omgeving een paradontoloog gevonden waar ik graag contact mee zou opnemen, maar ik ben dus bang dat hij mij zou weigeren als patiënt. En ik weet ook niet of je een paradontoloog kan contacteren als tandarts, of dat je moet worden doorverwezen door een gewone tandarts.
In elk geval, het is al een enorme opluchting om dit eindelijk eens neer te schrijven. Alvast bedankt om te reageren.
Neko
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Goed dat je wilt gaan, succes!
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Dan rest een forum, en internet. Op internet kun je wel veel info vinden. Adressen ook van tandartsen die angstige patienten willen en kunnen helpen.
Wat ik niet begrijp: je voortand is afgebroken en je wilt naar een paradontoloog?
Ik adviseer je om eens te googlen op angsttandarts. Maak een afspraak als je iemand kunt vinden die je aanspreekt (dat is moeilijk, maar probeer die drempel te nemen) en laat je door hem/haar begeleiden. Je eerste afspraak zal een intake zijn, en als het klikt (en waarom zou het niet klikken, een tandarts met affiniteit voor angstige patienten heeft meer begrip dan jij nu denkt) heb je de eerste hobbel genomen. Van daar af gaat het allemaal makkelijker. En dat lucht op, echt waar!
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Dat weet ik.
Maar het kan ook een opluchting zijn je angst en ellende kenbaar te maken, en je te laten steunen door mensen om je heen.
Wij krijgen in onze praktijk regelmatig angstige patiënten, die jaren niet naar een tandarts geweest zijn.
Vaak hebben ze iemand bij zich, omdat ze alleen niet durven.
Je tip om te googlen op angsttandarts, is op zich een goede.
Alleen weet ik dan dat (bijvoorbeeld) de tandarts met wie ik werk, niet naar boven komt.
Terwijl ook hij héél goed is met angstige patiënten.
En zo zijn er ongetwijfeld nog heel veel goede tandartsen, die niet bekend staan als 'angsttandarts', maar die wel heel geschikt zijn om angstige patiënten te behandelen.
Je kunt daar dus alleen achter komen door rond te vragen.
Dat kan uiteraard ook op een forum.
Alleen kun je dat dan beter doen bij het onderwerp: Op zoek naar een tandarts of mondhygiënist.
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Daarin staat onder meer:
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Ik praat er nóg niet over. Met niemand. O, wel over het wel en wee met een prothese, en ik wil ook gerust mensen een hart onder de riem steken die denken over een narcosebehandeling. Maar mijn angst voor tandartsbehandelingen is niet bespreekbaar en zal dat ook nooit worden. Hoeft ook niet meer natuurlijk, nu de meest rigoreuze oplossing voor mij een feit is geworden.
Romy, de tips die je kwoot, zijn goede tips, maar voor sommige mensen echt een brug te ver.
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Ook dat weet ik.
Maar misschien niet voor deze topicstarter.
Of een andere meelezer.
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Heel erg bedankt voor jullie reacties en tips. Het doet mij echt zoveel deugd om hier eindelijk met iemand over te kunnen praten. De stap om hierover met mijn omgeving te praten is op dit moment inderdaad nog veel te moeilijk. En ja, dat maakt een mens natuurlijk heel eenzaam met zijn probleem. Gelukkig is er het forum. Ik zie het als een belangrijke stap dat ik mij hier heb aangemeld. Het was al heel moeilijk om mijn eerste bericht te plaatsen, gewoon al schrijven over de angst.
Glimglom, ik zoek een paradontoloog omdat ik heel wat tanden verloren ben, en ik geïnteresseerd ben in implantaten.
Ik heb al heel vaak gegoogled op angsttandartsen, maar ik heb er nog geen gevonden in België. Het hoeft ook niet specificiek een angsttandarts te zijn, gewoon iemand vriendelijk en begripvol, die zijn afkeur niet te veel laat blijken, en die mij wil helpen.
Ik heb mezelf voorgenomen om morgen een tandarts te contacteren (weet nog niet wie, ben nog verder aan het googlen!), want ik wil zo snel mogelijk een afspraak.
Nogmaals heel erg bedankt dat jullie gereageerd hebben, het geeft me al wat steun.
Glimglom, ik ga jouw berichten eens lezen om wat meer over jouw situatie te weten te komen.
Neko
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Ik heb hem dan gevraagd of hij mij een goeie tandarts zou kunnen aanbevelen in mijn buurt. Hij stuurde mij onmiddellijk een naam en telefoonnummer terug.
Afgelopen vrijdag heb ik dan al mijn moed bij elkaar geraapt en naar de paradontoloog gebeld. Helaas was ik net te laat (het was 17u), en kon je maar tot 16u bellen om een afspraak te maken. :cry:
Morgenochtend waag ik het er opnieuw op. Ik zou eerst graag met de paradontoloog een afspraak maken, omdat ik bij zijn website en de informatie die ik over hem vind op internet een goed gevoel heb, en ook omdat hij in het e-mailcontact zeer vriendelijk was.
