Na reeds wat eerdere berichten hier gepost te hebben en waar ik stopte bij een bezoek aan de parodontoloog, zijn we alweer bijna drie maanden verder en wilde ik even een update geven. Ik kan me voorstellen dat dit voor sommigen wel handig is. Ik heb er zelf altijd een hekel aan als je begint te lezen op het internet over een probleem en dan uiteindelijk de oplossing nooit meer terug ziet, omdat dit niet gepost wordt :wink:
Na een tandvleescorrectie die wat verder ging dan bij eigen tandarts, leek de geur en smaak even weg te zijn. Niets was minder waar en daar ging ik weer. Op het eerste gezicht was niets te vinden en inmiddels was ik al zover gekomen dat ik een foto wilde laten maken van de bijholtes. Want het moest ergens weg komen. Mijn huisarts wilde daar niet aan en ook de parodontoloog had zoiets van; nou ja.. het lijkt er niet op. Maar vond het uiteindelijk een goed idee om toch een overzichtsfoto te maken en een 3-D opname van het geheel. Ik ben nog nooit zo nerveus geweest geloof ik. Hij bleef maar staren op die foto en niets zeggen en jawel. Uiteindelijk vond hij een gaatje onder het tandvlees en riep meteen "eigenlijk moet die kies eruit". Mijn eerste vermoedens klopte dus; eruit was beter geweest. Maar ok. Door die uitspraak kwam er een hoop los en misschien dacht hij dat ik huilde omdat ik m er niet uit wilde hebben en dus was het idee dat hij het wellicht toch kon redden met een flap operatie op dat stuk, een stukje amalgaam vullen en dan dichtmaken met wit. Afspraak gemaakt en weer naar huis. Schoonhouden door te flossen met gaas en perio aid en zo ging het wel. Logisch, het gaatje was gevonden, hij kon er ook bij met het haakje en daar is natuurlijk schoongemaakt en dan is het wel even goed. Enfin. Eenmaal thuis de boel laten zakken en had ik het idee dat ik eigenlijk die hele kies niet meer behandeld wilde hebben. Er is zo veel aan gesleuteld en deze constructie gaf me geen goed gevoel als in "dit gaat m worden en het is dan klaar". Vooral niet omdat de parodontoloog heel primair zei dat die kies eruit moest en dat het maar goed was dat er een 3-d foto was gemaakt. Het gaatje was anders never niet gevonden. Ik heb de afspraak afgezegd en de foto's opgehaald en naar mijn eigen tandarts gebracht met de afspraak; we kijken het aan en als het erger gaat worden, gaat ie er alsnog uit. Wat niet hoeft, hoeft niet. Het ging een paar weken goed en toen begon het weer op te spelen. Nu had ik er dus genoeg van. Vandaag had ik een afspraak en is mijn kies getrokken en dat was een juiste keuze. In de wortel zat een gaatje. Heel bizar om te zien. Net een paar millimeter boven de kies zelf zeg maar. Dus je hebt kies, dan tandvlees en pal daarboven/tegen zat dat gaatje. Het was ook zo gebeurd. Ik vond het reuze spannend. Het is niet de eerste die getrokken wordt, maar de angst voor napijn is gewoon groot. Omdat ik al zoveel gedoe met het ding heb gehad. Maar laten we er vanuit gaan dat het gewoon geneest en dat de problemen nu klaar zijn. Toen hij de kies eruit had, rook ik ineens die geur weer. Echt heel vies. Die smaak dat ging al even goed, dat was echt stukken verminderd. Maar dat kan ook komen omdat ik heel regelmatig dus met een stuk gaasverband en perio aid het gebied schoon floste en deed. De geur bleef er zitten, vooral als ik met de vinger er langs ging.
Ik ben blij dat de kies eruit is. Ik wilde hem mee naar huis nemen om te laten zien, maar de tandarts wilde hem toch zelf houden voor "de wetenschap". Het is nu een uur geleden en ik ben met mijn tweede gaasje bezig. Dat vind ik altijd zo vies. Ten eerste lijken bloed en speeksel altijd veel heftiger samen en ten tweede heb ik het geduld van een garnaal en mag het nu wel mooi gestopt zijn daar binnen. Maar het bloedt nog wel wat. Genoeg om te zeggen; schoon gaasje. Even aankijken dus en geduld hebeen.
Na een tandvleescorrectie die wat verder ging dan bij eigen tandarts, leek de geur en smaak even weg te zijn. Niets was minder waar en daar ging ik weer. Op het eerste gezicht was niets te vinden en inmiddels was ik al zover gekomen dat ik een foto wilde laten maken van de bijholtes. Want het moest ergens weg komen. Mijn huisarts wilde daar niet aan en ook de parodontoloog had zoiets van; nou ja.. het lijkt er niet op. Maar vond het uiteindelijk een goed idee om toch een overzichtsfoto te maken en een 3-D opname van het geheel. Ik ben nog nooit zo nerveus geweest geloof ik. Hij bleef maar staren op die foto en niets zeggen en jawel. Uiteindelijk vond hij een gaatje onder het tandvlees en riep meteen "eigenlijk moet die kies eruit". Mijn eerste vermoedens klopte dus; eruit was beter geweest. Maar ok. Door die uitspraak kwam er een hoop los en misschien dacht hij dat ik huilde omdat ik m er niet uit wilde hebben en dus was het idee dat hij het wellicht toch kon redden met een flap operatie op dat stuk, een stukje amalgaam vullen en dan dichtmaken met wit. Afspraak gemaakt en weer naar huis. Schoonhouden door te flossen met gaas en perio aid en zo ging het wel. Logisch, het gaatje was gevonden, hij kon er ook bij met het haakje en daar is natuurlijk schoongemaakt en dan is het wel even goed. Enfin. Eenmaal thuis de boel laten zakken en had ik het idee dat ik eigenlijk die hele kies niet meer behandeld wilde hebben. Er is zo veel aan gesleuteld en deze constructie gaf me geen goed gevoel als in "dit gaat m worden en het is dan klaar". Vooral niet omdat de parodontoloog heel primair zei dat die kies eruit moest en dat het maar goed was dat er een 3-d foto was gemaakt. Het gaatje was anders never niet gevonden. Ik heb de afspraak afgezegd en de foto's opgehaald en naar mijn eigen tandarts gebracht met de afspraak; we kijken het aan en als het erger gaat worden, gaat ie er alsnog uit. Wat niet hoeft, hoeft niet. Het ging een paar weken goed en toen begon het weer op te spelen. Nu had ik er dus genoeg van. Vandaag had ik een afspraak en is mijn kies getrokken en dat was een juiste keuze. In de wortel zat een gaatje. Heel bizar om te zien. Net een paar millimeter boven de kies zelf zeg maar. Dus je hebt kies, dan tandvlees en pal daarboven/tegen zat dat gaatje. Het was ook zo gebeurd. Ik vond het reuze spannend. Het is niet de eerste die getrokken wordt, maar de angst voor napijn is gewoon groot. Omdat ik al zoveel gedoe met het ding heb gehad. Maar laten we er vanuit gaan dat het gewoon geneest en dat de problemen nu klaar zijn. Toen hij de kies eruit had, rook ik ineens die geur weer. Echt heel vies. Die smaak dat ging al even goed, dat was echt stukken verminderd. Maar dat kan ook komen omdat ik heel regelmatig dus met een stuk gaasverband en perio aid het gebied schoon floste en deed. De geur bleef er zitten, vooral als ik met de vinger er langs ging.
Ik ben blij dat de kies eruit is. Ik wilde hem mee naar huis nemen om te laten zien, maar de tandarts wilde hem toch zelf houden voor "de wetenschap". Het is nu een uur geleden en ik ben met mijn tweede gaasje bezig. Dat vind ik altijd zo vies. Ten eerste lijken bloed en speeksel altijd veel heftiger samen en ten tweede heb ik het geduld van een garnaal en mag het nu wel mooi gestopt zijn daar binnen. Maar het bloedt nog wel wat. Genoeg om te zeggen; schoon gaasje. Even aankijken dus en geduld hebeen.
Re: Vervolg op vieze geur en smaak 16/17
Re: Vervolg op vieze geur en smaak 16/17
Wegsnijden van het tandvlees is gedaan omdat de vulling best hoog zat en men dus dacht dat het probleem daar ontstond; er kwam troep onder en dat ging telkens ontsteken. Daarom is dat eerst gedaan. Maar goed, achteraf bleek dat het niet te zijn. In eerste instantie had ik zoiets van "ja tjemig, kon dat allemaal niet wat anders" en had ik ook het gevoel dat er van alles is gedaan voor jan doedel. Maar nu kan ik dat wel relativeren; je handelt naar wat het meest voor de hand liggend is. De tandarts is natuurlijk ook afgegaan op de foto's en daar was dat gat niet zichtbaar, omdat het op een heel onhandige plek zit. Zelfs de kaakchirurg zag het niet. Ik heb de parodontoloog ook nog gevraagd of in dit verhaal sprake kon zijn van "je werk niet zo goed doen", maar ook hij bevestigde dat dit echt een soort van mission impossible is geweest. We zijn gewoon bij het begin begonnen alleen was dat bij dus niet afdoende. Jammer maar helaas. Ik had de kies liever behouden, maar gevoelsmatig had ik toch iets van nee, doe maar niet. Het werd psychisch ook een ding en dat is nu, als het goed is, ook voorbij. Heb net maar even in gedachten alles de revue laten passeren, een kop koffie weggewerkt met hele kleine slokjes en zojuist een bekertje bouillon met een rietje. Vandaag maar even kalm aan. Ik heb twee paracetemols genomen en het lijkt tot nu toe wel te handelen.
Re: Vervolg op vieze geur en smaak 16/17