Ik denk dat ik in eerste instantie een gesprek wil en foto's wil laten maken, zodat ik een beetje weet wat voor mij de opties zijn.
Het is allemaal zeer eng, maar ik wil nu echt doorzetten.
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Ik probeer me te concentreren op het positieve.. Zelfs al valt het niet mee en is de tandarts niet vriendelijk, dan nog zal het goed zijn geweest, omdat ik na jaren van angst dan toch eindelijk een afspraak hebt gemaakt en zal zijn geweest. Er zijn momenten geweest dat ik vreesde dat het er nooit meer van zou komen.
Nogmaals bedankt voor je reactie glimglom!
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
De toestand van mijn onderkaak valt nog goed mee. Ik kan mijn tanden daar behouden, ga wel een viertal kronen krijgen op implantaten achterin waar wat tanden ontbreken. Het valt mij mee dat ik mijn tanden daar kan houden.
De bovenkant is daarentegen niet goed (wat ik uiteraard al wist). Alle wortelresten en stukken tand moeten daar worden uitgehaald (behalve wijsheidstanden), en dan zou ik tijdelijk een prothese krijgen, om dan nadien ook een structuur op implantaten te krijgen.
Ik heb in juli een nieuwe afspraak omdat ik dit nog verder wil bespreken. (De extracties gebeuren begin augustus)
Omdat ik een onderbeet heb (onderste tanden staan wat naar binnen gericht) denkt hij dat een overkappingsprothese (klikgebit) het mooiste zou zijn omdat je dan meer vrijheid hebt met hoe je die tanden plaatst (hij zou die dan beter kunnen afstemmen op mijn ondertanden). Maar zelfs zou ik liever ook een vast gebit hebben. Ook heb ik nog een gezonde voortand, die ik ook eigenlijk wel graag zou behouden (wat niet kan met de overkappingsprothese).
Wat me wel angst inboezemt is het feit dat ik een vier of vijftal weken zonder prothese zal moeten rondlopen, dus zonder boventanden.
Ook het half jaar met uitneembare prothese vanboven boezemt me angst in (wat ze er plots uitvallen enz..)
Maar goed, het is nu belangrijk dat ik doorbijt, het zal een proces van lange duur zijn, maar over een klein jaar hoop ik toch dat alles in orde zal zijn.
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Afgelopen maandagochtend zijn mijn boventanden (of wat er nog van restte) getrokken onder plaatselijke verdoving - absoluut nooit gedacht dat ik dat zonder narcose zou aankunnen!. Ik was bloednerveus en een wrak, maar het is echt waar 100% meegevallen. Alles is gehecht, waardoor ik nadien geen bloedingen meer had.
Hierover was ik echt in de wolken. Ik ben geen enkele ochtend wakker geworden met bloed op mijn hoofdkussen.
En pijn heb ik na afloop ook niet echt gehad (ik voelde natuurlijk wel dat er vanalles gebeurd was in mijn mond, maar echt pijn kan ik het niet noemen). Ik was zo opgelucht na afloop dat ik meteen toen ik thuiskwam door de adrenaline meteen inlogde op mijn werkmail en een beetje begon te werken. :) Nadien sloeg de vermoeidheid wel toe, en heb ik het toch wat rustiger aan gedaan.
Maandagavond heb ik al wat kunnen eten: wortelpuree met chipolata in kleine stukjes gesneden.
Intussen zijn we 5 dagen verder, en alles is goed aan het genezen. Ik heb nog geen prothese maar kan wel al goed eten: spaghetti, garnaalkroketjes enz.
Het praten zonder prothese ging eerst erg moeilijk, dan vooral de S en F klanken. Dit gaat nog altijd niet gemakkelijk... sociaal gezien maakt het me wel onzeker. Visueel gezien valt het niet erg op dat ik geen boventanden heb momenteel. Mijn bovenlip komt nogal laag en is nog wat gezwollen waardoor de tanden eronder ook niet zo te zien zouden zijn.
In de loop van volgende week zal ik mijn prothese hebben, en hier heb ik wel wat schrik voor. Het leren eten en praten mét prothese. Voor het eerst onder de mensen komen mét prothese. Het aanvaarden van die tanden...
Ik heb nog een lange weg te gaan, maar dat wat ik met meeste vreesde, de extracties en de apexresecties, is toch al achter de rug.
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig
Top gedaan. Je kan daar met recht trots op zijn.
Ook als je straks de prothese hebt. Tuurlijk is het eest wennen. Maar misschien ben je wel sneller gewend dan je zou denken.
Het trekken van je tanden en kiezen is je ook heel erg meegevallen.
Kan alleen maar beter gaan nu. Straks kun jij weer volop lachen mét mooie tanden, ook al zijn ze dan nep. Wellicht geen mens die het ziet.
@Glimglom,
Knap dat je ondanks je eigen angsten hier zó reageert. Klasse.
Re: Angst voor het psychologische - hulp/steun nodig